.Bloomberg: Θέμα χρόνου και πάλι η απειλή του Grexit!

Επιστροφή του φόβου για Grexit προβλέπουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, εάν η αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος παραταθεί μέχρι τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο.

Η απειλή εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο, σύμφωνα με τους αξιωματούχους, που επικαλείται το Bloomberg, οι οποίοι παρατηρούν αργή πρόοδο στις διαπραγματεύσεις Αθήνας-θεσμών.

Μεταξύ των δύο πλευρών δεν υπάρχει συμφωνία σε ό,τι αφορά το συνταξιοδοτικό, το φορολογικό και το δημοσιονομικό κενό. Ωστόσο, και άλλα θέματα παραμένουν ανοικτά, όπως τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και το προτεινόμενο ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, όπως αναφέρουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι οποίοι δεν κατονομάζονται, δεδομένου πως οι συνομιλίες βρίσκονται σε εξέλιξη.

Παράλληλα, το Bloomberg κάνει αναφορά και στις διαρροές του Wikileaks και στις διαφοροποιήσεις ΔΝΤ και Ευρωπαίων εταίρων σχετικά με τις περικοπές αλλά και την περίπτωση του Ιουλίου, όταν και η Αθήνα θα έρθει αντιμέτωπη με έξοδο από το ευρώ.

«Οι πιθανότητες που δίνω σε μια ακόμη ελληνική κρίση αυτό το καλοκαίρι είναι σχετικά υψηλές», τόνισε ο  Carsten Brzeski, επικεφαλής οικονομολόγος στην ING Diba AG, στη Φρανκφούρτη.

«Δεδομένου τoυ εξαιρετικά αργού ρυθμού της εφαρμογής [των μεταρρυθμίσεων], της αξιολόγησης, της απώλειας δημοτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις και της ακόμη περιορισμένης διάθεσης για ελάφρυνση χρέους, η επόμενη κρίση ήδη ετοιμάζεται. Είναι μόνο ζήτημα χρόνου να συμβεί», προσθέτει.

.To μέγα λάθος του κ. Τσίπρα

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, αφού έπαιξε με το Προσφυγικό και ταλαντεύτηκε επί 6 μήνες, χάνοντας το μετεκλογικό πλεονέκτημα ανοχής που της προσέφερε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός τον περασμένο Σεπτέμβριο, φαίνεται πως έκανε εν τέλει τη βασική επιλογή της στην οικονομική πολιτική.

Αντί της μεγάλης και ουσιαστικής μεταρρύθμισης στο μείζον θέμα της κοινωνικής ασφάλισης επέλεξε τους φόρους. Για λόγους καθαρά πολιτικού κόστους, επειδή θεωρεί τους συνταξιούχους δυνάμει ψηφοφόρους της, προτίμησε να περιορίσει στο ελάχιστο την επέμβαση στο συνταξιοδοτικό σύστημα και να μεταφέρει σημαντικό τμήμα του δημοσιονομικού βάρους της αξιολόγησης στους φόρους, άμεσους και έμμεσους. Σε άλλες στήλες της εφημερίδας θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές.

Ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του προτιμούν να βαρύνουν τις ενεργές δυνάμεις της οικονομίας και να αφήσουν αμείωτο τον κύριο όγκο των συντάξεων. Η επιλογή τους είναι απολύτως προβληματική. 

Προσπερνούν τη δυναμική κρίσης, που για λόγους δημογραφικούς και άλλους ενσωματώνει το ασφαλιστικό σύστημα, και επιχειρούν να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό αφαιρώντας εισοδήματα και δυνατότητες από το πιο ζωντανό τμήμα της πραγματικής οικονομίας, από τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και από εκείνους που μετέχουν ενεργά στην πραγματική οικονομία. Αυτή η επιλογή είναι θεμελιακώς λανθασμένη και καταδικασμένη να αποτύχει.

Η επιλογή υπέρ των συντάξεων σε βάρος των οικονομικά ενεργών δυνάμεων της χώρας ισοπεδώνει και καθηλώνει τους πάντες. Η υπέρμετρη φορολόγηση της εργασίας και της κατανάλωσης συνιστά ισχυρό αντικίνητρο για επενδύσεις, οικονομική δραστηριοποίηση και απασχόληση.

