.Στη λίμνη της Ειδομένης

Οι πρόσφυγες, απ’ όποια σακατεμένη χώρα κι αν δραπετεύουν, είναι υποχρεωμένοι να ελπίζουν ακόμα κι όταν νιώθουν πως η ελπίδα τους είναι πλαστή, διογκωμένη, και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που τους περιζώνει. Είναι υποχρεωμένοι να εξακολουθούν να εμπιστεύονται το ανθρώπινο είδος, έτσι γενικά κι αόριστα, κι ας πέφτουν από τον έναν καπάτσο εκμεταλλευτή στον άλλον στην οδύσσειά τους. 

Είναι αναγκασμένοι να ελπίζουν πως ισχύουν έστω τα μισά απ’ όσα έχουν ακουστά για τα δικαιώματα που προβλέπουν γι’ αυτούς οι νόμοι και οι συνθήκες. Αν δεν ελπίζανε μ’ αυτό τον αντιρεαλιστικό μα βαθιά ανθρώπινο τρόπο, δεν θα ανέβαιναν σε σαπιοκάραβα και σε παλιόβαρκες να διασχίσουν πελάγη, παρότι δεν ξέρουν να κολυμπούν. Kαι παρότι καταλαβαίνουν με την πρώτη ματιά ότι τα σωσίβια που ακριβοπληρώνουν είναι της κακιάς ώρας και της κακότατης ψυχής ληστρικών διπόδων.

Αν δεν ήταν αυτός ο τρόπος τους να ελπίζουν, κι αν δεν τους συντρόφευε η ανώνυμη καλοσύνη που συναντούν καθ’ οδόν, θα παραδίδονταν μαζικά στον «αυτοκτονικό ιδεασμό», κατά την ψυχιατρική γνωμάτευση που αφορά ένα τμήμα τους, ή και στην αυτοχειριαστική πράξη. Σαν ένα έσχατο διάβημα, σαν μια τελευταία έκκληση προς τον «πολιτισμένο κόσμο». 

Τον κόσμο που ευθύνεται για τη μοίρα τους από τη στιγμή που βγαίνουν στον δρόμο της προσφυγιάς, κι έπειτα (αυτό λένε οι νόμοι και οι συνθήκες), αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις, και για τον ίδιο τον εξαναγκασμό τους να προσφυγέψουν. Ξέρουν όμως, το συνειδητοποίησαν με τα πρώτα ναυάγια, πως αν η ζωή τους δεν υπολογίζεται στα σοβαρά απ’ όσους έχουν τον πρώτο λόγο για τα παγκόσμια πράγματα, ούτε κι ο θάνατός τους μετράει· όσο μαζικός κι αν είναι, όση κι αν είναι η προτίμησή του στα παιδιά.

Και ξέρουν βέβαια, το έμαθαν βάσανο το βάσανο, εμπαιγμό τον εμπαιγμό, πως η ελπίδα τους είναι ανεδαφική. Γι’ αυτό και βρήκε σαν μόνο έδαφος για να ακουμπήσει τη γη της Ειδομένης. Με τη διπλή ψευδαίσθηση πως εκεί είναι η πύλη προς μια καλύτερη ζωή και πως αν οι εικόνες της βαριάς ταλαιπωρίας τους πλημμυρίσουν τις ευρωπαϊκές οθόνες, θα συγκινήσουν. Kαι θα προκαλέσουν άμεσες αντιδράσεις συμπάθειας και προστασίας.

Αν οι άλλες χώρες της Ευρώπης, στη συντριπτική τους πλειονότητα, τους έχουν παρατήσει στη μοίρα τους και συνεχίζουν να υψώνουν τείχη και φράχτες, ώστε να στείλουν αποτρεπτικό μήνυμα στις ασιατικές ακτές, η επίσημη Ελλάδα οφείλει να δράσει όπως και η ανώνυμη: να προσφέρει, έστω τώρα, με απαράδεκτη καθυστέρηση, στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης σε όσους δεν θέλουν να απομακρυνθούν από τον καταυλισμό, έστω ποντάροντας εν γνώσει τους σε μιαν αυταπάτη. 

Εχει τις τεράστιες, ανθεκτικές τέντες του ο στρατός. Ας στηθούν σήμερα κιόλας. Και δίπλα χημικές τουαλέτες. Πόσα συντονιστικά όργανα και διαβούλια χρειάζονται για το απλούστατο, που ωστόσο για τους πρόσφυγες είναι υπερπολύτιμο

; ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

.«Εμφύλιος» στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία με την Αγκυρα

Σε πεδίο εσωκομματικών τριβών, με άδηλες προς το παρόν, επιπτώσεις, εξελίσσεται για τον ΣΥΡΙΖΑ  η συμφωνία επανεισδοχής προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία, την οποία διαπραγματεύεται η Ε.Ε., με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να επιτευχθεί αποτελεσματικός έλεγχος των προσφυγικών — μεταναστευτικών ροών.

