.Μια Κυβέρνηση καζίνο, ένας Υπουργός κρουπιέρης, κάποιοι καναλάρχες τζογαδόροι και ένας πορτιέρης…

Δεν μπορώ παρά να χρησιμοποιήσω τέτοιους χαρακτηρισμούς για να αποτυπώσω πιστά ότι έγινε στη διαδικασία πώλησης των τηλεοπτικών αδειών. Μια διαδικασία πώλησης δημόσιου αγαθού που όμοιά της δεν έχει υπάρξει παγκοσμίως. Ακόμη και στις πιο «άγριες αγοραπωλησίες», στις πιο βαριές δημοπρασίες υπάρχουν minimum σταθεροί όροι διαπραγμάτευσης μέχρι τον τελικό νικητή.

Η κυβέρνηση , έστησε ένα καζίνο που θα ζήλευαν και οι πιο οι ευρηματικοί ιδιοκτήτες στον παράδεισο του τζόγου, στο Las Vegas και στο Reno της Nevada. Διαμόρφωσε ένα σκηνικό χωρίς φώτα όπου οι παίχτες τζογάρισαν με δεμένα μάτια χωρίς να νιώθουν ούτε τα χνώτα των αντιπάλων τους…

Μέσα σε συνθήκες τύφλωσης και μυστηρίου, στο Ελληνικό Cromwell Mint Casino,  ένας Υπουργός κρουπιέρης,  κινούσε τα νήματα με αριστοτεχνικό τρόπο οδηγώντας το τζογάρισμα σε δυσθεώρητα ύψη και τους αόμματους παίχτες σε καταστάσεις υστερίας. Απ’ όλα είχε το παιγνίδι. Τζογαδόρους εχέφρονες, τζογαδόρους εγκλωβισμένους στο μέλλον τους, πριμαντόνες αλλά και λαγούς.

 Στήθηκε ένα παιγνίδι των «εύπορων τυφλών» , ένα υπερθέαμα μυστηριακό και προκλητικό για τους πολλούς που παρακολουθούσαν εκστασιασμένοι έτοιμοι να πανηγυρίσουν και να δοξάσουν τον αρχιμάστορα της νίκης. Άγριο αλλά υπέροχο τoθέαμα σε μιαν αρένα όπου όλοι οι θεατές υποκλίθηκαν  στον μεγάλο αδελφό που πάκτωσε τα κέρδη για να τα μοιράσει από το μπαλκόνι σαν την Αντουανέτα.

Ξεχείλισε στο τέλος της παράστασης η μαγκιά, μέθυσε το κυβερνητικό κονκλάβιο από τη μεγάλη νίκη και η αλαζονεία και η  έπαρση του κορυφαίου έφτασαν στα ύψη. 

Κάτι χιλιάδες εργαζόμενους  που ο τηλεοπτικός τζόγος άφησε στο δρόμο τους περίμενε ο πορτιέρης, ένας φωνακλάς  βασιβουζούκος, ένας αναλώσιμος αγριάνθρωπος που, λες και ετοιμάζει μόνιμα την επίθεση των σπαχήδων, προκαλεί ανερυθρίαστα χωρίς φραγμούς  και καταισχύνη … Ας μη τον αδικούμε όμως. Αυτός είναι ο ρόλος αυτού του κομπάρσου του κυβερνητικού θιάσου. Καθείς εφ' ω ετάχθη. 

.Τα ανεύθυνα τύμπανα του πολέμου

Η θεσμική κατρακύλα της κυβέρνησης δεν έχει, δυστυχώς, ούτε φραγμούς ούτε τελειωμό. Η επίθεση στη Δικαιοσύνη που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός διά της εκπροσώπου του μετά τη μη αρεστή στον ΣΥΡΙΖΑ απόφαση του ΣτΕ συνιστά εξαιρετικά επικίνδυνη αντίδραση ενός καθεστώτος με προφανή αυταρχική και αντιδημοκρατική λειτουργία. 

Οι κυβερνώντες σταχυολόγησαν τις μη αρεστές αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου και αποπειράθηκαν να το απαξιώσουν και να το παρουσιάσουν ως υπηρέτη αντιλαϊκών συμφερόντων! Ο πανικός τους όμως χρειαζόταν αίμα στην αρένα προκειμένου να αγανακτήσει ο φτωχοποιημένος ελληνικός... περισσότερα »

.Μάχη για την δεύτερη θέση ΣΥΡΙΖΑ με ΧΑ;

Στο βαθμό που η κυβέρνηση δεν κατάφερε το Φθινόπωρο που βαίνει προς το τέλος, να μαζέψει τη διαφορά του πρώτου εξαμήνου στις δημοσκοπήσεις κάτω από τις 10 μονάδες, το σενάριο να διπλασιαστεί η διαφορά πριν το τέλος του χρόνου είναι πολύ πιθανό... Το τελευταίο βαρόμετρο της Public Issue ήταν ενδεικτικό του τι ακολουθεί.

 Η εκτιμώμενη ψήφος για τη ΝΔ ήταν στο 42% και για το ΣΥΡΙΖΑ στα 18% με 30%, απροσδιόριστες απαντήσεις. Με τον τρόπο που μετράνε οι άλλες δημοσκοπήσεις αυτό σημαίνει περίπου 42x0,70 ίσον 29,4% και 18x0,70 ίσον 12,6%. Η διαφορά δεν είναι απλά μη αναστρέψιμη αλλά η συνει...περισσότερα »

.Περί της πτητικής επάρκειας του γαϊδάρου…

Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να πέφτουν έξω, αλλά δεν κάνουν το άσπρο μαύρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει εκλογική επιρροή, αυτό είναι βέβαιο, εκτός αν δεχθούμε ότι η επίσημη και η ημιεπίσημη εφημερίδα του κόμματος μετέχουν στο “ιδιόρρυθμο μιντιακό πραξικόπημα”, που καταγγέλλει τις μονές μέρες ο πρωθυπουργός και τις ζυγές ο υπουργός Επικρατείας.