Ενας νέος φαύλος κύκλος υποχώρησης και ύφεσης θα διαμορφωθεί στη βάση της βασικής επιλογής της κυβέρνησης στην οικονομική πολιτική. Θα επηρεάσει το σύνολο του οικονομικού κύκλου και θα αποδειχθεί ζημιογόνος. Την πραγματική οικονομία θα θίξει, τον τραπεζικό τομέα θα διατηρήσει προβληματικό και το δημοσιονομικό πρόβλημα θα παραμείνει ενεργό, αφού τη δυναμική της αύξησης του κόστους των συντάξεων δεν θα ελέγξει. Πρόκειται για κεφαλαιώδους σημασίας λάθος, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για τις οικονομικές εξελίξεις και εν τέλει για την πορεία της χώρας. 

Καρακούσης Αντώνης 

.Η Ελλάδα μπροστά στην πτώχευση και το Grexit αν «τραβήξει» η αξιολόγηση

Αυξάνονται οι πιθανότητες για πτώχευση της Ελλάδας καθώς και για μια έξοδο από τη ζώνη του ευρώ (Grexit), σύμφωνα με τις απόψεις που διατύπωσαν ευρωπαίοι αξιωματούχοι προς το Bloomberg, σε περίπτωση που οι διαδικασίες αξιολόγησης του προγράμματος τραβήξουν μακριά και φθάσουν ως τον Ιούνιο ή Ιούλιο.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα ακόμη δεν έχει προβεί σε περικοπές στις συντάξεις, σε αναδιάρθρωση της φορολογίας αλλά και σε τακτοποίηση του δημοσιονομικό χάσματος, σε συνδυασμό με τα «κόκκινα δάνεια» και τις πιθανές εξαγορές τους από funds του εξωτερικού, δείχνουν να επιβραδύνουν τις διαπραγματεύσεις, αναφέρουν οι ίδιοι αξιωματούχοι. Μάλιστα ένα ακόμη εμπόδιο, σύμφωνα με την άποψή τους, είναι και το ΔΝΤ.

Το Ταμείο, από την πλευρά του,  του διαφωνεί με την Ευρωζώνη στον βαθμό της αναγκαίας περικοπής του προϋπολογισμού. Με τη Γερμανία να επιμένει ότι το ΔΝΤ θα πρέπει  να συμμετέχει στη διαδικασία εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, οι αξιωματούχοι του Ταμείου αναζητούν τρόπους να πιέσουν την καγκελάριο Μέρκελ να δώσει στην Ελλάδα περαιτέρω ανακούφιση του χρέους, μέσω κάποιου «κουρέματος». Τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι τελευταίες διαρροές των συνομιλιών στο WikiLeaks.

Η Ελλάδα, η πιο χρεωμένη χώρα της ευρωζώνης, ήταν σχεδόν  υποχρεωμένη τον περασμένο Ιούλιο σε μια έξοδο από το ευρώ, σε περίπτωση που οι πολιτική της ηγεσία δεν υπέγραφε το τρίτο μνημόνιο, αναφέρουν οι αξιωματούχοι της ΕΕ στο Bloomberg.

Καθώς οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι συζητούσαν σχετικά με την διαδικασία της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, από όλες τις πλευρές έχουν διατυπωθεί αμφιβολίες για το κατά πόσο η Ελλάδα θα μπορούσε να επιτύχει τους αυστηρούς στόχους του προϋπολογισμού. 

Αυτές οι αμφιβολίες έχουν αυξηθεί καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να χάνει συμμάχους και τόσο η  Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και η  Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αντιμετωπίζουν αυξημένες απαιτήσεις από τους διαμεσολαβητές του ΔΝΤ.

.Χειρότεροι κι από το ΔΝΤ

Συμφωνούμε απόλυτα με την κυβέρνηση. Το ΔΝΤ είναι μια συμμορία που βγάζει λεφτά σε βάρος του κόσμου.

Συμφωνούμε ότι ο Πολ Τόμσεν είναι ένας καραγκιόζης γραφειοκράτης που δε φτάνει που έχει κάνει εγκληματικά λάθη, θέλει να μας οδηγήσει και στην χρεοκοπία.

Να πούμε ότι και η ΝΔ μαζί με ορισμένους άλλους στην Ελλάδα είναι οι προδότες που έχουν συμμαχήσει με τον διάβολο και είναι οι διαπρύσιοι υποστηρικτές του ανάλγητου Ταμείου.