Η μεγαλύτερη εσωκομματική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η Πρωτοβουλία «53+», πραγματοποιεί δυναμική επανεμφάνιση και σε παρέμβασή της για το προσφυγικό, στρέφεται κατά της επαναπροώθησης προσφύγων στην Τουρκία, ενώ, ταυτόχρονα, τοποθετείται επικριτικά έναντι της επικαιροποίησης της συμφωνίας επανεισδοχής, την οποία προ ημερών υπέγραψαν στη Σμύρνη ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας και ο Τούρκος ομόλογός του, Αχμέτ Νταβούτογλου. 

Οπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση των «53+», «το κλείσιμο της Βαλκανικής οδού και η προοπτική υιοθέτησης θέσεων που συνιστούν κατάργηση στην πράξη του προσφυγικού δικαίου, των ευρωπαϊκών συμβάσεων και της συνθήκης της Γενεύης, όπως για παράδειγμα , η ανταλλαγή προσφύγων με το «για κάθε Σύρο πρόσφυγα που θα επιστρέφεται στην Τουρκία από την Ελλάδα, ένας άλλος Σύρος θα εγκαθίσταται στην Ευρωπαϊκή Ένωση», παρουσιάζει σοβαρά πολιτικά και νομικά προβλήματα. 

Ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με το πρωτόκολλο της επανεισδοχής που επικαιροποιείται  προκειμένου επισήμως να δοθεί μήνυμα στους διακινητές αλλά ουσιαστικά να αποθαρρύνει τους μετανάστες και να αποτρέψει την διαδρομή τους προς την Ευρώπη».

Γίνεται, μάλιστα, παραπομπή στις πάγιες θέσεις του κόμματος, με την επισήμανση ότι "η γενικότερη πρόβλεψη για «επαναπροώθηση» (απέλαση-επιστροφή-επανεισδοχή), ατομική η συλλογική στην Τουρκία, ανθρώπων που ζητούν άσυλο, πριν καν εξεταστεί το αίτημά τους, προσβάλλει τη συνταγματική τάξη της Ελλάδας και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις.

Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, μια τέτοια πρόβλεψη αντιτίθεται στις καταστατικές του αρχές και  στις επανειλημμένες  συλλογικές του αποφάσεις. Αντιτίθεται επομένως στις πάγιες θέσεις του αλλά και στην μέχρι σήμερα ασκούμενη πολιτική  της κυβέρνησης  που ενθάρρυνε και στήριξε, ενάντια στην ξενοφοβία και την μισαλλοδοξία, τον ανθρωπισμό και την φιλοξενία, που μπόρεσε να εμπνεύσει την κοινωνία και να υποχρεώσει τα κόμματα τη συντηρητικής αντιπολίτευσης (Ν.Δ. -ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-Ε.Κ.) να  τροποποιήσουν υποκριτικά την ρητορική τους».

Οι συντάκτες της ανακοίνωσης παραπέμπουν, επίσης, στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή και τις αποφάσεις της:

«Αλλωστε σύμφωνα με την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση της Κ.Ε. σταθερή θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα πρέπει να οργανωθεί συγκροτημένα η διαδικασία της ευρείας επανεγκατάστασης των προσφύγων από Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία στην Ευρώπη, και της μετεγκατάστασης από Ελλάδα και Ιταλία στις  υπόλοιπες  Ευρωπαϊκές χώρες». 

Και προαναγγέλλουν «δυναμική» αντίδραση σε περίπτωση που εφαρμοσθεί η συμφωνία, για την ολοκλήρωση της οποίας ο κ. Τσίπρας μεταβαίνει την επόμενη Πέμπτη στις Βρυξέλλες, όπου στη Σύνοδο Κορυφής αναμένεται να οριστικοποιηθεί το πλαίσιο της συμφωνίας με την Τουρκία.

Οπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση, «σε κάθε περίπτωση, εάν  η προβλεπόμενη συμφωνία  εφαρμοστεί, τα μέλη και οι οργανώσεις του κόμματος μαζί με τους αλληλέγγυους ανθρώπους, τα κινήματα και τις συλλογικότητες  θα πρέπει  να αντιταχθούν και να προστατέψουν τα δικαιώματα των ανθρώπων για ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή,  για προστασία και  σεβασμό της προσωπικότητας τους».

.Καταρρέει το Mega;

Πιο κοντά από ποτέ μπροστά σε ιστορικές αλλαγές βρίσκεται ο χώρος των τηλεοπτικών media. Όπως γράφαμεπριν από μερικές ημέρες, ο συνεταιρισμός στο Mega τρίζει επικίνδυνα και το κανάλι βρίσκεται να κρέμεται σε μια κλωστή.

