.Οι γύπες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και ο κόφτης…

Ας τελειώνουμε με την υποκρισία και τα προσχήματα είναι το μήνυμα των ιμπεριαλιστών δανειστών, με το οποίο έσπευσε να συμφωνήσει η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων και ο… αριστερός Τσακαλώτος.

 Αντί να παιδευόμαστε με συνομιλίες, διαπραγματεύσεις και κοινοβουλευτικές διαδικασίες, που απαιτούν χρόνο και κόπο, φτιάχνουμε έναν αυτόματο μηχανισμό, παραμερίζουμε τη Βουλή (διευκολύνουμε κιόλας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αφού δε θα της ζητάμε να υπογράψει μειώσεις μισθών και συντάξεων), υπάγουμε και επισήμως τον υπουργό Οικονομικών στον γενικό διευθυντή της Eurostat και μέσα σ' ένα μήνα ρυθμίζουμε αυτόματα τις δημοσιονομικές αποκλίσεις. 

Αυτή είναι με απλά λόγια η ουσία του περιβόητου «κόφτη» ή αλλιώς Αυτόματου Μηχανισμού Δημοσιονομικής Προσαρμογής Προϋπολογισμού της Γενικής Κυβέρνησης...

 Μέχρι τις 10 Μάη κάθε χρόνου, ο υπουργός Οικονομικών -ως καλός μαθητής- παίρνει τα στοιχεία από τη Eurostat και συντάσσει έκθεση, την οποία δημοσιεύει στην εφημερίδα της κυβέρνησης και γνωστοποιείται στη Βουλή και την Κομισιόν. Αν διαπιστωθεί απόκλιση από τους στόχους ίση ή μεγαλύτερη από 0,25% του ΑΕΠ (450 εκατομμύρια σε σημερινές τιμές), ο υπουργός παίρνει μέτρα, κυρίως κόβοντας δαπάνες.

 Το κάνει με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται υποχρεωτικά μέχρι τις 31 Μάη (εντός εικοσαημέρου δηλαδή). Αν ο υπουργός ντρέπεται να βάλει την υπογραφή του κάτω από επαχθή μέτρα, αλλά δε θέλει και να παραιτηθεί, τότε το ΠΔ εκδίδεται αυτόματα και κόβει σε ίσο ποσοστό όλες τις δαπάνες του Προϋπολογισμού της Γενικής Κυβέρνησης.

Οι εξαιρέσεις από το αυτόματο κόψιμο είναι ασήμαντες και αφορούν το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τις καθαρά φιλανθρωπικού χαρακτήρα δαπάνες (οι οποίες αντιπροσωπεύουν μικροποσά του κρατικού προϋπολογισμού) και τις δαπάνες υγείας, οι οποίες έχουν ήδη πετσοκοπεί άγρια από το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, με το κόψιμο της επιχορήγησης του ΕΟΠΥΥ (526 εκατ. ευρώ το 2016). Ετσι, έμειναν μόνο οι επιχορηγήσεις στα νοσοκομεία (1.310 εκατ. ευρώ).

Από τις λεγόμενες πρωτογενείς δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού (δείτε για παράδειγμα τον πίνακα στη σελίδα 61 της εισιγητικής έκθεσης του κρατικού προϋπολογισμού του 2016) οι μισθοί και συντάξεις αντιπροσωπεύουν το 44%, ενώ η ενότητα «ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία» αντιπροσωπεύει το 33%. 

Ολες οι υπόλοιπες δαπάνες αντιπροσωπεύουν το 23% και μεταξύ τους είναι και οι τόκοι που αντιπροσωπεύουν το 14% και όπως αντιλαμβάνεστε αποκλείεται να κοπούν.

Επομένως, μισθοί, συντάξεις και κοινωνική ασφάλιση θα είναι τα μόνιμα θύματα του αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη.

Τα κοψίματα δε θα είναι μικρά. Καθορίζονται και αυτά από τη διάταξη που εισάγεται. Για δημοσιονομική απόκλιση μεταξύ 0,26% και 0,75% του ΑΕΠ θα παίρνονται μέτρα ύψους 0,5% του ΑΕΠ (900 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές). Για απόκλιση 0,76% - 1,25% τα μέτρα θα είναι ύψους 1% του ΑΕΠ, για απόκλιση 1,26% - 1,75% τα μέτρα θα είναι 1,5% και για απόκλιση 1,76% - 2,25% τα μέτρα θα είναι 2% του ΑΕΠ.

.Οι νέες φυλές των «ναι σε όλα»…

Από τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να πω την αλήθεια, προτιμώ τους... Φάμελλους: εκείνους δηλαδή που δηλώνουν ότι πιστεύουν πως η προχθεσινή υπερψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του νέου μνημονίου θα αποβεί προς όφελος της χώρας και των πολιτών, και ως τέτοια τη στήριξαν με την ψήφο τους. 

Που αναλαμβάνουν ευθαρσώς την ευθύνη των πράξεών τους και υπερασπίζονται τις επιλογές τους. Προτιμώ δηλαδή τους... στρατιώτες. Ακόμη κι αν τα κίνητρά τους δεν είναι πολιτικά, αλλά προσωπικά (να διατηρήσουν τον καλό μισθό και τα προνόμια που συνεπάγεται η ιδιότητα του κυβερνητικού βουλευτή, το ρουσφετάκι, την προοπτική ανάληψης υπουργικού θώκου)...