Εντάξει, λοιπόν. Την υποκλοπή δεν την έκανε κανείς αριστερός γιατί δεν είναι και στο DNA των αριστερών να κάνουν κάτι τέτοιο. Ούτε τη διαρροή την έκανε αυτή η αθώα, μονίμως καταδιωκόμενη αλλά πάντα αντιστεκόμενη κυβέρνηση του Τσίπρα. Στηρίζουμε κι εμείς την άποψη ότι όλα είναι μια συνωμοσία κατά της Ελλάδας από ακραίους νεοφιλελεύθερους παράγοντες εντός και εκτός της χώρας που έχουν βρόμικους σκοπούς, με κυριότερο να αποτύχει η κυβέρνηση και να πέσει.

Θέλετε να γίνουμε… Συριζαίοι και να βγούμε σε διαδήλωση που θα κάνει η Κουμουνδούρου κατά του Τόμσεν και της Βελκουλέσκου; Να το κάνουμε κι αυτό. Όμως ποιο είναι τελικά το διακύβευμα; Τι θέλουμε ως χώρα, τι επιδιώκουμε από εδώ και μπρος;

Να σας θυμίσουμε την ιστορία στην Κύπρο όπου φημολογείται πως ο πρόεδρος Αναστασιάδης, εκνευρισμένος από τις απαιτήσεις της Βελκουλέσκου είχε πετάξει την καρέκλα και σηκώθηκε κι έφυγε.

Να θυμίσουμε επίσης ότι Κύπρια υπουργός όταν η Ντέλια Βελκουλέσκου της είπε ότι στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ οι μισθοί έχουν μειωθεί πέραν του 25%, παρότι ήταν ήδη πολύ χαμηλότεροι από ό,τι στην Κύπρο της απάντησε:« Να δεις πού κατάντησαν η γενέτειρά της και οι άλλες ανατολικές χώρες, με συνέπεια να έχουν γεμίσει τα μπαρ της Κύπρου με Ρουμάνες».

Καλές οι Ρουμάνες μπαρόβιες και ο τσαμπουκάς της Κύπρου όμως οι «κουμπάροι» στη Μεγαλόνησο μέσα σε τρία χρόνια βγήκαν από το μνημόνιο κι έδιωξαν δια παντός το ΔΝΤ, την Ντέλια, τον Τόμσεν και όποιον άλλον «εχθρό».

Τι θέλει λοιπόν η Ελλάδα από τη ζωή της και η κυβέρνηση από τη θητεία της; Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να βρίζει όλος ο κόσμος τις μπαρόβιες εκ Ρουμανίας; Εντάξει, λοιπόν, κι εμείς μαζί της είμαστε. Αλλά πότε θα βγούμε από τα μνημόνια και τις ανάλγητες πολιτικές των γραφειοκρατών του ΔΝΤ;

Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο; Το ΔΝΤ είναι συμμορία αλλά η κυβέρνηση θα υπογράψει μια σκληρή, νεοφιλελεύθερη συμφωνία η οποία θα περιέχει περικοπές στις συντάξεις και υπερφορολόγηση; Θα υπογράψει ο Τσίπρας και η παρέα του τα μέτρα – φωτιά που θα οδηγήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη φτωχοποίηση;

Διότι αυτό είναι το κορυφαίο διακύβευμα. Αν θα ζήσουμε νέα δράματα με τη σφραγίδα της αριστεράς και αν ακολουθεί και νέο σοκ γιατί το πρόγραμμα δεν θα βγαίνει.

Με λίγα λόγια και απλά. Αν η συνταγή του ΔΝΤ και των τεχνοκρατών είναι νεοφιλελεύθερη γιατί ο Τσίπρας την εφαρμόζει; Διότι ακόμη κι αν φύγει το Ταμείο από το πρόγραμμα οι σκληρές πολιτικές λιτότητας της ΕΚΤ και της Κομισιόν θα μείνουν. Αυτοί που βάζουν τα λεφτά αυτοί θα δίνουν και εντολές. Εκτός κι αν τους διώξουμε κι αυτούς δια της… χρεοκοπίας.

Το στοίχημα λοιπόν είναι όχι να δαιμονοποιηθεί και να αποχωρήσει ο Τόμσεν αλλά να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να σταθεί η χώρα στα πόδια της χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν από αυτούς.

