.Θεσμοί και «ανθρωπάκια»

Ε​​δώ και μερικές δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα είχε αποφασίσει να παίζει με τους θεσμούς. Αγνοούσε τις ικανότητες, τη φήμη και το κύρος και επέλεγε «δικούς του» για καίριες θέσεις. Εγιναν πρυτάνεις με τη βοήθεια κομματικών μηχανισμών και συνδικαλιστών άνθρωποι που είχαν μηδενική ακαδημαϊκή προσφορά. Ακόμη και στις Ενοπλες Δυνάμεις βρέθηκαν άνθρωποι στην κορυφή γιατί συνωστίζονταν σε κομματικά γραφεία.

Οι θεσμοί εκδικούνται όμως. Οταν βάζεις «ανθρωπάκια» σε θέσεις-κλειδιά, το πληρώνεις, και  μάλιστα ακριβά. Το κακό είναι ότι το πληρώνει η χώρα στο τέλος.

Εζησα ένα επεισόδιο που συχνά ανακαλώ στη μνήμη μου και κάθε φορά με θυμώνει. Κάνοντας μια έρευνα για την κρίση των Ιμίων, ανακάλυψα ότι μοιραίο ρόλο είχε παίξει ένας ανώτατος αξιωματικός ο οποίος εκείνο το βράδυ του Ιανουαρίου του 1996 «έλιωσε» κάτω από το βάρος της ευθύνης. 

Τον βρήκα και τον επισκέφθηκα. Είχα απέναντί μου ένα πραγματικό «ανθρωπάκι». Οταν τον πίεσα για να μάθω τι συνέβη, άρχισε να κλαίει και μου είπε αφοπλιστικά «το ξέρω ότι δεν έπρεπε ποτέ να έχω γίνει.., το κόμμα με έκανε. Τα έχασα εκείνο το βράδυ, τι να σας πω άλλο;». Η Ελλάδα πλήρωσε, λοιπόν, σε ένα βράδυ το βαρύ τίμημα για την απόφαση κάποιων πολιτικών να διορίσουν τον «δικό τους» και όχι τον καλύτερο σε μια στρατηγική θέση του σκληρού πυρήνα του ελληνικού κράτους.

Οι θεσμοί εκδικούνται και με άλλους τρόπους. Κάποιος αποφασίζει να διερευνήσει τα κριτήρια προσλήψεων σε ευαίσθητους τομείς. Είκοσι, τριάντα χρόνια μετά, βρίσκονται λοιπόν στην κορυφή διπλωμάτες, δικαστές, δημόσιοι υπάλληλοι που δεν πληρούν βασικές προϋποθέσεις. Γνωρίζοντας όμως την ανεπάρκειά τους, κρύβονται πίσω από κομματικά και συνδικαλιστικά οχυρά και προχωρούν.

Ευτυχώς, υπάρχουν οι πολλές εξαιρέσεις. Το ελληνικό κράτος λειτουργεί και στέκεται όρθιο χάρη στις εξαιρέσεις. Στους άξιους δικαστές, αξιωματικούς, γιατρούς, καθηγητές που δυσκολεύονται να πληρώσουν το στεγαστικό τους, αλλά κάνουν κάθε μέρα το καθήκον τους. Οι πολιτικοί καταλαβαίνουν ενίοτε, ωθούμενοι από το ένστικτο της αυτοπροστασίας, ότι χρειάζονται και οι άριστοι, πού και πού, για να μείνει η χώρα όρθια.

Είναι όμως καιρός να συνειδητοποιήσουν οι κυβερνώντες ότι, με τα παιχνίδια με τους θεσμούς και τα «ανθρωπάκια», μπορεί να έχεις την ψευδαίσθηση ότι ελέγχεις τα πάντα, αλλά κάποτε το πληρώνεις. Γιατί πέρα από τη ζημιά που γίνεται στον τόπο, τα «ανθρωπάκια» έχουν και αυτά ένστικτο επιβίωσης και πάνε προς τα εκεί που φυσάει ο άνεμος.

  ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

.Ενα κράτος που «μικραίνει» τους θεσμούς του…

Ενα κράτος που «μικραίνει» τους θεσμούς του, σύντομα θα διαπιστώσει ότι με «μικρούς» θεσμούς δεν είναι δυνατόν να γίνουν μεγάλα πράγματα. Η παταγώδης διάψευση της αντιμνημονιακής δημαγωγίας και η βαθιά κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης λόγω της ριζικής μεταστροφής της, έχουν μια σειρά από αξιακές και θεσμικές επιπτώσεις.

Αυτή η μεταστροφή, η οποία συνέβη ύστερα από την τραυματική σύγκρουση με τα βράχια της πραγματικότητας, ανέτρεψε συνολικά την αφήγηση της κυβέρνησης και μετατόπισε την ατζέντα. Μόνος συνεκτικός κρίκος μεταξύ κυβέρνησης και κόμματος είναι η νομή της εξουσίας, χωρίς διακρίσεις, και αποδεικνύεται ότι ο συμβιβασμός δεν είναι μόνο οικονομικά και κοινωνικά επώδυνος, αλλά κυρίως είναι θεσμικά επώδυνος.
Τίθεται λοιπόν ζήτημα Δημοκρατίας και κράτους Δικαίου;

Σαφώς και τίθεται όταν η κυβέρνηση επιδιώκει την υπακοή των θεσμών στη δική της κρίση. Διότι αυτό δεν γίνεται ούτε καν εις το όνομα της εφαρμογής μιας «ριζοσπαστικής» ή έστω «αριστερής» πολιτικής. Το ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι να εδραιωθεί η εξουσία της, η οποία περνά μέσα από την κυνική και απροκάλυπτη εργαλειοποίηση των θεσμών, προκειμένου να δημιουργηθεί ένας επικοινωνιακός αντιπερισπασμός και το περιβόητο χτύπημα στη διαπλοκή. 

Διότι πώς αλλιώς μπορεί να εννοηθούν η προσωρινή αδυναμία λειτουργίας του Συμβουλίου της Επικρατείας παρά ως αδυναμία λειτουργίας των εγγυήσεων του κράτους δικαίου και οι δημόσιες τοποθετήσεις ανώτατων δικαστικών λειτουργών για μισθολογικά θέματα, μετά τη συνάντησή τους με τον πρωθυπουργό, αν όχι ως συναλλαγή;

Πώς αλλιώς μπορεί να εννοηθεί η μεταμεσονύκτια κατάθεση και η εσπευσμένη απόσυρση της τροπολογίας Παππά, την ώρα μάλιστα που διεξάγεται η διάσκεψη του ΣτΕ για τη συνταγματικότητα του νόμου που αφαίρεσε από το ΕΣΡ την αρμοδιότητα που έχει εκ του Συντάγματος και περιόρισε τεχνητά τον αριθμό των αδειών, παρά ως επιχείρηση δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων στο τηλεοπτικό τοπίο πριν από την έκδοση της απόφασής του; 

Πώς αλλιώς μπορεί να εννοηθεί η επικοινωνιακή επιχείρηση του πρωθυπουργού και η συγκρότηση επιτροπής από αξιόλογα αναμφίβολα πρόσωπα στον κλάδο τους, αλλά άσχετα με την αναθεώρηση του Συντάγματος, τα όρια της αναθεωρητικής λειτουργίας και άλλα ευαίσθητα, σύνθετα και τεχνικά νομικά ζητήματα, παρά ως λαϊκισμός της συνταγματικής αναθεώρησης; Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι ότι έχουμε μία κυβέρνηση, η οποία «οξύνει» και υπονομεύει συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση το κοινοβούλιο, τη Δικαιοσύνη, τις ανεξάρτητες αρχές, τους θεσμούς, χωρίς την παραμικρή θεσμική αντίληψη και τον σεβασμό στη διάκριση των εξουσιών.

Αυτή η επικίνδυνη περιφρόνηση της αυστηρότητας των θεσμών και των κανόνων, μπορεί να κομίζει -εάν κομίζει- κάποια συγκυριακά οφέλη, αλλά ανοίγει τον ασκό της αυθαιρεσίας.

Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα συστηματικής παραβίασης της συνταγματικής τάξης από την υφιστάμενη κυβέρνηση πληθαίνουν. Η διάκριση των εξουσιών, που αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο του κράτους δικαίου, αμφισβητείται στην πράξη.

