Κάπως περίεργα έχουν αντιληφθεί ορισμένοι
το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς και του ρόλου της στην
πολιτική ζωή του τόπου. Αλλά η ιδιοτέλεια των πρωτοβουλιών τους είναι
προφανέστατη. Και η πρόθεσή τους να ενεργήσουν ως μεταπράτες, με αντάλλαγμα την
πολιτική τους διάσωση, αυταπόδεικτη.
Αποτελεί εθνική ανάγκη η συνένωση των
διάσπαρτων δυνάμεων της Κεντροαριστεράς. Αλλά η συνένωση αυτή δεν έχει και δεν
επιτρέπεται να έχει οιαδήποτε σχέση με προσωπικές ή άλλες σκοπιμότητες.
Ο ένας
και μοναδικός λόγος για τον οποίο επιχειρείται και επιβάλλεται να επιτύχει
είναι για να καταστεί ο κομματικός φορέας του χώρου ικανός να διεκδικήσει όχι
τον ρόλο της πολιτικής τσόντας, αλλά την ίδια την εξουσία. Ναι, στην επόμενη
κιόλας εκλογική αναμέτρηση.
Ποια θα είναι η ονομασία, ποια η μορφή
συγκρότησης του νέου φορέα και ποιοι θα πρωταγωνιστήσουν είναι κρίσιμα και
εξόχως σοβαρά ζητήματα, αλλά δεν είναι αυτά που θα πρέπει να καθορίσουν ή έστω
και να επηρεάσουν την τύχη του εγχειρήματος.
Η ευρύτερη δυνατή συμμετοχή και η αμετακίνητη
πίστη στον ρόλο που διαχρονικά έχει διαδραματίσει η δημοκρατική παράταξη σ'
όλες τις κρίσιμες στιγμές του τόπου είναι το δίπολο που θα πρέπει να σημαδέψει
την προσπάθεια των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.
Είναι ανθρώπινα αναπόφευκτο να υπάρχουν συναισθηματικές
επιδράσεις, ιδεολογικές και φιλικές προτιμήσεις, ακόμη και αντιπαλότητες που
διαφοροποιούν ενδεχομένως πολλούς από τους δικαιούμενους να συμμετάσχουν στο
εγχείρημα. Για όλα και για όλους είναι δυνατό να επιχειρηθούν συγκλίσεις και να
εξευρεθούν λύσεις.
Αλλά ο ρόλος και η αποστολή μιας
ανασυγκροτημένης Κεντροαριστεράς είναι αδιαπραγμάτευτα. Είναι η ανάδειξή της σε
κυρίαρχη πολιτική δύναμη και η επάνοδος της δημοκρατικής παράταξης στην
εξουσία. Τίποτα λιγότερο.
Ολα τα άλλα αποδυναμώνουν την προσπάθεια. Και τη
μεταβάλλουν -ηθελημένα ή μη, λίγο ενδιαφέρει- σε πολιτικό διαμεσολαβητή για
λογαριασμό τρίτων. Η γραμμή «ψηφίστε μας για να σχηματίσουμε κυβέρνηση με τον
έναν ή τον άλλον» υπονομεύει την προσπάθεια και λειτουργεί ως ψηφοθηρικός
μηχανισμός του «ενός» ή του «άλλου». Γιατί ο πολίτης θα πάει απευθείας στον
«έναν» ή τον «άλλον». Τόσο απλά. Και τόσο ανεύθυνα. Ή τόσο υστερόβουλα.