Ας μην τρώει λοιπόν ο λαός τον… σανό που σερβίρει ο Τσίπρας για επικοινωνιακούς λόγους. Η ουσία είναι ότι η συμφωνία, στο πλαίσιο του Μνημονίου που φέρει την υπογραφή του Αλέξη, θα περάσει μέχρι το Πάσχα. Οι χαχόλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσουν απνευστί την κατάρρευση όλων των κόκκινων γραμμών. Τη μείωση στις συντάξεις, την αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, τη συνέχιση του ΕΝΦΙΑ και ακριβότερη μάλιστα, τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Όλα θα τα ψηφίσουν πέφτοντας στα τέσσερα αλλά με… αξιοπρέπεια. Θα βρίζουν τον Τόμσεν κι έτσι θα νομίζουν ότι κάνουν αντιμνημονιακό αγώνα.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς λοιπόν δεν είναι παρά μια σκληρή νεοφιλελεύθερη συμμορία, χειρότερη κι από αυτή του ΔΝΤ. Διότι το Ταμείο πληρώνεται αδρά για να φέρει μια δουλειά σε πέρας. Ο Αλέξης και η παρέα του γιατί το κάνουν αφού είναι… αριστεροί;

.Μήπως η χρεοκοπία δεν είναι σχέδιο του Τόμσεν αλλά του Τσίπρα;

Μια ακόμη «μπλόφα» της κυβέρνησης της Αριστεράς φαίνεται ότι καταλήγει σε ναυάγιο με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα. Ένα ακόμη «σχέδιο» του μεγάλου ηγέτη Τσίπρα φαίνεται να γυρίζει μπούμερανγκ προκαλώντας ζημιά όχι στην κυβέρνηση (που αυτό λίγο μας κόφτει) αλλά στην ίδια την Ελλάδα.

Ο Τσίπρας, είτε διότι τον συμβούλευσαν κάποιοι, είτε γιατί πιστεύει ό,τι του σερβίρει η Μέρκελ, είτε διότι είναι αφελής και ερασιτέχνης, επιτέθηκε στο ΔΝΤ νομίζοντας ότι θα το διώξει και θα αποκομίσει πολιτικά οφέλη τώρα που η κυβέρνησή του καταρρέει.

Ωστόσο, το μήνυμα από το Βερολίνο ήρθε και ήταν πολύ ηχηρό. Πρώτον του είπαν ότι η Γερμανία στηρίζει το ΔΝΤ και δεν τίθεται θέμα απομάκρυνσής του. Άλλωστε όπως έχουμε γράψει, ποιος βλάκας θα πληρώσει 36 δισ. ευρώ για να φύγει το Ταμείο;

Δεύτερον επιτέθηκε με έμμεσο τρόπο στην Ελλάδα για τις υποκλοπές και τις διαρροές της Αθήνας. Ουσιαστικά, μετά την Λαγκάρντ και η Μέρκελ δείχνουν τον Τσίπρα ως «κοριό» στην υπόθεση και λένε ότι δεν αναγνωρίζουν συνομιλίες που υπεκλάπησαν.

Η απάντηση – επιστολή της Λαγκάρντ επίσης με το σκληρό, υπηρεσιακό της ύφος είναι ενδεικτική του ότι το ΔΝΤ δεν σκέφτεται να φύγει ή αν το κάνει θα πρέπει κάποιος να αναλάβει την ευθύνη και τα χρήματα που θα έδινε. Αν μείνει, επίσης, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί κάποιες από τις σκληρές προτάσεις που έχει κάνει το Ταμείο με αντάλλαγμα ελάφρυνση του χρέους.

Ιδιαίτερη σημασία, όμως, για την υπόθεση του χρέους έχει η θέση της Γερμανίας ότι δεν είναι προς συζήτηση το κούρεμα του χρέους. Δηλαδή δεν συμφωνεί το Βερολίνο με το ΔΝΤ και μένει η λογική των μέτρων που πρέπει να λάβει η Ελλάδα άμεσα αλλά χωρίς να δίνεται οριστική λύση για το χρέος. Μια αιώνια εκκρεμότητα με λίγα λόγια.

Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι αν η κυβέρνηση είχε τις πληροφορίες ή το κατάλαβε μόνη της, ότι η διαπραγμάτευση δεν θα οδηγήσει σε μια μεγάλη νίκη για την ίδια. Αν δηλαδή αντιλήφθηκε ότι και σκληρά μέτρα θα κληθεί να πάρει και η συζήτηση για το χρέος θα είναι φιλολογικού περιεχομένου με το ζήτημα να μένει ανοικτό. Αν το κατάλαβε αυτό ίσως να θέλησε να σώσει το τομάρι της από αυτήν την αποτυχία και να ετοιμάζει ηρωϊκή έξοδο.