 Εκείνο που πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους είναι ότι ισχυροί, αξιόπιστοι, σταθεροί και δημοκρατικοί θεσμοί δεν έχουν μόνο πολιτική σημασία, πέρα από θεμέλιο του κράτους και χαρακτηριστικό της ποιότητας της δημοκρατίας, αλλά αποτελούν κατεξοχήν παράγοντα ευημερίας.Ενα κράτος που «μικραίνει» τους θεσμούς του, σύντομα θα διαπιστώσει ότι με «μικρούς» θεσμούς δεν είναι δυνατό να γίνουν μεγάλα πράγματα.

 ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ*

.O ΣΥΡΙΖΑ Νο2 (και του Πάνου Καμένου) είναι εδώ!

Ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2 είναι εδώ. Γεννήθηκε στο 2ο Συνέδριο του κόμματος στο οποίο καταδείχθηκε το νέο χαρακτηριστικό του: ούτε στροφή στην σοσιαλδημοκρατία – την οποία ακόμη και ο Δημήτρης Παπαδημούλης αποκήρυξε… -, ούτε στροφή προς τα Αριστερά, την οποία ακύρωσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, όταν είπε το περίφημο πλέον «όλοι μαζί τα κάναμε, όλοι μαζί αποφασίζουμε, όλοι μαζί εφαρμόζουμε».

 Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας μηχανισμός εσωτερικών συμβιβασμών με μοναδικό στόχο τη διαχείριση της διακυβέρνησης, για όσο μπορέσει και για όσο αντέξει. Αλλωστε συζήτηση περί συμμαχιών στο εσωτερικό δεν έγινε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνο «εχθρούς» (όπως φάνηκε στις περισσότερες ομιλίες) και έναν ξεκάθαρο σύμμαχο: τον «σύντροφο» Πάνο Καμένο, ο οποίος κρατά στα χέρια του και τις τύχες της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο...

 Το συνέδριο του προηγούμενου τετραημέρου δεν περιελάμβανε καμία ιδεολογική αναζήτηση και αγωνία. Τα κύρια ζητήματα ήταν αν οι βουλευτές θα δίνουν τις αποζημιώσεις τους στο κόμμα και αν θα είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν για να υπηρετήσουν το κόμμα. Κυριάρχησε επίσης η προσπάθεια εξεύρεσης ενός κοινού άλλοθι για όσα έχουν γίνει τους τελευταίους 20 μήνες και για να διαμορφωθούν νέες εσωκομματικές ισορροπίες και συσχετισμοί, ώστε το κόμμα να μπει πιο βαθιά στην κυβέρνηση και στο κράτος και να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι.

Και το άλλοθι αυτό ήταν εύκολο: «Αν αποτύχουμε εμείς θα ξαναέλθουν οι άλλοι».

Ο Αλέξης Τσίπρας θέλησε να περιορίσει την δράση των τάσεων και κατάφερε να επανεκλεγεί με ένα ποσοστό ολοκληρωτικό, πέριξ του 93%.

Χρειάστηκε όμως να ακυρώσει και μία ψηφοφορία στην οποία είχε κριθεί ο περιορισμός της παρουσίας κυβερνητικών στελεχών και βουλευτών στην Κεντρική Επιτροπή. Το έκανε αυτό πιθανώς επειδή έτσι περιοριζόταν και ο δικός του έλεγχος επί του οργάνου. Η επανεκλογή στην Βουλή είναι άλλωστε το ζητούμενο για όλους τους αιρετούς και αυτό είναι πάντα ένα χαρτί στα χέρια του κ. Τσίπρα…

Οι 53+ «κατέβασαν ένα κείμενο από το οποίο απουσίαζαν οι αιχμές και οι (α)γωνίες και κυριαρχούσε η προειδοποίηση «δεν θα γίνουμε το νέο ΠΑΣΟΚ».