 Τους προτιμώ από εκείνους που κρύβονται. Που δεν μίλησαν στη Βουλή, που εξαφανίστηκαν από τη δημοσιότητα -τα ραδιόφωνα και τα κανάλια- και που την κατάλληλη στιγμή εμφανίστηκαν, ψήφισαν και ξανακρύφτηκαν. Ιδιαίτερα από όσους μας είχαν φλομώσει τα προηγούμενα χρόνια με αντιμνημονιακές ρητορείες (πρώην υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εγκατέλειψαν το κόμμα τους, δήθεν επειδή δεν αντέχουν να ψηφίζουν μέτρα λιτότητας, ενώ στην πραγματικότητα το εγκατέλειψαν -βλέποντάς το να βυθίζεται- για να μεταγραφούν στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ εξαργυρώνοντας τη μεταπήδησή τους με βουλευτική έδρα και ίσως υπουργική καρέκλα).

Τους προτιμώ επίσης από τους ξετσίπωτους. Από όσους εμφανίστηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως για να κολακέψουν τον... ηγέτη, με την προσδοκία να εκτιμήσει την υπηρεσία τους αξιοποιώντας τους στον επικείμενο ανασχηματισμό. Από αυτούς που δεν ντράπηκαν να υπερθεματίζουν ψηφίζοντας σήμερα όλα όσα κατήγγελλαν στην πορεία του κόμματός τους προς την εξουσία - ΕΝΦΙΑ, περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση της έμμεσης φορολογίας, επιτροπεία δανειστών στη δημόσια περιουσία κλπ., επιδεικνύοντας απίστευτο κυνισμό, παριστάνοντας πως μας σώζουν...

Τους προτιμώ από τους κλαψιάρηδες. Από εκείνους τους... άνανδρους, που... θρηνούν, που κλαίνε γοερά κι απαρηγόρητα, που κατουριούνται πάνω τους, αλλά που ψηφίζουν για να συνεχίσουν να εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς τους...

Το γεγονός ότι από τους 153 που έφτιαξαν την καριέρα τους πουλώντας “όχι”, κρεμάλες και μούντζες, δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ να πει: “συγγνώμη, ρε παιδιά, δεν μπορώ να αυτοεξευτελιστώ και να ψηφίσω όσα κατήγγελλα επί χρόνια”, αποδεικνύει αφενός τη... γλύκα της εξουσίας και αφετέρου το πόσο ευεπίφοροι στην υποταγή είναι οι δήθεν επαναστάτες, που αποδείχθηκαν αγωνιστές της φακής.

Κατά συνέπεια, προτιμώ την επιλογή της κ. Κατριβάνου, που ανέλαβε το προσωπικό της κόστος να χάσει τον μισθό της παραιτούμενη της βουλευτικής της έδρας. Το ότι παραιτήθηκε αφού ψήφισε επί της αρχής και περιόρισε την αρνητική της στάση μόνο σε δύο άρθρα, όπως και ότι ανακοίνωσε την απόφασή της αφού κρύφτηκε στην πρώτη εκφώνηση του ονόματός της κι εμφανίστηκε όταν διαπίστωσε πως ήδη καταγράφτηκαν οι 152, φανερώνει ότι προσπάθησε να μετριάσει τη διαφωνία της, ελπίζοντας να τη συγχωρήσει ο “ηγέτης” και να μη την πιέσει να παραιτηθεί, ώστε και το πρόσωπό της να κρατήσει καθαρό και να κρατήσει την έδρα.

Μιχάλης Αλεξανδρίδης

.Ο Γιώργης ο Κυρίτσης μίλησε…

Το ξερατό μίσους του Γιώργου Κυρίτση στην (Χρυσή) Αυγή, ενός ανεκδιήγητου ιδεοληπτικού φελλού που μπήκε στο 89′ αλλαγή από τον πάγκο για να υπογράψει και τους σελιδοδείκτες των Μνημονίων 3 και 4, αυτού του ωμού, πηγαίου βλάκα που εύκολα βρίσκει το θράσος και μιλά, καταδεικνύει μια θεμελιώδη αρχή: τον κοινό παρονομαστή στη βάση της σκέψης αριστερών κι εθνικοσοσιαλιστών: ωμό μίσος και διχαστικός μανιχαϊσμός. Οι «μενουμευρώπηδες», λέει ο γελοίος Κυρίτσης. 

Ο ορισμός του συλλήβδην τσουβαλιάσματος, της αφοριστικής γενίκευσης, της συλλογικής ευθύνης. Οι «μενουμευρώπηδες» ως επιτομή της παντελούς ανικανότητας αναλυτικής σκέψης, διάκρισης και υποκατηγοριοποίησης, από ένα χυδαίο τύπο πάνω στον οποίο το λιγότερο γελοίο είναι το cool σκουλαρίκι του γηραλέου, παλαίμαχου «δήθεν», ως αυτοαναφορικό σύμβολο προοδευτικότητας και γενικότερης κουλτουροαριστερίλας του καφενέ...

 Οι «μενουμευρώπηδες» λοιπόν. Οι ένοχοι. Οι εχθροί του λαού. Αυτοί που πρέπει να τιμωρηθούν, για την ώρα αναίμακτα, μέχρι νεοτέρας. Με φόρους. Με τα βάρη των μνημονίων.

Εξ άλλου γι’αυτό ψηφίστηκε ο φαιδρός Γιώργος Κυρίτσης και η υπόλοιπη συμμορία της καταστροφικής παρακμής, σύμφωνα με τον ίδιο. Για να μετακυλήσει τα βάρη από το «λαό» στους «μενουμευρώπηδες». Κι αυτό γιατί στον κόσμο του ηλίθιου Κυρίτση οι «μενουμευρώπηδες» είμαστε όλοι «αστοί», φραγκάτοι, έχοντες και κατέχοντες.