Όμως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μια χώρα στην οποία γίνονται ξεκάθαρα υποκλοπές και κανείς δεν είναι ασφαλής, σε μια χώρα που δεν έχει ουσιαστικά κυβέρνηση, που η οικονομία παραπαίει και τα μέτρα που έρχονται θα είναι σκληρά, αν υπάρχει ελπίδα να ανακάμψει ή πρόκειται απλά για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος Grexit.

Πριν από μερικούς μήνες γράφαμε ότι η κυβέρνηση, μπροστά στα αδιέξοδά της, δεν αποκλείεται να οδηγήσει τους Έλληνες στο να «μισήσουν» την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να σιχαθούν το ευρώ, τους εταίρους, το ΔΝΤ και να ζητήσουν μόνοι τους να φύγουν από το κοινό νόμισμα.

Αν και δεν πιστεύουμε ότι έχει την ικανότητα αυτή η κυβέρνηση να κάνει τόσο πολύπλοκα και μακρόπνοα σχέδια, μήπως τελικά το αποτέλεσμα θα είναι να φτάσουμε στον Ιούνιο και να μην έχουν να πληρώσουμε; Μήπως η χρεοκοπία, το πιστωτικό γεγονός δεν είναι σχέδιο του Πολ Τόμσεν αλλά του Αλέξη Τσίπρα;

.Κάτι δεν πάει καλά…

Τι ακριβώς συμβαίνει με τις αποκαλύψεις για τις «ιδιωτικές συνομιλίες» των αξιωματούχων του ΔΝΤ;

Αυτά που λένε μεταξύ τους ο κ. Τόμσεν και η κα. Βελκουλέσκου δεν τα ακούμε για πρώτη φορά. Είναι η μόνιμη «επωδός» των δημόσιων δηλώσεών τους. Τα έχουν πει δημόσια, και τα έχουν γράψει πολλές φορές ως τώρα…

Τι λένε ακριβώς;

--Ότι το τωρινό Πρόγραμμα (το Τρίτο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ) δεν βγαίνει!

--Είτε χρειάζονται κι άλλη μέτρα λιτότητας, οπότε θα προκληθεί ακόμα πιο βαθιά ύφεση και τότε θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να πιαστούν οι «στόχοι»…

--Είτε πρέπει να αλλάξουν οι στόχοι (πλεόνασμα για το 2018 μέχρι 1,5% του ΑΕΠ κι όχι 3,5% του ΑΕΠ που προβλέπει το Πρόγραμμα), οπότε οι Ευρωπαίοι εταίροι θα χρειαστεί να δανείσουν στην Ελλάδα κι άλλα χρήματα στο μεταξύ…

Ή, ακόμα, θα χρειαστεί να της κόψουν χρέος.

Ή, ακόμα καλύτερα, θα χρειαστεί και να της κόψουν χρέος και να της αλλάξουν και το πρόγραμμα με λιγότερο φιλόδοξους στόχους.

Αυτό το τελευταίο φαίνεται να υποστηρίζει το ΔΝΤ…

Ποια είναι η «ουσία» της υπόθεσης;

Ότι από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε, έβαλε την Ελλάδα σε ύφεση και σε πρωτογενή ελλείμματα ξανά! Και – το σπουδαιότερο – ματαίωσε την ανάπτυξη που προεξοφλούσαν οι πάντες για το 2015 και το 2016! Άλλωστε η ανάπτυξη είχε ήδη αρχίσει το 2014.

Μη ξεχνάμε πως όλοι οι υπολογισμοί για «δημοσιονομικά κενά», «χρηματοδοτικά κενά» κλπ. στηρίζονται στις υποθέσεις για ανάπτυξη ή ύφεση τα επόμενα χρόνια. Από τη ματαίωση της ανάπτυξης που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ χάθηκαν πρόσθετα 5-6 δισεκατομμύρια γιατί το δημόσιο.

Χάθηκε λοιπόν, η ανάπτυξη που είχε ξεκινήσει. Όπως χάθηκε και η ανάπτυξη των επομένων ετών. Χρονιά ύφεσης το 2015 και χρονιά στασιμότητας προβλέπεται το 2016. Αυτό σημαίνει απώλεια εσόδων και για τους πολίτες, αλλά και για το κράτος.