Αλλωστε, τι κριτική να ασκήσει η νέα «αριστερή» πτέρυγα του κόμματος, όταν ο άτυπος επικεφαλής της και υπουργός Οικονομικών εφαρμόζει το πιο σκληρό από όλα τα προηγούμενα μνημόνια και διαμηνύει ότι δεν υπάρχουν στο κόμμα«δεξιοί» που εφαρμόζουν πολιτική και «αριστεροί» που ασκούν κριτική; Και όταν οι 53+ την ίδια στιγμή δίνουν μάχες προκειμένου στελέχη τους να διοριστούν στην διοίκηση του Υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων;

 Αν κάτι μπορεί να σημειωθεί ως αξιομνημόνευτο στιγμιότυπο του συνεδρίου, αυτό ήταν η ομιλία του Πανου Σκουρλέτη. Ο υπουργός Ενέργειας είπε και από το κομματικό βήμα ένα δυνατό «όχι» στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ασχέτως αν αυτή έχει ήδη ψηφιστεί με τα τελευταία προαπαιτούμενα.

Υπό αυτήν την έννοια, ο κ. Σκουρλέτης μάλλον ενημέρωσε από το βήμα του συνεδρίου ότι δεν επιθυμεί να παραμείνει στην θέση του και έδειξε ότι ίσως από αυτόν να ξεκινά εν τέλει το ντόμινο του ανασχηματισμού, όποτε και αν γίνει αυτός.

Κατά τα λοιπά, ο κ. Τσίπρας μίλησε για τρεις δύσκολους μήνες – βάζοντας ένα χρονοδιάγραμμα που έως και σήμερα δεν είχε κανείς υπόψη (μήπως αυτός είναι ο απώτατος χρόνος των εκλογών;) και προανήγγειλε μία παράταση της αξιολόγησης, συνδέοντας το κλείσμό της με την συζήτηση για το χρέος.

Στο φόντο όλων αυτών δεσπόζει ο νέος εσωκομματικός συσχετισμός δυνάμεων.

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την νέα ΚΕ δείχνουν ότι οι 53+ έχουν κατά πάσα βεβαιότητα συμμαχήσει με την «ομάδα Μπανιά» και μάλλον ελέγχουν το κόμμα.

Αυτό φάνηκε στα πρώτα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, απ’ όπου οι πληροφορίες έφεραν έως τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας τον Νίκο Φίληνα προηγείται και να ακολουθεί ο κ. Τσακαλώτος, ο Γιάννης Δραγασάκης, οΝίκος Βούτσης, ο Νίκος Παππάς και ο κ. Σκουρλέτης.

Προς διάλυση κάθε αμφιβολίας δε, το συνέδριο και το «βαθύ» κόμμα φαίνεται πως γοητεύεται από την παρουσία και την δράση του Παύλου Πολάκη, ο οποίος επίσης βρισκόταν ψηλά στην σειρά εκλογής…

 Άγγελος Κωβαίος

 Protagon

.Αρθρο - καταπέλτης της FAZ: Το σύστημα Τσίπρα εκμεταλλεύεται τα ΜΜΕ, τις τράπεζες και τη δικαιοσύνη

Άρθρο-καταπέλτη για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα στον χώρο των ΜΜΕ, των τραπεζών και της δικαιοσύνης δημοσιεύει στο αυριανό της φύλλο η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Εκτενές ρεπορτάζ του ανταποκριτή της στη Ρώμη Τομπίας Πίλερ με τίτλο «Το σύστημα Τσίπρα εκμεταλλεύεται τα ΜΜΕ, τις τράπεζες και τη δικαιοσύνη» δημοσιεύει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. Υπότιτλος

: «Πώς η δημοπρασία για τις τηλεοπτικές άδειες έγινε άθυρμα στα χέρια της αριστερής κυβέρνησης». Ο γερμανός δημοσιογράφος εκτυλίσσει το ιστορικό της δημοπρασίας, τον ρόλο της Attica Bank, τις πιέσεις προς τον Γιάννη Στουρνάρα, την αποχώρηση του Χρήστου Καλογρίτσα που ήθελε να κάνει τηλεόραση, την έλευση του Ιβάν Σαββίδη που δεν ήθελε να κάνει τηλεόραση και τις καρκινοβασίες του Συμβουλίου της Επικρατείας. Συμπέρασμα:

«Η κυβέρνηση Τσίπρα δημιούργησε μέσα σε λίγες εβδομάδες μια ολόκληρη σειρά σκανδάλων γύρω από την τηλεόραση, τις τράπεζες και τη δικαιοσύνη. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας, που διακήρυσσε περισσότερη δημοκρατία και τον αγώνα κατά της διαφθοράς, κάθε άλλο παρά άμωμος αποδεικνύεται. Η αντιπολίτευση και ο κόσμος των μίντια στην Ελλάδα παραλληλίζουν τα πεπραγμένα του περισσότερο με τις μεθόδους κομμουνιστών που αναλαμβάνουν την εξουσία και θέλουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την τηλεόραση. 

Η κυβέρνηση Τσίπρα προετοιμάζεται αυτό τον καιρό να κλείσει πέντε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς με 2000 εργαζομένους και παράλληλα να δώσει την ευκαιρία σε δύο φιλικά διακείμενους επιχειρηματίες να ανοίξουν δύο φιλοκυβερνητικούς σταθμούς, αν και οι δύο „νέοι" δεν είχαν μέχρι σήμερα την παραμικρή σχέση με τα ΜΜΕ. Ούτως η άλλως η ΕΡΤ που επανίδρυσε ο Τσίπρας με 1800 εργαζόμενους είναι από καιρό απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την κυβέρνηση.»

Περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης

Εκτενής αναφορά γίνεται και στις προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την συνταγματικότητα ή μη του νόμου περί τηλεοπτικών αδειών. «Ο Τσίπρας ωστόσο είχε προνοήσει», γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung, «προωθώντας σε ανώτατες θέσεις δικαστικούς φίλα προσκείμενους προς την κυβέρνηση. 

Σ' αυτούς ανήκει και ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαος Σακελλαρίου που ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2015. Ανέβαλε στην αρχή την επίμαχη συνεδρίαση, μετά την διεξήγαγε για να την διακόψει στη συνέχεια. Παρατηρητές στην Αθήνα φοβούνται ότι ο τοποθετημένος από τον Τσίπρα πρόεδρος του ΣτΕ Σακελλαρίου θα συνεχίσει να χρονοτριβεί μέχρις ότου κλείσουν οριστικά οι πέντε τηλεοπτικοί σταθμοί που δεν πήραν άδεια, ώστε να έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα γεγονότα κατά τη βούληση της κυβέρνησης

. Η κυβέρνηση ακολουθεί αυτή τη στιγμή διπλή στρατηγική. Από τη μια προσπαθεί να απαλλαγεί από δύο αντιπροέδρους του ΣτΕ, που τηρούν κριτική στάση απέναντί της, και από την άλλη να ξεφορτωθεί με νομοθετικές πρωτοβουλίες του υπ. Επικρατείας Νίκου Παππά το ταχύτερο δυνατόν τα ανεπιθύμητα κανάλια.»

.Φόρα παρτίδα η διαπλοκή Μαρινάκη – Κυβέρνησης

H είδηση λέει τα εξής: «Γεύμα εργασίας στα γραφεία της ναυτιλιακής εταιρίας “CAPITAL” του Βαγγέλη Μαρινάκη στον Πειραιά, πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα με προσκεκλημένους τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, τον Γενικό Γραμματέα Ενημέρωσης Λευτέρη Κρέτσο, τον αντιπρόεδρο της ALTER EGO, Γιάνη Βρέντζο, τη στενή συνεργάτιδα του εφοπλιστή με επιτελικό ρόλο στο τηλεοπτικό του εγχείρημα Εύη Κουτσαφτάκη, τον εκδότη των «Παραπολιτικών» Γιάννη Κουρτάκη , τον εκδότη της Real News Νίκο Χατζηνικολάου, και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μιχαλέλη.

Το γεύμα είχε διάρκεια περίπου δύο ώρες, ενδεικτικό του καλού κλίματος στο οποίο έγινε. Αντικείμενο της συζήτησης ήταν οι τελευταίες εξελίξεις στο τηλεοπτικό τοπίο , στις οποίες κυρίαρχο ρόλο φιλοδοξεί να διαδραματίσει η ALTER EGO με το νέο κανάλι που θα βρίσκεται σύντομα στον «αέρα».

