.Από τη σύγκρουση στα μέτρα...

Αφού ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στους βουλευτές του τόσο βέβαιος ότι η διαπραγμάτευση  και η αξιολόγηση θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 22 Απριλίου, είναι ακατανόητο γιατί επέλεξε να διογκώσει σε τέτοιο βαθμό τη σύγκρουση με το ΔΝΤ. Τα βασικά σημεία των διαφωνιών του ΔΝΤ, όπως αναφέρονται στις συνομιλίες που υπεκλάπησαν, είναι γνωστά σε όλους και ιδιαίτερα στον κ.Τσίπρα εδώ και καιρό.

Η κλιμάκωση της  σύγκρουσης με την ανταλλαγή των επιστολών με την κυρία Λαγκάρντ και η χρησιμοποίηση μάλιστα απόψεων του Προέδρου της Δημοκρατίας, που εμφανίζεται να μετέχει ενεργά στη σύγκρουση με το ΔΝΤ, μάλλον περισσότερα προβλήματα δημιουργεί στη διαπραγμάτευση, από αυτά που θα ήθελε να λύσει ο κ.Τσίπρας.  Άλλωστε την περασμένη Παρασκευή στη συνεδρίαση του Euro Working  Group  ,αντιδράσεις για την πορεία της αξιολόγησης εξέφρασαν οι εκπρόσωποι όλων των θεσμών και  όχι μόνο το ΔΝΤ .

Ο κ.Τσίπρας παραποίησε όμως  την πραγματικότητα  για το μείζον θέμα, του κουρέματος του χρέους που θέτει το ΔΝΤ και ,που ο ίδιος έχει κάνει σημαία του. Ποιος  το αρνείται σήμερα διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός στους βουλευτές του; Μόνο που την ίδια μέρα ο εκπρόσωπος του κ.Σόϊμπλε ξεκαθάριζε ότι θέμα κουρέματος του χρέους δεν υπάρχει.

Το που θα οδηγήσει η τακτική Τσίπρα,να διαχωρίζει τους "καλούς" ευρωπαίους από το "κακό" ΔΝΤ θα το διαπιστώσουμε τις επόμενες μέρες από την πορεία των διαπραγματεύσεων. 

Για την ώρα αυτό που βλέπουμε είναι ότι μετά τη σύγκρουση με το ΔΝΤ, είναι ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα συμπληρωματικό πακέτο μέτρων 1,8 δις, ελπίζοντας ότι έτσι θα καταφέρει να κλείσει η αξιολόγηση. Ότι δηλαδή ζητούσε σχεδόν και το Ταμείο, που απαιτούσε είτε περισσότερα μέτρα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό ή μείωση των πλεονασμάτων και κούρεμα χρέους.

Η σύγκρουση δηλαδή με το ΔΝΤ ,οδηγεί την κυβέρνηση σε επιπλέον μέτρα - φορολογικά και περικοπές - μήπως και μπορέσει να κλείσει η αξιολόγηση. Γιατί αν δεχθούμε τη λογική του κ.Τσίπρα τα μέτρα για το χαμηλότερο πλεόνασμα που θέλει το Ταμείο, ήταν πολύ βαριά, ενώ τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση για πλεόνασμα 3,5% θα είναι...ελαφρά!

Το επικοινωνιακό έργο με την κατασκευή εχθρών και τη σκληρή διαπραγμάτευση το έχουμε δει αρκετές φορές με την  κυβέρνηση Σύριζα. Και δυστυχώς κατέληγε πάντα σε επικίνδυνες καταστάσεις για τη χώρα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε και αυτή τη φορά μια επανάληψη της περυσινής τραγικής διαπραγμάτευσης...