Η χθεσινή συνάντηση των μετόχων επιβεβαίωσε το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των τριών, δηλαδή Μπόμπολα, Βαρδινογιάννη και Ψυχάρη με τους δύο τελευταίους να μην βάζουν τα χρήματα για την αύξηση κεφαλαίου και το Mega να είναι υπό διάλυση.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι επικράτησε ένταση μεταξύ των μετόχων. Λέγεται ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη εμφανίζεται μέχρι στιγμής αποφασισμένη να μην μπει στην αύξηση κεφαλαίου και να τραβήξει το δρόμο της. Άλλωστε έχει το Star για να κάνει παιχνίδι.

Η πλευρά Ψυχάρη φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένη να βάλει ούτε ευρώ καθώς ο εκδότης και ιδιοκτήτης του ΔΟΛ δεν θέλει να φέρει χρήματα που διαθέτει στο εξωτερικό διότι θα πρέπει να τα δικαιολογήσει. Και κάτι τέτοιο δεν… παίζει αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν πολλές τρύπες στο πόθεν έσχες του και σήμερα το ερευνά η επιτροπή της Βουλής.

Από την άλλη, ο Μπόμπολας θέλει να βάλει χρήματα για να διατηρηθεί το κανάλι που θέλουν οι άλλοι να κλείσουν. Αλλά βλέπει ότι δεν είναι πλέον το παιχνίδι στα χέρια του. Τον τελευταίο λόγο έχει πλέον η γενική συνέλευση των μετόχων η οποία θα συγκληθεί μέχρι το τέλος του μήνα. Αν εκεί δεν υπάρξουν προτάσεις για να καλυφθεί η αύξηση κεφαλαίου τότε το κανάλι καταρρέει και περνά στα χέρια των τραπεζών. Να σημειωθεί ότι δεν ισχύουν όσα γράφονται για παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου και ανθρώπου του ΔΟΛ, του κ. Πεφάνη. Τελεί μεν υπό παραίτηση και θα ενεργοποιηθεί αν η γενική συνέλευση δεν βρει λύση.

Ποια είναι η λύση σε περίπτωση που επιμείνουν στις θέσεις του Βαρδινογιάννης και Ψυχάρης; Να βρεθεί «λευκός ιππότης» δηλαδή κάποιος άλλος επενδυτής ο οποίος θα βάλει τα λεφτά για να συνεχίσει το κανάλι, άγνωστο μέχρι πότε. Υπενθυμίζεται ότι όλα αυτά τελούν υπό την αίρεση της τηλεοπτικής άδειας που μπορεί και να μην πάρει, αν γίνει ο διαγωνισμός του μεγάλου καναλάρχη ή Αρχιμανδρίτη. Ποιος τρελός επενδυτής θα έβαζε λεφτά σε ένα κανάλι που μπορεί να χάσει την άδειά του;

Αν καταρρεύσει το Mega θα συμπαρασύρει πολλά, όχι μόνο του 500 εργαζόμενους. Θα πέσει και ο μισοδιαλυμένος ΔΟΛ, θα πληγεί καίρια και ο όμιλος Πήγασος λόγω χρεών που έχει προς αυτόν ο Τηλέτυπος αλλά και λόγω ενεχυριασμένων μετοχών.

Σε κάθε περίπτωση η κατάρρευση του μεγάλου καναλιού θα ανοίξει το δρόμο για πολλές ακόμη ανατροπές που εξαρτώνται από το διαγωνισμό για τις άδειες. Το σίγουρο είναι ότι αυτό βολεύει την κυβέρνηση αφού μπορεί να κλείσει το… μισητό Mega χωρίς να κουνήσει το δακτυλάκι της. Πολύ θα ενδιέφερε τον Αρχιμανδρίτη να βρεθεί ένας επιχειρηματίας, μπορεί και εφοπλιστής, να μπει στο κανάλι και να το κάνει δικό του, επομένως και φιλοκυβερνητικό.

Όλα, πάντως, θα αλλάξουν και το επόμενο τρίμηνο ο χάρτης των media θα είναι εντελώς διαφορετικός. Δεν θα τον γνωρίζουμε καθώς θα φύγουν οι παραδοσιακοί παίκτες και θα έρθουν άλλοι, ελεγχόμενοι κατά κύριο λόγο, ανεξέλεγκτοι ορισμένοι.

.Μετά την καταστροφή της χώρας θα ξυπνήσει η αστική τάξη;

Οι Έλληνες έχουν επιδείξει αξιοθαύμαστη αντοχή και ανοχή. Με μια οικονομία διαλυμένη και χωρίς προοπτικές ανάπτυξης, με τα capital controls ακόμη να μας βασανίζουν, με μια κοινωνική ένταση υποβόσκουσα και με την προσφυγική βόμβα να έχει πλέον σκάσει και να μαζεύουμε τα.. θύματα, πάλι καλά που δεν γίνεται χαμός στους δρόμους.

