.Δεν τους βαρεθήκατε;

Οι Ατρείδες, μια γνήσια ελληνική οικογένεια. Γνήσια, κοινώς προσκολλημένη στο παρελθόν της, σε υποθέσεις που ξεκίνησαν γενιές πίσω και δεν τελειώνουν ποτέ. Ανακυκλώνονται και κακοφορμίζουν. Από το δείπνο του Θυέστη με τον Ατρέα, κι από κει στη δολοφονία του Αγαμέμνονα, που έχει εν τω μεταξύ θυσιάσει την κόρη του «δι’ ίδιον όφελος» τρόπον τινά. 

Από τη δολοφονία του Αγαμέμνονα, του γιου του Ατρέα, στη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας και του εραστή της Αίγισθου, γιου του Θυέστη, από τον Ορέστη. Επεται το κυνήγι του Ορέστη από τις κακές γριές, τις Ερινύες. Και η παραφροσύνη του, που τον οδηγεί έως τους Δελφούς, στον Λοξία Απόλλωνα, κι από κει στην Αθήνα για να δικασθεί στον Αρειο Πάγο. Το δικαστήριο αποτελείται από θνητούς, όμως την απόφαση θα την κρίνει η ψήφος της Αθηνάς. 

Ο Ορέστης αθωώνεται και οι Ερινύες εξοργίζονται. Απειλούν πως θα δηλητηριάσουν τη γη και τις κοιλιές των γυναικών για να στερέψουν. Οι Ερινύες ήταν και θεότητες του γάμου – είχαν χιούμορ οι αρχαίοι μας. Η Αθηνά τις εξευμενίζει. Τους υπόσχεται λατρεία και ναό. Τις εντάσσει στην πόλη και της υπόσχεται ευφορία και ευημερία.

Στην «Ορέστεια» του Αισχύλου η Αθηνά ανταποκρίνεται στον ρόλο που της αντιστοιχεί. Είναι θεά της πόλης, και η κάθαρση που επιφέρει είναι πολιτική. Δεν την ενδιαφέρουν οι κακοφορμισμένες ιστορίες. Την ενδιαφέρει η σωτηρία και η ευημερία των πολιτών. Η Ελλάδα του 2016 διαθέτει ένα πλούσιο αποθεματικό από κακοφορμισμένες υποθέσεις, υποθέσεις που ξεκίνησαν τρεις και τέσσερις γενιές πίσω και ακόμη δεν έχουν ξεκαθαρισθεί. Ανακυκλώνονται. Ποιος τα πήρε από ποιον, ποιοι βρίσκονται σε ποια λίστα; Ο κ. Τσίπρας χθες στη Βουλή εμφάνισε ως πολιτικό επιχείρημα μία ακόμη λίστα. 

Προφανώς την έχει μελετήσει και έχει αποφανθεί πως αυτή αφορά μόνον τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αν μπορούσαμε να πουλήσουμε τις κακοφορμισμένες υποθέσεις μας ως προϊόντα ανακύκλωσης, μπορεί να λύναμε και το πρόβλημα του χρέους. Υποψιάζομαι όμως ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται να τις αγοράσει, ούτε εμείς οι ίδιοι. Αυτές ας πάνε εκεί που τους πρέπει, στα δικαστήρια. Πάντως μ’ αυτές δεν γίνεται πολιτική.

 Το κακοφορμισμένο παρελθόν είναι προνομιακό πεδίο για την Αριστερά. Ούτε για τον Εμφύλιο ευθύνεται, αφού τον ξεκίνησαν οι ξένες δυνάμεις, όπως λέει, ούτε για το χρέος, αφού κι αυτό είναι προϊόν συνωμοσίας «ξένων και ντόπιων συμφερόντων». Ο κ. Τσίπρας είπε ότι «εμείς δεν κάνουμε εξοπλισμούς».

