.Η αρχή έγινε…

Όποιος περίμενε ότι με την πρώτη διαδήλωση των «παραιτηθείτε» θα έκανε διάγγελμα ο Τσίπρας και θα ανακοίνωνε την αποχώρησή του από το Μαξίμου, είναι μακριά νυχτωμένος. Η διαδήλωση έγινε, ο κόσμος που ήθελε να πάει πήγε παρά τις απειλές, τις διαρροές για αναρχικούς, τη στοχοποίηση και τις απεργίες.

 Πήγε ήρεμα και φώναξε σε μια συγκέντρωση που δεν είχε ασφαλώς ούτε τον παλμό, ούτε τη δύναμη των συγκεντρώσεων για το «ναι» ή το «όχι» του περσινού καλοκαιριού...

 Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, μια κινητοποίηση από ορισμένους πολίτες που ήταν χωρίς κομματικές ταμπέλες παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «ντύσει» πολιτικά μια εκδήλωση αυθόρμητη.

Η αλήθεια είναι ότι η επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης από υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης πέτυχε. Απαξιώθηκε, λοιδορήθηκε, μειώθηκε σκοπίμως, δαιμονοποιήθηκε με κάθε τρόπο ώστε να αποτύχει. 

Τηρουμένων των αναλογιών ήταν μια πετυχημένη προσπάθεια να φανεί ότι υπάρχει και η άλλη άποψη και όταν θα έρθει η ώρα η φωνή τους θα είναι πιο ισχυρή.

Είχαμε πει από την αρχή ότι η προσπάθεια αυτή ενδεχομένως να κάνει κακό γιατί θα αφαιρέσει ένα «όπλο» που έχουν όσοι πιστεύουν πως αυτή η κυβέρνηση είναι η χειρότερη της ιστορίας. 

Όμως, η συνέχιση, αν όχι τώρα, σίγουρα το «θερμό» φθινόπωρο που έρχεται της κινητοποίησης κατά της κυβέρνησης πρέπει να είναι το μεγάλο στοίχημα του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και όλων των υγιών δυνάμεων αυτού του τόπου. Βεβαίως για τη ΝΔ προέχει η μάχη που θα δώσει στην καθημερινότητα με το πρόγραμμα που πρέπει να συντάξει.

 Θα πρέπει να βγει στον κόσμο με περιοδείες αλήθειας κι όχι υποκρισία και να εξηγήσει στους πολίτες το δικό της «αφήγημα» και το έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας που συντελείται ακόμη και τώρα.

Η ΝΔ οφείλει πρώτα να σταθεί στα πόδια της, να αποδείξει ότι μπορεί την καμένη γη που θα παραλάβει να την διαχειριστεί και ταυτόχρονα να δείξει ότι έχει μάθει από τα παθήματα του παρελθόντος.

Είναι αλήθεια ότι ποτέ τα... αστικά κόμματα δεν είχαν την «τεχνογνωσία» για συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Αυτά τα έχει η Αριστερά που έτσι κι αλλιώς δεν κάνει τίποτε άλλο από το να είναι στους δρόμους. 

Το είπε λίγο – πολύ ο Κυρίτσης ότι αυτοί έχουν γράψει ώρες στους δρόμους κάνοντας διαδηλώσεις ενώ οι υπόλοιποι κάθονται στους καναπέδες. Είναι πραγματικότητα αυτό, άλλωστε όταν είσαι ανεπάγγελτος ή όταν είσαι επαγγελματίας επαναστάτης βρίσκεις χρόνο για διαδηλώσεις. Όταν δίνεις μάχη για την επιβίωση που να βρεις χρόνο για «επαναστάσεις».

Το κίνημα «παραιτηθείτε» είναι μια παρακαταθήκη για τα όσα πρέπει να ακολουθήσουν, και θα ακολουθήσουν. Όταν 8 στους 10 Έλληνες δεν εμπιστεύονται πλέον την κυβέρνηση και τον Τσίπρα είναι θέμα ολίγων μηνών η οργή να μεταφραστεί σε «εμβρυουλκό» πολιτικών εξελίξεων.

Αυτή η κυβέρνηση που έχει γαντζωθεί στην καρέκλα θα πέσει με δύο τρόπους:

Ο πρώτος είναι να ξυπνήσει η ΝΔ και να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Ο δεύτερος είναι να ξυπνήσει ο ίδιος ο λαός, όχι μόνο κάνοντας διαδηλώσεις. Αλλά και δείχνοντας με κάθε τρόπο ότι δεν θα αφήσει να διαλυθεί ό,τι έχει απομείνει όρθιο στη χώρα.

