.Διαχειριστές του χάους

Τα τερτίπια με τον εκλογικό νόμο και όλα όσα είμαστε υποχρεωμένοι να αντέχουμε την ίδια στιγμή που η χώρα βρίσκεται ξανά στην κόψη του ξυραφιού, αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα βαδίζει αργά αλλά σταθερά στο χάος. Η υπόθεση του Brexit έρχεται να δώσει την «τελική λύση», όπως αυτή που αφορούσε τους Εβραίους.

Μια οικονομία διαλυμένη, κρατικοδίαιτη, που στηρίζεται στα δάνεια με σκληρούς όρους, στη λαμογιά και στο μαύρο χρήμα καλείται τώρα να αντιμετωπίσει ένα νέο τοπίο. Ένα τοπίο με λιγότερο χρήμα, περισσότερους αυστηρούς όρους, περισσότερη Ευρώπη, άρα οι κανόνες θα είναι απαράβατοι, και το κυριότερο. Η Ελλάδα καλείται να αντιμετωπίσει μια ντε φάκτο κατάσταση κλειστών συνόρων για τη μετεγκατάσταση μεταναστών.

Το παραδέχεται σε συνέντευξή του ο Μουζάλας. Θα επιβαρύνει σημαντικά το μεταναστευτικό η απόφαση των Βρετανών κι αν ήταν να πάρουν οι άλλες χώρες 15-20 χιλιάδες πρόσφυγες τώρα δεν θα πάρουν κανέναν.

Όμως, ακόμη πιο δραματικό είναι το εξής: Κορυφαίο τραπεζικό στέλεχος έλεγε «ευτυχώς που είχαμε τα capital controls και δεν διαλύθηκε προχθές το τραπεζικό σύστημα». Έχει δίκιο όμως επιβεβαιώνεται με τη φράση αυτή και η τραγικότητα για την ελληνική οικονομία. 

Ότι δηλαδή οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων δεν πρόκειται για αρθούν ποτέ. Ειδικά τώρα που η παγκόσμια οικονομία είναι ασταθής, ποιος θα τολμήσει να ζητήσει άρση των capital controls όταν ξέρει ότι δεν θα μείνει φράγκο στην Ελλάδα;

Οι περιορισμοί ήρθαν και θα μείνουν για χρόνια επομένως, πλήττοντας καίρια την οικονομία και την επιχειρηματικότητα και εμποδίζοντας τους επενδυτές να έρθουν στη χώρα μας. Αλλά ακόμη κι αυτό δεν μπορεί να σώσει την οικονομία. Την Παρασκευή οι τράπεζες έχασαν σχεδόν 30%. 

Τι θα συμβεί αν η αστάθεια συνεχιστεί, αν καταρρεύσουν οι μετοχές λίγους μήνες από την ανακεφαλαιοποίηση; Τι θα γίνει άραγε τώρα που λόγω της οικονομικής αστάθειας κανείς Έλληνας δεν θα τολμήσει να φέρει πίσω τις καταθέσεις του; Μήπως φτάνουμε κοντά σε νέο τραπεζικό και οικονομικό κραχ, επομένως και κούρεμα καταθέσεων ή άλλοι περιορισμοί;

Και πόσο μπορεί να αντέξει συνολικά η οικονομία τις ανυπολόγιστες ζημιές στον τουρισμό, τις εξαγωγές, τις τράπεζες κ.λπ.

Κάποιοι λένε στην κυβέρνηση ότι θα πάει πίσω η συζήτηση για τα εργασιακά γιατί οι ξένοι δεν θα θελήσουν να μας πιέσουν; Μα είναι αυτό το πρόβλημα; Αν θα απελευθερωθούν τώρα οι απολύσεις ή αν θα μειωθούν κι άλλο οι μισθοί;

Το πρόβλημα είναι ότι αναθεωρείται πλήρως η οικονομική πολιτική και οι στόχοι για την ανάπτυξη. Ξαναγυρνάμε στα εφιαλτικά σενάρια της διαρκούς ύφεσης και της αδυναμίας της χώρας να βγει από το τέλμα.