 Ο στόχος του προλεταριάτου. Του προλεταριάτου του Κυρίτση. Τα αφελή πελατάκια του ΣΥΡΙΖΑ και της ΧΑ, οι χρήσιμοι ηλίθιοι του φαικόκκινου μετώπου του περυσινού ΟΧΙ της υπερηφάνειας «απ’όλα» στη λαδόκολλα, σερβιρισμένο στην «χαρτοπαικτική λέσχη» του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα.

Αντίστοιχα μανιχαϊστικά τσουβαλιάσματα κάνουν και οι εθνικοσοσιαλιστές. Οι ναζί. Τσουβαλιάσματα τύπου «οι καλοί κι οι κακοί». Οι «σωστοί’, οι Άρειοι κι οι λοιποί.Οι Βόρειοι κι οι Νότιοι. Οι μεν πρέπει να ζήσουν, οι άλλοι να πεθάνουν. Χώρος και για τους δύο δεν υπάρχει. We will prevail. The good (our good) will win.

Το παραλήρημα μίσους του σαχλεπίσαχλου Γιώργου Κυρίτση καταδεικνύει για άλλη μια φορά το θεμελιώδες και διαχρονικό μεθοδολογικό πρόβλημα τόσο του σοσιαλισμού, όσο και του εθνικοσοσιαλισμού: το τσουβάλιασμα του «εχθρού».

Οι μεν αριστεροί το κάνουν μέσω της διαστρεβλωμένης «κοινωνιολογίας» του μίσους, ενώ οι εθνικοσοσιαλιστές με τη ρατσιστική τους «βιολογία». Ίδιος ο τελικός προορισμός, άλλο το όχημα. Ανάπηρη η σκέψη και στις δύο όχθες του ίδιου ποταμού.

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ο Γιώργος ο Κυρίτσης προσδιορίζοντας τον αληθινό εχθρό του κόμματός του (και του λαού, φυσικά) άφησε εκτός τη χρυσή αυγή, κάτι που είναι απολύτως λογικό, αναμενόμενο και δίκαιο, ως ορθολογική ομαδοποίηση των κομμάτων με ολοκληρωτική νοοτροπία και συγγενές modus operandi.

Βρίσκεσαι σε πλήρη απόγνωση Γιώργο Κυρίτση. Για αυτό παραληρείς. Απόλαυσε τα καλά της εξουσίας που απλόχερα σου χάρισε το μέτωπο των ναζιστών, σταλινικών, λενινιστών και μαοϊκών, και των λοιπών ανισόρροπων, γιατί το ουρανοκατέβατο πάρτυ που σας έσκασε στο κεφάλι το 2012 δε θα κρατήσει πολύ. 

Όταν με το καλό τελειώσει και σας πετάξουμε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας – το φυσικό σας ενδιαίτημα – , και με την ελπίδα να έχει απομείνει χώρα ως τότε, εμείς, οι λάτρεις της ελευθερίας, οι ορκισμένοι εχθροί του ολοκληρωτισμού και του καταστροφικού εξισωτισμού της απόλυτης αναξιοκρατίας που πρεσβεύεις, Γιώργο Κυρίτση, θα σου φερθούμε με αστική ευγένεια και «μενουμευρώπικη» θαλπωρή.

Με λίγο τρολάρισμα και κανένα αστειάκι αν σε πετύχουμε πουθενά στο δρόμο. Και πολύ θα σου είναι.

Yannis K. Maleganos

.Το να δουλεύεις σε εποχή ΣΥΡΙΖΑ...

Το νέο εργασιακό ήθος δεν έχει καμία σχέση με αυτό που γνωρίζαμε. Ακόμη και στη χειρότερη εκδοχή του, το εργασιακό ήθος που αντιλαμβάνονταν οι περισσότεροι Ελληνες έλεγε ότι η δουλειά φέρνει δουλειά και το χρήμα φέρνει χρήμα. 

Δεν είχαμε μάθει ότι στόχος ζωής πρέπει να είναι η εξάρτηση από το κράτος και ότι οι αξίες της μεσαίας τάξης (ή ό,τι πρεσβεύουν οι αξίες της ευθύνης και του προσωπικού ρίσκου) θα έπρεπε να βάλλονται μέσα από τη γελοιωδέστερη διχαστική γλώσσα των τελευταίων δεκαετιών...

 Δεν αξίζει καν να αναφέρει κανείς τα ονόματα εκείνων που με την ιδιότητα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ή του υπουργού διχάζουν και γελοιοποιούνται, ενώ πιστεύουν ότι κάνουν πολιτική. Ο ιστορικός χρόνος θα έρθει για να κονιορτοποιήσει τις ανοησίες στην αιώνια λήθη.

Παρ’ όλα αυτά, οι ανοησίες και οι ερασιτεχνισμοί, όπως και το μίσος για τον αστικό κόσμο, όσο κι αν είναι αδιέξοδο, όχι μόνον ορίζουν το κοινωνικό κλίμα που επιδιώκει να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, αλλά επηρεάζουν και την πραγματική οικονομία. Είναι πλέον ατυχία να έχεις κατάστημα, να έχεις δική σου επιχείρηση, να είσαι επιστήμων ή αρχιτέκτων.