Αυτή την απώλεια την καλύπτουν τα μέτρα που μας ζήτησαν πέρσι τον Ιούλιο, τα υπογράψαμε και ακόμα δεν τα έχουμε ψηφίσει…

Μαζί, όμως, χάθηκαν και τα πλεονάσματα που έφταναν ως το 3% του ΑΕΠ για το 2015, και τότε «έβγαιναν» (κατά το ΔΝΤ πάντα)! Η απώλεια των πλεονασμάτων για την τριετία ως το 2017 κοστίζει στο κράτος 9,5 δισεκατομμύρια!

Αυτά είναι τα μέτρα που ζητά το ΔΝΤ να ληφθούν από δω και στο εξής…

Και η καμπύλη του χρέους (δηλαδή η πορεία του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ) για τα επόμενα χρόνια, εκτροχιάστηκε:

--Χαμηλότερο ΑΕΠ και χαμηλότερη ανάπτυξη μειώνουν τον παρανομαστή Χρέους/ΑΕΠ.

--Ταυτόχρονα, μικρότερα πλεονάσματα ή νέα ελλείμματα, αυξάνουν και τον αριθμητή. Και το νέο χρέος από τους εταίρους αυξάνει ακόμα περισσότερο τον αριθμητή.

Όταν ο αριθμητής αυξάνεται και ο παρανομαστής μειώνεται, τότε το «κλάσμα» - το Χρέος προς ΑΕΠ – αυξάνεται ταχύτατα! Κι εκεί που ήταν «βιώσιμο το φθινόπωρο του 2014, είναι πια, προ πολλού, ΜΗ βιώσιμο!

Όλα αυτά τα έχουν πει στελέχη του ΔΝΤ δημόσια πολλές φορές…

Τι καινούργιο μάθαμε σήμερα;

Τίποτε!

Και το σπουδαιότερο:

Τι προτείνει τώρα το ΔΝΤ;

Επειδή η Ελληνική Οικονομία δεν μπορεί πια – έτσι που την κατάντησε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα capital controls κλπ – να δημιουργήσει πλεονάσματα, το ΔΝΤ προτείνει χαμηλότερους δημοσιονομικούς στόχους και «κούρεμα χρέους».

Δηλαδή… «Ωσαννά»!

Αυτό ακριβώς που λέει ότι επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Οπότε προς τι… «το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός», αδέλφια;

Αν το ΔΝΤ πιέζει για χαμηλότερα πλεονάσματα (δηλαδή πιο ήπια προσαρμογή από δω και μπρός) και «κούρεμα χρέους», τότε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο πρόγραμμα;

Χωρίς το ΔΝΤ όλα αυτά δεν έχουν καμία ελπίδα να γίνουν, διότι απλούστατα οι εταίροι μας δεν μπορούν να βάλουν κι άλλο το χέρι στην τσέπη και να μας δανείσουν κι άλλα, την ώρα μάλιστα που τους ζητείται να μας… χαρίσουν και μερικά απ’ όσα μας δάνεισαν ήδη.

Τέτοια συμφωνία δεν πρόκειται ποτέ να περάσει από τα κοινοβούλιά τους!

Άρα τι ακριβώς κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Προσπαθεί να «διώξει» τη μόνη «συνιστώσα» της Τρόικας που υποστηρίζει τις δικές του επιδιώξεις; Και να μείνει μετά μόνο με τους Ευρωπαίους δανειστές που δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε ούτε για «κούρεμα χρέους» ούτε για μετρίαση των στόχων; Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ;

Κάτι δεν μας λένε!

Δεν μας λένε δύο πράγματα:

* Πρώτον: Ακόμα και για να πιάσουμε «ηπιότερους» στόχους (μικρότερα πλεονάσματα) θα χρειαστούν τελικά πρόσθετα μέτρα λιτότητας. «Πρόσθετα» από τα ήδη συμφωνηθέντα, εννοείται…

Άρα δεν τη γλιτώνει η κυβέρνηση: Εδώ δεν έχει ψηφίσει ούτε τα ήδη «συμφωνηθέντα» και τώρα προεξοφλούνται και πρόσθετα…

* Δεύτερον (και πιο σημαντικό: Αν οι ευρωπαίοι εταίροι δεν δέχονται ονομαστικό κούρεμα του χρέους και το ΔΝΤ δεν μπαίνει στη νέα Συμφωνία (το Τρίτο Μνημόνιο) χωρίς κούρεμα του χρέους, τότε θεωρητικά δύο πράγματα μπορούν να συμβούν:

--Θα μπορούσε, πρώτον, να συνεχιστεί το Πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ.

