.Κόμμα και κυβέρνηση σε δύο «συνιστώσες»

Η ​​πρόσφατη αποδοκιμασία, από τον ΣΥΡΙΖΑ, της επιχείρησης της ΕΛ.ΑΣ. για την εκκένωση κατειλημμένων κτιρίων στη Θεσσαλονίκη θέτει –ακόμη μία φορά– στα πολιτικά μας πράγματα το μείζον ζήτημα των σχέσεων κυβέρνησης - κόμματος. Διότι, φυσικά, η επιχείρηση της αστυνομίας έγινε με την εντολή ή την έγκριση του αρμόδιου υπουργού. Συνεπώς, ο κ. Τόσκας είναι ο παραλήπτης της αποδοκιμασίας του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όμως, δεν παραιτείται, ούτε καν απαντά, καλυπτόμενος, προφανώς, από τον πρωθυπουργό. Η κάλυψη, δε, αυτή παρέχεται σιωπηρώς, ωσάν να μη συνέβη τίποτε. 

Η σχέση κυβέρνησης - κόμματος δοκιμάσθηκε, και μάλιστα επώδυνα για τη χώρα, κατά την περίοδο των ανδρεοπαπανδρεϊκών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τότε, όμως, οι «λύσεις» δίδονταν γρήγορα, συνήθως με τον πολιτικό αποκεφαλισμό του «ενισταμένου» και την επιβολή της άποψης του Α.Π., η οποία ήταν «κανόνας» για τα στελέχη του. Αλλωστε, οι πολιτικοί αποκεφαλισμοί λειτουργούσαν όχι μόνον προς τιμωρία των διαφωνούντων, αλλά και προς συνετισμό του συνόλου των στελεχών. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά και πιο «περίπλοκα». 

Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε την εξουσία, επικεφαλής ενός κόμματος τουλάχιστον δώδεκα «συνιστωσών». Τυχόν εγχείρημα πολιτικού αποκεφαλισμού δεν θα αφορά άτομα ούτε προσωπικές πολιτικές. Θα στρέφεται εναντίον ομάδων και ιδεολογικοπολιτικών τάσεων μέσα στο κόμμα του.

Είναι, όμως, μόνον αυτό που καθιστά τον κ. Τσίπρα διστακτικό και άβουλο, έναντι των ενδοκομματικών αντιθέσεων; 

Και επιπλέον, αν ο πρωθυπουργός δεν επιχειρήσει τώρα, που είναι ισχυρός και αδιαμφισβήτητος στον ΣΥΡΙΖΑ, να ομογενοποιήσει το κόμμα του, πότε θα το επιτύχει; Οταν θα απολέσει, μετεκλογικά, την πρώτη θέση Τότε, μάλλον θα είναι αργά, για τον ίδιο, πιθανότατα δε και για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Στο σημείο αυτό επικεντρώνεται και η χαώδης διαφορά του προβλήματος μεταξύ του ανδρεοπαπανδρεϊκού παρελθόντος και του τσιπρικού παρόντος. 

Ο Α.Π. μπορούσε να κυβερνήσει, εφαρμόζοντας μια (καλή ή κακή) πολιτική. Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να εφαρμόσει ούτε καλή ούτε κακή πολιτική. Οι δεκαοκτώ μήνες της πρωθυπουργίας του αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Και τούτο δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο. Εχει άμεσες επιπτώσεις, για τη χώρα και για τον ελληνικό λαό. 

Η αποδοκιμασία Τόσκα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια παρωνυχίδα. Στο 18μηνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουμε αλλεπάλληλα περιστατικά, που υπουργοί επιχειρούν να ανατρέψουν ή να υπονομεύσουν την εφαρμογή «ουσιωδών και κεντρικών» αποφάσεων της κυβέρνησης, οι οποίες απορρέουν από τις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών. Με το ίδιο –ουσιαστικά– επιχείρημα της αποδοκιμασίας Τόσκα. Οτι αυτές «συνιστούν πρακτική, που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς»...

Ο επιφανής πολιτικός επιστήμονας Δημ. Αθανασόπουλος, στο βιβλίο του «Κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα», αναλύει εμπεριστατωμένα το θέμα των σχέσεων κυβέρνησης - κόμματος και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα. «Το κόμμα δεν έχει θέση στην κυβέρνηση και οι επιταγές του δεν τη δεσμεύουν. 