 Σε αμερικάνικη εκπομπή εδώ ακούγονται γέλια. Παίζει τον ρόλο της ΕΑΠΕ - Εταιρεία Απολύτως Περιορισμένης Ευθύνης. Εκεί που πάσχει λίγο η Αριστερά είναι όταν το πεδίο της πολιτικής μετατοπίζεται στο παρόν και το μέλλον, στη διαχείριση και την προοπτική. Αδυνατώντας να αναλάβει την ευθύνη τους, κολλάει σα στρείδι στον ανεμοδαρμένο βράχο του παρελθόντος.

Δεν υπήρξε περίοδος της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας χωρίς κάποια χρεωκοπία. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τούτης εδώ είναι ότι η κοινωνία, φοβισμένη, κουρασμένη, με τις δυνάμεις της αποδεκατισμένες μοιάζει να μην μπορεί και να μη θέλει να την ξεπεράσει. Αυτήν τη δύναμη της αδράνειας εκμεταλλεύθηκε η αριστεροδέξια κυβέρνηση ώς σήμερα. Επτά χρόνια τώρα επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια.

Μην μου πείτε πως δεν τους βαρεθήκατε; 

 ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Βουλιάζουμε χωρίς ελπίδα

Από τη μια το παιδί των καταλήψεων που είναι περήφανο γι' αυτές, λες και είναι τίτλος τιμής να βάζεις λουκέτο στο σχολείο που σε στέλνουν να ξεστραβωθείς. Κι εσύ είσαι χαρούμενος που το κλείνεις και κάθεσαι μέρα – νύχτα με μπάφους και γκομενάκια στις αίθουσες που πλήρωσε ο ελληνικός λαός.

Αυτά είναι τα παράσημα του Τσίπρα στη ζωή του. Δεν μίλησε για τα ένσημά του π.χ. γιατί δεν έχει. Δεν μίλησε για τις επιτυχίες του στον επαγγελματικό βίο γιατί η καριέρα είναι χολέρα. Δεν είπε κουβέντα καν για τους αγώνες που έδωσε για να γίνει καλύτερος ο τόπος που ζει αυτός και τα παιδιά του. Γιατί για τον Τσίπρα αγώνες είναι να κάνεις διαδηλώσεις, να κλείνεις δρόμους και να ονομάζεις τα παιδιά σου Ερνέστο.

Αυτός είναι πρωθυπουργός της χώρας, αυτόν επιλέξαμε δύο φορές όλοι εμείς γιατί απλά ο χειρότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι αυτός που μας αξίζει. Η πατρίδα μας έχει φτάσει σε τόσο χαμηλό επίπεδο που μας φαίνεται φυσιολογικό να έχουμε τον Τσίπρα ηγέτη.

Από την άλλη το «παιδί της διαπλοκής και της Siemens». Ο Κ. Μητσοτάκης απέφυγε σαν ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθεί σε όσα του καταμαρτυρούσαν. Αν και ξαναζεσταμένο φαγητό, είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε κάτι να πει, κάτι να ομολογήσει, κάπως να δικαιολογηθεί. Να πει βρε παιδί μου «δεν ήταν δικοί μου οι λεμονοστίφτες, δεν ξέρω κάτι για τα τηλεφωνικά κέντρα, δεν έχω σχέση με την οικογένειά μου».

Ο πρόεδρος της ΝΔ απλά... έστριψε δια του αρραβώνος ρίχνοντας την μπάλα στην εξέδρα. Απέναντι σε έναν εκνευρισμένο Τσίπρα που ήθελε με κάθε τρόπο να πολώσει το κλίμα για να συσπειρώσει τους δύσμοιρους βουλευτές του ενόψει Συνεδρίου, ο κ. Μητσοτάκης είχε πιο εύκολο έργο και θα μπορούσε να πει κανείς ότι κέρδισε τις εντυπώσεις απλά γιατί ξέφυγε από τα δύσκολα.

Το να αναφέρεται κανείς στα τρία του πτυχία και στις σπουδές που έκανε, το να κατηγορεί την κυβέρνηση για την καταστροφή που αποδεδειγμένα προκάλεσε δεν είναι και δύσκολο έργο.

