.Κυβερνητικοί κύκλοι: «Μη αναστρέψιμο το κλείσιμο των συνόρων» – Δραματικές ώρες

H Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ελλάδα, που είναι σε εξέλιξη από το πρωί, αναμένεται να είναι δραματική για τη χώρα μας.

Μάλιστα, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού δήλωσε σε δημοσιογράφους: «Το κλείσιμο των συνόρων είναι μη αναστρέψιμο στην παρούσα φάση» αναγνωρίζοντας το τετελεσμένο για την Ελλάδα πριν καν αρχίσουν οι εργασίες της Συνόδου.

Στο προσχέδιο συμπερασμάτων που αναμένεται να υπογράψουν οι 28 ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρεται το κλείσιμο των βόρειων συνόρων της Ελλάδας: «Irregular flows of migrants along the Western Balkans route are coming to an end; this route is now closed».

Προβλέπεται η άμεση έναρξη επαναπροώθησης στην Τουρκία εντός 48 ωρών από τη στιγμή άφιξής τους σε ελληνικό έδαφος όλων των μεταναστών ενώ η Ελλάδα καλείται να φροντίσει για την άμεση στέγαση τουλάχιστον 50.000 προσφύγων (εφαρμογή της συμφωνίας της 25ης Οκτωβρίου).

«Η ΕΕ θα σταθεί δίπλα στη Ελλάδα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή και θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να τη βοηθήσει να διαχειριστεί την κατάσταση που δημιουργείται συνεπεία αυτής της εξέλιξης» αναφέρεται στο κείμενο.

Γίνεται επίσης λόγος για «πολύ δύσκολη ανθρωπιστική κατάσταση που αναπτύσσεται ταχύτατα στο έδαφος».

Ειδική αναφορά γίνεται και στο θέμα της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων αυτών με Αλβανία και Σκόπια με τη φράση «θα παρέχουμε περαιτέρω βοήθεια στην Ελλάδα για τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων».

Στα hotspots θα αναπτυχθούν αξιωματικοί της Europol προκειμένου να βοηθήσουν τις ελληνικές αρχές ενώ οι ευρωπαίοι ηγέτες χαιρετίζουν και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Όσον αφορά την επιστροφή μεταναστών στην Τουρκία στο κείμενο γίνεται λόγος για «βοήθεια στην Ελλάδα προκειμένου να υπάρξουν ταχύτατες και σε μεγάλη κλίμακα επιστροφές στην Τουρκία παράτυπων μεταναστών που δεν χρήζουν διεθνούς προστασίας.

Καλούνται επίσης τα κράτη μέλη της ΕΕ να προσφέρουν επειγόντως περισσότερες θέσεις επανεγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών.

Γίνεται, ακόμα λόγος για άμεση παρέμβαση σε περίπτωση δημιουργίας νέων διαδρόμων.

Το κείμενο καταλήγει με το ότι όλες οι αποφάσεις που θα ληφθούν και η πρακτική εφαρμογή τους θα επανεξεταστεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου.

Οπως φαίνεται η κυβέρνηση θεωρεί τετελεσμένη απόφαση το κλείσιμο των συνόρων της Δυτικής Βαλκανικής οδού, ζητάει όμως την τήρηση των δεσμεύσεων ως προς τη μετεγκατάσταση των προσφύγων στην ΕΕ.

Για το λόγο αυτό, σειρά διμερών επαφών έχει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Στον απόηχο του χθεσινού δείπνου Μέρκελ, Ρούτε, Νταβούτογλου, ο Αλέξης Τσίπρας θα συναντηθεί και με τους τρεις πριν την έναρξη της Συνόδου.

Συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός έχει διμερή συνάντηση με τον Ολλανδό Πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε, έπειτα με τον Τούρκο Πρωθυπουργό Αχμέντ Νταβούτογλου και τέλος με την Γερμανίδα Καγκελάριο.

Στη διάρκεια της Συνόδου κύριο ζήτημα για το προσφυγικό θα είναι το κλείσιμο του διαδρόμου των Δυτικών Βαλκανίων και η ελληνική πλευρά θα ζητήσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα μετεγκατάστασης των προσφύγων από τα υπόλοιπα κράτη μέλη.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές η ελληνική κυβέρνηση θα εστιάσει της διεκδικήσεις της στους ακόλουθους άξονες:

Να μην γίνει αποδεκτό, στοχεύει η ελληνική κυβέρνηση το καθεστώς μονομερών ενεργειών στην ΕΕ, όμως από όσοι φαίνεται είναι τετελεσμένο πλέον πως ο διάδρομος Δυτικών Βαλκανίων θα κλείσει. Η ελληνική κυβέρνηση θα πιέσει σήμερα τους εταίρους για δέσμευση για τήρηση των μετεγκαταστάσεων.