Το ίδιο το σύστημα σταδιακά σε ωθεί στο περιθώριο, φυτοζωείς και αντί να ευημερείς παράγοντας πλούτο, έχεις βάλει όλη την οικογένεια να δουλεύει στο μαγαζί και αγωνίζεσαι να πληρώσεις τους λογαριασμούς. Στο ερώτημα αν αξίζει όλο αυτό, την απάντηση δίνει η κυβέρνηση.

Αλλά μία χώρα χωρίς παραγωγική βάση και χωρίς εργασιακό ήθος αριστείας, πειθαρχίας, φαντασίας και τόλμης σε τι μπορεί, άραγε, να ελπίζει; Στη σταδιακή εξάρτηση ολοένα και περισσότερων εξουθενωμένων πολιτών από το κράτος; Σε προσλήψεις;

Ακούγεται εξωπραγματικό, σαν από σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, όμως η φτωχοποίηση α λα ΣΥΡΙΖΑ είναι βάσει συνταγής.

Οπως και η εκπαιδευτική ισοπέδωση, έτσι και η οικονομική εξαθλίωση, συντελείται με διαδικασίες εξάρτησης και παγίδευσης στο πλέγμα που γεννά αυτή η νοσηρή, απομονωμένη, εσωστρεφής και ολοένα και λιγότερο ευρωπαϊκή χώρα.
Η επιλογή εσωτερικών εχθρών, είτε είναι ιδιώτες, που τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, είτε είναι κοινωνικές τάξεις (λες και ζούμε στον 19ο αιώνα) είτε είναι αορίστως ιδεολογικοί αντίπαλοι, εξυπηρετεί το ιδεολόγημα της οριζόντιας φτώχειας. Σε είδος και πνεύμα.

Νίκος Βατόπουλος

.Μία συνηθισμένη μέρα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…

Μας βγαίνει πανάκριβα, αλλά το καλό πράγμα πληρώνεται. Στη χώρα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πλήττεις ποτέ. Βγαίνει η Σακοράφα στο μεϊντάνι του διαδικτύου και οικτίρει το ΣΥΡΙΖΑ. Νιώθει, λέει, ντροπή, επειδή κάποτε ήλπισε μαζί του. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη Σακοράφα ότι δεν παραδίδει την ευρωβουλευτική έδρα. Και για να κάνει την πολιτική αντιπαράθεση καβγά κομμωτηρίου, της θυμίζει ότι ακόμη χρωστά τις συνδρομές στο κόμμα.

 Παίρνει γραμμή ο αυριανισμός, ορμά στη Σακοράφα -πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι ήταν ντοπαρισμένη, όταν έκανε το παγκόσμιο ρεκόρ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορεί τη Σακοράφα ότι υπέκλεψε την έδρα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που δέχθηκε πανηγυρικά τη Σακοράφα και πολλούς σαν τη Σακοράφα, όταν εκείνοι αποστάτησαν από το ΠΑΣΟΚ, κουβαλώντας και τις έδρες, λες και ήταν η προίκα τους.

 Όταν κλέβεις έδρα από το ΠΑΣΟΚ, δεν τρέχει κάστανο, όταν κλέβεις από το ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλεσαι ως πολιτικός απατεώνας. Όπως, όταν υπογράφει μνημόνιο ο Βενιζέλος, είναι “όργανο των δανειστών”, ενώ, όταν υπογράφει ο Τσίπρας, είναι “ηγέτης των λαών της  Ευρώπης”...

Πριν να περάσει μια ώρα, βγαίνει η Ραχήλ Μακρή και τα βάζει με την Κατριβάνου, που παραιτήθηκε, “αφού ολοκλήρωσε το όνειρό της: να βγάλει από τις φυλακές απατεώνες, καταχραστές, παιδεραστές και λοιπούς κακούργους”. Τυπική Ραχήλ, έστω κι αν επί της ουσίας δεν έχει και πολύ άδικο.

Το πρώτο, πρώτο νομοσχέδιο που πέρασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν αιτία για πανηγύρι στις πτέρυγες βαρυποινιτών και κάποιες διατάξεις του όλως συμπτωματικώς ήταν εκείνες που διαπραγματευόταν ο Λάμπρου με τους “Πυρήνες”. 

Όμως το νομοσχέδιο που έβγαλε από τη φυλακή βαρυποινίτες το ψήφισε και η Ραχήλ ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ την υιοθέτησε, ήξερε τι παίρνει. Αν αληθεύει ότι ήταν προσωπική επιλογή του Τσίπρα, ακόμη χειρότερα. Δώδεκα χιλιάδες ψήφους πήρε η Ραχήλ στο νομό Κοζάνης. 

Δώδεκα χιλιάδες ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλαν πρώτη βουλευτή μία πολιτικό με παράδοξες απόψεις, εθνικιστικές καταβολές, προκλητική συμπεριφορά και προβληματική αισθητική, γεγονός που συνιστά την καθαρότερη απόδειξη ότι στη βάση τους τα δύο κόμματα μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.

Στη Ραχήλ απάντησε ο Καρανίκας, σύμβουλος πολιτικού σχεδιασμού στο Μαξίμου, 2.000 ευρώ το μήνα. Είναι, λέει, ρετάλι τσίρκου και ηθικά ξεπλυμένη, ψάχνει να κάνει δηλώσεις στις λινάτσες της αντίδρασης και τη βλέπει να φωτογραφίζεται γυμνή με την άλλη αστεία, τη Βούλτεψη.