Κόμμα και κυβέρνηση είναι στην πολυφωνική δημοκρατία οντότητες αντιφατικές· και δεν μπορούν να συντηρηθούν, να συμβιώσουν και να παίξουν κάθε μία τον ρόλο της, παρα μόνον όταν είναι χωρισμένες». Ας αφήσει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας τα υψιπετή, περί συνταγματικής αναθεώρησης, και ας ασχοληθεί με την πρωθυπουργική του αγκύλωση...  

ΣΤΑΜΟΣ ΖΟΥΛΑΣ

.Κόμμα και κυβέρνηση σε δύο «συνιστώσες»

Η ​​πρόσφατη αποδοκιμασία, από τον ΣΥΡΙΖΑ, της επιχείρησης της ΕΛ.ΑΣ. για την εκκένωση κατειλημμένων κτιρίων στη Θεσσαλονίκη θέτει –ακόμη μία φορά– στα πολιτικά μας πράγματα το μείζον ζήτημα των σχέσεων κυβέρνησης - κόμματος. Διότι, φυσικά, η επιχείρηση της αστυνομίας έγινε με την εντολή ή την έγκριση του αρμόδιου υπουργού. Συνεπώς, ο κ. Τόσκας είναι ο παραλήπτης της αποδοκιμασίας του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όμως, δεν παραιτείται, ούτε καν απαντά, καλυπτόμενος, προφανώς, από τον πρωθυπουργό. Η κάλυψη, δε, αυτή παρέχεται σιωπηρώς, ωσάν να μη συνέβη τίποτε. 

Η σχέση κυβέρνησης - κόμματος δοκιμάσθηκε, και μάλιστα επώδυνα για τη χώρα, κατά την περίοδο των ανδρεοπαπανδρεϊκών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τότε, όμως, οι «λύσεις» δίδονταν γρήγορα, συνήθως με τον πολιτικό αποκεφαλισμό του «ενισταμένου» και την επιβολή της άποψης του Α.Π., η οποία ήταν «κανόνας» για τα στελέχη του. Αλλωστε, οι πολιτικοί αποκεφαλισμοί λειτουργούσαν όχι μόνον προς τιμωρία των διαφωνούντων, αλλά και προς συνετισμό του συνόλου των στελεχών. 

Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά και πιο «περίπλοκα». Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε την εξουσία, επικεφαλής ενός κόμματος τουλάχιστον δώδεκα «συνιστωσών». Τυχόν εγχείρημα πολιτικού αποκεφαλισμού δεν θα αφορά άτομα ούτε προσωπικές πολιτικές. Θα στρέφεται εναντίον ομάδων και ιδεολογικοπολιτικών τάσεων μέσα στο κόμμα του.

Είναι, όμως, μόνον αυτό που καθιστά τον κ. Τσίπρα διστακτικό και άβουλο, έναντι των ενδοκομματικών αντιθέσεων; Και επιπλέον, αν ο πρωθυπουργός δεν επιχειρήσει τώρα, που είναι ισχυρός και αδιαμφισβήτητος στον ΣΥΡΙΖΑ, να ομογενοποιήσει το κόμμα του, πότε θα το επιτύχει; Οταν θα απολέσει, μετεκλογικά, την πρώτη θέση Τότε, μάλλον θα είναι αργά, για τον ίδιο, πιθανότατα δε και για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

 Στο σημείο αυτό επικεντρώνεται και η χαώδης διαφορά του προβλήματος μεταξύ του ανδρεοπαπανδρεϊκού παρελθόντος και του τσιπρικού παρόντος. Ο Α.Π. μπορούσε να κυβερνήσει, εφαρμόζοντας μια (καλή ή κακή) πολιτική. Ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να εφαρμόσει ούτε καλή ούτε κακή πολιτική. Οι δεκαοκτώ μήνες της πρωθυπουργίας του αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Και τούτο δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο. Εχει άμεσες επιπτώσεις, για τη χώρα και για τον ελληνικό λαό. 