Έπειτα η κυβέρνηση θέλει να υπάρξει ένα σαφές μήνυμα προς τη Τουρκία για να σταματήσει η ροή μεταναστών από τις Τουρκικές ακτές θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των μεταναστών.

Τέλος σημαντικό για την ελληνική πλευρά είναι να αποφασιστεί σήμερα να επιστραφούν το συντομότερο δυνατόν όλοι οι παράτυποι μετανάστες στη Τουρκία και τέλος να δοθεί κάποια οικονομική στήριξη στη χώρα μας για το επιπρόσθετο βάρος που επιφέρει το μεταναστευτικό.

«Βουλιάζει» στα χρέη η αγορά: Στα 109,5 δισ. ευρώ τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και τα πιστωτικά ανοίγματα

.Εθνικός καρνάβαλος και ιδιοπροσωπεία

Ξ​​εκινώ με μία διευκρίνιση που αφορά την ορθογραφία του τίτλου. Αν θεωρήσεις ότι η λέξη παράγεται από το «πρόσωπο», τότε πρέπει να τη γράψεις με -ια. Οταν όμως μιλάμε για ιδιοπροσωπεία, δεν αναφερόμαστε στον ιδιαίτερο χαρακτήρα ενός προσώπου. Κάθε πρόσωπο, ούτως ή άλλως, έχει τον δικό του χαρακτήρα, η «ιδιαιτερότητά» του είναι τα ίδια του τα χαρακτηριστικά. Ο νεολογισμός όμως «ιδιοπροσωπεία» επινοήθηκε για να εντοπίσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας κοινότητας. 

Λέμε η ιδιοπροσωπεία του ελληνισμού, στην οποία εντάσσεται ο κάθε Ελληνας με το πρόσωπό του, τα χαρακτηριστικά του, τον χαρακτήρα του, τη συμπεριφορά του. Στην περίπτωση αυτή, όμως, περιγράφουμε ένα πρόσωπο το οποίο επενδύει τα χαρακτηριστικά του κάθε προσώπου με ορισμένες ενιαίες προδιαγραφές. Μιλάμε άρα για προσωπείο.

Ακραία περίπτωση: η ιδιοπροσωπεία της μουσουλμάνας που φοράει μπούργκα δεν είναι το πρόσωπό της, του οποίου τα χαρακτηριστικά θυσιάζονται χάριν του προσωπείου της.

Δεν ξέρω ποιος και πότε επινόησε τον όρο. Εκείνο που ξέρω είναι ότι σε παλαιότερα λεξικά, όπως του Δημητράκου που παραμένει έως σήμερα το πληρέστερο, η λέξη δεν υπάρχει. Μήπως επειδή δεν απασχολούσαν τους παλαιότερους τα κοινά χαρακτηριστικά των Ελλήνων, αυτά που συνιστούσαν το συλλογικό ασυνείδητο; Από τον Παπαδιαμάντη ώς τον Καζαντζάκη και τη λογοτεχνική γενιά του τριάντα το ζήτημα είναι κεντρικό. Υπάρχει μία ουσιαστική διαφορά.

 Ο Παπαδιαμάντης, έχοντας μυθιστορηματική παιδεία και μυθιστοριογράφος ο ίδιος, ενδιαφέρεται για τον χαρακτήρα της Φραγκογιαννούς, και μέσ’ απ’ αυτό το φίλτρο προκύπτει και η καταγραφή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σκιαθίτικου μικρόκοσμου. Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι ο εμβληματικότερος ήρωας του Καζαντζάκη, ο Zorba the Greek, δεν είναι Ελληνας; Το μεγάλο μυθιστόρημα δεν τρέφεται από τύπους και προσωπεία. Πρώτη του ύλη είναι τα πρόσωπα.

Υπάρχει και μία ακόμη, εξίσου ουσιαστική, διαφορά. Η πεζογραφική γενιά του τριάντα, η οποία οργανωμένα προσπάθησε να ανιχνεύσει τους όρους αυτού που παλιότερα λέγαμε «ελληνικότητα», μια συλλογική ιδιοπροσωπεία δηλαδή, αυτό δεν το έκανε σε αντίθεση με κάτι, την Ευρώπη εν προκειμένω.

