Απλές και ξεκάθαρες ερωτήσεις – απλές και ξεκάθαρες απαντήσεις:
--Πού βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα σε σχέση με το χρέος;
Και που πάμε;
Απάντηση: Μας έχουν βάλει σε έλεγχο και σε μνημόνια, μέχρι το 2060!
Μας έχουν κάνει κυριολεκτικά Αποικία Χρέους…
Εκεί βρεθήκαμε πια, επί ΣΥΡΙΖΑ και εξ αιτίας του.
--Ερώτηση: Ποια ήταν η διαφορά με το 2014, όταν έπεσε ο Σαμαράς;
Απάντηση: Τότε το ΔΝΤ προέβλεπε πως βρισκόμασταν ήδη σε «τροχιά
βιωσιμότητας» όσον αφορά το χρέος μας. Και ότι το 2022 θα είχαμε χρέος προς ΑΕΠ
105%! Μ’ άλλα λόγια τότε το χρέος μας ΗΤΑΝ πια βιώσιμο…
Τώρα το ΔΝΤ λέει πως το Χρέος προς ΑΕΠ δεν θα πέσει κάτω από το 170% ούτε
το 2022 ούτε αργότερα…
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ…
Μας πήρε έτοιμους να βγούμε από τα μνημόνια και μας κατέστησε Αποικία
Χρέους για πάντα!
--Ερώτηση: Υπάρχει απόδειξη γι’ αυτό;
Απάντηση: Υπάρχουν τουλάχιστον δύο αποδείξεις, όχι μία…
* Πρώτη απόδειξη: το λέει καθαρά το ΔΝΤ στην εισαγωγή της Ανάλυσης
Βιωσιμότητας του Χρέους, με ημερομηνία 13 Ιουλίου 2015: Ως το φθινόπωρο του
2014, οι προοπτικές του Ελληνικού χρέους πήγαιναν τόσο καλά που ίσως να μην
χρειάζονταν πια τα μέτρα ανακούφισης χρέους που είχαν συμφωνήσει οι Ευρωπαίοι
το Δεκέμβριο του 2012.
Τώρα πια εκείνα τα μέτρα, όχι μόνον είναι απαραίτητα, αλλά δεν αρκούν κι
όλας!
* Δεύτερη απόδειξη: Τότε (τα φθινόπωρο του 2014, επί Σαμαρά ακόμα) το ΔΝΤ
ζητούσε να συμμετάσχει την «πιστοληπτική γραμμή στήριξης της Ελλάδας για τον
επόμενο χρόνο (για το 2015). Δηλαδή στην στήριξη της χώρας στα πρώτα βήματά της
για τη ΜΕΤΑ το μνημόνιο εποχή. Το ΔΝΤ επέμενε τότε να συμμετάσχει και με δική
του χρηματοδότηση τότε. Αν δεν θεωρούσε το Ελληνικό χρέος βιώσιμο ΔΕΝ θα
συμμετείχε καθόλου!
Σήμερα το ΔΝΤ δεν δέχεται να συμμετέχει στο Τρίτο Μνημόνιο του Τσίπρα,
ακριβώς γιατί θεωρεί πλέον το Ελληνικό χρέος ΜΗ βιώσιμο!.
--Ερώτηση: Γιατί πρέπει να δίνουμε τόση σημασία στις «προβλέψεις»
(predictions) ή ακριβέστερα στις «προβολές» (projections) του ΔΝΤ;
Απάντηση: Γιατί αυτές διαβάζουν και οι διεθνείς αγορές και η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα. Και δεν πρόκειται να βγούμε στις αγορές αξιόπιστα, όσο το ΔΝΤ
λέει ότι το χρέος μας είναι ΜΗ βιώσιμο! Κι όσο δεν βγαίνουμε στις αγορές, τόσο
θα έχουμε ανάγκη κι από νέα μνημόνια…
--Ερώτηση: Πόσο δύσκολο είναι να βγει η Ελλάδα ξανά στις αγορές (δηλαδή να
ΜΗ χρειάζεται νέα μνημόνια);
Απάντηση: Είχε ήδη βγει – δύο φορές μάλιστα – τον Απρίλιο του 2014 και τον
Ιούλιο του 2014. Την πρώτη φορά με 5ετές ομόλογο για το οποίο υπήρξε 7πλάσια
προσφορά απ’ ό,τι ζήτησε η Ελλάδα και με επιτόκιο 4,90%.