Όμως, το σίγουρο είναι ότι το στίγμα της διαπλοκής πάντα θα υπάρχει πάνω στον κ. Μητσοτάκη, ακόμη κι αν αυτός προσπαθεί να το βγάλει από πάνω του. Όπως δεν μπορεί να βγει το επώνυμο έτσι και το στίγμα...

Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο... ηγέτες της χώρας, κάτι αρχηγοί κομμάτων που σε άλλες χώρες δεν θα μάζευαν ούτε τα σκουπίδια της Βουλής. Αθλιότητες, ανοησίες, στημένος εκνευρισμός, επιθέσεις κάτω από τη μέση, θεωρίες συνωμοσίας, βλακείες και παντελής έλλειψη αντίληψης για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Αυτοί είναι οι Έλληνες πολιτικοί που μας εκπροσωπούν. Γι' αυτό δυστυχώς και ο κόσμος επιλέγει να ψηφίζει τη Χρυσή Αυγή, τον μπάρμπα – Βασίλη Λεβέντη ή τον... Αρτέμη Σώρρα. Πλέον οι πολίτες κάνουν πλάκα με όλα αυτά που βλέπουν στη Βουλή. Κι αν ήξεραν ακόμη περισσότερα απ' όσα συμβαίνουν εκεί θα είχαν μπουκάρει να τους πετάξουν με τις κλωτσιές έξω.

Η συζήτηση στη Βουλή επιβεβαίωσε ότι η ελληνική κοινωνία, ότι η πατρίδα μας βουλιάζει στην ανυποληψία, στην έλλειψη πραγματικών ηγετών ή τουλάχιστον πολιτικών που σε καμιά περίπτωση δεν θα στέκονται τόσο κατώτεροι των ιστορικών περιστάσεων.

Κρίμα, χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία να αποδείξει η Ελλάδα ότι βγαίνει πρωτίστως από την πολιτική και ηθική κρίση. Ευτυχώς που για άλλη μια φορά μάθαμε ποιοι είναι όσοι μας εκπροσωπούν και μπορούμε να διορθώσουμε τα λάθη μας.

Ρέκβιεμ για έναν λαοπλάνο

Η 10η Οκτωβρίου θα μείνει στην ιστορία ως η ημέρα έναρξης της προεκλογικής περιόδου. Σύντομης; Μακράς; Αυτό είναι κάτι που θα το δούμε πολύ σύντομα και ανάλογα με τις φάπες που θα φάει η κυβέρνηση. Το σίγουρο είναι ότι η χώρα δεν αντέχει πολύμηνη προεκλογική περίοδο και κάποιος θα πρέπει να το εξηγήσει στο Μαξίμου.

Η χθεσινή συμπεριφορά του κ. Τσίπρα και βεβαίως και του κ. Μητσοτάκη είπε ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό «βγάλτε τα εκλογικά βιβλιάρια, ετοιμαστείτε για τις κάλπες».

Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός ήταν εκνευρισμένος, επιθετικός και σκληρός. Κάλυψε πλήρως τον Νίκο Παππά, τον Καλογρίτσα, τον Καραγιώργη και όλες τις κατηγορίες για αριστερή διαπλοκή. Επιτέθηκε με σφοδρότητα στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και του θύμισε τις σχέσεις που έχει ή μπορεί να έχει με τη διαπλοκή. Το σκηνικό σφοδρής σύγκρουσης και με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς ήταν στοχευμένο και αποτελεί μια στρατηγική η οποία θα ακολουθηθεί από εδώ και στο εξής από το Μαξίμου.