Η αποδοκιμασία Τόσκα, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια παρωνυχίδα. Στο 18μηνο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουμε αλλεπάλληλα περιστατικά, που υπουργοί επιχειρούν να ανατρέψουν ή να υπονομεύσουν την εφαρμογή «ουσιωδών και κεντρικών» αποφάσεων της κυβέρνησης, οι οποίες απορρέουν από τις δεσμεύσεις της έναντι των δανειστών. Με το ίδιο –ουσιαστικά– επιχείρημα της αποδοκιμασίας Τόσκα. Οτι αυτές «συνιστούν πρακτική, που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς»...

Ο επιφανής πολιτικός επιστήμονας Δημ. Αθανασόπουλος, στο βιβλίο του «Κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα», αναλύει εμπεριστατωμένα το θέμα των σχέσεων κυβέρνησης - κόμματος και καταλήγει στο εξής συμπέρασμα. «Το κόμμα δεν έχει θέση στην κυβέρνηση και οι επιταγές του δεν τη δεσμεύουν. 

Κόμμα και κυβέρνηση είναι στην πολυφωνική δημοκρατία οντότητες αντιφατικές· και δεν μπορούν να συντηρηθούν, να συμβιώσουν και να παίξουν κάθε μία τον ρόλο της, παρα μόνον όταν είναι χωρισμένες». Ας αφήσει, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας τα υψιπετή, περί συνταγματικής αναθεώρησης, και ας ασχοληθεί με την πρωθυπουργική του αγκύλωση.. 

ΣΤΑΜΟΣ ΖΟΥΛΑΣ

.Λαϊκή Δημοκρατία ΣΥΡΙΖΑ

Οδεύουμε προς μια ραγδαία αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα, εκτός κι αν προλάβουν τα γεγονότα και ο λαός τους πετάξει έξω με τις κλωτσιές. Όμως, το ένα μετά το άλλο τα φαινόμενα αλαζονείας, διαπλοκής και ταυτόχρονα αυτή η ιδιότυπη αίσθηση της δημοκρατίας που έχουν οι Συριζαίοι, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό μείγμα που καθίσταται πλέον επικίνδυνο.

Ο Αλέξης Τσίπρας πάει στη Βουλή, δηλαδή στο κτίριο το οποίο αποτελεί την έδρα της μιας από τις τρεις διακριτές εξουσίες, και στήνει κομματική φιέστα. Προσέξτε. Ανακοινώνει τις προτάσεις όχι της κυβέρνησης αλλά του κόμματός του για τη συνταγματική αναθεώρηση στο προαύλιο της Βουλής το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει καμιά σύνδεση με κόμματα.

Κι όμως, «βάφει» τους τοίχους κόκκινους, πετάει δύο – τρία κλεμμένα συνθήματα και βάζει την Συριζαίϊκη ΕΡΤ να μεταδώσει τις αρλούμπες που λέει. Αν σας θυμίζει κάτι όλο αυτό το σόου αλήθεια είναι. Πρόκειται για ανάλογες φιέστες του Κιμ ή του συντρόφου Μαδούρο σε μια έξαρση... λαϊκής δημοκρατίας που όλα τα αλέθει.

Υπάρχουν όμως, κι άλλα. Ο Τσίπρας, εξαφανισμένος σαν... Πόκεμον από τη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την Εξεταστική Επιτροπή, εμφανίζεται μία ημέρα μετά σε μία ακόμη φιέστα για να ανακοινώσει ψίχουλα. Αφού τους έκοψε 200 και πλέον εκατομμύρια, λέει ότι εξασφάλισε, μόνο για φέτος, τα μισά και λιγότερα για να δώσει κάρτες για τα ψώνια ή δωρεάν φάρμακα στους συνταξιούχους. 

Και σα να μην έφτανε αυτό που παρακολουθούμε σε πανελλήνια μετάδοση από την... ανεξάρτητη ΕΡΤ, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απαιτούν και από τα ιδιωτικά κανάλια να διακόψουν το πρόγραμμά τους και να δείξουν ζωντανά τον μεγάλο ηγέτη. Τώρα έγιναν και δημοσιογράφοι να παρεμβαίνουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Φανταστείτε πώς θα είναι το τηλεοπτικό τοπίο με τα τέσσερα κανάλια του Παππά...