Antinews

.ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: Οι ένοικοι της ματαιότητας…

Μήνες αυταπάτης και τυχοδιωκτισμού κατέληξαν σε εσαεί μνημόνια και απόλυτη υποταγή. Μέτρα, τέλη, φόροι, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ κ.ο.κ. Υπερταμείο υπό τον ουσιαστικό έλεγχο των πιστωτών στο διηνεκές. Αυτόματος μηχανισμός περικοπής δαπανών (κόφτης) που θα λειτουργεί ερήμην της Βουλής. Παρουσία του ΝΑΤΟ μονίμως πλέον στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και αναζωπύρωση των μονομερών και απαράδεκτων τουρκικών διεκδικήσεων με έλεγχο της στρόφιγγας για το προσφυγικό προς διαπραγμάτευση.

 Δυστυχώς με τον εφαρμοσμένο μαρξισμό αλά ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οδεύουμε σε κατάσταση χώρας υπό αίρεση οικονομικά, θεσμικά, κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά.

Οι ένοικοι της ματαιότητας με τα μεγάλα λόγια και τα μεγάλα όνειρα της νιότης τους βρίσκονται στην εξουσία ήδη δεκαεπτά μήνες και, αφού δεν αξιώθηκαν να κάνουν την “έφοδο στον ουρανό”, εξελίχθηκαν σε μικροδιεκπεραιωτές αναγκών των συν αυτώ. Μία αληθινή πολιτική πραγματεία ανεπάρκειας…

 Την πρώτη φορά δραπέτευαν διαρκώς μέσα στις λέξεις, ύστερα ήθελαν να αυτοκτονήσουμε και μάλιστα ομαδικά, τελικά το ανέβαλαν από το φόβο μήπως και δούμε όλοι ως το βάθος την ψυχή τους…

Τη δεύτερη φορά τελικά αγάπησαν τις λέξεις που τους ταπείνωσαν και μαζί όλη τη χώρα. Οι εμμονές τους ένας απελπισμένος τρόπος να υπάρξουν ξανά.

Μιλάνε πάντοτε με λόγια απλά, για να επιδέχονται όλες τις ερμηνείες. Οι ωραιότερες σκέψεις τους ήταν το μερίδιο από τη ζωή που στέρεψαν.
Η πολιτική ματαίωση και ματαιότητα που βιώνουν έγινε ο κήπος όπου παίζουν τους δικαιωμένους και τους αθάνατους της Ιστορίας. “Nα ’σαι τόσο πρόσκαιρος και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια!”.

Ήθελαν να πάρουν τους μεγάλους δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά και θα σβήσουν σιγά σιγά στερημένοι σε έναν παράδεισο από λέξεις. Άραγε αναλογίζονται πόσο ανυποψίαστα πορεύτηκαν;

Μιλούσαν για ελπίδα κι άλλες τέτοιες βλασφήμιες. “Aύριο”, έλεγαν και μέσα σε αυτή τη μικρή αναβολή παραμόνευε ολόκληρο το πελώριο ποτέ.

Ύποπτοι θαυματοποιοί πυροβολούσαν με λέξεις που γίνονταν πουλιά. Αστόχαστες λέξεις και πράξεις που αράδιασαν μήνες και μήνες αργά ή γρήγορα θα φτάσουν στο τέλος τους και θα είναι η μοναδική διαθήκη τους, γράμμα με παραλήπτη ανύπαρκτο. Όταν το βρουν να ξεθωριάζει ανυπόληπτο, τότε θα πάρει όλο το νόημά του.

Τι θα απομείνει από τόσες προσδοκίες, τόσους στεναγμούς;

Ίσως ένα όνομα και δύο χρονολογίες.

Στο τέλος θα καταλήξουν να φορέσουν γραβάτα με τέτοιο τρόπο που να καταλάβουν κι αυτοί κι εμείς επιτέλους ότι είναι από καιρό κρεμασμένοι.