Εδώ βεβαίως θα πρέπει να τονίσουμε ότι αν στην κυβέρνηση ήταν η δεξιά ή το ΠΑΣΟΚ και αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ τότε σε μια ίδια κατάσταση θα είχε καεί η Ελλάδα. Θα έκαναν διαδηλώσεις, θα άφηναν τους μπαχαλάκηδες να καταστρέψουν ό,τι βρουν (αλήθεια που κρύφτηκαν αυτά τα καλόπαιδα;), θα ξεσήκωναν τα συνδικάτα, τους ακτιβιστές, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Θα έρχονταν από το εξωτερικό τίποτε φράξιες, κομαντάτε τσε γκεβάρες και λοιποί αναρχοαυτόνομοι και θα γινόταν το έλα να δεις.

Για να μην πούμε το χαμό στη Βουλή όπου ο Τσίπρας και η παρέα του θα κατηγορούσαν την όποια κυβέρνηση για απανθρωπιά, φασισμό, έλλειψη αλληλεγγύης, ότι αφήνουν τους μετανάστες να πνίγονται, ότι δεν αισθάνονται ντροπή και άλλα τέτοια που μόνο η αριστερά ξέρει να μαγειρεύει. Πρέπει να του το αναγνωρίσουμε του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρει να στήνει το παιχνίδι όπως τον συμφέρει, είτε είναι στην αντιπολίτευση είτε όχι. Και θα το ξανακάνει όταν βρεθεί και πάλι εκτός εξουσίας. Θα πετροβολάει και η κυβέρνηση θα τρέμει τον αριστερό φασισμό που θα ουρλιάζει στους δρόμους.

Ενώ οι κεντρώοι και οι δεξιοί; Κοιμούνται και μοιάζουν με... ντουβάρια. Όσο και να τα βαράς τόσο δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Νομίζουν ότι επειδή ο κόσμος αντέχει και ανέχεται πρέπει κι αυτοί να κάθονται και να χαζεύουν τα τρένα να περνούν. Πρέπει να γεμίσουμε μετανάστες, να σκάσει η οικονομία, να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός για να ξεσηκωθούμε. Μα που είναι οι ηγέτες; Που είναι οι μπροστάρηδες της πολιτικής, που είναι τα συνδικάτα και οι οργανώσεις που δεν ελέγχονται από την αριστερά; 

Που είναι η αστική τάξη να κινητοποιηθεί, που είναι τα think tank που πρέπει να διαμορφώσουν την προοπτική για μια... Νέα Ελλάδα; Που είναι όλοι οι μορφωμένοι αστοί που δεν τους έχει κοροϊδέψει ο Αλέξης και το μπουλούκι του; Απ' ότι ξέρουμε το 35% του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι 1 στους 3 Έλληνες αλλά εκπροσωπεί το πολύ το 15% του κόσμου. Μάλιστα, μετά από ένα χρόνο το ποσοστό αυτό έχει πέσει.

Που είναι λοιπόν όσοι βλέπουν την Ελλάδα να καταστρέφεται; Γίναμε όλοι θεατές της καταστροφής της πατρίδας, πίνουμε το freddo μας, πίνουμε τα τσιπουράκια με λαγάνα και χταποδάκια και παρακολουθούμε από την τηλεόραση το δράμα της χώρας;

Που είναι η Νέα Δημοκρατία να εκπροσωπήσει όλους εκείνους τους πολίτες που τα βλέπουν όλα μαύρα; Που αγαπάνε την πατρίδα τους, δεν θέλουν να τη δουν να χάνεται, δεν είναι λαμόγια και μαυραγορίτες της συμφοράς αλλά είναι οι άνθρωποι που θα μπορούσε να στηριχθεί πάνω της η Ελλάδα;

Να τη βράσουμε λοιπόν την ανοχή και την αντοχή. Ο κόσμος πρέπει να ξεσηκωθεί, όχι με την επικράτηση ακραίων και φασιστικών φωνών. Αλλά με την αναγέννηση της αστικής τάξης που θα βάλει τις βάσεις για μια νέα Ελλάδα, ευρωπαϊκή, σύγχρονη, απελευθερωμένη από οικονομικές δουλείες και κυρίως χωρίς τις αριστερές παρλαπίπες που διέλυσαν το κράτος από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Μάλλον ζητάμε πολλά. Κάποιοι έχουν «χορτάσει» λεφτά και εξουσία και κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Θα ξυπνήσουν αλλά μπορεί να είναι αργά...