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της λαϊκής δημοκρατίας που στήνει σιγά – σιγά, αλώνοντας τη δικαιοσύνη, το δημόσιο τομέα, τα μέσα ενημέρωσης, προχωρά και στο σχέδιο «μυστρί». Το χουντικής έμπνευσης σχέδιο εμφάνισης του πρωθυπουργού σε όλα τα έργα που γίνονται. Μαζί με την κουστωδία του πάει από νησί σε νησί και εγκαινιάζει έργα που άλλοι έχουν φτιάξει και που είναι και μισοτελειωμένα. Ελπίζουμε στην Πάρο να έχει φτιαχτεί ο πύργος ελέγχου τουλάχιστον, να μην είναι αεροδρόμιο – φάντασμα όπως το νοσοκομείο χωρίς εργαζόμενους στη Σαντορίνη. Όμως, ο πρωθυπουργός μαζεύει ένα τσούρμο στελέχη και πληρώνει ο ελληνικός λαός τις διακοπές τους. Αν σας θυμίζει κάτι, τα ίδια κάνουν και τα καθεστώτα σε διάφορες τριτοκοσμικές χώρες.

Είναι πλέον φανερό. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια των εθνικολαϊκιστών ψεκασμένων επιδιώκει την μετεξέλιξη της Ελλάδας σε μια λαϊκή δημοκρατία. Με τα δημοψηφίσματά της, τον πρόεδρό της από το λαό, τις φιέστες της, τα θεάματα αντί του άρτου, τον έλεγχο των μίντια και της δικαιοσύνης, τον κομματικό στρατό, τους μπαχαλάκηδες για ξεκάρφωμα.

Όλα καλά. Το σχέδιο πάει καλά για τον Αλέξη. Αν μάλιστα όλα οδηγήσουν ξανά σε σενάρια δραχμής τότε ολοκληρώνεται το έγκλημα. Η Ελλάδα αλλάζει. Από δυτική, ευρωπαϊκή, αστική δημοκρατία ρέπει προς τον άκρατο λαϊκισμό, τα κλειστά σύνορα, την καθεστωτική νοοτροπία. Μια... δημοκρατική δικτατορία ανατολικού τύπου δηλαδή.

Θα τους αφήσουμε να το κάνουν ή θα τους σταματήσουμε είναι το μείζον ερώτημα;

.Ανεξέλεγκτοι οι μπαχαλάκηδες

Έτσι απλά, χωρίς καμιά αντίσταση, χωρίς ντροπή και κυρίως χωρίς την αίσθηση ότι υπάρχουν νόμοι που πρέπει να τηρούνται, ομάδα αντιεξουσιαστών εισβάλει στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης την ώρα της δοξολογίας της Κυριακής. Μια ομάδα μπαχαλάκηδων αποφασίζει να αναβαθμίσει τις επιθέσεις που κάνει και να επιβεβαιώσει ότι στην ανοησία και στην καφρίλα… no border.

Μόλις χθες γράφαμε για την κληρονομιά του Καρανίκα και της παρέας του στη συμπρωτεύουσα. Εκεί όπου έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας Εξαρχείων που θέλει να πάρει τον έλεγχο της πόλης στα χέρια του. Και τα έχει καταφέρει χάρη στην ανοχή της πολιτείας, με απλά λόγια χάρη στην ανοχή του κράτους του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και με τους… αλληλέγγυους και με το νόμο και την τάξη.

Ο Νίκος Τόσκας, υπουργός δήθεν της δημόσιας τάξης δίνει συνέντευξη στην Ημερησία και λέει όλο στόμφο ότι ασφάλεια του πολίτη μπορεί να υπάρξει μαζί με δημοκρατία. Πράγματι έτσι είναι σε δημοκρατικά πολιτεύματα, όχι όμως στην Ελλάδα γιατί απλά δεν υπάρχει ούτε δημόσια τάξη ούτε τηρείται κανενός είδους δημοκρατία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ψεκασμένων αφήνει ανεξέλεγκτους τους μπαχαλάκηδες, καταργεί τα σύνορα, εμφανίζονται κάτι απίθανοι τύποι μέχρι και από τη Νέα Γουινέα, καταλαμβάνουν τον πανεπιστημιακό χώρο, κάνουν επεισόδια, σπάνε, τσακώνονται και κανείς δεν τους ενοχλεί.

