.Ο Ερντογάν μουεζίνης

«Η πολιτική ήταν πάντα (σ.σ.: για το Ισλάμ) η σκηνή της θρησκευτικής αναζήτησης. Σωτηρία δεν σήμαινε λύτρωση από την αμαρτία, αλλά τη δημιουργία μιας δίκαιας κοινωνίας, στην οποία το άτομο μπορεί ευκολότερα να προχωρήσει στην παράδοση όλης της ύπαρξής του που οδηγεί στην εκπλήρωση. Η πολιτεία ήταν, συνεπώς, ζήτημα υπέρτατης σπουδαιότητας και, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, έχουν γίνει η μία μετά την άλλη οι απόπειρες να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ισλαμικό κράτος».

Αυτά παραπάνω τα γράφει η Κάρεν Αρμστρονγκ, η διάσημη ιστορικός των θρησκειών, στο βιβλίο της για την ιστορία του Ισλάμ. Τα θυμήθηκα, όταν άκουσα ότι χθες ο πρόεδρος της Τουρκίας ανέβασε το έργο «Ο Ερντογάν μουεζίνης» – δικός τους είναι, στο κάτω κάτω, ο Καραγκιόζης και με απόφαση της UNESCO.

Αν κατάλαβα καλά, ο Ερντογάν αυτοπροσώπως ξύπνησε τους γείτονές του με τον γνωστό μακρόσυρτο κλαυθμό από τη φωνούλα του, μέσω των μεγαφώνων του προεδρικού μεγάρου. Υποθέτω ότι ο Αμβρόσιος ή ο Ανθιμος δεν θα βρήκαν τίποτε παράξενο σε αυτό –μπορεί να τους συγκίνησε κιόλας η ευλάβεια του ανδρός–, αλλά για τα μέτρα του πολιτισμού της Δύσης αυτή η μείξη του πολιτικού και του θρησκευτικού ρόλου είναι, αναλόγως της περίπτωσης, από γελοία μέχρι επικίνδυνη.

Για τους ευλαβείς μουσουλμάνους αυτή η μείξη είναι μέσα στη φύση της θρησκείας τους. 

Ατελείωτος είναι ο κατάλογος των πολιτικών ή στρατιωτικών ηγετών στην ιστορία του Ισλάμ, οι οποίοι, σε κρίσιμες ώρες για την τύχη τους, ανέλαβαν προσωπικά και τον ρόλο θρησκευτικού ηγέτη. Από τον Ντοστ Μοχάμεντ, που έδιωξε τους Βρετανούς από το Αφγανιστάν στον Α΄ Αγγλοαφγανικό Πόλεμο, μέχρι –αν δεν με απατά η μνήμη μου– τον τελευταίο Οθωμανό σουλτάνο, εκείνο τον φουκαρά με την τεράστια μύτη, ο οποίος στην απελπισία του να αντιμετωπίσει τους Νεότουρκους προσπάθησε να παίξει ανεπιτυχώς και αυτό τον ρόλο.

Ο Ερντογάν δεν το κάνει αυτό μόνον επειδή έτσι του ήρθε και δεν θα δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Ο θρησκευτικός ρόλος που έδειξε να διεκδικεί παίρνοντας το μικρόφωνο του μουεζίνη, μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των απλών, ευλαβών μουσουλμάνων, στα χαμηλότερα από κάθε απόψεως στρώματα, που δεν έχουν αξιώσεις για Ευρώπες και τέτοια. Είναι μια χειρονομία, δηλαδή, η οποία απευθύνεται στον κόσμο που ο ίδιος καλεί (και μέσω SMS στα κινητά) να παραμείνει στους δρόμους.

Εύστοχες, ιδιαιτέρως προσεγμένες και πάντα χρήσιμες οι επισημάνσεις των Ευρωπαίων επιτρόπων, καθώς και του πρόεδρου της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του Κοινοβουλίου, για τον δρόμο που παίρνει η Τουρκία· αλλά δεν χρειάζονταν για να καταλάβουμε ότι η Τουρκία –ολόκληρη, αφού ο Ερντογάν είναι νικητής και κυρίαρχος– απομακρύνεται από τη Δύση γεωπολιτικά και πολιτισμικά...

Η γνωστή κυρία

Οι γνώσεις μου για το οικοσύστημα της Βουλής δεν επεκτείνονται στα έντομα, δεν γνωρίζω λοιπόν τι τσίμπημα προκάλεσε τη δήλωση της φοβερής κ. Αυλωνίτου (των περίφημων υστερικών εξάρσεων) υπέρ της έκδοσης των Τούρκων φυγάδων στην πατρίδα τους: «Δεν γίνεται η Ελληνική Δημοκρατία να παρέχει πολιτικό άσυλο σε άτομα που αποδεδειγμένα, το τονίζω, εφόσον αποδειχτεί ότι βομβάρδιζαν, πολυβολούσαν αδιάκριτα πολίτες από αέρος σε αστικές περιοχές. 