Η μέρα στο τρελοκομείο είχε συνέχεια. Βγήκε η βουλευτής Καφαντάρη και είπε ότι καλώς ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε τα κινήματα “δεν πληρώνω”, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά σήμερα οι πολίτες πρέπει να πληρώνουν φόρους, επειδή τώρα πια “η χώρα έχει προοπτική”. Και κατά το απόγευμα ο αρχηγός των ΑΝΕΛ θυμήθηκε ότι η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι “εγκληματική και αντισυνταγματική”. Δύο μέρες νωρίτερα την είχαν ψηφίσει ο ίδιος και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του.

 Έναν χρόνο πριν έγραφε ότι, όσο υπάρχει αυτός, δεν αλλάζει ο μειωμένος ΦΠΑ στα νησιά -δήλωση που έχει τόση αξία όσο μία δήλωση του Πάνου Καμμένου. Με άλλα λόγια μία συνηθισμένη μέρα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Θέατρο σκιών, καθημερινές παραστάσεις. Καραγκιόζηδες, Χατζηαβάτηδες, Κολλητήρια, Βεληγκέκες, Σιορδιονύσιοι, Αγλαΐες, όλοι οι χαρακτήρες στο μπερντέ. Κουτοπόνηροι, ημιμαθείς, ψευτόμαγκες, κακομοίρηδες, ψεύτες, υποκριτές. Ό,τι λατρεύει ο μέσος Έλληνας. Σε αυτούς αναγνωρίζει τον εαυτό του…

Μάκης Βοϊτσίδης

,ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: Κανίς ή μαντρόσκυλα;

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τον απόλυτο εξευτελισμό του Τσίπρα -του Τσίπρα προσωπικά, όχι κάποιου υπουργού- από τους ιμπεριαλιστές δανειστές δεν τον περιμέναμε, μετά την πλήρη υποταγή του στις απαιτήσεις τους και τα σαφή δείγματα αυτής της υποταγής που έχει δώσει.

 Οταν βγαίνει και ανακοινώνει ο ίδιος στη Βουλή ότι δε θα ζητήσει να επιστρέφουν οι αποκλειόμενοι από το ΕΚΑΣ χαμηλοσυνταξιούχοι τα ποσά που εισέπραξαν το πρώτο εξάμηνο του 2016 και πως η κυβέρνηση έχει βρει την πηγή κάλυψης αυτού του κονδυλίου (το οποίο δεν είναι δα και τρομερό, το πολύ 80-85 εκατ. ευρώ), θα περίμενε κανείς να περιοριστούν σε παρασκηνιακές νουθεσίες και προειδοποιήσεις...

 Αυτοί, όμως, κυριολεκτικά του έκοψαν τον κώλο, τον εξευτέλισαν. Δεν αναγνωρίζουν τη δέσμευση που ανέλαβε ενώπιον της Βουλής και σέρνουν το οικονομικό επιτελείο σε μια νέα διαπραγμάτευση, όπως αναγκάστηκαν να παραδεχτούν την Τετάρτη ο υπουργός Σταθάκης και η παρλαπίπα του Μαξίμου, Γεροβασίλη.

Δεν έχει καμιά σημασία αν στο τέλος θα βρουν έναν τρόπο για να μην πάρουν πίσω αυτό που εξήγγειλε ο Τσίπρας. Σημασία έχει να φανεί ποιος παίρνει τις αποφάσεις. Τις αποφάσεις τις παίρνει το κουαρτέτο/τρόικα, έχοντας τη σχετική εξουσιοδότηση από τους δανειστές. Αυτό επαναλαμβάνει με κατηγορηματικό τρόπο το Eurogroup στην απόφασή του της 24ης του Μάη.
Ναι, αλλά το Eurogroup είναι ένα όργανο επιπέδου υπουργών Οικονομικών, ενώ ο Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης χώρας. 

Αλίμονο αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις (και μάλιστα σε ήσσονος οικονομικής σημασίας θέματα)! Καλόοοοο. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Δεν ξέρουμε αν ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος αναρωτήθηκε το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;», λίγο καιρό πριν πάρει -με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης- το αεροπλάνο για το Παρίσι. Εκείνο που ξέρουμε σίγουρα είναι πως ο Τσίπρας έθεσε κάποια στιγμή, ρητορικά, το ερώτημα και έκτοτε επαναλαμβάνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα την απάντηση: τον τόπο κυβερνούν οι ιμπεριαλιστές δανειστές, μέσω των «θεσμών».

Και η κυβέρνηση με τον «ντούρο» πρωθυπουργό και τον «πολλά βαρύ» υπουργό Αμυνας; Σκυλάκια του καναπέ. Κανίς με πουλοβεράκια για να μην κρυώνουν.  Τρώνε τη μία σφαλιάρα μετά την άλλη, όταν πάνε να κάνουν καμιά ζαβολιά (του τύπου «εφαρμόζουμε παράλληλο πρόγραμμα» ή «φτιάχνουμε ταμείο κοινωνικής αλληλεγγύης και απ' αυτό θα πάρουμε τα αναδρομικά του ΕΚΑΣ, για να μην τα πάρουμε από τους συνταξιούχους»), η σφαλιάρα πέφτει πιο δυνατή. Και τα σκυλάκια… σούζα!

Αυτοί που στέκονται σαν σκυλάκια του καναπέ μπροστά στους ιμπεριαλιστές δανειστές, όμως, συμπεριφέρονται σαν άγρια μαντρόσκυλα στον ελληνικό λαό. Ψηφίζουν με παροιμιώδη απάθεια και κοινωνική αναλγησία τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, επειδή αυτό απαιτούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. 