Το μενού του γεύματος εκτός από τις τηλεοπτικές εξελίξεις περιελάμβανε ψάρι με Κρητικό σταμναγκάθι».

Προφανώς το γεύμα είναι στο πλαίσιο της περατζάδας που κάνει ο υπουργός – καναλάρχης μαζί με το «γιουσουφάκι» του από τα κανάλια. Πήγε από τον Αλαφούζο και ω του θαύματος ξεκίνησε η κωλοτούμπα. Για να δούμε, το νέο κανάλι του Μαρινάκη θα είναι… ανεξάρτητο; Όμως, έχει μεγάλη σημασία η παρέα. Το Antinews ήταν από τα πρώτα site που έγραψαν ότι ο Νίκος Χατζηνικολάου κατηφορίζει προς τον Πειραιά. Μάλιστα γράφαμε ότι θα μπορούσε να είναι κι ένα σχέδιο σωτηρίας του καταρρέοντος ομίλου της Real. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το γεύμα ήταν και εορταστικό αφού ο γνωστός δημοσιογράφος αναλαμβάνει (αφού πρώτα έστειλε τον κολλητό του Μιχαλέλη) να… εξαγνίσει το αφεντικό του. 

Αναλαμβάνει με το προφίλ του σοβαρού, αντικειμενικού, δεξιού (μην ξεχνάτε ότι κάποιοι τον προόριζαν και για πρόεδρο της ΝΔ ή άλλου δεξιού φορέα) και κλασσικού αστού να «ημερέψει» τον Β. Μαρινάκη και να τον βάλει στα μεγάλα σαλόνια της τηλεόρασης.

Λένε οι πληροφορίες ότι το κασέ του Χατζηνικολάου ανέβηκε κοντά στα 35 χιλιάρικα, όσα παίρνει ο τελευταίος παίκτης του Ολυμπιακού δηλαδή. Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια να δούμε πόσα θα «σπρώξει» ο πρόεδρος για να σώσει τον όμιλο Real. 

Το να σώσει ας το βάλουμε σε εισαγωγικά γιατί σώσιμο σημαίνει ότι ο Μαρινάκης αποκτά ένα ακόμη «πόστο» στα μέσα ενημέρωσης. Ελέγχει με λίγα λόγια υπό σύσταση κανάλι, τον όμιλο Κουρτάκη (συγγνώμη είναι αυτοδημιούργητος, είχε και επτά δουλειές!), έχει ποσοστό στο Πρώτο Θέμα, θα έχει και την Real με την Αγορά, έχει τον Ολυμπιακό με τους οπαδούς του, έχει το δήμο Πειραιά τι του έμεινε για να γίνει… Μπερλουσκόνι; Μα βεβαίως να κατέβει στην πολιτική σκηνή και να διεκδικήσει και το Μαξίμου.

Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε αν ο πρόεδρος ρώτησε τον Παππά τι γίνεται μ’ εκείνη την πρόταση του εισαγγελέα Ντογιάκου για προφυλάκισή του. Που έχει χαθεί εκείνο το αίτημα; Γιατί δεν συζητείται στο Συμβούλιο Εφετών; Και γιατί άραγε δεν κλείνει αυτή η υπόθεση μέχρι ο υπόδικος καναλάρχης να πάει σε δίκη; Μήπως κάποιοι δημιούργησαν τετελεσμένα με κανάλια, συνεργασίες με «τίμιους» και «ηθικούς» δημοσιογράφους που έλεγαν συκοφάντες όποιους έγραφαν για την είδηση αυτή;

Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να μάθουμε την αντίδραση του Βαρδινογιάννη, επί δεκαετίες «προστάτη» του κ. Χατζηνικολάου; Συναίνεσε στο γάμο αυτό ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Η χώρα μπαίνει σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς. Η νέα διαπλοκή είναι εδώ, ενισχύεται και απειλεί θεούς και δαίμονες. Με πρώτο βιολί τον Νίκο Παππά ο οποίο κτίζει συμμαχίες γιατί θα τις χρειαστεί στις δύσκολες ημέρες. Κι αυτές πλησιάζουν…