.Το σωτήριον ’17 και η άδεια στέρνα

Το καραμελωμένο σαν μαλλί της γριάς διακύβευμα μαζί με τα σαν τα νερά του Ευρίπου σενάρια συνθέτουν το επίμαχο ερώτημα: Τι άλλο μας περιμένει το σωτήριον 2017; Η πρωθιέρεια του ήξεις αφήξεις Πυθία φωτίζει όσους τολμούν απαντήσεις. Αλλωστε και ο πολύς Πλάτων, όπως διαβάζω επιδερμικά, κλώθoντας την (ουτοπική) Πολιτεία προσέδιδε στο Mαντείο των Δελφών ρόλο σημαίνοντα σε θέματα θρησκείας και ηθικής. 

Η μαντεία τότε ήταν θεσμός ολκής, όχι όπως σήμερα που ασκείται από τσαρλατάνους, ενίοτε και από λαοπλάνους. Από τους οιωνούς-όνειρα, αστραπές, σεισμούς κ.ά. – τα πτηνά βρίσκονταν στην κορυφή μαζί με την ιερά εξέταση των σπλάχνων σφαγμένου ζώου. Με τις αλλαγές στο πέταγμα, τα κελαηδίσματα και τα κρωξίματα έστελναν μηνύματα – αγγελιαφόρους των θεών, έλεγε τα πτηνά ο Ευριπίδης. Ανθρωποι σαν και εμάς οι αρχαίοι, ήσαν ευάλωτοι σε παντοειδή σημάδια. 

Κλασικό δείγμα, ο δεισιδαίμων από τους Χαρακτήρες του Θεόφραστου που, μεταξύ πολλών πολλών άλλων, όταν έβλεπε μπροστά του γάτα (όχι μόνο μαύρη) κοκάλωνε· περίμενε να προσπεράσει άλλος διαβάτης ή εφάρμοζε plan B: έριχνε στο σημείο τρεις πέτρες, ξορκίζοντας την αόρατη μελλούμενη απειλή. Ο φόβος για το αύριο βασάνιζε όλους παντού (όπως πάντα), έτσι και τότε μάντεις και χρησμολόγοι γίνονταν αναγκαίο αξεσουάρ κι ανδρών επιφανών σε γνώσεις και πλούτο.

Περί ασφαλών προβλέψεων ο λόγος και ξεφυλλίζω νοερά τον «Καζαμία». Την εδώ και δεκαετίες ετήσια έκδοση –παραμονές Πρωτοχρονιάς– όπου, εκτός από ποικιλία κειμένων, στις σελίδες με τους μήνες και τις γιορτές, παρεμβάλλονταν τα σημαντικά γεγονότα που επρόκειτο να συμβούν (με απόκλιση στατιστικού λάθους). 

Από μνήμης, χονδρικά, ενδεικτικά παραδείγματα: Τον Ιανουάριο έντονες χιονοπτώσεις, κυρίως στα ορεινά, ανεβαίνει το πολιτικό θερμόμετρο· τον Μάρτιο θάνατος γηραιού πολιτικού σε ευρωπαϊκή χώρα, πραξικόπημα σε χώρα της Αφρικής – (δεκαετία του ’70, μιλάμε)· τον Απρίλιο, η πασχαλινή έξοδος βάφεται με αίμα από τα τροχαία, ελπίδες από ανακάλυψη νέου φαρμάκου· τον Ιούλιο κύμα καύσωνα πλήττει τη χώρα, δεκάδες δασικές πυρκαγιές, «βουλιάζουν» τα νησιά· 

τον Σεπτέμβριο μπαράζ απεργιών, φονικές πλημμύρες στη Νοτιοανατολική Ασία, ένταση στη Μέση Ανατολή· τον Νοέμβριο κύμα ανατιμήσεων στην αγορά, φονικός σεισμός σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Οσοι αναγνώστες διάβαζαν «Καζαμία» θα συμφωνήσουν χωρίς μειδίαμα: σπανίως έπεφτε έξω. Τι θα μας φέρει το σωτήριον 2017; Χωρίς τον τυφλοσούρτη «Καζαμία», μια λιτή σύνθεση όσων θα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες: 

Θα είναι δύσκολη χρονιά, γεμάτη προκλήσεις, σε σκηνικό παγκόσμιας αστάθειας. Βιώνουμε μια πρωτοφανή, παρατεταμένη κρίση σε καιρό ειρήνης, από την οποία μόνον ενωμένοι, με πίστη στις δυνάμεις μας (συν τη βοήθεια του Θεού), θα βγούμε νικητές. Οι Ελληνες αξίζουμε καλύτερο, περήφανο αύριο.