Γι' αυτό εισπράττουν τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ (και καμαρώνουν). Γι' αυτό -μετά τις σφαλιάρες- εισπράττουν τα εύσημα του Ντεϊσελμπλούμ και του Σόιμπλε για τις προσπάθειες που κάνουν προκειμένου ν' αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των δανειστών προς αυτούς.

Ο κύκλος είναι φαύλος και το βλέπουμε όλοι. Για να βγούμε απ' αυτόν πρέπει να γκρεμίσουμε μάντρες και μαντρόσκυλα. Διά της ταξικής πάλης…

.Ομοιοπαθητικά ρουσφέτια

Ελεεινολόγησαν πολλοί τον σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού για το γεγονός ότι εγκατέλειψε τον σχολιασμό της Ελένης Μενεγάκη στα social media και το έριξε στα γιατροσόφια. Ως γνωστόν ο κ. Νίκος Καρανίκας ανάρτησε στο Facebook ένα γελοίο δημοσίευμα με τίτλο «Του είπαν ότι του απέμεναν 18 μήνες ζωής - Να πώς γιάτρεψε παράνομα τον καρκίνο του». Το δημοσίευμα ανέφερε ότι ο 33χρονος Davis Hibbit από την Αγγλία είχε διαγνωστεί με καρκίνο, σταμάτησε τις χημειοθεραπείες και, επειδή ακολούθησε μια θεραπεία με έλαιο κάνναβης, γιατρεύτηκε.

Αυτό που δεν κατάλαβαν όσοι χλεύαζαν τον κ. Καρανίκα είναι ότι ο σύμβουλος του πρωθυπουργού δεν έδινε συμβουλές στους καρκινοπαθείς. Χάραζε στρατηγική. Αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι με απόφαση του υπουργού Υγείας Ανδρέα Ξανθού συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας για να υπάρξει επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής στο πλαίσιο άσκησης της ιατρικής πράξης. Τα επτά από τα ένδεκα μέλη είναι ομοιοπαθητικοί γιατροί. Οι υπόλοιποι είναι σύμβουλοι του υπουργού.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι υπάρχει διεθνώς μεγάλη διαμάχη για τη χρήση της ομοιοπαθητικής ως θεραπείας ακόμη και απλών ασθενειών. Δεν έχει καμιά επιστημονική βάση. Είναι κάτι σαν τον μεταμοντερνισμό στην ιατρική, με αβάσιμες θεωρίες περί ολιστικής ύπαρξης του ατόμου, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποίησε πρόσφατα να μη χρησιμοποιείται, τουλάχιστον για τις ασθένειες που έχουν θανατηφόρο αποτέλεσμα. Κάποια Εθνικά Συστήματα Υγείας –

μάλλον εξαιτίας του αξιοθαύμαστου λόμπινγκ που κάνει ο κλάδος– αποζημιώνουν ομοιοπαθητικές θεραπείες, αλλά η Επιστημονική και Τεχνολογική 

Επιτροπή του Βρετανικού Κοινοβουλίου αποφάσισε ότι «η αποδεικτική βάση δείχνει πως η ομοιοπαθητική δεν είναι αποτελεσματική (δηλαδή δεν λειτουργεί διαφορετικά από το φαινόμενο εικονικών φαρμάκων)» και ότι «οι εξηγήσεις για το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί δεν είναι επιστημονικά αληθοφανείς... η χορήγηση εικονικών φαρμάκων από το NHS θα πρέπει να γίνεται λιγότερο συχνά.

 Η χρηματοδότηση των ομοιοπαθητικών νοσοκομείων –που ειδικεύονται στην παροχή των εικονικών φαρμάκων– δεν πρέπει να συνεχιστεί και οι γιατροί του NHS να μην παραπέμπουν τους ασθενείς στους ομοιοπαθητικούς». Από όλα αυτά –και πολλά παραπάνω που δεν χωρούν στο πλαίσιο ενός άρθρου– προκύπτει ένα ερώτημα: γιατί ο υπουργός Υγείας προσπαθεί να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό ζήτημα κρυφίως και με μια ομάδα που αποτελείται μόνο από ομοιοπαθητικούς γιατρούς; 

Δεν πιστεύει ότι πρέπει να προηγηθεί ενδελεχής διάλογος μέσα στην ιατρική κοινότητα, να πάρουν θέση οι ιατρικοί σύλλογοι, οι σχολές ιατρικής της χώρας κ.ά.;

Μάλλον όχι, κι αυτό για μικροπολιτικούς λόγους. Η κυβέρνηση κάνει, απλώς, ακόμη ένα ρουσφέτι. Επειδή, λόγω μνημονίου, δεν μπορεί να σκορπίσει λεφτά, μοιράζει διευθετήσεις. Νομοθετεί offshore για κάποιους πολιτικούς, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας για δημοσίους υπαλλήλους που βρίσκονται σε άδεια, νομιμοποίηση πτυχίων για όσους κατέθεσαν πλαστά δικαιολογητικά στο Δημόσιο, κατοχύρωση της ομοιοπαθητικής, στα κρυφά, για κάποιους γιατρούς. Ολα για την ψήφο που προσδοκά. Δεν καταστρέφει μόνο την οικονομία επειδή κυνηγά αυταπάτες. Καταστρέφει πολύ περισσότερα κυνηγώντας πελάτες

. ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

.«Φαντάσματα» από το μέλλον

Θα ήταν αστείο, εάν δεν ήταν πολύ τραγικό. Η κυβέρνηση βλέπει παντού φαντάσματα και ένα σχέδιο αποσταθεροποίησής της. Εχει κάθε δίκιο να ανησυχεί. Ορισμένα από τα μέσα που της έδωσαν μεγάλη αβάντα όσο ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, στράφηκαν εναντίον της. Δυσάρεστο το συναίσθημα όταν νιώθεις κυνηγημένος, αφού περάσει η περιστασιακή αίσθηση της παντοδυναμίας.