Αλλά κάτι τέτοιο θεωρητική αξία έχει μόνο, γιατί στην πράξη δεν μπορεί να γίνει! Ο λόγος απλός: Στη συμφωνία για το Τρίτο Μνημόνιο που ψήφισαν τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια εμπεριέχεται σαφώς η συμμετοχή του ΔΝΤ. Αν αυτό αλλάξει, καταρρέει η συμφωνία! Αυτή την «νομική» ερμηνεία θα τη δώσουν πολλοί. Και είναι εξαιρετικά ισχυρή. Δεν ανατρέπεται…

Οπότε δεν μένει παρά μόνο ή άλλη δυνατότητα:

--Δεύτερον, λοιπόν, να συμφωνήσουν το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι δανειστές μας, ότι η Ελλάδα θα απομειώσει μόνη της το χρέος της, προσφέροντας, ας πούμε, δέσμευση ενός μέρους των περιουσιακών της στοιχείων από τώρα.

Κάτι τέτοιο, άλλωστε, είχε γίνει με το δεύτερο Μνημόνιο, όταν η Ελλάδα είχε αναλάβει να συνεισφέρει από ιδιωτικοποιήσεις μέχρι 20 δισεκατομμύρια για τα επόμενα 5 χρόνια. Αλλά εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτά. Μιλάμε για πρόσθετα! Και πρόσθετα δεν υπάρχουν με τις σημερινές τιμές…

Στο μεταξύ τα χρήματα που είχε επενδύσει το Ελληνικό Δημόσιο το 2012 στην ανακεφαλαίωση των Τραπεζών (κι είχαν ήδη φτάσει τα 20 δισεκατομμύρια το καλοκαίρι του 2014) έχουν πλέον χαθεί. Εκμηδενίστηκαν από τη ολέθρια «διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ και τα capital controls που μπήκαν τον Ιούλιο του 2015. Πάνε αυτά! Χρειάστηκε το κράτος να δανειστεί κι άλλα 6 περίπου για τη νέα κεφαλαιοποίηση. Και με την κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών στις αρχές του 2016 πάνε κι αυτά σε μεγάλο βαθμό…

Ακόμα, από ιδιωτικοποιήσεις η προηγούμενη κυβέρνηση μάζεψε μερικά δισεκατομμύρια (ΔΕΣΦΑ, Ελληνικό, περιφερειακά αεροδρόμια ακίνητα του Δημοσίου κλπ.). Χοντρικά ήταν μέσα στους στόχους της ως το Δεκέμβριο του 2015. Αλλά δεν μιλάμε πια γι’ αυτά. Μιλάμε για πρόσθετα. Κι όπως είπαμε, πρόσθετα με τις σημερινές αποτιμήσεις δεν υπάρχουν…

Τι μένει;

Δεν μένει τίποτε άλλο, παρά μόνο αυτό που τώρα άρχισαν κάποιοι να υποπτεύονται, αλλά δεν τολμά να το πει καθαρά κανείς:

Κούρεμα καταθέσεων! Όπως έγινε και στην Κύπρο…

Όχι από τις 100 χιλιάδες, γιατί δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι τέτοιοι λογαριασμοί, κυρίως εταιρικοί, κι αν αυτές μόνο τις καταθέσεις κουρέψουν θα βγάλουν ελάχιστα.

Για να βγάλουν, ας πούμε, 20 δισεκατομμύρια, πρέπει να κουρέψουν σχεδόν όλους πάνω από 2 χιλιάδες!

Κι αυτό δεν το αντέχει ούτε η κυβέρνηση, ούτε άλλος κανείς…

Μακάρι ποτέ να μη γίνει κάτι τέτοιο.

Μακάρι όλοι να βοηθήσουν για να αποτραπεί.

Και ίσως μπορεί να αποτραπεί ακόμα…

Αλλά αυτό φοβάται η κυβέρνηση.

Αυτό αρχίζει να διαβλέπει πίσω από την επιμονή του ΔΝΤ.

Αυτό προσπαθεί να αποφύγει.

Γιατί αλλιώς, δεν εξηγείται πώς τα βάζει με το μόνο μέλος της Τρόϊκας που ζητάει και «κούρεμα χρέους» και «ηπιότερους» δημοσιονομικούς στόχους.