Άλλωστε, έπρεπε να συσπειρώσει τα στελέχη του ενόψει και του συνεδρίου καθώς γνωρίζει ότι το κόμμα του βρίσκεται σε καθοδική πορεία και η αποσυσπείρωση είναι εξαιρετικά μεγάλη. Η στρατηγική που θα ακολουθηθεί από εδώ και στο εξής είναι αυτή που αποτυπώθηκε χθες. Δηλαδή σκληρό ροκ, διαπλοκή, αναφορές με διευθύνσεις και ονόματα αλλά χωρίς μεγάλη ουσία. Η πορεία προς τις εκλογές θα πάει έτσι. Με αντιπαράθεση από τα παλιά. Ο Τσίπρας επιλέγει ξεκάθαρα τον διαχωρισμό που ξέραμε και στο παρελθόν, δηλαδή «αριστερά – δεξιά», όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου με προφανή λόγο: Να κρατήσει το κόμμα του όρθιο τώρα που καταρρέει. Να πάει σε εκλογές ώστε να έχει τις μικρότερες δυνατές απώλειες, ώστε να είναι κοντά στη ΝΔ και να διεκδικήσει μια ακόμη ευκαιρία για ολική επαναφορά.

Διότι άλλο είναι να κάνεις εκλογές και να χάσεις με 10 μονάδες και με ένα ποσοστό δικό σου της τάξης του 20% κι άλλο να χάσεις με 3 μονάδες και να έχεις πιάσει 27%. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί να πιέσει περισσότερο τη νέα κυβέρνηση και αν αυτή τα κάνει θάλασσα ή δεν μπορεί να κυβερνήσει με άνεση να πάει σε εκλογές με το νέο σύστημα και χωρίς το μπόνους των 50 εδρών. Ήταν ο προφανής λόγος για τον οποίον άλλαξε ο εκλογικός νόμος πριν από μερικούς μήνες. Το είχαμε επισημάνει και τότε. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρεε και ήθελε με κάθε τρόπο να κόψει τη φόρα με την οποία έπεφτε.

Αυτό επιβεβαίωσε και χθες με την συμπεριφορά του που θα αποτελέσει τον «μπούσουλα» και για τις επόμενες παρουσίες του στη Βουλή κι όχι μόνο. Άλλωστε, δεν έχει και τίποτε άλλο να κάνει. Το success story της οικονομίας δεν του βγαίνει, η υπόθεση του χρέους έχει κολλήσει στον Σόιμπλε, τα εθνικά θέματα πάνε κατά διαόλου, το προσφυγικό τσακίζει την κοινωνία, έπρεπε να βρει ένα νέο αφήγημα ο Τσίπρας για να πάει σε εκλογές. Κι αυτό θα είναι για ακόμη μια φορά η διαπλοκή. Ανεξαρτήτως αν ο κ. Μητσοτάκης ή το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης έχουν κάνει τραγικά λάθη ή έχουν διαπλακεί κατά καιρούς, αυτό που φαίνεται στην παρούσα φάση είναι η προσπάθεια διάσωσης που επιχειρεί η κυβέρνηση. Είναι σαν τον καρδιακό που έχει πάθει επεισόδιο και προσπαθεί να πάρει ανάσες από κάπου. Ή σαν τον πνιγμένο που πιάνεται από τα μαλλιά του, χωρίς αποτέλεσμα.

Σ' αυτό το παιχνίδι έχει βάλει βεβαίως και τον... μετρ της συνωμοσίας και της διαπλοκολογίας τον Πάνο Κ(λ)αμμένο. Ο οποίος πετάει χαρτιά στον αέρα, θεωρητικολογεί, ρίχνει λάσπη στον ανεμιστήρα και περιμένει να πιάσει τόπο η τακτική του. Το ζήτημα είναι αν μια ακόμη προσπάθεια να αποδράσει η συγκυβέρνηση από την καταστροφή της που πλησιάζει, θα περάσει με αυτόν τον τρόπο. Αν δηλαδή ο κόσμος θα «τσιμπήσει» για ακόμη μια φορά.

Αλλά το μείζον θέμα είναι αν όλοι αυτοί που σχεδίασαν τη στρατηγική της πόλωσης και του διχασμού, και από τα δύο μεγάλα κόμματα, έχουν σκεφτεί τι ζημιά θα προκαλέσουν στη χώρα.