Οι αναμνήσεις που αφήνουν δεν θα έχουν οίκτο και η σιωπή τους θα είναι η μόνη. Όμως εμείς, εσείς, πάντως πολλοί, είναι που δώσαμε, δώσατε αυτό το βάθος στη ματαιότητά τους. Tόσο φοβισμένοι, που, όταν μετάλλαξαν τα πάντα, τους ευγνωμονούσαμε που άφηναν τουλάχιστον την ανάμνησή τους.

Πολίτες και κόμματα σε λίγο θα σέρνονται από το μεγαλείο όλων αυτών που δεν έπραξαν. Η προτροπή “Κάποτε πρέπει να αλλάξω / αρκεί να ορίσω αυτό το κάποτε” αφορά πλέον όλους στο εδώ και τώρα.

“Γι’ αυτό σου λέω, μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο. Mην ξυπνάς: θα μετανιώσεις”.

Ο καθένας ας κάνει την επιλογή του και από αυτήν θα κριθεί κατά μόνας και εν συνόλω. Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει μισοζώντανη ή μισοπεθαμένη. Είτε θα αγωνιστούμε να υπάρξει ξανά ισότιμα διεκδικώντας έλεγχο του μέλλοντός της στο παρόν είτε θα γίνει έρμαιο πειραμάτων για απροσδιόριστα χρόνια.

Γρηγόρης Σαρίδης
Μακεδονία

.Η Γιδοβασίλη και η έρμη η πατρίδα …

Το "παραιτηθείτε" στη σημερινή συγκυρία είναι ένα αίτημα το οποίο δεν απαντά σε ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και το οποίο κινείται εχθρικά στη χώρα, δήλωσε σήμερα η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη σε συνέντευξή της στην ΕΡΤ Ιωαννίνων κληθείσα να σχολιάσει την αυριανή συγκέντρωση "Παραιτηθείτε".

 Αυτά είπε η κυρία Κυβερνητικός εκπρόσωπος. Δεν απαντά λέει, το κίνημα των παραιτηθείτε στις ανάγκες της κοινωνίας… Μάλιστα κυρία μου. Να μην φωνάξει κανείς για τον 13ο και 14ο που δεν δίνεται παρότι τον τάξατε. Να μην φωνάξει κανείς γιατί αυξάνετε ασφαλιστικές εισφορές, φόρους, προκαταβολές φόρων στους ελευθεροεπαγγελματίες…

 Προφανώς εσείς κυρία μου όταν θα γυρίσετε στο ιατρείο σας, θα είστε απλήρωτη από τον ΕΟΠΥΥ για τις αξονικές που κάνετε στους ασθενείς και ταυτόχρονα θα πληρώνετε το 70% σε φόρους και ασφαληστ(ρ)ικές εισφορές, και θα αλαλάζετε "τι καλή που ήμουν ως μέλος της Κυβέρνησης",  θα πλερώνετε αγόγγυστα όλες αυτές τις εισφορές...

γιατί προφανώς τώρα που δεν ασκείτε το ιατρικό επάγγελμα δεν τις πλερώνετε που λέμε εμείς με τα διδακτορικά και έχουμε και γραβάτες. Αλήθεια εκείνη η λυχνία του αξονικού τομογράφου του νοσοκομείου της ιδιαίτερης πατρίδας σας αντικαταστάθηκε;

Να μην μιλήσει κανείς κυρία μου για το κομμένο ΕΚΑΣ, εκείνο που θα αυξάνατε και θα το επεκτείνατε…

Να μην μιλήσει κανείς για την εξίσωση της ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ με την αχρηστία…

Να μην μιλήσει κανείς λοιπόν για την Υγεία που πνέει τα λοίσθια…

Να μην μιλήσει κανείς λοιπόν για την Παιδεία που αντί να αναβαθμίσετε την Δημόσια παιδεία, υποβαθμίζετε την Ιδιωτική… για λόγους κοινωνικής ισότητας μάλλον…. 

Να μην μιλήσει κανείς λοιπόν για την ΕΛΠΙΔΑ που πουλήσατε με το κιλό και τώρα αντί ΕΛΠΙΔΑΣ δίνετε ΣΑΝΟ…

Ενώ το κίνημα των αγανακτισμένων, των κουκουλοφόρων που έσπαζαν τα πάντα, απαντούσε στις ανάγκες της κοινωνίας.

Πως τα λέτε και δεν ντρέπεστε λίγο;

Πως τα λέτε και δεν παρεμβαίνουν Εισαγγελείς;

Πως τα λέτε, πως τα λέτε...