Και τη δεύτερη φορά για τριετές ομόλογο με επιτόκιο 3,95%!
Από τα χαμηλότερα που έχει πάρει ποτέ η Ελλάδα σε διεθνείς αγορές…
Την πρώτη φορά άντλησε 3 δισεκατομμύρια και τη δεύτερη 1,5 δισεκατομμύριο.
Και - σημειώστε - τότε δεν υπήρχε «ποσοτική χαλάρωση»…
Τώρα τα μεσοπρόθεσμα επιτόκια στα οποία κοστολογείται το Ελληνικό χρέος
είναι 5,5% – 6%! Κι όπως συμφωνούν όλοι οι διεθνείς αναλυτές, δεν πρόκειται να
πέσουν χαμηλότερα, όσο το ΔΝΤ επιμένει πως το χρέος μας είναι ΜΗ βιώσιμο…
--Ερώτηση: Γιατί κάνουν «προβολές» για το ΑΕΠ της Ελλάδας, για το Χρέος της
χώρας και για τα πρωτογενή πλεονάσματα που πρέπει να βγάζει ως το 2060, δηλαδή
για τα επόμενα 43 χρόνια; Και γιατί παλαιότερα, δηλαδή ως τα τέλη του 2014 δεν
έκαναν καμία τέτοια προβολή; Και δεν υπήρχε τότε καμία συζήτηση για μετά το
2022;
Απάντηση: Απλούστατα, διότι τότε το χρέος μας θα γινόταν απολύτως βιώσιμο
ως το 2022. Και η Ελλάδα μετατρεπόταν σε απολύτως φυσιολογική χώρα μέχρι το
2022. Οπότε, επειδή θα είχε βιώσιμο Χρέος και πλήρη πρόσβαση στις αγορές,
κανείς δεν ενδιαφερόταν για το τι θα κάνει από κει και ύστερα.
Απλώς θα τηρούσε τους όρους του ευρώ, όπως όλες οι άλλες χώρες-μέλη (βάσει
του Συμφώνου Σταθερότητας – του λεγόμενου Stability and Growth Pact).
Τώρα το χρέος μας βρίσκεται εκτός ελέγχου και ψάχνουν να δουν πως και με
ποιες πολιτικές θα το θέσουν ξανά υπό έλεγχο. Και δεν έχουν βρει τη λύση ακόμα…
--Ερώτηση: Γιατί είναι τώρα τόσο δύσκολο να βρουν τη λύση στο Χρέος και να
συμφωνήσουν όλοι;
Απάντηση: Γιατί όσο αυξάνουν τα απαραίτητα πρωτογενή πλεονάσματα, τόσο
επιβραδύνουν την ανάπτυξη. Και μια οικονομία που έχει ήδη βαρύ χρέος και δεν
αναπτύσσεται γρήγορα δεν μπορεί να ξεφύγει από την παγίδα της υπερχρέωσης.
Ενώ όσο μειώνουν τα απαραίτητα πλεονάσματα για να δώσουν ώθηση στην
ανάπτυξη, τόσο σωρεύεται περισσότερο χρέος διαχρονικά. Οπότε η χώρα χρειάζεται
κι άλλο δανεισμό από τους εταίρους της και πάλι δεν ξεφεύγει από την
υπερχρέωση.
Στην πρώτη περίπτωση η επιβάρυνσή της αυξάνεται από τον παρανομαστή (δηλαδή
το ΑΕΠ - που επιβραδύνεται) και στη δεύτερη από τον αριθμητή (το Χρέος – που
επιταχύνεται)…
Γι’ αυτό το ΔΝΤ τους λέει – και επιμένει πλέον: κόψτε τους εφ’ άπαξ και από
τώρα το Χρέος (στον αριθμητή), για να μπορέσουν να το εξυπηρετήσουν με
χαμηλότερα πλεονάσματα, ώστε να αναπτυχθούν αρκετά γρήγορα και να ξεφύγουν από
την «παγίδα της υπερχρέωσης»…
--Ερώτηση: Γιατί αυτό δεν ήταν πια απαραίτητο στο τέλος του 2014 επί
Σαμαρά;
Απάντηση: Γιατί τότε προβλέπονταν ότι η ίδια η Ελλάδα θα παρήγε ανακούφιση
χρέους για τον εαυτό της, πουλώντας το τραπεζικό της χαρτοφυλάκιο (τις
τραπεζικές μετοχές που κατείχε) και οι οποίες υπολογίζονταν αρχικά στα 16,5
δισεκατομμύρια, είχαν ήδη φτάσει, το καλοκαίρι του 2014, πάνω από 20
δισεκατομμύρια και προβλεπόταν πως θα έφταναν ως το 2016 τα 28 δισεκατομμύρια!