.Η ελληνική πλευρά και το συμφέρον της

Το λέω με πολύ δισταγμό, αλλά μπορεί, ξέρετε, να είναι όπως με τη δολοφονία του Τόμας Μπέκετ, αρχιεπισκόπου του Κάντερμπερι, το 1170. Κατά τις αφηγήσεις της εποχής, ο βασιλιάς Ερρίκος Β΄ φέρεται να εξέφρασε δυνατά το παράπονό του ότι δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τον αρχιεπίσκοπο. Κάτι ιππότες (βασιλικότεροι του βασιλέως), που έτυχε να το ακούσουν, ανέλαβαν με πρωτοβουλία τους να λύσουν το θέμα και το έλυσαν παίρνοντας το κεφάλι του Μπέκετ.

Κατ’ αναλογία, λοιπόν, ενδεχομένως ο Τσίπρας και οι άλλοι να άκουσαν τις προάλλες τον καημό του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως τον διετύπωσε στην Κύπρο, ότι «πρέπει να εξοντώσουμε τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού» και, ανταποκρινόμενοι, μεθόδευσαν τη διαρροή της συνομιλίας Τόμσεν - Βελκουλέσκου, ώστε να εξοντώσουν τον Μινώταυρο, δηλαδή το ΔΝΤ. 

Μου αρέσει μάλιστα να σκέπτομαι ότι κάποτε μπορεί να βρεθεί και ένας νέος Ελιοτ να το κάνει θεατρικό έργο. (Αλλά επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε επτακόσια χρόνια όπως ο Μπέκετ τον Ελιοτ, γιατί να μην ξεκινήσει από τώρα ο Πελεγρίνης;)

Η διαρροή για την οποία όλοι συζητούμε από προχθές έγινε μέσω του WikiLeaks, αλλά φέρει τη σφραγίδα της ελληνικότητας: επιπολαιότητα και σύγχυση ως προς τη σκοπιμότητα και προχειρότητα και τσαπατσουλιά στην εκτέλεση. Πώς, λ.χ., να πάρεις στα σοβαρά τις διαβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης, όταν στην ανακοίνωσή της σχετικά με την υποκλοπή και τον θόρυβο που προκάλεσε τονίζει ότι «σε ό,τι αφορά τα ζητήματα ασφαλείας, η Ελλάδα είναι μια χώρα απόλυτα ασφαλής»; 

Συγγνώμη που χαλάω την ωραία ατμόσφαιρα του παραμυθιού, αλλά δεν πέρασε από το μυαλό του συντάκτη της ανακοίνωσης ότι η υποκλοπή της τηλεφωνικής συνομιλίας Τόμσεν - Βελκουλέσκου συνέβη στην Ελλάδα και, επομένως, ότι η παροχή διαβεβαιώσεων περί ασφαλείας (και μάλιστα απόλυτης, οι αθεόφοβοι...) είναι, αναλόγως της οπτικής γωνίας, φαιδρή, ηλίθια ή εξοργιστική; Προφανώς, όχι. Εξάλλου, δε, για ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα ελληνικά όπως οι Συριζαίοι, τα επιρρήματα είναι για στόμφο, όχι για νόημα και, συνεπώς, μπορούν να χρησιμοποιούνται κατά βούληση.

Ποιος μπορεί να έκανε την υποκλοπή δεν πρέπει να απασχολεί ιδιαιτέρως. Διότι πολλές υπηρεσίες θα μπορούσαν, αλλά οι ελληνικές είναι εκείνες που θα όφειλαν να προστατεύσουν την «ιδιωτικότητα των εσωτερικών συνομιλιών», όπως αναφέρεται στην επιστολή της Κριστίν Λαγκάρντ. 