Σαφές: Από το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι του ’17, πρέπει να γεμίσει μια άδεια στέρνα· η δική μας.

 

.Να τελειώνουμε με τους αριστερούληδες στην Ελλάδα…

Τελευταία ακούω αναλύσεις από όλους και μια ανασκόπηση της μεταπολίτευσης.
Από πολιτικούς μέχρι απλούς πολίτες, όλοι έχουν διάθεση να μιλήσουν.
Σαν να φτάνει στο τέλος της και θέλουν να δουν όλοι τι ήταν αυτή η μεταπολίτευση πια, σαν επικήδειος.

 Οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ετών με καταιγιστικό ρυθμό, μας έχουν απορρυθμίσει από την μία, από την άλλη μας πολιτικοποιούν εντονότερα.

Η νιρβάνα η δικομματική τόσων δεκαετιών έλαβε τέλος. Περιμέναμε καρτερικά την εναλλαγή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ποιος κολλητός θα έχει εξουσία να μας φτιάξει. Αριστερά πράγματα και νοοτροπία. Το όλο πολιτικό γίγνεσθαι λειτουργούσε αριστερόστροφα…

 Η κακή αρχή έγινε με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974 και την εθνική συμφιλίωση. Σημασία δεν έχουν οι πράξεις μόνο, αλλά και οι συνειρμοί. Έμαθε ο κόσμος να δέχεται την αριστερά, όπως πάνε να κάνουν τώρα εντέχνως για την ΧΑ. Και τι έγινε μωρέ, λίγο ακροδεξιοί είναι (που δεν είναι), λίγο εθνικοσοσιαλιστές της κακιάς ώρας, καλούληδες όμως γιατί χαρίζουν και 5 γάλατα στον Άγιο Παντελεήμονα και μετά 5 ώρες γυμναστήριο.

Μετά άρχισαν οι κρατικοποιήσεις επί Καραμανλή και διάφορα άλλα που προετοίμασαν τον ερχομό του ΠΑΣΟΚ, του οδοστρωτήρα της Εθνικής Δεξιάς κουλτούρας. Μέχρι και η ΝΔ πασοκοποιήθηκε και μάλιστα από τον πιο δεξιό ηγέτη της, τον Αβέρωφ, για να μην μείνει πίσω από την μόδα.

Ακολούθησε η παρακμή, η Σημιτική λαίλαπα του υπαρκτού δεξιού σοσιαλισμού.
Ο πιο πατριώτης και πιο δεξιός ηγέτης της μεταπολίτευσης ήταν ο Κώστας Καραμανλής εκ Πατησίων και όχι ο Κωνσταντίνος της μεταπολίτευσης εκ Παρισίων. Να καταρρεύσει επιτέλους κι αυτός ο μύθος.

Τα μνημόνια έκαναν και επιτάχυναν αυτό που έπρεπε. Την δημιουργία συνείδησης και αποδοχή ότι πολιτικά πλέον είμαστε ένα αριστερό πορνείο της Habana de Cuba. Γνήσιο, καθαρό, μη αποσταγμένο ρούμι για αριστερά μεθύσια.
Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με κάθε τι αριστερό σε αυτή την χώρα, αλλιώς να γίνουμε αποικία του Μπολιβάρ.

Να τελειώνουμε με δημοσιογράφους αριστερούς, επικοινωνιολόγους της ΚΝΕ, δημοσιογράφους-επιχειρηματίες-ευρωβουλευτές της ΚΝΕ επίσης κι όλους τους Κνίτες που νομιμοποιήθηκαν την δεκαετία του 70 και πότισαν αρρώστια το πολιτικό σύστημα και μας το παίζουν δεξιοί.

Να τελειώνουμε με το ΚΚΕ που δεν δέχεται την Ευρώπη, αλλά βγάζει ευρωβουλευτές.
Να τελειώνουμε με τα πολιτικά μορφώματα της κεντρώας κουλτούρας με τα σακίδια και τα t shirt.
Να τελειώνουμε με την κεντροδεξιά χωρίς δεξιά.

Να τελειώνουμε με όλους τους αλήτες τους αριστερούς του 10%, (τόσοι είναι μη νομίζετε), που κάνουν άνω κάτω την χώρα μας, επειδή οι υπόλοιποι δεν μιλάμε. Που θέλουν να μας κάνουν Έλληνες χωρίς θρησκευτικό όρκο, χωρίς ιστορία και παιδεία, ανθρωπιστές όλων των ισλαμιστών σφαγέων.
Ο μόνος τρόπος είναι να πάτε όλοι στην κάλπη στις επόμενες εκλογές. Η αποχή είναι δεξιά και μας τελείωσε. Είμασταν λίγο κουραμπιέδες οι δεξιοί. Το παραδέχομαι. Δεν είμαστε πλέον. Οι επαναστάσεις ξεκινούν από την αστική τάξη πάντα. Άντε για να τελειώνουμε...