Τέτοιες πράξεις έχουν καταγραφεί σε βίντεο, αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και με κανένα πρόσχημα δεν πρέπει να τύχουν οιασδήποτε κάλυψης».

Προφανώς, σπεύδει οικειοθελώς να βοηθήσει (έτσι νομίζει) την κυβέρνηση και οραματίζεται, συγχρόνως και όλως συμπτωματικώς, μια θέση υφυπουργού, χωρίς αρμοδιότητες αλλά με τις ανέσεις και τα προνόμια που συνεπάγεται. Δεν αντιλαμβάνεται τι ζημία προκαλεί στη χώρα, αλλά και να καταλάβαινε δεν θα την ενδιέφερε...

Δεν έχει διακοπές

Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του Ακη του Τσοχατζόπουλου και εκείνος, αφού πήρε την άδεια, τους είπε: «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω διότι δεχθήκατε να συζητήσετε την αίτησή μας χθες. Θέλω να σας εξηγήσω γιατί ζητάω την αποφυλάκισή μου, είναι διότι τα δικά μου όρια προσωπικής αντοχής έχουν εξαντληθεί. Δεχθήκατε να αγνοήσετε κάποια δεδομένα, έναν άνθρωπο που σας λέει “ώς εδώ”. Εγώ αδυνατώ από εδώ και πέρα να σταθώ στο δικαστήριο. Δεκτή η απόφασή σας, σεβαστή, σας ευχαριστώ πολύ».

Ο Τσοχατζόπουλος μιλάει πάντα με το ύφος του αθώου ανθρώπου που έμαθε να τιθασεύει την –υποτίθεται– δίκαιη αγανάκτησή του, επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτα εναντίον της παράλογης μοίρας του. Εξ ου η κουρασμένη συγκαταβατικότητα, η αφ’ υψηλού ειρωνεία και τα συναφή στο ύφος του λόγου του. Τον λυπάμαι, το συνειδητοποιώ τώρα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι θα χαρώ να τον δω ελεύθερο. Τον λυπάμαι, γιατί είναι φανερό ότι ποτέ δεν του πέρασε από τον νου ότι, όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό, θα μπορούσε να πεθάνει μέσα στη φυλακή...

Τα παιδιά

Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ (της οποίας ηγείται, αν δεν κάνω λάθος, ο ράπερ που υπερασπίστηκε τους διορισμούς των δικών του, επικαλούμενος την εαμίτισσα γιαγιά του...) ερεθίστηκε από τη συγγνώμη που ζήτησε ο Γ. Μουζάλας από τον Ν. Δένδια επειδή πήγαινε σε διαδηλώσεις εναντίον του και εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, η οποία καταλήγει ως εξής: «Ως Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε οποιονδήποτε λόγο για να ζητήσουμε συγγνώμη από τον προαναφερθέντα». Τους ρώτησε κανείς αυτούς; Αφού το θέμα αφορά τις προσωπικές σχέσεις δύο πολιτικών, αυτοί πού κολλάνε; Αντί να γράφουν περιττές ανακοινώσεις, δεν βάζουν καλύτερα τον γραμματέα τους να εκφράσει την οργή τους με μια ραπ μπαλάντα; (Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα...)

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

.Τσίπρας και Καμένος παρέδωσαν τη χώρα

Υπό την κυβέρνηση του «αριστερού» Τσίπρα και του «πατριώτη» Καμένου, η Ελλάδα αλλάζει πλέον χέρια: η διαδικασία απώλειας κάθε εθνικής κυριαρχίας και κάθε, έστω και περιορισμένης, δυνατότητας της χώρας να έχει ένα λόγο στη μοίρα της, πλέον εξαλείφεται. Απλώς, δεν υπάρχει πια.