Δεν μας λένε, όμως, ότι η επιμονή του είναι «δηλητηριασμένο χάπι»:

Φέρνει ταυτόχρονα και κούρεμα καταθέσεων…

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν το είχε καταλάβει αυτό τον Ιούλιο όταν υπέγραφε τη τρίτο Πρόγραμμα…

Άρχισε να το υποπτεύεται γύρω στο Δεκέμβριο, όταν ξεκίνησαν, αν θυμάστε, και οι «γκρίνιες» για το ΔΝΤ…

Στο μεταξύ, όμως, έλπιζε να το αποφύγει επί του παρόντος. Να κλείσει την πρώτη αξιολόγηση (με σύμφωνη γνώμη μόνο των Ευρωπαίων εταίρων, αφού η προηγούμενη Συμφωνία με το ΔΝΤ έληξε τέλη Φεβρουαρίου) κι ύστερα να πάει για μείωση χρέους ως τον Ιούλιο, οπότε το ΔΝΤ θα «μαλάκωνε», υποτίθεται…

Αλλά αυτός ο σχεδιασμός δύσκολα βγαίνει πια...

Το ΔΝΤ από τώρα τα θέτει όλα: Πιέζοντας και τους Ευρωπαίους να δώσουν λύση με το χρέος, και την Ελλάδα να δεχθεί πρόσθετα μέτρα, που κατά τη γνώμη τους, έτσι κι αλλιώς, τα χρειάζεται…

Το πράγμα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα καταφέρει να αποφύγει τα δύσκολα. Και, μεταξύ μας, έχει ακόμα ελπίδες να κερδίσει κάποια πίστωση χρόνου. Μερικών μηνών, έστω, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν σχεδιάζουν για περισσότερο…

Περιμένουν, άλλωστε, να τους δοθούν τα κέρδη των Κεντρικών Τραπεζών από τα παλαιά ελληνικά ομόλογα, πράγμα που, εφ’ όσον συμβεί, θα δώσει μιαν ανάσα στην Ελληνική οικονομία.

Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι ακόμα κι αυτός ο «σχεδιασμός» τους έχει αρχίσει να «τραυματίζεται».

Ακόμα κι αν όλα πάνε ομαλά από δω και μπρός (πράγμα όχι βέβαιο, ούτε και ιδιαίτερα πιθανό) η «ώρα της αλήθειας» έρχεται τον Σεπτέμβριο. Όταν θα χρειαστεί να υπογράψουν και με το ΔΝΤ. Το οποίο από τώρα ξεκαθαρίζει τι θα ζητήσει απ’ όλους.

Κι όλοι γνωρίζουν πως, αν επαληθευθούν οι προβλέψεις του ΔΝΤ (πράγμα που θεωρείται πιθανότατο, ακόμα κι απ’ όσους τις απορρίπτουν σήμερα) η ώρα της αλήθειας θα είναι πολύ πικρή για την Ελλάδα…

Στην καλύτερη περίπτωση θα της ζητηθούν, πέραν όλων των άλλων, πολύ σκληρά νέα δημοσιονομικά μέτρα.

Και στη χειρότερη θα της ζητηθεί, επιπρόσθετα, και κούρεμα καταθέσεων.

Χώρια που, στο μεταξύ, πολλοί μπορούν να παίξουν τα δικά τους παιγνίδια στις πλάτες μιας «παραπαίουσας Ελλάδας». Και να λύσουν «στην καμπούρα μας» δικές τους διαφορές μέσα στις χώρες τους, ανάμεσα στις χώρες τους ή ανάμεσα στην Ευρώπη και το ΔΝΤ.

Χώρια που μπορούν να έλθουν απρόοπτες διεθνείς εξελίξεις (νέα χτυπήματα στην Ευρώπη κλπ.) που θα ανατρέψουν τα πάντα και θα επισπεύσουν τα χειρότερα…

Συμπέρασμα: από τώρα ως το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, θα τελειώσουν τα ψέματα. Αλλά η αλήθεια, όταν αποκαλύπτεται, δεν είναι μόνο «λυτρωτική».

Κάποιες φορές είναι και τραγικά πικρή.

Ακόμα πιο πικρή, για κοινωνίες που είναι μαθημένες να καταναλώνουν περισσότερα ψέματα απ’ όσα παράγουν…