Στην ίδια πόλη τολμά η αστυνομία να κάνει το αυτονόητο, να πάρει πίσω κτίρια που έχουν καταληφθεί και βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και κατακεραυνώνει τους αστυνομικούς. Γίνεται το απόλυτο μπάχαλο, οι αντιεξουσιαστές ανενόχλητοι καταλαμβάνουν γραφεία του κόμματος αλλά δεν έγινε και τίποτε. Αυτοί να είναι καλά κι όλα τα άλλα…

Κι έρχεται η εισβολή στη Μητρόπολη μπροστά στα μάτια έκπληκτων πιστών. Και δεν έχει καμιά σημασία αν πιστεύεις στο Θεό ή αν είσαι μουσουλμάνος, ινδουιστής ή βουδιστής. Σημασία έχει ότι είναι ένας ιερός χώρος που απαιτεί απ΄ όλους σεβασμό. Κι όμως, δεν υπάρχει κανένας σεβασμός. Ένα παρακράτος που λειτουργεί τόσο καλά επί ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει τον έλεγχο της πόλης και χωρίς καμιά αιδώ εισβάλει σε μια εκκλησία.

Την ώρα που η κυβέρνηση στήνει τζαμιά και χαϊδεύει τους μουσουλμάνους, αφήνει ένα τσούρμο μπάχαλους να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Αλλά η ανοχή φέρνει βία. Το Συριζαίικο κράτος εξέθρεψε τους αντιεξουσιαστές και τώρα τους βλέπει απλά… να κάνουν τη δουλειά τους. Ποια θα είναι άραγε η επόμενη κίνησή τους; Που θα χτυπήσουν; Θα μπουκάρουν στη Βουλή; Θα σπάσουν στο ξύλο κανέναν υπουργό, βουλευτή ή μητροπολίτη;

Θα κάψουν κανέναν θυμίζοντας ότι το έγκλημα της Μαρφίν παραμένει ακόμη ατιμώρητο και οι νεκροί δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί;

Και μέχρι πότε η κυβέρνηση θα τους ανέχεται και δεν θα τους τσακίζει στη φωλιά τους; Δυστυχώς επανέρχεται για άλλη μια φορά το ερώτημα που δεν θα έπρεπε καν να το κάνουμε. Τι θα έκανε ο Τσίπρας, ο Τόσκας ή ο Φίλης αν μπούκαραν μέσα στη Μητρόπολη Χρυσαυγίτες;

.Ανένδοτο... μέχρις εσχάτων!

Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά για μυστικά και φανερά δείπνα, για θεωρίες συνωμοσίας να πέσει ο λαοπρόβλητος Αλέξης, για τραπεζώματα επιχειρηματιών, για τραπεζικό πόλεμο εν εξελίξει. Ακούμε για επιστροφή του Σαμαρά, ενεργοποίηση του Καραμανλή (αυτό θα ήταν θαύμα), για στροφή στην πολιτική του Στουρνάρα, για εκνευρισμό της Φώφης που αισθάνεται να χάνει την ιδιοκτησία του κεντροαριστερού χώρου.

Διαβάζουμε για συνεννοήσεις και κλεισμένα μέτωπα στη ΝΔ, για τον Κυριάκο που είδε τον Βαγγέλη, για τον Μεϊμαράκη που είδε τον Αβραμόπουλο, για την Ντόρα που τους βλέπει όλους ή για τη… λαϊκή δεξιά που ξαναβγαίνει στο προσκήνιο. Βεβαίως δεν έχει νόημα να αναφερθούμε και σε όσους επιδιώκουν να πάρουν κομμάτι της πίτας, και εκ δεξιών και εξ αριστερών του πολιτικού φάσματος.

Όχι ότι μένουμε έκπληκτοι αλλά πραγματικά πρέπει να ρωτήσουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι αν τελικά ο λαός εκλέγει τους κυβερνώντες ή αν είναι απλά ένα στημένο σκηνικό που κανονίζεται κάπου σε κάποια μυστικά σπίτια, σε επαύλεις των βορείων προαστίων, σε κάποια γραφεία επιχειρηματιών ή στα πολυτελή στέκια που συχνάζουν επιχειρηματίες και τραπεζικοί.

