.Το μάθημα των Βρετανών

Είναι πολύ νωρίς για να σκεφτεί κανείς ποιες θα είναι οι επιπτώσεις του προχθεσινού δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχει, όμως, μια φράση στη χθεσινή δραματική ομιλία του Ντέιβιντ Κάμερον που είναι χαρακτηριστική ενός άλλου πολιτικού πολιτισμού και που η επίπτωσή της στην αγγλική κοινωνία θα είναι ακαριαία:«Συγχαίρω και τους υποστηρικτές του Βrexit για το πάθος με το οποίο έδωσαν τον αγώνα τους».

 Υπό το αφόρητο βάρος μιας ιστορικής στιγμής, ο ηττημένος Κάμερον θεώρησε πρώτιστο καθήκον του να αποφορτίσει το πολιτικό κλίμα, μίλησε εξ ονόματος ολόκληρου του έθνους και περιέγραψε τα προσεκτικά βήματα που πρέπει να γίνουν, ώστε η Βρετανία να γυρίσει σελίδα με τον πιο ανώδυνο τρόπο.

Τις ημέρες που προηγήθηκαν, τα μέσα ενημέρωσης είχαν πάρει μέρος στη μάχη του δημοψηφίσματος τοποθετούμενα ανοικτά υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν για προδοσία, καμιά ένωση δημοσιογράφων δεν πρόκειται να δικάσει κάποιον γιατί είχε άποψη υπέρ του Brexit ή του Bremain. Και όταν ο παράφρων ακροδεξιός δολοφόνησε τη βουλευτή των Εργατικών, σύσσωμη η πολιτική τάξη καταδίκασε αμέσως την ακραία εκδήλωση μίσους και την ακροδεξιά μήτρα που τη γέννησε. Και οι δύο παρατάξεις διέκοψαν τον προεκλογικό αγώνα. 

Ακούστηκαν από παντού λόγια συμπόνιας και αναστοχασμού. Υπήρξαν αντίπαλοι σε αυτή την πολιτική μάχη, τεράστιας σημασίας τόσο για την Αγγλία όσο και για την Ευρώπη, που αντιπαρατέθηκαν με σφοδρότητα, συχνά άκομψα, με υπερβολές στα επιχειρήματά τους, ίσως μάλιστα και από τα δύο στρατόπεδα να έγινε και κατάχρηση του φόβου, που είναι πολιτικό «υπερόπλο» την εποχή της επικοινωνίας.

 Ποτέ, όμως, δεν ξεπεράστηκε το όριο, ποτέ οι αντίπαλοι δεν έγιναν εχθροί, ποτέ δεν δόθηκε γήπεδο στο μίσος να παίξει μπάλα στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η πολιτική αντιπαράθεση δεν μεταλλάσσεται σε κοινωνικό και εθνικό διχασμό. 

Το απέδειξαν, εκτός των άλλων, και οι δηλώσεις των πολιτικών αντιπάλων του Αγγλου πρωθυπουργού, των νικητών του δημοψηφίσματος. Ηπιοι τόνοι, χωρίς θριαμβολογίες, καμιά αλαζονεία, συναίσθηση του καθήκοντος απέναντι στο έθνος, κατανόηση της κρισιμότητας των στιγμών. Εδώ ο διχασμός κρατάει έναν αιώνα.

.Ευρωπαίος και ευρωσκεπτικιστής - Ο Τσίπρας στην «Ευρώπη των θαυμάτων»

Η πολιτική απατεωνιά και ο πολιτικός αμοραλισμός είναι δεύτερη φύση για το ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό δεν είχαμε καμία αμφιβολία. Απλά, η διαχείριση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος στη Βρετανία που έβγαλε Brexit είναι ένας ακόμα μάρτυρας της υποκρισίας και της διπλοπροσωπίας του Τσίπρα.

Είπε λοιπόν στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ότι δεν πρέπει να κατηγορήσει κανείς του Βρετανούς ψηφοφόρους για το αποτέλεσμα αλλά τις ευρωπαϊκές ηγεσίες για την ακραία πολιτική λιτότητας στην οικονομική κρίση και για την άρνηση επιμερισμού των βαρών στην προσφυγική κρίση. Σωστά όλα αυτά. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να διαφωνήσει μαζί του.

Η απάτη αρχίζει από την πρόταση του Τσίπρα για τη διέξοδο απ’ αυτή την κατάσταση. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το σημείο μετάβασης στο δημαγωγό Τσίπρα που επιμένει να κρατάει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Πρότεινε λοιπόν μια προοδευτική συμμαχία στην Ευρώπη πρώτα απ’ όλα με τους σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι κατά τον Έλληνα πρωθυπουργό θα πρέπει να αλλάξουν γρήγορα ρότα.