Επειδή αυτό δεν φαίνεται πιθανό, μένουμε στα νούμερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κρατά έναν στους δύο ψηφοφόρους του. Αν ο δεύτερος έριξε μαύρη πέτρα πίσω του ή κάθεται στη γωνιά και περιμένει ένα νεύμα για να επιστρέψει, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ιδίως εκείνου που ψήφισε Κουρουμπλή, Μπόλαρη, Τζάκρη, Σπίρτζη και Παραστατίδη για να τιμωρήσει το “παλιό πολιτικό σύστημα” και πίστεψε ότι ο Βαρουφάκης θα βαράει τα νταούλια και θα χορεύει ο Dow Jones...

Τι σημαίνει ένας στους δύο; Όπως το πάρει κανείς. Ένας στους δύο μέσα σε δεκατρείς μήνες είναι η μεγαλύτερη φθορά που έχει ποτέ καταγραφεί σε κυβερνών κόμμα, ακόμη και στην παρορμητική Ελλάδα όπου σήμερα σε ψηφίζουν και αύριο σε βρίζουν. Αλλά το 20% που σήμερα θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ είναι καταπληκτικό ποσοστό για μια κυβέρνηση που χρειάστηκε μόνο έξι μήνες, για να προκαλέσει ζημία 86 δισεκατομμυρίων στην οικονομία και είπε περισσότερα ψέματα απ’ όσα είχαν πει όλες μαζί οι προηγούμενες, από τη μεταπολίτευση και μετά.

Χώρια ο έλεγχος της δικαιοσύνης, η οπισθοδρόμηση της παιδείας, η ασέβεια προς το κράτος δικαίου και όλα αυτά για τα οποία, είναι αλήθεια, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν δίνουν δεκάρα. Γιατί, ως γνωστόν, τι θέλει ο Έλληνας; Έναν καλό μισθό, ένα αυτοκίνητο καλύτερο από του γείτονα, έναν διορισμό για το παιδί του στο δημόσιο, μία πρόωρη σύνταξη για τη σύζυγο, το εξοχικό με το πανωσήκωμα και έναν πρωθυπουργό που να μπορεί να ταυτίζεται μαζί του. 

Που έκανε δέκα χρόνια για να τελειώσει το πανεπιστήμιο και γράφει “φεύγουμε από τη Γαλλία και πάμε στο Στρασβούργο”. Όχι σαν τον Βενιζέλο που για να τον καταλάβεις πρέπει να παρακολουθείς χωρίς να παίζεις πόρτες – πλακωτό – φεύγα. Ούτε σαν τον Μητσοτάκη που σπούδασε με υποτροφία στο Χάρβαρντ.

Τι νομίζετε; Στην τύχη έγραψε η “Αυγή” το απίθανο “σας γαμώ το Χάρβαρντ”, χλευάζοντας τους απόφοιτους των διάσημων πανεπιστημίων και υμνώντας τους “λύκους της Γκράβας”; Φυσικά όχι! Στις κομματικές εφημερίδες τίποτε δεν γράφεται στην τύχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει σε ποιους απευθύνεται, τους έχει σκανάρει. Και αν τους χάσει, θα τους χάσει επειδή θα αδειάζει η τσέπη. Για τίποτε άλλο!

Το συγκλονιστικότερο όμως στη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού είναι ότι ένας στους δύο δεν απομακρύνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή καταλαβαίνει, επιτέλους, ότι ο γάιδαρος δεν πετάει. Απομακρύνεται επειδή νομίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον άφησε να πετάξει. Και επειδή είναι βέβαιος για την πτητική επάρκεια του γαϊδάρου, στρέφεται προς κόμματα που του υπόσχονται το ίδιο. Στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στη Χρυσή Αυγή, η οποία, μάλιστα, κατά τις δημοσκοπήσεις φέρεται ως προνομιακός δέκτης των απογοητευμένων του ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα όχι παράδοξο, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία).

Και αν σήμερα γίνονταν εκλογές, δεν θα είχαμε στη Βουλή το Ποτάμι, αλλά θα είχαμε ενισχυμένους τους νοσταλγούς του Χίμλερ και του Μπέρια, και από κοντά Λαφαζάνη και Ζωή. Εκεί θα φτάσουμε! Να νοσταλγούμε τις μέρες που κυβερνούσαν ο Τσίπρας με τον Καμμένο.

Βοϊτσίδης Μάκης

Μακεδονία

.Η φούσκα του ΣΥΡΙΖΑ έσκασε…

Ενός κακού, μύρια έπονται, όπως λέει και ο σοφός λαός. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο και κατά τα άλλα ψάχνει επενδυτικά… σωσίβια στη Ρωσία, τις Αραβικές χώρες και το Ιράν και οργανώνει φιέστες. 

Η παρέλαση επενδυτών στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα έρχεται σε μία στιγμή που η «καρέκλα» της κυβέρνησης τρίζει περισσότερο από ποτέ. Μετά το «Ελληνο-Ρωσικό Ενεργειακό Συνέδριο» και τον Lavrov, ακολουθεί η «Ευρω-Αραβική Σύνοδος» στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ όπως έγινε γνωστό από το δημοσίευμα της WSJ, o κ. Τσίπρας έχει στόχο να κάνει την Ελλάδα πύλη ιρανικών επενδύ...περισσότερα »