 Μυθιστοριογράφοι ήσαν οι άνθρωποι, άρα υπηρετούσαν το κατ’ εξοχήν προϊόν της ευρωπαϊκής παράδοσης και σ’ αυτήν πάλευαν να ενταχθούν καταγράφοντας τα χαρακτηριστικά του δικού τους κόσμου. Ακόμη και οι ακραίες περιπτώσεις, όπως ο Κόντογλου, που οδηγήθηκε στη βυζαντινή τέχνη μέσω της λεγόμενης Δυτικής ζωγραφικής, ή σκέτα ζωγραφικής.

Είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον Μεσοπόλεμο, στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και αυτό που συμβαίνει τα τελευταία τριάντα ή σαράντα χρόνια. 

Θα διακινδυνεύσω μιαν εκτίμηση. Ιδρυτικό κείμενο της υπόθεσης της ιδιοπροσωπείας, της προσπάθειας δηλαδή να επενδυθεί ο ελληνικός χαρακτήρας με ένα προσωπείο, θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι το δοκίμιο του Σεφέρη για τον Μακρυγιάννη, ή μάλλον η ομιλία που εκφώνησε στο Κάιρο στη διάρκεια του πολέμου.

 Ο τίτλος του μοιάζει προγραμματικός: «Ενας Ελληνας, ο Μακρυγιάννης». Να θυμίσω ότι το δοκίμιο τελειώνει λέγοντας ότι το κείμενο του στρατηγού αναπτύσσεται με τον τρόπο της φύσης, σαν αναρριχητικό φυτό – το αναφέρω από μνήμης. 

Κοινώς ο Ελληνας, ο Μακρυγιάννης, γράφει ακριβώς με τον τρόπο που δεν γράφουν στην υπόλοιπη Ευρώπη αφού το μυθιστόρημα είναι κατασκευή, απαιτεί αρχιτεκτονική. Και όποιος θέλει να είναι Ελληνας πρέπει να γράφει σαν τον Μακρυγιάννη. Πάντα με εντυπωσίαζε το γεγονός ότι αυτό το υποστηρίζει ένας μείζων ποιητής, αλλά και διανοητής, ο οποίος συνομιλούσε με τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό, με τον Ελιοτ και τον Βαλερύ.

Πότε ξέφυγε η ιδιοπροσωπεία από τις σελίδες της λογοτεχνίας και μεταμορφώθηκε σε ιδεολογική παράμετρο του αντιευρωπαϊσμού; Κάπου στη δεκαετία του ογδόντα; Είναι τυχαίο ότι αυτό γίνεται όταν η Ελλάδα έχει επιτύχει τον στόχο που είχε βάλει από συστάσεώς της σε κράτος; Οταν πια έφτασε να συνομιλεί επί ίσοις όροις με τις Μεγάλες Δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου; 

Τότε κατασκευάσθηκε ένα ελληνικό προσωπείο, το οποίο προσπάθησαν να το φορέσουν όσοι ήθελαν να αντισταθούν στον εξευρωπαϊσμό, από τις πιο χθαμαλές περιπτώσεις, τους αυριανιστές, έως τις πιο εκλεπτυσμένες, κάτι περιφερόμενους διανοούμενους, προφήτες του σημερινού εθνικολαϊκισμού. Λειτούργησε ως εθνικός καρνάβαλος. Και καταδίκασε την Ελλάδα στον ρόλο της γραφικής εξαίρεσης του ευρωπαϊκού κόσμου.

Σήμερα, όποιος μιλάει για «ιδιοπροσωπεία» προσπαθεί να στοιχειοθετήσει την αντίθεσή του με την Ευρώπη. Οι Ελληνες δεν είναι και δεν μπορούν ποτέ να γίνουν Ευρωπαίοι, άρα η Ευρώπη μόνον αλλοίωση και διαφθορά μπορεί να επιφέρει στα χαρακτηριστικά μας. Διότι εμείς οι Ελληνες είμαστε και λίγο Ανατολίτες. 