 Συμβαίνει νομοτελειακά όμως και σε άλλες χώρες. Απλά το ελληνικό πολιτικο-επιχειρηματικο-μιντιακό σύστημα μοιάζει πιο πολύ με το Φαρ Ουέστ, παρά με αυτό μιας κανονικής ευρωπαϊκής χώρας. Στα χρόνια της κρίσης, δε, ο πολιτικός χρόνος έχει συμπυκνωθεί αφόρητα.

Υποσχέθηκε πολλά σε πολλούς, πίσω από τις κουρτίνες και τη δήθεν μάχη κατά της διαπλοκής, αυτή η κυβέρνηση. Συμμάχησε με πολλά «κακά παιδιά». Αλλους ικανοποίησε πρόωρα, άλλους δυσαρέστησε. Οι πρόωρα ικανοποιημένοι λειτουργούν με τον παραδοσιακό αδηφάγο τρόπο και θέλουν και άλλα... Οι δυσαρεστημένοι ξέρουν να χρησιμοποιούν τον μοχλό πίεσης.

Οι κυβερνώντες βλέπουν επίσης φαντάσματα πίσω από τις κλιμακούμενες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τους προπηλακισμούς και τα επεισόδια εναντίον βουλευτών και υπουργών. Αναρωτιέμαι, όταν ενθάρρυναν τα επεισόδια  ή συμμετείχαν σε αυτά, όπως συνέβη στις κινητοποιήσεις εναντίον της μεταρρύθμισης Γιαννάκου έως το 2012-13, τα έβλεπαν σαν μια αγνή μορφή δημοκρατικής έκφρασης; 

Μήπως νιώθουν ότι ο «ιός» της ανεξέλεγκτης αγανάκτησης και βίαιης συμπεριφοράς ξέφυγε από το εργαστήριο και τώρα δεν αντιμετωπίζεται; Μήπως πάλι τα φοβούνται γιατί οι «τεχνικοί της αγανάκτησης» είναι γνώριμοι που πέρασαν στην αντίπερα όχθη; Και αν υπάρχει σήμερα ένα «μακρύ χέρι» πίσω από όλα αυτά, γιατί να μην υπήρχε και την περίοδο της αχαλίνωτης οργανωμένης αγανάκτησης που κόντεψε να μας πάει στη δραχμή; Θεμιτά ερωτήματα όλα αυτά, που περιμένουν απαντήσεις.

Εδώ όμως έχουμε ένα θέμα λειτουργίας της δημοκρατίας μας. Μπορεί να διαφωνώ στα πάντα με αυτή την κυβέρνηση, αλλά δεν θεωρώ ότι θα είναι ωφέλιμο για τον τόπο να πέσει από το γινάτι κάποιων ισχυρών συμφερόντων ή από ένα ντόμινο ανεξέλεγκτων προπηλακισμών. 

Οποια αντιπολίτευση παίξει αυτό το παιχνίδι σκάβει τον λάκκο της. Τα συμφέροντα θα την ξεζουμίσουν κι εκείνη και μετά θα την πετάξουν σαν λεμονόκουπα στον κάδο της πολιτικής ανακύκλωσης. Η χώρα θα μετατραπεί σε μη κυβερνήσιμη «ζούγκλα». Βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια τέτοια εξέλιξη

.  ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

.Υπόθεση offshore: Πιο σάπιοι κι από τους σάπιους

Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, πέραν των άλλων που έκανε, είχε και μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Έφτιαξε νόμο για να χωρίσει την πρώτη του γυναίκα, ο νόμος ίσχυσε για μία ημέρα ώστε να χωρίσει και να παντρευτεί τον παράνομο δεσμό του, τη Δέσποινα, και μετά καταργήθηκε.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μα φυσικά τον ΣΥΡΙΖΑ που πέρασε τη διάταξη για τις offshore, για μία ημέρα ή περισσότερες πήρε ΦΕΚ και ο νόμος ισχύει παρέχοντας αμνήστευση σε άγνωστα πρόσωπα και στη συνέχεια θα αλλάξει με αυστηρότερη τροπολογία που η κυβέρνηση τη λέει «διόρθωση». Υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να συγκρίνεται η κυβέρνηση της Αριστεράς με τη Χούντα και ο Τσίπρας με τον Παπαδόπουλο;

Η επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης είναι τεράστια στην υπόθεση αυτή και γι' αυτό το λόγο έχει προκληθεί σάλος εντός κι εκτός Βουλής. Κατ' αρχάς στον κόσμο έχει περάσει η εντύπωση ότι «όλοι ίδιοι είναι». Όταν δηλαδή θα κάνουν καταγγελίες για τον Παπασταύρου ή για άλλον οι Συριζαίοι και ο... Καμμένος, αμέσως η ΝΔ θα ανεμίζει σαν λάβαρο τη διάταξη - «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και θα τους κλείνει το στόμα.