Το δεύτερο αφορά τη σημερινή πραγματικότητα και είναι αν τελικά έχει σημασία να γίνονται πολιτικά παιχνίδια ή αν μεγαλύτερο είναι το στοίχημα της σωτηρίας της χώρας.

Μας νοιάζει δηλαδή αν έφαγαν 8 τελειωμένοι κεντροαριστεροί, του Σημίτη και του Πάγκαλου προεξαρχόντων, πρότειναν στον Στουρνάρα να αναλάβει την κεντροαριστερά κι αυτός αρνήθηκε; Γιατί το να πάρεις μια τελειωμένη υπόθεση όπως είναι ο χώρος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι καθόλου έξυπνο και ο κεντρικός τραπεζίτης αν μη τι άλλο είναι πανέξυπνος και δεν πιάνεται κορόιδο από 8 δημογέροντες που τρώνε και πίνουν και σκέφτονται διάφορα.

Όμως, πράγματι δεν μας νοιάζουν οι συναντήσεις ή τα δείπνα που κάνουν διάφοροι, από την Αλόννησο μέχρι την Κηφισιά. Όλοι τους νομίζουν ότι ελέγχουν την εξουσία κι ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις.

Αλλά δε μας ενδιαφέρει ή δεν θα έπρεπε τουλάχιστον, και αν θα ξυπνήσει ο Βούδας, αν ο Λεβέντης θα ξεσκονίσει καλά το κοστούμι της εξουσίας, αν ο ακομβίωτος στρατηγός θα συνεχίσει να είναι… άκουσον άκουσον αρχηγός του στρατού. Και δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση ο ελληνικός λαός να τρώει κατακαλόκαιρα το κουτόχορτο που του σερβίρουν. Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να φύγει ο φαύλος μια ώρα αρχύτερα. Γιατί αν κάτσει κινδυνεύουμε να τον έχουμε για καιρό. Η καθεστωτική του νοοτροπία μπορεί κάλλιστα να τον μετατρέψει σε Ερντογάν και είναι αρκετά έξυπνος και ο Τσίπρας για να μην κάνει το ιστορικό λάθος να πέσει χωρίς μάχη. Θα το παλέψει μέχρις εσχάτων. Γι΄αυτό να είστε σίγουροι.

Γι’ αυτό λοιπόν η πρώτη προτεραιότητα του σοβαρού πολιτικού κι επιχειρηματικού συστήματος θα ήταν να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Αφού η κεντροαριστερά δεν μπορεί ας το κάνει η κεντροδεξιά, ας το κάνει ο Μητσοτάκης. Κι αν δε μπορεί κι αυτός, τότε ας αναλάβει μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Με Σαμαρά, με Στουρνάρα ή με όποιον άλλο, αυτό που προέχει είναι να μην υποστεί ανήκεστο βλάβη η χώρα.

Πριν να είναι αργά λοιπόν και πριν μας «σβερκωθεί» ο Αλέξης για χρόνια ας αποφασίσει η πολιτική ελίτ, η αστική τάξη ή όποιος δεν είναι λαϊκιστής στον τόπο αυτό, ότι πρέπει να σοβαρευτούμε για να μη χαθούμε. Η κυβέρνηση Τσίπρα θα είναι ο μπούσουλας για να κάνουμε το αντίθετο. Εκτός κι αν θέλουμε να διαλύσουμε την Ελλάδα κι ότι δεν έκαναν 400 χρόνια τουρκοκρατίας να το κάνουν 200 χρόνια… ελληνοκρατίας.

.Η Ελλάδα του Σύριζα συνεχίζει να μεγαλουργεί….

Μέσα στο γενικό αλαλούμ που ζούμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις και τις επιπτώσεις της Πρώτη Φορά Αριστερής κυβέρνησης να μας έχουν κυριολεκτικά ζαλίσει, με αποτέλεσμα να περπατάμε και να παραμιλάμε, συνέβησαν πρόσφατα και δυο τρία περιστατικά, που συμβολίζουν χαρακτηριστικά το μπάχαλο στο οποίο μας έφεραν οι περήφανοι (συγ)κυβερνώντες μας.

