Ο «πάγος» που προσπάθησαν να βάλουν προκαταβολικά οι εκπρόσωποι
της τρόικας στην πρώτη συνάντησή τους στην Αθήνα με τον κ. Γκίκα Χαρδούβελη σε
ιδέες και σχεδιασμούς για χαλάρωση των μέτρων και για φοροαπαλλαγές ήταν
αναμενόμενος.
Κανείς δεν πίστευε ότι φτάνοντας για
προκαταρκτικές μάλιστα συζητήσεις οι τροϊκανοί στην Αθήνα θα έσπευδαν να δώσουν
την ευλογία τους σε ένα πρόγραμμα φοροαπαλλαγών, αποκατάστασης αδικιών και
παροχών.
Οσο ισχυρά είναι τα επιχειρήματα της χώρας για την ανάγκη
διορθώσεων που θα βελτιώσουν το πολιτικό αλλά και το οικονομικό κλίμα, θα
προσφέρουν μια ανάσα στους φορολογουμένους και θα αφήσουν περιθώριο για
ανάπτυξη, τόσο ισχυρές είναι και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας
έναντι των δανειστών.
Ο κατάλογος, που προφανώς έμοιαζε με τόμο εγκυκλοπαίδειας, με τις
600 δράσεις που απομένουν να γίνουν, στις οποίες θα προστεθούν και εκείνες του
επόμενου τριμήνου μέχρι και τον Σεπτέμβριο, αποτελεί το πιο ισχυρό
διαπραγματευτικό όπλο της τρόικας, με το οποίο θα ανακόπτει κάθε συζήτηση για
αλλαγές και αναθεώρηση του προγράμματος για όσο καιρό ακόμη αυτό θα καθορίζει
την πορεία της χώρας.
Προφανώς η χθεσινή συνάντηση δεν έκρινε τίποτα,
αλλά έδωσε το στίγμα τού πού βρισκόμαστε και μέσα σε ποιο πλαίσιο θα κινηθούμε
μέχρι το φθινόπωρο. Οπως και η προβληματική δεύτερη έξοδος στις αγορές που
επιχειρήθηκε χθες προσγειώνει όσους θεωρούν ότι ο Γολγοθάς για την Ελλάδα έχει
τελειώσει.
Τη συνταγή τη γνωρίζουμε: διεκδικείς από τους δανειστές, όταν
έχεις εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που έχεις αναλάβει. Και σύντομα η Ελλάδα δεν
θα διεκδικεί απλώς και μόνο μια χαλάρωση κάποιων μέτρων, τη διόρθωση μιας
διαρθρωτικής αλλαγής, αλλά την ίδια τη μείωση του χρέους. Και εκεί κανείς δεν
θα μας χαριστεί.