Αυτά θα πήγαιναν αμέσως για ανακούφιση χρέους. Αλλά δεν πήγαν – γιατί με τη
διαπραγμάτευση Τσίπρα-Βαρουφάκη μηδενίστηκαν!
Και δεν ήταν οι μόνες απώλειες του Τσίπρα αυτές. Χάθηκαν τότε και τα
«υπερκέρδη» των Κεντρικών Τραπεζών της ευρωζώνης από τη διακράτηση των
Ελληνικών ομολόγων, την επιστροφή των οποίων είχε διασφαλίσει η κυβέρνηση
Σαμαρά –Βενιζέλου. Τα έχασε κι αυτά ο Τσίπρας το πρώτο μισό του 2015! Και τώρα
παρακαλάει να του τα δώσουν ξανά. Άλλα 7,5 δισεκατομμύρια που τότε χάθηκαν… Και
επί πλέον από τα πρωτογενή πλεονάσματα (4,5%, αλλά ως το 2018) η Ελλάδα θα
εξοικονομούσε επί πλέον 12 και πλέον δισεκατομμύρια ως το 2018. Που επίσης τα
έχασε ο Τσίπρας!
Και επί πλέον, τότε προβλεπόταν ότι η Ελληνική Οικονομία θα αναπτυσσόταν με
μέσον όρο 3% (ρυθμός πραγματικής ανάπτυξης) ως το 2021 (και 4,5% ρυθμός
ονομαστικής ανάπτυξης ως το 2021).
Έτσι, στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά, το ΔΝΤ προέβλεπε πως το ΑΕΠ της
Ελλάδας από τα 182 δισεκατομμύρια το 2014 θα έφτανε στα 255-9 δισεκατομμύρια ως
το 2022.
Ενώ τώρα επί Τσίπρας το ίδιο ΔΝΤ προβλέπει πως το ΑΕΠ της Ελλάδας δεν θα
ξεπεράσει τα 217 δισεκατομμύρια ως το 2022, ενώ το Χρέος μας θα ξεπερνάει ως
τότε τα 350 δισεκατομμύρια…
(Αυτοί οι τέσσερις αριθμοί για τις «προβολές» ΑΕΠ και Χρέους, επί Σαμαρά
και επί Τσίπρα αντιστοίχως, συνοψίζουν τη ζημιά που έκανε ο Τσίπρας. Και σε
αυτές συμφωνούν «στον πόντο» με το ΔΝΤ και οι αντίστοιχες «προβλέψεις» του
Ελληνικού Υπουργείου Οικονομικών, τότε και τώρα. Άρα δεν αμφισβητούνται.
Απλώς αποκρύβονται – για την ώρα τουλάχιστον).
--Ερώτηση: Δηλαδή τι ακριβώς μας συνέβη επί Τσίπρα;
Απάντηση: Το είπαμε ήδη - με δύο λέξεις: Γίναμε «Αποικία Χρέους»…
Δηλαδή: Δεν μπορούμε, όπως είναι τα πράγματα σήμερα, να βγούμε από το φαύλο
κύκλο: φορολογικής ασφυξίας, νέων μνημονίων και συνεχούς διόγκωσης του χρέους.
Και πρέπει συνεχώς να μας στηρίζουν οι δανειστές και συνεχώς να μας ελέγχουν
για να είναι σίγουροι πως θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω.
Δηλαδή να μας βάζουν όλο και σκληρότερη λιτότητα, αλλιώς θα έχουν οι ίδιοι
πρόβλημα να ψηφιστούν τα νέα μνημόνια από τα κοινοβούλιά τους.
Γιατί ξέχασα να σας πω το σημαντικότερο: Δεν έχουμε μόνο εμείς Κοινοβούλια.