 Ένα από αυτά είναι η δίκη που έγινε πρόσφατα όσον αφορά στα περίφημα 600 δισεκατομμύρια του Αρτέμη του Σώρρα, μετά από μήνυση (νομίζω) του Άδωνι Γεωργιάδη, και η οποία κατέληξε σε απόφαση ότι «τα εν λόγω χρήματα μπορεί και να υπάρχουν»! Με αποτέλεσμα να κινδυνεύει τώρα ο Άδωνις να κατηγορηθεί για «ψευδή καταμήνυση»!

Και να ήταν μόνο αυτό; Όπως μαθαίνω, χιλιάδες είναι οι συμπολίτες μας, ο σοφός λαός που λέμε, που αντί να πληρώσουν τα διάφορα χρέη τους προς τις τράπεζες και την εφορία, καταθέτουν εξώδικα με τα οποία εξουσιοδοτούν τους δανειστές τους και το κράτος να τα εισπράξουν από τον λογαριασμό των 600 δις του Αρτέμη, ο οποίος τα έχει, λένε, διαθέσιμα και μάλιστα σε ζεστό μετρητό…

 Ένα άλλο κουφό που συνέβη, είναι η περίπτωση εκείνου  του τυπά από την Αθήνα, που είχε νοικιάσει το διαμέρισμά του σε κάτι Πολωνούς (ή Γεωργιανούς), οι οποίοι αποφάσισαν να ακολουθήσουν τις προτροπές του παλιού καλού Σύριζα και της πάλαι ποτέ πρωθιέρειας του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ Κατάντιας Βαλαβάναινας, και έτσι του άφησαν φέσι πολλών μηνών στα νοίκια. Τι έκανε λοιπόν ο μελανιασμένος ιδιοκτήτης; 

Κανόνισε την έξωσή τους, και πήγε στο διαμέρισμα για να αλλάξει κλειδαριές (λες κι αυτό θα τους πτοούσε). Οι εν λόγω «δυστυχισμένοι» όμως συνάνθρωποί μας την είχαν κάνει από κει, αφήνοντας στο μπαλκόνι έναν ταλαίπωρο σκυλάκο, ο οποίος μέσα στην πείνα, την δίψα και την μοναξιά, είχε τώρα να αντιμετωπίσει και τον  αγαναΧτισμένο ιδιοκτήτη, ο οποίος μη μπορώντας να βγάλει το άχτι του στους μπαταχτσήδες νοικάρηδες, το έβγαλε στο σκυλάκι, πετώντας το παρακαλώ από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου!

Βεβαίως, οι γείτονες και οι περαστικοί που είδαν το όλο θέαμα εξοργίστηκαν, κάλεσαν την αστυνομία, και ο μάγκας συνελήφθη. 

Μόνο που αμέσως αφέθηκε ελεύθερος, διότι δεν υπήρχαν, λέει, οπτικές μαρτυρίες ότι όντως το πέταξε ο ίδιος από το μπαλκόνι, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του το σκυλάκι πήδηξε από μόνο του!!!!!! Και οι δικαστές τον πίστεψαν.

 Θα μου πείτε εδώ πίστεψαν ότι υπάρχουν τα 600 δις του Αρτέμη, στο ιπτάμενο σκυλάκι αυτόχειρα θα κολλούσαν;

Και τέλος να αναφέρω το ντου που έκαναν δεκάδες «αντιεξουσιαστές» αλληλέγγυοι στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, την Κυριακή το πρωί και εν ώρα θείας λειτουργίας, βρίζοντας, απειλώντας, και μοιράζοντας φυλλάδια υπέρ των καταλήψεων!

 Και γιατί να μη το κάνουν; Αφού εδώ και καιρό, ντόπιοι και Έλληνες μπαχαλάκηδες είχαν καταλάβει το ΑΠΘ και διάφορα άλλα κτίρια, και όταν ξύπνησε ο Τόσκας και επέτρεψε στην αστυνομία να τους μαγκώσει, τα δικαστήρια αθώωσαν τους περισσότερους λόγω «έλλειψης δόλου». Δεν ήξεραν, είπαν, οι κατηγορούμενοι, ότι απαγορεύονται οι καταλήψεις δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.