Έτσι, λοιπόν, ό,τι κι αν γίνει με τον εκλογικό νόμο, όπως και να μαγειρευτούν τα νούμερα, ό,τι κι αν κάνει ο Τσίπρας για να διασωθεί, απλά δημιουργούνται οι συνθήκες για το ποιος θα διαχειριστεί το χάος που έρχεται. Από εδώ και στο εξής διαχειριστές του χάους και της λαίλαπας που πλησιάζει θα είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Κι όχι μόνο της οικονομικής αλλά και της κοινωνικής έκρηξης που θα έλθει τόσο από τη φτώχεια όσο και από τους χιλιάδες μετανάστες.

Προσδεθείτε, ο δρόμος προς την κόλαση θα έχει πολλές αναταράξεις.

.Δόλιες... πτωχεύσεις

H υπόθεση του Μαρινόπουλου, όπως έχουμε ήδη γράψει, μπορεί να αποτελέσει την ταφόπλακα του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά αν σκάσουν κι άλλες εταιρείες, μη αντέχοντας την κατάσταση. Αλλά αν σκάσει το κανόνι θα χτυπήσει όλη την οικονομία και κανείς δεν το θέλει αυτό.

Κανείς δεν επιθυμεί να μείνουν συνολικά περί τους 50.000 Έλληνες χωρίς δουλειά, είτε είναι υπάλληλοι του ομίλου είτε των προμηθευτών. Ούτε και θέλει κανείς να χάσει το ΙΚΑ και η εφορία εκατομμύρια ευρώ.

Είναι επομένως παρήγορο το γεγονός ότι φαίνεται να υπάρχουν στο προσκήνιο «λευκοί ιππότες» που υπό προϋποθέσεις και με ένα καλό business plan θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Και θα περισώσουν ό,τι μπορούν γιατί το σύνολο των καταστημάτων και των εργαζόμενων δεν μπορεί να σωθεί.

Αυτά ως προς την υπόθεση της σωτηρίας της εταιρείας και όσων άλλων είναι βιώσιμες υπό προϋποθέσεις και μπορούν να συνεχίσουν να δίνουν δουλειά και προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία.

Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά, η βρόμικη, αυτή που έχει να κάνει με το πώς έφτασε όλη η Ελλάδα να είναι μια χρεοκοπημένη χώρα με πολλούς πλούσιους επιχειρηματίες. Πώς φτάσαμε να έχουν βαρέσει κανόνια δεκάδες μεγάλες εταιρείες αλλά οι μεγαλομέτοχοί τους να ζουν σαν βασιλιάδες, να έχουν τεράστια περιουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και παρ’ όλα αυτά κανείς να μην τους ενοχλεί.

Δεν είναι θέμα του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ. Είναι ένα διαχρονικό έγκλημα που γίνεται σε βάρος του ελληνικού δημοσίου και χιλιάδων εργαζόμενων που είναι απλήρωτοι, διεκδικούν αποζημιώσεις, θέλουν να πληρωθούν τον κόπο τους.

Η περίπτωση του Μαρινόπουλου είναι χαρακτηριστική. Ένας κολοσσός που δεν είχε μόνο σούπερ μάρκετ. Είχε και φαρμακευτική εταιρεία, και τα Marks & Spenser και τα Σεφορά και τα Στάρμπακς και πολλές άλλες δραστηριότητες. 

Ένας όμιλος που έκανε δισεκατομμύρια τζίρους και οι μέτοχοι, η οικογένεια ουσιαστικά έκανε τεράστια περιουσία και μπράβο της. Τώρα όμως που χρεοκοπούν γιατί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους; Και ποιοι ήταν αυτοί που τους έδωσαν τα θαλασσοδάνεια που αντί να γίνουν επενδύσεις μεταφέρθηκαν σε λογαριασμούς; Λέγεται ότι ο Μαρινόπουλος έχει εκατομμύρια στο εξωτερικό και ακίνητα μεγάλης αξίας σε fund στο Κατάρ. 