Έχουν κι εκείνοι. Και δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα λαϊκισμός (σχίστε τα
μνημόνια – να… τελειώνουμε). Υπάρχει και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες λαϊκισμός
(διώξτε την Ελλάδα από το ευρώ – να ησυχάσουμε)
--Ερώτηση: Είμαστε λοιπόν, «καταδικασμένοι» για πάντα;
Απάντηση: Όχι! Αυτό θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να πιστέψετε. Πώς «δεν υπήρχε άλλος
δρόμος», πως «για όλα φταίνε οι προηγούμενοι», και πως «όλοι ίδιοι είναι»…
Έτσι κανείς δεν θα σκεφτεί να ζητήσει σωτηρία ψηφίζοντας άλλο κόμμα.
Αλλά ο Σαμαράς απέδειξε στα δυόμιση χρόνια της διακυβέρνησής του (Ιούλιος
του 2012- Δεκέμβριος του 2014) πως και άλλος δρόμος υπάρχει και πως μπορούμε να
γίνουμε ξανά – και σύντομα – φυσιολογική χώρα στα πλαίσια του ευρώ. Όχι αποικία
χρέους, όπως μας κατάντησε ο Τσίπρας…
--Ερώτηση: Μα πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Απάντηση: Αλλάζοντας το μείγμα πολιτικής που εφαρμόζεται (όπως έκανε ο
Σαμαράς στη δική του διακυβέρνηση), μειώνοντας το φόρους και τις δαπάνες
ταυτόχρονα (όπως έγινε τη διετία 2012-14), δίνοντας ώθηση στις μεταρρυθμίσεις
που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα (τότε η Ελλάδα, κατά ΟΟΣΑ ήταν πρώτη χώρα
στον κόσμο εφαρμογής τέτοιων μεταρρυθμίσεων, ενώ τώρα χάνει έδαφος ξανά σε
ανταγωνιστικότητας - πάντα κατά τον ΟΟΣΑ), και επιταχύνοντας τις
αποκρατικοποιήσεις (τη διετία 2012-14 έγιναν ή ξεμπλόκαραν οι περισσότερες
αποκρατικοποιήσεις που έχουν γίνει ποτέ στη χώρα – ενώ επί Τσίπρα μπλόκαραν
ξανά κι εκείνες που είχαν ξεκινήσει τότε, κι ακόμα «σέρνονται» όπως το
Ελληνικό).
Με την επιτάχυνση της Ανάπτυξης θα βελτιωθεί ο παρανομαστής (το ΑΕΠ) με τις
ιδιωτικοποιήσεις θα μειωθεί ο αριθμητής (Χρέος) και με τον συνδυασμό των δύο
μπορούμε να βγούμε από το «φαύλο κύκλο»: στασιμότητας – υπερχρέωσης!
Ώστε να «σπάσουμε τα δεσμά της Αποικίας Χρέους», όπου μας έχει παγιδεύσει η
πολιτική Τσίπρα.
--Ερώτηση: Κι είναι εφικτό αυτό;
Απάντηση: Ναι, το έκανε ο Σαμαράς το 2012-14 και μπορεί να το συνεχίσει ο
Μητσοτάκης από δω και μπρός!
Είναι συνταγή που δοκιμάστηκε, λειτούργησε, πέτυχε, το παραδέχονται και οι
δανειστές πλέον δημόσια, το αναγνωρίζουν και οι περισσότεροι Έλληνες…
Αλλαγή μίγματος πολιτικής, έμφαση στις μεταρρυθμίσεις, προτεραιότητα στις
αποκρατικοποιήσεις.
Και κάτι τελευταίο: Άμεση προτεραιότητα στην εξόφληση του ληξιπρόθεσμων του
δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα. Που ο Σαμαράς τα μείωνε συνεχώς, και ο
Τσίπρας τα εκτόξευσε ξανά κι έχει χάσει τον έλεγχο…
Κι όλα αυτά σύντομα!
Γιατί όσο βουλιάζουμε, τόσο δυσκολότερα θα ξεκολλήσουμε στο μέλλον…
--Ερώτηση: Και τι απαντάμε στην κυβέρνηση Τσίπρα που επιμένει ότι «πάμε
καλά» και πρέπει να «στηρίξουμε» την πολιτική της;
Απάντηση: Μας οδηγήσατε σε Αποικία Χρέους!
Και μόνο αν ανατραπεί η πολιτική αυτή θα σπάσουμε τα «αποικιακά δεσμά».
Με δύο λόγια:
Είναι η Αποικία Χρέους, Ηλίθιοι!