Χώρια που πολλοί απαλλάχθηκαν, αφού ως αλλοδαποί, το δικαστήριο δεν είχε διαθέσιμους διερμηνείς (υπήρχαν και συλληφθέντες από την Γουϊνέα!).

Εδώ, ως ποταπός, έχω μια απορία και την διατυπώνω: Στα πολιτισμένα κράτη της Δύσης, όταν συλληφθεί κάποιος αλλοδαπός, τουρίστας, κλπ. χρειάζεται το δικαστήριο να διαθέτει διερμηνέα στη γλώσσα του;

 Ή απλά του αναγγέλλουν το κατηγορητήριο και την ποινή στην επίσημη γλώσσα του κράτους, και μετά τον στέλνουν σούμπιτο να μοιραστεί κελί με τον Tyson από το Σικάγο, που του αρέσει τα βράδια να φοράει κομπινεζόν, και  να τον φωνάζουν Ντεζιρέ; Ας μας απαντήσει κάποιος νομικός…

Εν ολίγοις, ήμασταν που ήμασταν η απόλυτη μπανανία, ήρθε και η κρίση, και ήρθε και ο Σύριζας, και μας αποτελείωσαν για τα καλά.

Τίποτα μα τίποτα ΔΕΝ λειτουργεί. Ούτε τα νοσοκομεία, ούτε τα σχολεία, ούτε τα δικαστήρια, ούτε καν τα φανάρια στους δρόμους.

Το μόνο που συνεχίζει να λειτουργεί αδιάλειπτα είναι η μισανθρωπία των κυβερνώντων μας, οι φόροι επί παντός επιστητού, και οι περικοπές μισθών και συντάξεων… και βεβαίως και η βλακεία μεγάλου μέρους του σοφού λαού, που ακόμη και σήμερα, μετά από τις αλλεπάλληλες κωλοτούμπες και τα συνεχή χαστούκια της συγκυβέρνησης, υπάρχουν ουκ ολίγοι που συνεχίζουν να στηρίζουν δημοσκοπικά τα σούργελα στο Μαξίμου. Διότι ότι και να τους κάνει ο Αλέξης, αυτοί έχουν μνήμη, λένε,  και δεν ξεχνούν τον Παπασταύρου και τις πομπές του …

.Αντίστροφη μέτρηση

Όποιος έβλεπε τον Αλέξη Τσίπρα να προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι ο νέος... Υψηλάντης ή ο Κολοκοτρώνης που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην... επανάσταση του 2021 το μόνο που θα έκανε είναι να βάλει τα γέλια. Αλλά και θα σιγουρευόταν ότι η χώρα πάει σε εκλογές. 

Μόλις τη Δευτέρα έγιναν τρία περιστατικά που αποδεικνύουν ότι ο Τσίπρας και η παρέα του θα φύγουν με αυτοκίνητο από το Μαξίμου κι όχι με ελικόπτερο όπως θα ήταν το σωστό. Κατ' αρχάς κατάλαβαν ότι ο ΕΝΦΙΑ θα ήταν η ταφόπλακά τους κι αμέσως έκαναν διόρθωση. Έτσι, δεν θα πληρώσουν τεράστιους φόρους όσοι έχουν κληρονομήσει το χωραφά... περισσότερα »

.Μας δουλεύουνε ψιλό γαζί…

Αυτή η ιστορία με τους μπαχαλάκηδες (ντόπιους και αλλοδαπούς) του *No Borders* στη Θεσσαλονίκη, είναι άκρως ενδεικτική της σχιζοφρένειας των ασυνάρτητων ιδεοληπτικών που μας κυβερνάνε εδώ και ενάμιση χρόνο.

 Ήρθαν λοιπόν 2-3 χιλιάδες καλόπαιδα από το εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι εδώ είναι η Ντίσνεϊλαντ της ανομίας χάρη στον Σύριζα, κατέλαβαν με το έτσι θέλω το ΑΠΘ, σπάσανε ότι βρήκαν, κοπρίσανε όπου μπορούσαν, στήσανε χορούς, κάνανε τους μπάφους τους, έβαψαν λεωφορεία, με την αστυνομία να τους κοιτάει αδιάφορη, και αφού έκαναν και 3-4 επιδρομές στο δημαρχείο, στην ΕΡΤ 3, και στο αεροδ... περισσότερα »