Δεν έχει λοιπόν αυτός ευθύνη και δεν πρέπει να πληρώσει για το γεγονός ότι το μαγαζί του βάρεσε διάλυση; Πώς είναι δυνατόν μια λιανεμπορική αλυσίδα να παίρνει κάθε μέρα μετρητά, να πληρώνει μετά από 6 και 8 μήνες του προμηθευτές της αλλά παρ’ όλα αυτά να είναι με άδεια ταμεία;

Και σαν τον Μαρινόπουλο υπάρχουν δεκάδες επιχειρηματίες που βούλιαξαν τα μαγαζιά τους αλλά αυτοί δεν έπαθαν τίποτε.

Τι έπαθε ο Λυμπέρης ή ο Κωστόπουλος στο χώρο των Media; Χρεοκόπησαν τα μαγαζιά τους αλλά ο κόσμος, οι μεροκαματιάρηδες είναι απλήρωτοι και τα φέσια στο δημόσιο απίστευτα.

Τι έγινε άραγε με το Πεντελικόν, με το Ledra Hotel και με τα τόσα άλλα ξενοδοχεία που χρεοκόπησαν αλλά οι ιδιοκτήτες τους την… έκαναν αλώβητοι;

Ο Ψυχάρης που μόλις τώρα καταλαβαίνει τι εστί βερίκοκο τι έκανε τα εκατομμύρια των δανείων αλλά και τα απίστευτα λεφτά από το Χρηματιστήριο; Το ίδιο και ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος και τόσοι άλλοι βαρόνοι των Media.

Και να μη μιλήσουμε για το mega που κλείνει αλλά οι μέτοχοι δεν έχουν προσωπική ευθύνη, ούτε για την Ηλεκτρονική Αθηνών, ούτε για τα αγροτοδάνεια που έγιναν μπουζούκια στην Εθνική οδό και Πόρσε στον Θεσσαλικό κάμπο.

Να γιατί χρεοκόπησε λοιπόν η Ελλάδα και η ευθύνη του πολιτικού συστήματος είναι μεγάλη. Ήρθε η κρίση για να ξεγυμνώσει όλους εκείνους, καθώς και τους τραπεζίτες που έδιναν αφειδώς δάνεια ακάλυπτα και με σίγουρο κίνδυνο να σκάσουν.

Την ίδια ώρα χιλιάδες πολίτες έπαιρναν ένα δάνειο για να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους και βρίσκονται τώρα με τη θηλιά στο λαιμό.

Ε, λοιπόν, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν μπορεί να την γλιτώνουν τα μεγάλα κεφάλια και να μην μπορούν μικρές επιχειρήσεις να δανειοδοτηθούν να μεγαλώσουν, να δώσουν δουλειά.

Κάποτε λοιπόν πρέπει να σταματήσουν οι δόλιες πτωχεύσεις. Να έχουν άμεση ευθύνη οι μέτοχοι, να πάνε φυλακή, να τους δημευτεί η περιουσία, να πληρώσουν μέχρι τα δισέγγονα. Ίσως τότε να σωθεί η Ελλάδα, αλλιώς δεν έχει καμιά ελπίδα.

Αυτοάνοσο κοινωνικό νόσημα η Αριστερά!

Ανθέλληνες πληρωμένοι από το υστέρημα του Ελληνα τους μαθαίνουν να μισούν την Ελλάδα!

Η Αριστερά, από τη σοσιαλίζουσα «πολιτικά ορθή» και τη σταλινική ως τη φασίζουσα «αναρχική», είναι αυτοάνοσο κοινωνικό νόσημα. Οπως το σώμα επιτίθεται στον εαυτό του, έτσι και η ανθρωπότητα κατά καιρούς και κατά τόπους επιτίθεται στον εαυτό της, μέσα από εξάρσεις αυτής της αυτοάνοσης κοινωνικής αρρώστιας, που έχει χύσει ποταμούς από το αίμα αθώων κι έχει μοιράσει απλόχερα μιζέρια, μίσος και ανελευθερία.