Από εκεί και πέρα, σοβαρές ενδείξεις για την υπαιτιότητα της ελληνικής πλευράς εντοπίζονται στους χειρισμούς της κυβέρνησης που ακολούθησαν τη διαρροή. Κατ’ αρχάς, το εκπληκτικό (για ΣΥΡΙΖΑ) επίπεδο ετοιμότητας. Κάθε κυβέρνηση που θα έπεφτε κατά παρόμοιο τρόπο «από τα σύννεφα» θα χρειαζόταν κάποιο χρόνο και για να επιβεβαιώσει το γεγονός και για να αποφασίσει τη στάση της. Τούτοι εδώ, όμως, ήσαν πανέτοιμοι. Δεν είναι περίεργο; 

Επειτα, ενώ υποτίθεται ότι η αποκάλυψη δεν συμφέρει την ελληνική πλευρά (το λέει πρώτη απ’ όλους η κυβέρνηση), η απάντηση την οποία δίνει στην επιστολή διαμαρτυρίας της Λαγκάρντ ουσιαστικά συντηρεί το θέμα, αντί να προσπαθεί να το υπερβεί. Επίσης, δεν περιέχει το παραμικρό ίχνος δυσαρέσκειας για τον φυσικό αυτουργό της διαρροής, το WikiLeaks – αλλά αυτοί είναι φίλοι τους, ανήκουν όλοι μαζί στο παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, στις ως άνω υποψίες μπορεί να απαντήσει κάποιος με το επιχείρημα του υπουργού Δ. Βίτσα, ο οποίος χθες τόνισε ότι «εμείς, ως Ελλάδα, δεν έχουμε συμφέρον από τη διαρροή». Εχει δίκιο: η ελληνική πλευρά (το αναγνωρίζει και η κυβέρνηση με την ανακοίνωσή της) δεν έχει συμφέρον από περιττές δυσχέρειες στη διαπραγμάτευση. 

Ας μη βιαζόμαστε όμως να πεισθούμε, διότι η αλήθεια του υπουργικού ισχυρισμού εξαρτάται από δύο τινά: τι εννοούμε ως ελληνική πλευρά και τι ως συμφέρον της. Αν ως ελληνική πλευρά εννοούμε τη χώρα, τότε, ναι, η παράταση και μάλιστα σε δυσάρεστο κλίμα δεν συμφέρει. Αν εννοούμε όμως την κυβέρνηση, τότε η εκτίμηση αλλάζει.

 Η διαρροή συσπειρώνει τον κόσμο της (και μάλιστα έπειτα από την αποτυχία του αντιπερισπασμού διά της διαπλοκής) και επίσης εξυπηρετεί αυτό που ολοένα και περισσότερο προβάλλει ως απώτερη επιδίωξη της κυβέρνησης: την ηρωική έξοδο με ταυτόχρονη ελαχιστοποίηση των απωλειών σε εκλογική πελατεία.

Στην υπόθεση ενεπλάκη και ο τέως υπουργός Οικονομικών, με ανοιχτή επιστολή του προς τον Αλέξη Τσίπρα, στην οποία προτρέπει τον πρωθυπουργό, με γλώσσα εμετικά αριστερίστικη, να χρησιμοποιήσει την επιστολή εναντίον και του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων. 

Τον παρακινεί, ουσιαστικά, να ολοκληρώσει το ημιτελές «αριστούργημά» τους των πρώτων επτά μηνών Αριστεράς: την αποχώρηση της πρώτης χώρας από τη Ζώνη του Ευρώ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βαρουφάκης παρεμβαίνει με αυτή την αφορμή.

 Ξέρει καλά ότι ο ομολογημένος στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σοσιαλιστική απομόνωση της χώρας από τη Δύση (υπάρχουν όλα αυτά στο πρόγραμμά τους και στο DNA τους...) και αναγνωρίζει στη διαρροή μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εξυπηρέτηση της συγκεκριμένης στρατηγικής. Η νοσταλγία είναι το κίνητρό του κι ας μην το παραδέχεται: βλέπει το όνειρό του να πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην πραγματοποίηση και θυμίζει πόσο σημαντικός υπήρξε ο ρόλος του...