Έρμη Πατρίδα τι σου έλαχε...

Μπιάνκα

ΥΓ-Οι ανάγκες της κοινωνίας σίγουρα δεν εκπροσωπούνται πλέον από εσάς, άσχετα με το τι πιστεύετε. Σας άφησε πίσω η κοινωνία.

Όσο και αν προσπαθείτε να πείσετε ότι είναι πολιτική κίνηση, είναι κίνηση ανθρώπων που έχουν εξαγριωθεί με τα αίσχη σας που αδιάντροπα προσπαθείτε να τα περάσετε ως μεταρρυθμίσεις και ότι δήθεν είναι καλά πράματα για το Λαό. 

Η εξαθλίωση των μεσαίων και ο αφανισμός των φτωχών έχει την ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΑΣ

Δεν πρόκειται να φύγουμε εμείς από την Πατρίδα μας!

Θα μείνουμε και θα την ανορθώσουμε αλλά ...ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ.

.Γιατί τρελαίνονται οι λέξεις;

Αυτό που ζούμε προσπαθείς να το δεις με κάποια συγκατάβαση και δεν τα καταφέρνεις -μόλις πας να δείξεις κάποια ανοχή, έστω, πετιέται, αίφνης, κανένας Κυρίτσης, καμιά κυρά Τασία και στο χαλάει αμέσως.

 Αυτό που ζούμε όχι μόνο δεν μπορείς να το κριτικάρεις, αλλά ούτε καν, πια, να το περιγράψεις. Εκφεύγει και της κρίσης και της επιστήμης και της Τέχνης -ίσως μόνο η Μαρία η Κωνσταντινουπολίτισσα μπορεί να δώσει κάποια απάντηση, αν ρίξει τα ταρώ της και τυχαίνει να είναι σε μεγάλη έμπνευση...

 Και δεν περιγράφεται, διότι όχι μόνο δεν υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ προηγούμενων λόγων και τωρινών πράξεων, αλλά γιατί δεν συμφωνούν ούτε οι λόγοι με τον εαυτό τους ούτε οι πράξεις με την ουσία τους καθεαυτή, κι ούτε υπάρχει κάποια ενιαία άποψη αυτοανατρεπόμενη, έστω, σαν του Βαρουφάκη, αλλά πολλαπλές απόψεις που αυτοαναιρούνται και αναιρούν και η μία την άλλη ταυτόχρονα. 

Ένα χάος εννοιών, λόγων και πράξεων, μία Βαβέλ Δρομοκαΐτειου. Ορισμένες φορές κατατίθενται νομοσχέδια (όπως για τις οφσόρ), που ξεπερνούν ακόμα και την πιο ακραία φιλελεύθερη άποψη και πάνε να παρουσιαστούν ως το απαύγασμα του λενινισμού, ή παλαιοκομουνιστικές απόψεις που εμφανίζονται ως μεταμοντέρνες επαγγελίες, ή αφηρημένη τέχνη.

Η φάρσα της φάρσας κυριαρχεί και μετέρχονται τα πάντα, αρκεί να συνεχίσουν να υποδύονται πως κυβερνούν, μία κάνοντας δήθεν αντίσταση, μία καμαρώνοντας για την υποταγή, μία βρίζοντας την Ευρώπη, ενώ την ίδια στιγμή την επικαλούνται ως ιδεώδες. 

Και ίσως, τελικά, είναι φυσικό, διότι εκκινώντας από ένα ιδεολόγημα που από τη φύση του είχε διαταραγμένες σχέσεις με την πραγματικότητα, και θέλοντας και να το συντηρήσουν έστω προσχηματικά, αλλά και συντριβόμενοι ταυτόχρονα απ’ τα γεγονότα και τους όντως συσχετισμούς, καταφεύγουν σε μία τρελή πολυγλωσσία και διαρκή αυτοαναίρεση, που πάει να μπαλώσει και τα μεν και τα δε, χωρίς να διασώζει τελικά τίποτε, παρά μόνο την ίδια της τη σύγχυση.

Πίσω απ’ αυτά βέβαια κρύβεται ο κυνισμός και ο αριβισμός. Η ελπίδα ότι έστω κατά τύχη μπορεί να συμβεί κάτι ευνοϊκό -ίσως εν τω μεταξύ, ας πούμε, καταρρεύσει η Ευρώπη, μήπως και μπορέσουν να κάνουν, τότε, εκείνο που πραγματικά θα ήθελαν. Αλλά ούτε και τότε θα μπορούσαν να το κάνουν, διότι η Ευρώπη ως πραγματικότητα δεν είναι μόνο οι θεσμοί, αλλά αυτό που έχουν ήδη βιώσει όλοι της οι κάτοικοι ως ευμάρεια, ελευθερία και τρόπο ζωής.