Οταν πέφτουν οι άμυνες της κοινωνίας και κατρακυλάει στην παρακμή, χωρίς ισχυρό εθνικό φρόνημα κι αξίες, χωρίς παράδειγμα ηγεσίας και αυστηρότητα στη διαχείριση, τότε επελαύνουν οι αρρώστιες: ανομία, πορνεία, τζόγος, πρέζα. Οι κάθε λογής συμμορίες, από νταβατζήδες και πρεζέμπορους, από διαπλεκόμενους που λεηλατούν το δημόσιο χρήμα ως τις πολιτικές συμμορίες των ροπαλοφόρων και κουμπουροφόρων, που εκμεταλλεύονται κι επιδιώκουν το χάος, θεωρούν την κρίση ευκαιρία τους.

Οι εγκληματικές συμμορίες, από μαχαιροβγάλτες, πορτοφολάδες, μπετατζήδες και καναλάρχες ως αυτές των διαταραγμένων, που αμφισβητούν το μονοπώλιο της δημοκρατικής πολιτείας στη βία, αποτελούν εχθρούς του έθνους, εχθρούς του λαού, των συμφερόντων του και της κοινωνικής ειρήνης. Την ανομία και τη διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης την πληρώνουν πάντοτε οι πολλοί και αδύναμοι. 

Οι ισχυροί και φραγκάτοι έχουν οπλισμένες πολυπληθείς φρουρές, θωρακισμένα αυτοκίνητα, απροσπέλαστες οικίες-φρούρια και τη δυνατότητα να μετοικήσουν στο εξωτερικό όποτε τους καπνίσει. Το κόστος της ανομίας των συμμοριών που κατασπαράσσουν την πατρίδα το φέρει πάντα ο απλός λαός, οι κανονικοί άνθρωποι. Τα συμφέροντά τους είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά των συμμοριών του κοινού εγκλήματος, της σκοτεινής εξουσίας ή των δήθεν «επαναστατών».

Στους δρόμους της λακκούβας, του σλάλομ ανάμεσα στις κορύνες και των πανάκριβων διοδίων αυτοί σκοτώνονται. Αυτοί επίσης χρησιμοποιούν τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία που καίει η «επανάσταση» ή τα δημόσια πανεπιστήμια-χαβούζες του εκφασισμού, της βίας και των σκουπιδιών ποικιλώνυμων αριστερών «αγωνιστών».

 Τα «αρχοντόπουλα» ρεμβάζουν στο Χάρβαρντ και στην Οξφόρδη, πριν κάποια από αυτά στελεχώσουν τις συμμορίες της λεηλασίας, που με τη σειρά τους «νομιμοποιούν» τους συμμορίτες των βανδάλων και φονιάδων που κανείς δεν τους δίδαξε Πατρίδα, Ορθοδοξία, κανείς δεν τους έδωσε παράδειγμα ηγεσίας, ακεραιότητας, Ελληνικού Τρόπου. Το άδικο γεννά κι άλλο άδικο. Αντίθετα, ανθέλληνες πληρωμένοι από το υστέρημα του Ελληνα τούς μαθαίνουν να μισούν την Ελλάδα.

Οι δημόσιοι χώροι, το ξαναλέω, αντανακλούν το δημόσιο ήθος. Το σκουπιδαριό των «γκραφίτι», των συνθημάτων, των κωλόχαρτων, όπου κάθε πικραμένος βγάζει το άχτι του και γράφει ή κολλάει σε τοίχους, αγάλματα, κολόνες, στην πόλη του αποτυχημένου Καμίνη, που μυρίζει κάτουρο στις γωνίες και τις στοές, όλα αυτά αντανακλούν το σκουπιδαριό μιας παρδαλής, αποτυχημένης παντού στον κόσμο, άνομης Αριστεράς, που μόνο δεινά και συμφορές έφερε, και η ενοχική «Κεντροδεξιά» χωρίς Δεξιά τρέμει να της το πει κατάμουτρα. Σκουπίδια και ανομία στο μυαλό, σκουπίδια, αίμα και ανομία στην Ιστορία.