Για μερακλήδες

Να προσθέσω στον τίτλο: για τελειωμένους μερακλήδες. Αναφέρομαι στην ωραία εκδήλωση της προσεχούς Δευτέρας με το ανατριχιαστικό θέμα «Μνημόνια - Αριστερά - Προοδευτική Διακυβέρνηση», η οποία γίνεται στο ξενοδοχείο «Τιτάνια» με ομιλητές τους Γ. Δραγασάκη, κυρ-Φώτη Κουβέλη και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. 

Το θέμα, τα πρόσωπα, ο χώρος, όλα συμβάλλουν ώστε η εκδήλωση αυτή να είναι ιδεώδης είτε για τους πολύ μερακλήδες είτε για όσους σκέπτονται σοβαρά τη διέξοδο της αυτοκτονίας, αλλά δεν βρίσκουν το θάρρος. Υστερα από δύο-τρεις ώρες απελπισίας με κυρ-Φώτη με Μαριλίζα, μπορεί να το βρουν... 

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

.Αλέξη, η γυναίκα του Καίσαρα και ο Καίσαρας πρέπει να είναι και να φαίνονται τίμιοι!

Για παραλείψεις στις δηλώσεις πόθεν έσχες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κάνει λόγο σε σημερινό δημοσίευμά της η εφημερίδα τα ΝΕΑ, βάζοντας νέα φωτιά στο πολιτικό σκηνικό αλλά και στην κόντρα Ψυχάρη – Μαξίμου.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει δηλώσει ούτε τη συμμετοχή του στην ομόρρυθμη εταιρεία Αγνάντι ΟΕ που είχε ιδρύσει από κοινού με τον Νίκο Παππά και άλλο ένα αυτοδιοικητικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ το 2007, ούτε το χρηματικό ποσό που εισέπραξε από την αδερφή του όταν της μεταβίβασε το μερίδιό του τον Ιανουάριο του 2010 ενώ είχε εκλεγεί βουλευτής τρεις μήνες νωρίτερα.

Η εταιρεία αυτή, μάλιστα, το 2007 είχε αγοράσει ένα οικόπεδο εμβαδού 6.055 τ.μ. στη Σέριφο έναντι 40.000 ευρώ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα στις 11 Ιανουαρίου του 2010 ο κ. Τσίπρας μεταβιβάζει το μερίδιό του στην αδερφή του Ζαννέτ.

Όμως όπως υποστηρίζει το δημοσίευμα ο Αλέξης Τσίπρας αφενός στη δήλωσή του 2010 δεν έχει εγγράψει τη συμμετοχή του στην εταιρεία αν και σύμφωνα με το νόμο θα έπρεπε να το κάνει -καθώς η δήλωση πόθεν έσχες του συγκεκριμένου έτους θα έπρεπε να αποτυπώνει την περιουσιακή του κατάσταση έως τις 31 Δεκεμβρίου 2009 άρα και τη σχέση του με την Αγνάντι ΟΕ- και αφετέρου στο πόθεν έσχες του 2011 δεν δήλωσε ούτε τη μεταβίβαση του εταιρικού του μεριδίου ούτε το ποσό των 33.000 ευρώ που σύμφωνα με το ιδιωτικό συμφωνητικό η Ζαννέτ Τσίπρα «κατέβαλε σε μετρητά στον πωλητή» αδελφό της προκειμένου να αποκτήσει το 1/3 της Αγνάντι ΟΕ.

Το θέμα δεν είναι πόσα είναι τα λεφτά που δεν δήλωσε, ούτε αν είναι μεγάλο ή μικρό ένα σκάνδαλο. Το θέμα είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός εμφανίζεται να μην κάνει σωστές δηλώσεις πόθεν έσχες όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υπενθυμίζεται ότι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη τον Φεβρουάριο του 2008 και για πρώτη φορά βουλευτής εξελέγη το 2009. Γνώριζε λοιπόν ότι έπρεπε να κάνει δηλώσεις πόθεν έσχες που δεν έκανε.