Πόσο ωραία ακούγεται αυτό το Ανατολίτες, σαν υποβρύχιο γλυκό του κουταλιού και ουζάκι με μεζέ. Οταν όμως προσπαθήσεις να προσδιορίσεις αυτήν την Ανατολή που σου δίνει τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά, τα πράγματα δυσκολεύουν. Είναι η νεοοθωμανική Ανατολή της Τουρκίας, το Ισλάμ, ή μήπως η βαλκανική Ανατολή της ορθοδοξίας που εξευρωπαΐζεται μέρα με την ημέρα;

Ας το πάρουμε απόφαση. Ο,τι αξιολογότερο έχει γεννήσει η σύγχρονη Ελλάδα, αυτό το δημιούργησαν όσοι Ελληνες αγάπησαν τον τόπο έχοντας αφομοιώσει την ευρωπαϊκή παιδεία. Από τον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη και τον Συκουτρή έως τον Πικιώνη, τον Κωνσταντινίδη και τους αρχαιολόγους. Η θεωρία περί ιδιοπροσωπείας είναι ένα ιδεολόγημα κατάλληλο διά τους καταληψίας και τους μεταμαρξιστές εθνικιστές. Μια σημαία ευκαιρίας. Κανείς δεν δημιούργησε ποτέ τίποτε με ιδεολογήματα. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται την ιδιοπροσωπεία της. Χρειάζεται δημιουργία. 

 ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Ακριβό φροντιστήριο

Α​​ς πάρουμε το καλύτερο δυνατό σενάριο για την έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές. Ξέρουμε, πάνω-κάτω, τι μπορούμε να περιμένουμε: χαμηλότερους στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα που θα προκύψουν από μια επιμήκυνση του χρέους. Είμαι πολύ σίγουρος, αν όχι βέβαιος, πως ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε άνετα να πετύχει αυτούς τους στόχους πριν από ακριβώς ένα χρόνο. 

Χωρίς δημοψηφίσματα, capital controls, περιπέτειες για την οικονομία κ.λπ. κ.λπ. Οι ισχυροί της Ευρώπης ήθελαν έναν έντιμο συμβιβασμό με τη νέα αριστερή κυβέρνηση και ήταν διατεθειμένοι να δώσουν αυτά τα ανταλλάγματα. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο λόγος που δεν τα είχαν δώσει στην κυβέρνηση Σαμαρά, είτε όταν πέτυχε το πρωτογενές πλεόνασμα είτε, πάλι, όταν έπρεπε να κλείσει η τελευταία αξιολόγηση.

Εννοείται πως τα εν λόγω ανταλλάγματα θα συνοδεύονταν από όλες τις διακοσμητικές αλλαγές που ακολούθησαν. Δηλαδή η τρόικα θα ονομαζόταν θεσμοί και οι εκπρόσωποί της θα έκαναν τις συναντήσεις τους στο Χίλτον αντί για το υπουργείο Οικονομικών.

Ο κ. Τσίπρας ήξερε ότι μπορούσε να πετύχει όσα περιμένει τώρα. Το πρόβλημά του ήταν το κόμμα του, οι βουλευτές του και αυτά που ο ίδιος είχε υποσχεθεί κατά την προεκλογική περίοδο. Το συνειδητοποίησε όταν προσπάθησε να περάσει την προσωρινή επέκταση του μνημονίου από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα και έπεσε σε σκόπελο. Και μετά άρχισε η «μεθυσμένη» διαπραγμάτευση, που παρ’ ολίγον να ρίξει τη χώρα στον γκρεμό. 

Μεσολάβησε το ακριβό μας φροντιστήριο. Πολλοί ισχυρίζονται ότι έπρεπε να αποφοιτήσουμε από αυτό για να ωριμάσουμε και να δεχθούμε ως κοινωνία την πραγματικότητα του μνημονιακού μονόδρομου. Μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά το βρίσκω τρελό να πρέπει μια χώρα να πληρώσει τόσο βαρύ τίμημα επειδή ένας πολιτικός δεν φρόντισε να πάρει τα μέτρα του εγκαίρως, πριν μπει στο Μαξίμου.

Εδώ είμαστε τώρα, όμως, και ο κ. Τσίπρας μοιάζει να έχει πεισθεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Το μεγαλύτερο πρόβλημά του σήμερα; Οσοι δεν αποφοίτησαν από το ακριβό φροντιστήριο και πιστεύουν ακόμη ότι πρέπει να σβήσουμε όλο το χρέος, να πάμε σε ρήξη με τους Ευρωπαίους και να πετύχουμε μια άλλη, πολύ καλύτερη, συμφωνία. 

Είναι πάρα πολλοί αυτοί και ο κ. Τσίπρας έχει χάσει τη λαμπερή γοητεία που τους ασκούσε. Σαγηνευμένοι από τηλεοπτικές εκπομπές after, περιθωριακά έντυπα και διαδικτυακά σάιτ, πιστεύουν ότι μπορούν να βρουν την αλήθεια κάπου αλλού. 