Μια λύση θα ήταν να ξεφύγουν έστω με βίντζι από το Γράμμο - Βίτσι, να αποδεχτούν τη σοσιαλδημοκρατία και να το δηλώσουν ευθέως. Αλλά αισχύνονται, υποτίθεται, αν και υπηρετούν ήδη τον πιο σκληρό φιλελευθερισμό, χωρίς σκόρδο, βέβαια, χωρίς καν να ξέρουν, απ’ την άλλη, πώς να τον εφαρμόσουν. Κι αφού το κάνουν, μεν, και με ενθουσιασμό, θέλουν να πιστεύουν ότι αυτό είναι μια αριστερή πολιτική, ή ότι μπορούν να ανεβούν το βουνό, ακολουθώντας την κατηφόρα.

Μυστήρια πράγματα. Οι έννοιες έχουν σπάσει και οι λέξεις ψάχνουν τον εαυτό τους. Τρελαίνονται. Το θέμα παρουσιάζει και βαθύ ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον, απ’ την άλλη, δηλαδή αυτή η σχάση των κυβερνώντων και η καταστρατήγηση των νοημάτων, αρκεί να συνεχίζουν να υπηρετούν μια εξουσία που εξάλλου δεν πιστεύουν ούτε εγκρίνουν. 

Αλλά την ασκούν κάνοντας πως δεν την ασκούν -όπως κάποτε ο ΓΑΠ, που, όντας πρωθυπουργός, δήλωνε αναρχικός. Προχωρημένη κατάσταση. Εξάλλου όλοι αναρχικοί κι αριστεροί είμαστε σε αυτήν τη χώρα. Δεξιός δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, παρά μόνο σταθερά δεξιά πολιτική. Μόνο δεξιά, κατά βάθος -και ίσως ευτυχώς, αν σκεφτείς τι θα γινόταν στην αντίθετη περίπτωση.

Τώρα απλώς λένε ότι είναι αριστεροί και πάμε χάλια, πού να το εφάρμοζαν κιόλας.

Θέλω να πω ότι ο διχασμός είναι ευρύτερος της κατ’ όνομα αριστεράς, καθόσον και αρκετοί, δεξιών πεποιθήσεων, πιστεύουν ότι είναι αριστεροί. Όλοι είμαστε αναρχικοί κι αριστεροί σε αυτήν τη χώρα. Ευτυχώς που η ασκούμενη πολιτική είναι πάντα δεξιά κι έτσι ερχόμαστε στα ίσα μας διά της παράνοιας.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Μακεδονία

.Εκατό συριζαίοι, η κα Γεροβασίλη κι εγώ…

Παραβρέθηκα σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Νάξου με θέμα τη διαπλοκή στα ΜΜΕ. Στην αρχή το φοβήθηκα, αλλά είπα να πάω κι άγιος ο Θεός. Αποδείχθηκε πως έκανα λάθος. Οι άνθρωποι, καίτοι αντίκρισαν τον παρουσιαστή του ΣΚΑΪ στις 6 ουρανοκατέβατο, στάθηκαν κοσμιότατοι. Σε αντίθεση με τους πρώην συντρόφους τους των Ναξίων ελευθεριακών, που γιούχαραν άγρια την παρουσία της Όλγας Γεροβασίλη. 

 Είναι δώδεκα το μεσημέρι και η γλώσσα είναι εξ αρχής απολύτως αριστερή. Εν τμήματι κομμουνιστική και πάντα αντιφασιστική, θα φτάσει στη συνέχεια σε μαρξιστικές αναφορές. Εκτός από την κυβερνητική εκπρόσωπο, μιλά ο Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του Στο Κόκκινο.