.Oι εκλογές απομακρύνονται

Παρά το γεγονός ότι η χώρα συνεχίζει να κινείται στην κόψη του ξυραφιού, παρ’ ότι κανείς δε γνωρίζει αν η αξιολόγηση θα κλείσει και πότε μπορούμε να πούμε ότι στη φάση αυτή οι εκλογές απομακρύνονται. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι η κυβέρνηση δεν διατηρεί το δικαίωμα του αιφνιδιασμού, μπας και γλιτώσει το απόλυτο ναυάγιο, η επιστολή Τσακαλώτου δείχνει να υπερτερεί των περιοδειών του Τσίπρα, των παροχών και των ψαλιδιών που έχουν πάρει φωτιά για να κόβουν κορδέλες σε έργα που άλλοι έφτιαξαν και ο Σπίρτζης εγκαινιάζει.

Το απολογητικό μήνυμα συμμόρφωσης της Αθήνας στην τρόικα αποτελεί ένα μήνυμα προς τους δανειστές. Ακόμη κι αν ο Σόιμπλε είχε γράψει αυτή την επιστολή (που ξέρουμε, μπορεί να είναι κι έτσι) τόσο δουλικό και τόσο εξευτελιστικό δεν θα ήταν.

Όμως, αποτελεί το μήνυμα του Τσίπρα στους Θεσμούς ότι είναι διατεθειμένος να προσκυνήσει αρκεί να κλείσει η αξιολόγηση. Ότι είναι αποφασισμένος να υπογράψει ό,τι μνημόνιο του φέρουν αρκεί να μην τον ρίξουν από το θρόνο του Μαξίμου.

Οι δανειστές μόνο ως τέτοιο μπορούν να εκλάβουν το κείμενο της επιστολής και πιθανότατα να μη θελήσουν να ρίξουν τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά να περιμένουν τις εξελίξεις των επόμενων μηνών. Φαίνεται, πάντως, να απομακρύνεται το σενάριο των άμεσων εκλογών, δηλαδή στα τέλη Ιανουαρίου. Άλλωστε, τότε υπάρχει το Γιούρογκρουπ που θα κρίνει πιθανότατα την πορεία των διαπραγματεύσεων. Εκτός κι αν τότε η υπόθεση της αξιολόγησης στραβώσει τόσο πολύ που ο Φεβρουάριος ή ο Μάρτιος μετατραπούν σε εκλογικούς μήνες.

Δεν αμφιβάλλουμε ότι ο Τσίπρας κρύβει μακιαβελικά στοιχεία μέσα του και μπορεί να κάνει την έκπληξη. Θα μπορούσε δηλαδή να πάει σε εκλογές λέγοντας ότι αυτός μέχρι και επιστολή τους έστειλε αλλά ο Σόιμπλε θέλει να διαλύσει την Ελλάδα. Και τότε να θέσει το δίλημμα «με τον Σόιμπλε ή με την κοινωνία».

Σε πρώτο πλάνο, πάντως, οι εκλογές απομακρύνονται (μπορεί να γίνουν μέσα στο 2017) διότι το εξευτελιστικά απολογητικό ύφος της επιστολής δείχνει ότι η κυβέρνηση θα πέσει όχι απλά στα τέσσερα, αλλά θα κάνει και έρπιν (όχι η έρπη του Αλέξη από την αγωνία) μόνο και μόνο για να διασωθεί.

Το κλειδί της Ελλάδας το κρατά ο Σόιμπλε και η παρέα του. Αν απαιτήσουν σκληρά μέτρα εκτός μνημονίου (το οποίο δεσμεύτηκε να εφαρμόσει η κυβέρνηση) τότε οι κάλπες θα στηθούν σε χρόνο μηδέν. Αν όχι, τότε θα έχουν δώσει μια ακόμη ευκαιρία στους υποτακτικούς της τρόικας ή «πόρνες των δανειστών» κατά την προσφιλή έκφραση της «αριστεράς», προτού καταντήσει έτσι όπως κατάντησε.

.Έλεος με την υποκρισία των πόθεν έσχες!!!

Έχει νόημα να ασχολείται κανείς με τα πόθεν έσχες των πολιτικών; Και μάλιστα όταν αυτά αφορούν το 2013 και το 2014, δηλαδή τέσσερα χρόνια πριν; Είναι το ερώτημα που γίνεται κάθε φορά που βλέπουν το φως στοιχεία σχετικά με την περιουσία των πολιτικών οι οποίοι ορίζουν την τύχη της χώρας.