Είναι παράλειψη του… λογιστή; Δεν ήξερε, δεν γνώριζε τότε; Κι αν δεν το ήξερε γιατί δεν φρόντισε τώρα που είναι πρωθυπουργός να το διορθώσει;

Η γυναίκα του Καίσαρα και ο Καίσαρας πρέπει να είναι και να φαίνονται τίμιοι. Δεν μπορεί ο Τσίπρας να μέμφεται άλλους για εταιρείες και για πόθεν έσχες και αυτός να κάνει ό,τι γουστάρει.

Τι απαντά ο Α. Τσίπρας

Με τίτλο «Η παρακμή μιας ιστορικής εφημερίδας» το Μαξίμου εξέδωσε ανακοίνωση-απάντηση στο δημοσίευμα των «Νέων» . Αναλυτικά το κείμενο:

Ο κ. Ψυχάρης πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλη απελπισία. Την ημέρα που όλος ο δημοσιογραφικός κόσμος και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αναδεικνύουν την αποκάλυψη των Panama Papers, τα «Νέα» δημοσιεύουν μια νέα ακόμη πιο τρομακτική αποκάλυψη.

Ο Πρωθυπουργός το 2007 πριν ακόμη αναλάβει Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε το θράσος να ζει από την επαγγελματική του δραστηριότητα και όχι από δωρεές μεγάλων εταιριών-προμηθευτών του ελληνικού δημοσίου. Και ακόμη χειρότερα, πριν την κρίση σχεδίαζε να επενδύσει …στη Σέριφο!

Τί να πει κανείς; Έτσι είναι η ζωή!

Άλλοι στις Παρθένες Νήσους και άλλοι στη Σέριφο!

ΥΓ1: Η τρομακτική αποκάλυψη των «Νέων» έρχεται τρίτη και καταϊδρωμένη. Προηγήθηκε το ίδιο ακριβώς δημοσίευμα (πού αλλού;) στο «Πρώτο Θέμα» το 2009 (9/8) και στα «Παραπολιτικά» το 2012 (22/9).

ΥΓ2: Άνθρακες ο θησαυρός. Στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» του ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει κανονικά από το 2010 τη συμμετοχή του στην εν λόγω εταιρεία. Το ίδιο ισχύει και για την αντίστοιχη δήλωση του Υπουργού Επικρατείας.

.Πλήρες αδιέξοδο από μια ανερμάτιστη κυβέρνηση

Και ξαφνικά σιγή ιχθύος στην κυβέρνηση για την περίφημη.. «συνωμοσία του ΔΝΤ». Μα όλα όσα έγιναν το Σαββατοκύριακο που πήγαν; Η επανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ταμείου, του Τόμσεν, της Βελκουλέσκου που είναι; Τα πρωτοσέλιδα ουδόλως ασχολούνται με τις ανοησίες που ακούστηκαν τις προηγούμενες ημέρες. Ακόμη και η χθεσινή ομιλία του Τσίπρα που έγινε ακριβώς για να βγάλει στη «σέντρα» το ΔΝΤ, δεν απασχολεί καθόλου, ούτε καν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Χλιαρές αντιδράσεις παρά την ιταμή επιστολή της Λαγκάρντ, λίγοι παλλικαρισμοί για τα μάτια του κόσμου και αίφνης όλα ξεχάστηκαν.

Αν δεν υπήρχε η συνάντηση Μέρκελ – Λαγκάρντ που απλά επιβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να φύγει το ΔΝΤ επειδή εμείς το ζητάμε, δεν θα ασχολούμαστε με το «ΔΝΤ gate» όπως έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν φιλικές προς την κυβέρνηση εφημερίδες.