Ο,τι δεν είναι ανθρωποκεντρικό, δεν σέβεται την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, καταλήγει στη βαρβαρότητα. Τόσο απλό είναι να δεις καθαρά την Αριστερά και τα πρωτοξαδέρφια της, τους μαύρους μπολσεβίκους του ναζισμού.

Φαήλος Κρανιδιώτης - Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ (Δημοσιεύεται στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία»)

.Το θράσος της εξουσίας και η απλή αναλογική

Με το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα στην εξουσία συνέβησαν πολλά και σοβαρά πράγματα στη χώρα. Ένα από αυτά ήταν και η πλήρης κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας. Η αντιστροφή και διαστροφή των εννοιών και των πλούσιων όρων και εκφράσεων που διαθέτει. Η μετατροπή λέξεων σε κενές περιεχομένου «περικοκλάδες» όταν τις έπιαναν στο στόμα τους οι κυβερνώντες.

Θύμα αυτής της κακοποίησης της ελληνικής γλώσσας έπεσε και ο όρος «απλή αναλογική». Δε συζητάμε για την ουσία του εκλογικού συστήματος. Δεν είναι το θέμα μας αυτή τη στιγμή αν χρειάζεται ή όχι απλή ή ενισχυμένη αναλογική. Αυτό είναι άλλο θέμα και εμπίπτει στη συζήτηση για το πώς ιεραρχεί κανείς τις πολιτικές προτεραιότητες της χώρας. Ας μείνουμε λοιπόν στο θέμα μας που είναι το πώς καταντάει αδειανό πουκάμισο ο όρος απλή αναλογική έτσι όπως τον χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του Τσίπρα και του Καμμένου.

Η κατάργηση του μπόνους είναι πράγματι βήμα προς την κατεύθυνση της απλής αναλογικής. Αλλά η απλή αναλογική δεν είναι μόνο το μπόνους. Είναι και το όριο εισόδου στη βουλή για να υπάρχει πλήρης ισοτιμία της ψήφου μεταξύ των πολιτών.

Αν λοιπόν η κυβέρνηση του Τσίπρα και του Καμμένου θέλει να κάνει μια εκλογική μεταρρύθμιση, την οποία μάλιστα την ονομάζει και την πλασάρει ως απλή αναλογική, για να κατοχυρώσει ως δημοκρατικό δικαίωμα την ισοτιμία της ψήφου θα πρέπει όχι μόνο να καταργήσει πλήρως το μπόνους αλλά και να εξαλείψει παντοιοτρόπως το πλαφόν του 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη βουλή. Δηλαδή αν ένα κόμμα έχει 1% σε ψήφους δικαιούται 3 βουλευτές, αν έχει 2% δικαιούται 6 βουλευτές.

Ειδικά δε αν το επιχείρημα είναι πως σε καιρούς σαν τους σημερινούς όπου τα πρώτα δύο κόμματα με το ζόρι φτάνουν το 30% άρα θεωρείται άδικο να πριμοδοτούνται με 50 έδρες από το πουθενά. Το επιχείρημα αυτό σε ότι αφορά την πολιτική συγκυρία και τις πολιτικές ανακατατάξεις σε περιόδους κρίσεις αφορά όχι μόνο την πολιτική κορυφή αλλά και την ουρά του πολιτικού συστήματος.

Αν κανείς θέλει να είναι συνεπής όταν μιλάει για απλή αναλογική δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στο μπόνους επειδή υπάρχει ένας πολύ χαμηλού βεληνεκούς δικομματισμός αλλά θα πρέπει να καταργηθεί και το πλαφόν του 3% γιατί σήμερα τα κόμματα που μένουν εκτός βουλής συγκεντρώνουν ποσοστά διψήφια αν τα αθροίσει κανείς. Πόσο δίκαιο λοιπόν είναι να μην εκπροσωπείται στη βουλή ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού λαού;

Το ξαναλέμε. Δεν μιλάμε για την ουσία του εκλογικού νόμου. Μιλάμε για την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ που επειδή βλέπει την ήττα να έρχεται θέλει να στερήσει από το πρώτο κόμμα το μπόνους. Και επειδή ως επί το πλείστον ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων που βρίσκονται εκτός βουλής είναι στ’ αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό και δεν καταργεί το πλαφόν του 3%.