Μα ποιον κοροϊδεύει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ; Που νομίζει ότι απευθύνεται; Οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες είναι αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη διάθεση τιμωρίας προς τους Άγγλους ψηφοφόρους και ζητούν εδώ και τώρα έξοδο της Βρετανίας. Τι είναι δηλαδή ο Σουλτς; Δεξιός; Οι Γάλλοι σοσιαλιστές του Ολάντ είναι αυτοί που φέρνουν εργασιακές αλλαγές σαν αυτές που θα κληθεί να εφαρμόσει ο Τσίπρας από το Σεπτέμβριο και απειλούσαν τα συνδικάτα με απαγόρευση των διαδηλώσεων και των απεργιών!

Το χειρότερο απ’ όλα για τον Τσίπρα αλλά και το φιλοευρωπαϊκό κομμάτι του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι ότι οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι άλλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ουσιαστικά εκβιάζουν τους Βρετανούς και τους ζητούν να ταπεινωθούν. Ή αλλάζετε την απόφασή σας τους λένε ή όχι μόνο θα φύγετε αλλά θα πάτε και στα κομμάτια. Εκεί εντάσσονται ακόμα και προσπάθειες διαμελισμού του Ηνωμένου Βασιλείου (Σκωτία, Βόρεια Ιρλανδία, Γιβραλτάρ). Στην πραγματικότητα η ΕΕ διαχειρίζεται κυνικά, αυταρχικά και εκδικητικά το όλο πρόβλημα και ενισχύει το διχασμό μέσα στη Βρετανική κοινωνία. Είναι αυτή Ευρώπη για να την υπερασπίζεται κανείς ή να ζητάει κανείς απ’ αυτούς που την έχουν κάνει έτσι να την αλλάξουν;

Την ώρα που αυτή είναι η αντίδραση της Ευρώπης και σ’ αυτή πρωτοστατούν όχι μόνο οι χριστιανοδημοκράτες αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες, ο Τσίπρας έχει το θράσος να το παίζει προοδευτικός και να καυχιέται για τα τηλεφωνήματά του με τον Ολάντ. Και τα κάνει όλα αυτά την ώρα που συγκυβερνάει με τον ομοϊδεάτη του Φάρατζ, τους ΑΝΕΛ του Καμμένου, με τον οποίο εφαρμόζουν μνημόνιο εντός της χώρας για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας.

Στην πραγματικότητα ο Τσίπρας προσπαθεί να το παίξει ευρωπαίος και ευρωσκεπτικιστής μαζί, γιατί ξέρει ότι οι ψηφοφόροι του είδαν μάλλον θετικά το Brexit. Γι’ αυτό και σήμερα προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με το περσινό πραξικόπημά του, όπου αφού προκάλεσε ένα δημοψήφισμα στο τέλος παραβίασε με το χειρότερο τρόπο το αποτέλεσμά του και έφερε πιο βαθιά μνημονιακή λιτότητα καταδικάζοντας τη χώρα στην άβυσσο μιας αέναης ύφεσης και συνεχίζοντας το γαϊτανάκι του δανεισμού. Τα επιχειρήματά του για το τι σήμαινε το όχι και το ναι πέρσι είναι της πλάκας. Το βέβαιο είναι ότι ο κόσμος δεν ψήφισε υπέρ του τρίτου μνημονίου.

Αλλά για να επανέλθουμε στο Brexit, ο σύντροφος του Τσίπρα Ιγκλέσιας, τι θα κάνει αλήθεια με το Γιβραλτάρ; Θα ζητήσει και αυτός συγκυριαρχία ή όχι; Ο Τσίπρας που θεωρεί δυσάρεστο το αποτέλεσμα του Brexit έχει ρωτήσει τον Καμένο; Οι αντιφάσεις είναι πολλές και τα ερωτήματα αναπάντητα από την κυβέρνηση. Πιθανόν να νομίζει ο Τσίπρας ότι με την επιστροφή της ρητορικής του Γενάρη θα μπορεί να κοροϊδέψει ακόμα κάποιους ψηφοφόρους. Αλλά αυτό έχει βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις του πάντες για πάντα.

Οι προοδευτικές συμμαχίες στην Ευρώπη για τις οποίες μιλάει ο Τσίπρας είναι ένα αδειανό πουκάμισο. Αν στοιχειωδώς ήταν ειλικρινής ο Τσίπρας και σεβόταν την κυριαρχία των άλλων λαών θα έβγαινε δημοσίως να σχολιάσει τα όσα είπε ο Λεβέντης έξω από το Μαξίμου μετά τη χτεσινή τους συνάντηση. Ότι δηλαδή συζήτησαν οι δυο τους να αναλάβει πρωτοβουλίες η Ελληνική κυβέρνηση σε συνεννόηση με τους εταίρους μας στην Ευρώπη για να αλλάξει η απόφαση του Βρετανικού λαού. Δεν το έκανε όμως γιατί ο Τσίπρας είναι ο πολιτικός της κωλοτούμπας, της δημαγωγίας και της πάση θυσίας παραμονή στην εξουσία με όποιο τίμημα.

Ο Τσίπρας θα αποδειχτεί ο πολιτικός εκείνος που θα πάρει το πολιτικό σύστημα μαζί του στο γκρεμό γιατί όπως γράφαμε και χτες το πολιτικό σύστημα είναι εγκλωβισμένο στις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της ίδιας της Ευρώπης.