 Μαζί τους η Ρούλα Μπράουν, της παλαιάς τοπικής ραδιοφωνικής φρουράς, που η μοίρα της επιφύλασσε να δει τον πάλαι ποτέ σταθμό της μεταμορφωμένο σε Μεσόγειος-Στο Κόκκινο – απείχε πάντως από επαναστατικές διακηρύξεις…

 Η αίσθηση που κυριαρχεί στο σώμα είναι πως υπάρχει ταξικός εχθρός και η κυβέρνηση ενσαρκώνει μια μορφή προδομένης αριστεράς με την πλάτη στον τοίχο, που ελίσσεται μέχρι να πεταχτεί. Το μνημόνιο είναι κάτι σαν ταμπού, εκτός κι αν το αναθεματίζουμε - αυτό πράγματι με αφήνει εμβρόντητο. Ο νεοφιλελευθερισμός μας πολεμά. Ο σύντροφος βουλευτής Μανιός, άκαμπτος ορεινός αντιστασιακός, ανέφερε μέχρι Βενεζουέλα, τα δεινά του λαού της οποίας αποδίδονται στον διεθνή παράγοντα.

Ο διευθυντής του κομματικού σταθμού αναφέρθηκε σε πέντε οικογένειες που ελέγχουν την Ελλάδα. Παλαιότερα ήταν εκατό, συμπλήρωσε. Το πάθος δεν έλειπε. Οι νέοι, πάλι, ναι. Ο μικρότερος την ηλικία στους εκατό περίπου παριστάμενους εντός κι εκτός του αμφιθεάτρου «Ιάκωβος Καμπανέλης» του δημαρχιακού μεγάρου ήταν τριαντάρης. Και κατόπιν ξεκίνησε ο διάλογος, οι ερωτήσεις, οι τοποθετήσεις, που διήρκεσαν κοντά δυο ώρες.

Συνοψίζοντας: Τα κανάλια είναι συλλήβδην αντίπαλος. Ακόμα και η ΕΡΤ μας παίζει κόντρα. Το απόστημα όμως θα σπάσει και μαζί θα χτυπηθεί το σύστημα των οικονομικών συμφερόντων που έως τώρα ορίζουν τη χώρα. Έντονη νοσταλγία αμφιθεάτρου – που έγινε κυβέρνηση, μα δεν άλλαξε λόγο. 

Τον οποίο πήραν και απομεινάρια αγανακτισμένων, που επικαλούνται κάθε πιθανή διαδικτυακή απάτη και δεν έχουν κανέναν ειρμό. Ο Βασίλης Βρούτσης, πάντως, από τους «Πολίτες για τα Νησιά μας» έκανε εύστοχη και επί της ουσίας σχετική ερώτηση περί hoaxes.

O κος Αρβανίτης διατύπωσε ενόχληση, διότι δεν τον κάλεσε ο δεξιός δήμαρχος Μανόλης Μαργαρίτης, ο οποίος είχε προγραμματισμένη συνάντηση με την κυβερνητική εκπρόσωπο. 

Ο φίλος Καμβύσης, εκδότης της τοπικής σατιρικής εφημερίδας «η Μάσκα», με τον οποίο συμπαρέστημεν στην εκδήλωση, θα έβαζε τίτλο: Υπόλοιποι και Υπόλογοι. Το βράδυ ακολούθησε πάρτυ. Δεν πήγα. Έμεινα να σκέφτομαι πώς οικοδομείται το ιμπσενικό «ζωτικό ψεύδος» σε ένα κόμμα που καταγγέλλει με οξύτητα την ίδια του την πολιτική. Και τί σημαίνει αυτό για τη χώρα. 

Κωνσταντίνος Μπογδάνος

Market News

.Θαύμα... ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις!

Εντάξει, τα καραγκιοζιλίκια με τις δημοσκοπήσεις και τις έρευνες γνώμης τα ξέρουμε. Κάποιοι βγάζουν λεφτά παριστάνοντας τους προφήτες και ανάλογα με το ποιος τους πληρώνει ή ποιον θέλουν να «δαγκώσουν» βγάζουν και το αποτέλεσμα.

Τις προηγούμενες εβδομάδες η ΝΔ προηγούνταν έως και 10 μονάδες, χθες μια δημοσκόπηση από το εξωτερικό έδινε τον ΣΥΡΙΖΑ με πάνω από πέντε μονάδες διαφορά. Ένα θαύμα δηλαδή, προφανώς το χρήμα ρέει άφθονο τώρα που έκλεισε η συμφωνία, οπότε ο κόσμος σπεύδει από μόνος του να ψηφίσει τον Αλέξη, τον μεγάλο ηγέτη.