Και αφού κάνει όλα αυτά έχει και το θράσος να μιλάει για απλή αναλογική. Γι’ αυτό μιλάμε για κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας. Αλλά εδώ μετέτρεψαν σε οφθαλμαπάτη ένα καθαρό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα, στο να ονομάσουν απλή αναλογική ένα εκλογικό σύστημα που υπηρετεί τις σκοπιμότητες της πολιτικής επιβίωσης του Τσίπρα θα κωλώσουν;

.Εικονική πραγματικότητα...

H φωτογραφία με τον Τσίπρα να φορά τα γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας είναι ασφαλώς το θέμα του μήνα. Αν και δεν έχει ανάγκη από τέτοια τεχνολογικά επιτεύγματα ο πρωθυπουργός αποδεικνύει πώς είναι να είσαι στην εξουσία, να βλέπεις τη χώρα σου να καταρρέει κι εσύ να ασχολείσαι με το αν ο Βαγγέλης και ο Ιβάν θα πάρουν άδεια ή αν ο εκλογικός νόμος θα έχει μπόνους ή αν ο 16άρης θα μας... γ...α τα λύκεια και τα εκλογικά κέντρα.

Θα μπορούσε βεβαίως ο Τσίπρας να πει στους Κινέζους: «Τι μου δίνετε να φορέσω... κινεζιές. Εγώ στην Ελλάδα έχω βάλει γυαλιά εικονικής πραγματικότητας σε εκατομμύρια Έλληνες. Είστε πολύ πίσω...».

Λένε ότι η πιο... «καυτή» αλλά και εντυπωσιακή εφαρμογή στον τομέα της εικονικής πραγματικότητας είναι οι εικόνες από... πορνό. «Είναι σαν να είσαι μέσα στη σκηνή» λένε όσοι ξέρουν από αυτά.

Στην Ελλάδα η εικονική πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 20 μήνες ακριβώς αυτό κάνει. Μια χώρα που έχει διαλυθεί, με λουκέτα να είναι έτοιμα να σκάσουν το ένα μετά το άλλο, με την οικονομία να μην τραβάει και τον «κόφτη» να έρχεται και σε ένα πολιτικό σκηνικό που μοιάζει να είναι εκτός τόπου και χρόνου και να ασχολείται με τον «τρελό φαλακρό» αντί να τον έχει στείλει φυλακή, είναι εύκολο να στήσεις μια εικονική πραγματικότητα.

Πολλοί είναι εκείνοι που ακόμη πιστεύουν ότι ο Αλέξης είναι καλό παιδί αλλά άτυχο. Ότι τον πολεμούν οι ξένοι και τα συμφέροντα δεν τον αφήνουν να κυβερνήσει. Μάλιστα πολλοί βλέπουν τις αλλαγές στα κανάλια ως κάθαρση που θα φέρει την κατάρρευση της διαπλοκής. Αυτοί προφανώς εκτός από γυαλιά εικονικής πραγματικότητας έχουν κάνει και... εμφύτευση ΣΥΡΙΖΟ...τσιπ. Ούτε η οικονομία πάει καλά, και η αγορά έχει καταρρεύσει και ο Τσίπρας παίζει χοντρά παιχνίδια με τη διαπλοκή.

Όπως εικονική πραγματικότητα είναι ότι το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι καλύτερο από τα άλλα, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις δεν μειώθηκαν, ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι βαρύτερος ενώ θα έπρεπε να έχει καταργηθεί. Κι ότι έρχεται σύντομα ο «κόφτης» γιατί ο προϋπολογισμός θα τιναχτεί στον αέρα.