Τι έμεινε από αυτό το άθλιο, ερασιτεχνικό και άκρως βλαπτικό για τα συμφέροντα της Ελλάδας, σχέδιο; Έμεινε ότι στην Ελλάδα γίνονται παρακολουθήσεις τηλεφώνων. Φημολογείται δε ότι ο Τσίπρας ζήτησε να μιλήσει στο τηλέφωνο με την Λαγκάρντ κι αυτή του το ξέκοψε. Σου λέει «αυτοί παρακολουθούν τους υπαλλήλους μου, δεν θα καταγράψουν εμένα;».

Έμεινε λοιπόν η ρετσινιά στην Ελλάδα ότι είναι ένας απέραντος «κοριός». Έμεινε επίσης μια διαμάχη με έναν από τους Θεσμούς που βάζει εμπόδια στη διαπραγμάτευση. Κι έμεινε ο φόβος ότι μπορεί η συμφωνία να καθυστερήσει και να έχουμε άλλα προβλήματα.

Πλήρες αδιέξοδο από μια ανερμάτιστη κυβέρνηση που είναι ικανή περισσότερο στο να βρίσκει καλλιτέχνες όπως αυτός με τα «παλλόμενα πέη» παρά να κάνει έστω μια σοβαρή διαπραγμάτευση. Λειτουργώντας μόνο επικοινωνιακά και θέλοντας να «παίξει» στις εφημερίδες και τα δελτία του Σαββατοκύριακου ο «λεβέντης» Αλέξης, προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά χωρίς κανένα... κέρδος.

Η επιστολή – απάντηση της Λαγκάρντ και η επίσημη στήριξη της Γερμανίας στο ΔΝΤ έβαλαν ταφόπλακα στις όποιες ανόητες προβλέψεις του Μαξίμου ότι θα φοβηθεί το Ταμείο και θα σηκωθεί να φύγει μόνο του. Η ουσία είναι ότι κανείς δε θέλει τον «μουτζούρη», ούτε τα χρήματα να βάλει, ούτε το ρόλο του ΔΝΤ να παίξει, οπότε αυτό θα μείνει, είτε μας αρέσει είτε όχι.

Αντί να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι το ΔΝΤ μιλά ξεκάθαρα για κούρεμα χρέους όταν η φίλη του Αλέξη Μέρκελ δεν το συζητά, εμείς πλακωθήκαμε μαζί του. Τόσο μυαλό κουβαλάμε.

Και τώρα τι; θα το παίξουμε λεβέντικα όπως πέρυσι ο Μπαρουφάκης και θα πάμε στον Ιούλιο που πρέπει να πληρώσουμε 10 δισ. με άδεια ταμεία; Ή θα συμφωνήσουμε με σκυμμένο το κεφάλι αφού πρώτα φάμε τη σφαλιάρα του αιώνα για την περίφημη «συνωμοσία Τόμσεν» που δεν περπάτησε ποτέ; Η Λαγκάρντ μας μισεί, η Γερμανία είναι σφόδρα ενοχλημένη, τα ξένα ΜΜΕ έχουν πέσει να μας φάνε, κανείς δεν μας εμπιστεύεται γιατί μπορεί να τον καταγράφουμε και γιατί είμαστε παντελώς αναξιόπιστοι ενώ η αξιολόγηση έχει πάει για... βρούβες και το Grexit μας ξανακλείνει το μάτι.

Μα πόσο βλαμμένοι είναι όλοι αυτοί που σκέφτηκαν και συμβούλευσαν τον πρωθυπουργό να κάνει αυτό το λάθος; Ένα ακόμη λάθος δηλαδή στα τόσα και τόσα. Ένα ακόμη έγκλημα που είναι γνωστό ποιος θα το πληρώσει στο τέλος. Τα συνήθη κορόιδα. Για πόσο όμως ακόμη θα πληρώνουμε ένα ιστορικό λάθος, ένα ιστορικό ατύχημα που δεν έπρεπε να συμβεί, όπως είχε πει και ο Σαμαράς;