Και για να μην έχετε απορίες για το τι συνέβη και για το αν υπάρχουν πολιτικοί χωρίς πρόσωπο (προς το παρόν) που ευνοήθηκαν και «ξεπλύθηκαν», σας παραθέτουμε το εξής απόσπασμα από το άρθρο 2 του νόμου 3849 του 2010, που απαγόρευε τη συμμετοχή υπουργών και βουλευτών σε offshore εταιρείες:

1.Αν από την τέλεση της πράξης έως την αμετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν δύο ή περισσότεροι νόμοι, εφαρμόζεται αυτός που περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις.

2.Αν μεταγενέστερος νόμος χαρακτήρισε την πράξη όχι αξιόποινη, παύει και η εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε καθώς και τα ποινικά επακόλουθά της.

Δηλαδή, ο κάτοχος της υπεράκτιας εταιρείας, ανεξαρτήτως αν είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ ή από αλλού μπορεί να πάει στο δικαστήριο με το ΦΕΚ που πέρασε χθες και να πει στον δικαστή: «Λυπάμαι, κύριε δικαστά, χάσατε. Ο νόμος με καλύπτει». Μένει πλέον να δούμε ποιοι είναι όλοι αυτοί που «ξεπλύθηκαν» από την αριστερή κυβέρνηση. Η ουσία είναι όμως ότι και η... ηθική Αριστερά έχει βουτηχτεί στα σκ...ά και κανείς δεν μπορεί να την ξεπλύνει.

Όσο για την τροπολογία που φέρνει η κυβέρνηση, ήδη υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις για αντισυνταγματικότητα καθώς απαγορεύει σε όλους τους πολιτικούς να έχουν έστω και μία μετοχή σε ξένη εταιρεία, όχι μόνο σε offshore, κάτι που είναι αντίθετο στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Άλλο η υπεράκτια εταιρεία που στήνεται για να κρυφτεί ή να ξεπλυθεί μαύρο χρήμα ή να έχει ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση, κι άλλο μια νόμιμη εταιρεία που φορολογείται κανονικά και ο μέτοχος (ακόμη κι αν είναι πολιτικός) είναι απολύτως διαφανής.

Η κυβέρνηση που έστησε το κόλπο με την ύποπτη διάταξη πάει τώρα στο άλλο άκρο για να δείξει πόσο «καθαρή» είναι. Όμως, το κόλπο της δεν περνάει, όπως και δεν περνάει η προσπάθειά της να ξεχαστεί ότι από σήμερα, 1 Ιουνίου, ξεκίνησε η φοροκαταιγίδα.

.Τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα παραπεταμένα…

Καλό το σόου του Τσίπρα αλλά στο ερώτημα γιατί τη μια μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ψήφισαν την αμνήστευση όσων είχαν οffshore σε φορολογικούς παραδείσους και την επόμενη μέρα , αφού στο μεταξύ έγινε νόμος του κράτους και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ, ψήφισαν την πλήρη κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των πολιτικών στο εξωτερικό, απάντηση δεν έδωσε.

Ο Τσίπρας δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να προσπαθεί να κρύψει τις δικές του πομπές και των υπουργών του και των βουλευτών του χρησιμοποιώντας προσχηματικά την αποχώρηση της ΝΔ από τη βουλή.

Τι «το έβαλε στα πόδια η ΝΔ», τι «καθοδηγείται από τα πρωτοσέλιδα της διαπλοκής και του κίτρινου τύπου», τι για «κόμμα της Siemens» κλπ. Άχνα όμως για την ταμπακέρα από τον Τσίπρα. Ποιοι αμνηστεύονται για φορολογικές και άλλες παραβάσεις με τη χρήση ενός νόμου διάρκειας μιας ολόκληρης …ημέρας κ. Τσίπρα;

Και τελικά ποιο ήταν το συμπέρασμα κατά τον Τσίπρα; Ότι επειδή μου αμφισβητεί το «ηθικό πλεονέκτημα» ο Μητσοτάκης, ο Θεοδωράκης και ο Λεβέντης τότε εγώ το διατηρώ γιατί αυτοί εκφράζουν το παλιό πολιτικό σύστημα και όσοι εξακολουθούν να μου αμφισβητούν την εντιμότητά μου είναι όργανα και νεροκουβαλητές της Χρυσής Αυγής και της ακροδεξιάς! Θαυμάσια λογική. Κοινώς ο Τσίπρας λέει ότι πρέπει να κλείσουν όλοι τα στόματά τους και να τον κοιτάνε όταν ξεπλένει τις αμαρτίες των δικών του παιδιών.

Μέχρι που παραδέχτηκε ότι η ρύθμιση που έφερε τώρα είναι «λίγο υπερβολική» είπε λίγο κομψά, υπονοώντας ότι δεν στέκει ούτε νομικά ούτε και πρακτικά.

Αλλά τότε γιατί την έφερε; Γιατί προφανώς καθοδηγείται ο ίδιος από «τα πρωτοσέλιδα της διαπλοκής και του κίτρινου τύπου» τα οποία μια χαρά τον βόλεψαν να δίνει σήμερα ανέξοδα σόου αφού πρώτα έχει κάνει τη βρώμικη δουλειά με τις offshore και ταυτόχρονα του έδωσαν και την καλύτερη πάσα για να ρίξει τη μπάλα της απολογίας για το τρίτο πακέτο προαπαιτούμενων που εγκρίνει αυτό το διήμερο η βουλή για την εκταμίευση της δόσης, στην εξέδρα.

Μια χαρά όλα και καλώς καμωμένα για τον Τσίπρα. Τέτοια αβάντα; Σε σημείο που όλοι οι κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν …Τσίπρα και Καμμένο.