Όπως virtual reality είναι επίσης ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή δημοκρατία στην Ελλάδα. Ένα μάτσο λαϊκιστές, καιροσκόποι και οπορτουνιστές είναι που νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους και για το πώς θα κρατηθούν στην εξουσία προκειμένου να μην πάνε στη φυλακή.

Σε εικονική πραγματικότητα, ωστόσο, ζει και το Μέγαρο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του έχουν πάθει «ιδρυματισμό», χειρότερο απ' ότι έπαθαν όσοι πέρασαν το κατώφλι του πρωθυπουργικού στρατηγείου. Μυστικές συναντήσεις με επιχειρηματίες, την ώρα που υποτίθεται ότι τους πολεμούν. Παρουσίαση της χώρας ως αριστερού παράδεισου την ίδια στιγμή που είμαστε πιο κοντά στην... Βενεζουέλα παρά στην Ευρώπη.

Ύπουλα πολιτικά παιχνίδια που παρουσιάζονται ως «δράσεις με αριστερά πρόσημα» την ώρα που βλέπουν να καταρρέουν. Και τέλος, ενώ δεν τολμούν να πάνε ούτε στα χωριά τους, πιστεύουν ακόμη ότι έχουν την ανοχή της κοινωνίας.

Όχι, η εικονική πραγματικότητα στην οποία ζει ο Τσίπρας και η παρέα του βρίσκονται μόνο στα γυαλιά των Κινέζων. Ίσως να του έφτιαξαν ένα πρόγραμμα για να βλέπει την Ελλάδα ως παράδεισο κι αυτόν ως τον μεγάλο αναμορφωτή. Κάτι σαν τον «Πατερούλη της κινεζικής επανάστασης» Μάο Τσε Τουνγκ.

Σύντομα θα προσγειωθεί στην σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας που έχει αρχίσει ήδη να τον μισεί.

.Η απομάγευση της εξουσίας…

Μα είναι ποτέ δυνατόν; Είναι δυνατόν να χάσει ποτέ η εξουσία τη μαγεία της, τη σαγήνη της, την ιδιαίτερη της λάμψη; Ίσως το πιο ισχυρό αφροδισιακό της εξουσίας να είναι αυτή η ιδιαίτερη άλως που διαθέτει. Μπορεί λοιπόν ποτέ να την απολέσει;

 Μα τότε θα συνέβαιναν τα ύστερα του κόσμου όπως θα έλεγε και ο συγχωρεμένος Μήτια Καραγάτσης. Έχουμε ξαναπεί ότι η εξουσία τελικά είναι εξουσία είτε με δεξιό είτε αριστερό πρόσημο. 

Όσο κυνικός και αν είναι αυτός ο σολιψισμός, όσο απογοητευτική κι αν φαίνεται μια τέτοια διαπίστωση, δυστυχώς συνιστά την πιο πικρή πολιτική αλήθεια. Δείτε τους Συριζ... περισσότερα »

.Η ελευθερία του Τύπου κινδυνεύει!

Σκούρα τα πράγματα για την υπόθεση που ονομάζεται ελευθερία του Τύπου. Το ελληνικό χωριό αναστατώθηκε από τις διαγραφές / επιπλήξεις «λειτουργών της ενημέρωσης» (με αφορμή τη στάση τους στο γεμάτο ουσία δημοψήφισμα του ΝΑΙ και ΟΧΙ) από την έγκριτη Ένωσή τους, την ΕΣΗΕΑ – τη σημαντική αυτή Ένωση. 

Κατήγοροι και κατηγορούμενοι, διαγράφοντες και διαγραφόμενοι, επιπλήττοντες και επιπληττόμενοι, συγκλονισμένοι, αγανακτισμένοι, προέβησαν σε ανελέητες καταγγελίες· με το κοινό, αφυπνισμένο ως συνήθως, να παίρνει κι αυτό θέση, τασσόμενο υπέρ του ενός και κατά του άλλου, σε μια σύγκρουση που ... περισσότερα »