Πράγματι τι νόημα έχει, πέραν μιας επικοινωνιακής καταιγίδας σε sites, τηλεοράσεις και εφημερίδες, για τους πολίτες να βλέπουν το έσχες αλλά ποτέ να μη μαθαίνουν για το πόθεν. Από που βρήκε ο Τσακαλώτος τόσα λεφτά, πώς έχτισε την περιουσία του ο Σταθάκης, τι έγινε με το πλούσιο ζευγάρι Παπαδημητρίου – Αντωνοπούλου οι οποίοι θα φέρουν ανάπτυξη και θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας;

Είναι δεδομένο ότι οι Έλληνες πολιτικοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι πλούσιοι. Δεν είναι στην χειρότερη περίπτωση πένητες και δεν έχουν καμιά σχέση με τους 150 χιλιάδες εργαζόμενους που αμείβονται με 100 ευρώ το μήνα ή το 1,5 εκατ. των ανέργων που δεν θα φέρουν ούτε μελομακάρονο στο σπίτι. Δεν είναι... Πλαστήρες για τους οποίους θα γίνει έρανος για να ταφούν όταν έρθει η ώρα.

Και η ανακοίνωση των πόθεν έσχες έρχεται απλά να επιδεινώσει την οργή των πολιτών για το πολιτικό σύστημα. Την ώρα που μιλάμε για το φιλοδώρημα των 300 ευρώ στους συνταξιούχους ή όταν ασχολούμαστε με το αν θα μπορούν να ζήσουν με το ελάχιστο εισόδημα των 300-300 ευρώ χιλιάδες Έλληνες, 

βγαίνουν στο φως ειδήσεις για εκατοντάδες ακίνητα πολιτικών, για καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, για λίρες, λεφτά στο εξωτερικό, επενδύσεις σε ομόλογα και μετοχές ξένων εταιρειών. Τι να σκεφτεί άραγε αυτός που θα μάθει για όλον αυτόν τον πακτωλό εν μέσω οικονομικής κρίσης; Καθηγητάδες, δικηγόροι, μηχανικοί, οικονομολόγοι και τόσοι άλλοι επαγγελματίες και μη πολιτικοί γράφουν λίστες με περιουσιακά στοιχεία τα οποία όχι μόνο δεν μπορούν να συγκριθούν με τον μέσο Έλληνα αλλά είναι και άκρως προκλητικά.

Η κυβέρνηση εσπευσμένα αποφάσισε να βγάλει τα πόθεν έσχες, αν και τα είχε έτοιμα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Θα μπορούσε να τα ανακοινώσει μήνες πριν, όμως, το έκανε τώρα προκειμένου να πέσουν λίγο οι τόνοι γύρω από την ταπεινωτική επιστολή του Τσακαλώτου. Άκρως προκλητική κίνηση, αλλά έτσι είναι η πολιτική. Πόλεμος χωρίς όπλα και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό που δεν αντέχεται, όμως, είναι η σκέψη ότι από ένα τέτοιο πολιτικό προσωπικό περιμένει ο Έλληνας πολίτης λύσεις. Κυρίως δε από την «αριστερή» κυβέρνησης που με γεμάτες τις δεξιές τσέπες το μόνο που κάνει είναι να πουλάει αγάπες και προστασία του λαού.

Τζάμπα μάγκες που κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό, διαπραγματεύονται για το μέλλον του όταν δεν έχουν ιδέα για τις πραγματικές συνθήκες της καθημερινότητας. Τι ξέρει από πείνα ο Παπαδημητρίου, ο Τσακαλώτος και ο Σταθάκης; Ο μαντηλάκιας Κατρούγκαλος που όρισε τις τύχες των παλαιών και των μελλοντικών συνταξιούχων πώς το έκανε αυτό όταν έχει ένα σκασμό λεφτά; 

Ακόμη και ο «φτωχός» Αλέξης, τι δουλειά έχει με το πόπολο που τόσο πολύ επικαλείται όταν πρόκειται για ένα παιδί που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του και δεν έχει βγάλει ούτε ένα ευρώ με τον ιδρώτα του; Για να μην πούμε για τους Βαρουφάκηδες που κολυμπάνε στα λεφτά αλλά θα ήθελαν να δουν τη χώρα έξω από το ευρώ να λιμοκτονεί;

Έλεος, λοιπόν, με την υποκρισία των πόθεν έσχες και αυτών που τους ανήκουν. Είναι προσβολή για τους πολίτες που κάνουν απίστευτες θυσίες τόσα χρόνια.