Αστειότητες, όπως και αστειότητες είναι να τσακώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΓΣΕΕ ή όποιον άλλον βγάζει μια έρευνα που δείχνει τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Πέρα από αντιδημοκρατική τακτική είναι και γελοίο το να προσπαθείς να επιβάλεις τη γνώμη σου επειδή δεν σου αρέσει η άλλη.

Στο κάτω – κάτω της γραφής καλύτερη δημοσκόπηση από τις συζητήσεις στις παρέες ή ακόμη και στο διαδίκτυο δεν υπάρχει. Εκεί καταλαβαίνουμε αν ο κόσμος είναι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση ή εξοργισμένος, αν βλέπει ελπίδα στην αντιπολίτευση ή αν τηρεί στάση αναμονής. 

Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και 5,5% μονάδες διαφορά. Αυτά είναι βλακείες των υπογείων του Μαξίμου που νομίζουν ότι έτσι θα αποκοιμίσουν τον κόσμο. Και είναι μια γελοιότητα που συναντά κανείς μόνος σε χώρες τύπου Βενεζουέλας όπου ο κόσμος αδειάζει τα σούπερ μάρκετ και παίζει ξύλο για μια φραντζόλα αλλά ο ηγέτης Μαδούρο θεωρεί ότι πρόκειται για προπαγάνδα.

Επί της ουσίας αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό είναι ότι η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι οι πολιτικές εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί και η πολιτική αλλαγή θα έρθει αργά ή γρήγορα. Δεν ξέρουμε αν θα είναι άριστη αλλαγή αλλά το ζήτημα είναι να ξεκουμπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ που κάνει καθημερινά κακό.

Όλα όσα κάνει η κυβέρνηση είναι απλά «αγορά χρόνου», όπως όταν αγοράζουμε κάρτες κινητής τηλεφωνίας για να κάνουμε περισσότερα τηλέφωνα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κάθε βδομάδα «σηκώνεται» κι ένα θέμα που προκαλεί αλλά ταυτόχρονα θεωρείται «χαμηλής έντασης» για την κοινωνία. Για παράδειγμα η υπόθεση Πολάκη μπορεί να καίει τους πολιτικούς και τους δικαστές, μπορεί να έχει ξεσηκωθεί θύελλα, όμως, αυτό δεν πολυνοιάζει τον πολύ κόσμο.

Όμως με την υπόθεση Πολάκη θα ασχοληθούμε μια εβδομάδα, μέχρι να βρεθεί ένας άλλος Ταλιμπάν υπουργός, να πετάξει την «παπάτζα» του και να ασχοληθούμε μ’ αυτόν.

Η μέγιστη ανοησία βεβαίως είναι ο εκλογικός νόμος. Ο Τσίπρας προτείνει απλή αναλογική πιεζόμενος από τους «53», ο Κουρουμπλής λέει άλλα για μπόνους στο πρώτο κόμμα και κανείς δεν ξέρει τι θα προτείνει η κυβέρνηση ή πώς θα αντιδράσουν τα άλλα κόμματα. Όμως, το θέμα συντηρείται, θα περάσει το καλοκαιράκι με την παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα και τις θεωρίες του Αλέξη περί δημοκρατίας, ανάπτυξης κ.λπ. και θα πάμε φθινόπωρο και βλέπουμε.

Η κυβέρνηση βλέπει ότι όλα είναι εναντίον της και κερδίζοντας χρόνο απλά επιχειρεί να καθυστερήσει το θάνατό της. Περιμένει μήπως επανεκκινήθει η οικονομία, μήπως αλλάξει το πολιτικό κλίμα με κανένα δημοψήφισμα ή κανέναν ανασχηματισμό, μήπως πλακωθούν μεταξύ τους οι δανειστές και γίνει καμιά αναδιάρθρωση χρέους που θα «πουλιέται» στο εσωτερικό της χώρας.

Όμως, τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα και δεν μπορούν να περιμένουν. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να μην κυβερνά περιμένοντας μοιραία κι άβουλη ένα θαύμα. Κερδίζοντας χρόνο για σένα Αλέξη, κλέβεις χρόνο από τη χώρα, πότε θα το καταλάβεις αυτό;

Αν πράγματι ο κόσμος θέλει να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία να το κάνει. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κυβερνήσει επιτέλους. Η επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων και μια τακτική «βλέποντας και κάνοντας» καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει όρθιο.