Ηλθε και η προσφυγική κρίση με τις συνέπειές της και η τρέλα έχει χτυπήσει «κόκκινο». Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να τη μαζέψει ο κ. Τσίπρας και πώς θα κατορθώσει να πείσει ότι η συμφωνία που ενδέχεται να πετύχει είναι καλή. Το πιθανότερο είναι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να πιστέψει ότι «κάποιοι» τον βομβάρδισαν με ραδιοϊσότοπα που έκαμψαν τις αντοχές του και θόλωσαν την κρίση του... Τι, μη μου πείτε ότι δεν το έχετε ακούσει... 

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

.«Άγρυπνη αριστερή συνείδηση της κοινωνίας»! Το άλλο με τη γάτα των Ιμαλαΐων το ξέρετε;

Σε διπλό ταμπλό το παίζει για ακόμα μια φορά ο Τσίπρας, ο οποίος προσπαθεί να κάνει ενέσεις ηθικού στο κομματικό του ακροατήριο. Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για ακόμα μια φορά ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε ως η «άγρυπνη αριστερή συνείδηση της κοινωνίας» και επέμεινε σε παραληρηματικά συνθήματα με μόνο στόχο να παθιάσει όποιους και όσους οπαδούς του έχουν απομείνει.

Ο Τσίπρας παρά το Βατερλό του τόσο στο προσφυγικό ζήτημα όσο και στην πορεία της αξιολόγησης από τους δανειστές επέμεινε στη γραμμή που έχει χαράξει λέγοντας ότι θα πάει στις Βρυξέλλες στη σύνοδο της ΕΕ με στόχο να πετύχει την άμεση έναρξη των διαδικασιών μετεγκατάστασης σε υψηλούς αριθμούς, καθώς και στην επαναπροώθηση των παράτυπων μεταναστών, προεξοφλώντας μάλιστα ότι την Τρίτη, κατά τη διακυβερνητική συνάντηση στη Σμύρνη, θα υπάρξουν εξελίξεις ως προς το τελευταίο θέμα.

Αλήθεια από πού αντλεί αυτή την αισιοδοξία ο Τσίπρας όταν την ώρα που τα λέει αυτά η Τουρκία μεταβιβάζει αιτήματα στο ΝΑΤΟ που γκριζάρουν το Αιγαίο και αμφισβητούν την ελληνικότητα των ελληνικών νησιών και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών το διατυπώνει ρητά στην Αθήνα παρουσία του Νίκου Κοτζιά που συνεχίζει να είναι χαμένος στη μετάφραση;

Πάντως η αγωνιώδης προσπάθεια του Τσίπρα είναι να κρατήσει ζωντανό το αφήγημα ότι με το ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της Ελλάδας αλλάζει η Ευρώπη. Αυτό ουσιαστικά προσπαθούσε να πει καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας του στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ προσπερνώντας τη «λεπτομέρεια» των κλειστών συνόρων στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη καθώς και την άρνηση χωρών της ΕΕ να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των συνόδων.

Μάλιστα εκεί που έδωσε ρεσιτάλ υποκρισίας ο Τσίπρας είναι όταν ισχυρίζεται ότι η απειλή του βέτο –την οποία ουσιαστικά την εγκατέλειψε με το ανακοινωθέν του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών- λειτούργησε στην κατεύθυνση της απομόνωσης των χωρών της Ευρώπης που προχώρησαν σε μονομερείς ενέργειες! Σε ποια Ευρώπη ζει αλήθεια ο Τσίπρας;

Ο Τσίπρας παράλληλα έκανε αναφορά και στις κοινωνικές αντιδράσεις για τα μέτρα του μνημονίου λέγοντας με περίσσιο θράσος ότι «είμαστε από την ίδια πλευρά με τις κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί τα τελευταία χρόνια», αλλά και στον «πόλεμο κατά της διαπλοκής»!

Αλήθεια ποιος είναι κυβέρνηση κ. Τσίπρα που εφαρμόζει μέτρα που πλήττουν αυτές τις κοινωνικές ομάδες που λέτε ότι είστε στην ίδια πλευρά; Και τέλος κ. Τσίπρα καλά είναι τα «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» με τον «πόλεμο κατά της διαπλοκής», αλλά τι σόι πόλεμος είναι αυτός όταν ζητάτε συναλλαγή με τη διαπλοκή απαιτώντας την προώθηση δικών σας ανθρώπων σε διευθυντικές θέσεις στα ΜΜΕ της διαπλοκής;