Το κακό είχε ξεκινήσει φυσικά πολύ νωρίτερα, από το 2010 και την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου που με περισσή ευκολία και προθυμία οδήγησε την Ελλάδα στο διεθνή οικονομικό έλεγχο, κάτι που αν όχι με βεβαιότητα, τουλάχιστον με εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα, μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Ο Παπανδρέου αρνήθηκε τη δεδομένη δυνατότητα δανεισμού της χώρας στα τέλη του 2009 και, στη συνέχεια, πρωταγωνίστησε στη δημιουργία ενός, ανύπαρκτου έως τότε, μηχανισμού επιβολής του διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Σταδιακά, η κυριαρχία άρχισε να συρρικνώνεται όλο και περισσότερο. Οσοι φώναζαν, από τότε, όπως η παρούσα στήλη, ότι αυτός είναι ένας ολισθηρός δρόμος καταστροφής ο οποίος δεν έχει τέλος και οδηγεί νομοτελειακά στην απώλεια κάθε ελέγχου στη χώρα, λοιδορήθηκαν ως λαικιστές, αφελείς, επικίνδυνοι και όλα τα γνωστά συναφή. 

Όμως το πολιτικό σύστημα της χώρας προτίμησε, ουσιαστικά, τον εύκολο δρόμο: ενδίδοντας όλο και περισσότερο στην πίεση των δανειστών, πήγαινε διαρκώς ένα βήμα πίσω προκειμένου να διατηρηθεί ουσιαστικά στην εξουσία, υπό την «απειλή» ότι αλλιώς η χώρα θα του έσκαγε στα χέρια. Και η ζημιά, όλο και μεγάλωνε.

Ο Τσίπρας και ο Καμένος ήρθαν στην εξουσία κυριολεκτικά σαν κλέφτες: μπήκαν από την «πίσω πόρτα» μιας ρητορικής που θα αντιστεκόταν δήθεν σε όλα αυτά, όμως, τελικά, όχι μόνον δεν αντιστάθηκαν, αλλά, αντίθετα, προχώρησαν εκεί όπου οι προκάτοχοί τους, του Γιώργου Παπανδρέου εξαιρουμένου ο οποίος αποτελεί μία κατηγορία από μόνος του, δεν θα είχαν καν διανοηθεί να φτάσουν – όπως και δεν έφτασαν.

Σήμερα, η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται με τον πιο πικρό και σκληρό για την Ελλάδα τρόπο: οι τράπεζες (τις οποίες η πτωχευμένη Ελλάδα πολλάκις πλήρωσε χρυσάφι) χάνονται, όπως χάνονται και οι ΔΕΚΟ, αλλά και κάθε τι άλλο υπάρχει σε αυτή τη χώρα που μπορεί να αξίζει και το οποίο το μνημόνιο Τσίπρα – Καμένου έχει πλέον θέσει υπό τον έλεγχο ενός ΤΑΙΠΕΔ που επίσης αποκτά πια ξένη διοίκηση.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα είναι πλέον μόνον κατ’ όνομα χώρα. Κατ’ ουσίαν, τα πάντα βρίσκονται πια σε άλλα χέρια. Και, φυσικά, αυτά τα χέρια, το τελευταίο πράγμα που θα είχαν ποτέ στο μυαλό τους, είναι το πώς θα βοηθούσαν τη χώρα να ανακάμψει και να γυρίσει σελίδα. Αυτό το αντιλαμβάνονται πλέον ακόμα και όλοι όσοι υποστήριζαν μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ότι αυτού του είδους η απώλεια κυριαρχίας θα έκανε καλό σε αυτόν τον τόπο, με το «επιχείρημα» ότι οι… «καλοί ξένοι» θα μας έβαζαν σε τάξη…

Το τελευταίο πράγμα που άξιζε και έπρεπε να υπερασπιστεί κανείς σε αυτό τον τόπο, ήταν το λεγόμενο «σύστημα»: οι ευθύνες του για την πτώχευση είναι απόλυτες. Όμως, ακόμα και αυτό το σύστημα, όπως πολύ σύντομα θα αποδειχθεί, ήταν μακράν καλύτερο από ότι στο εξής μας περιμένει, όταν ο έλεγχος θα έχει φύγει εντελώς και οριστικά από ελληνικά χέρια – τα όποια χέρια. Τώρα βέβαια, αυτό όλοι πια το κατάλαβαν. Αλλά τώρα, είναι πια αργά.

Η Ιστορία, όπως και, πολύ πιο σύντομα, ο λαός, θα χρεώσουν προσωπικά τον Τσίπρα και τον Καμένο με αυτή την καταστροφή που, εδώ και λίγες εβδομάδες, η τελική της φάση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Πρόκειται για δήθεν «ηγέτες» που αν δεν είχαν πολιτευθεί με αυτόν τον ανεύθυνο, ψευδεπίγραφο, ύπουλο και εχθρικό για τον τόπο τρόπο προκειμένου να υφαρπάξουν και να διατηρήσουν την εξουσία, παραδίδοντας κυριολεκτικά τα πάντα, ασφαλώς και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτή η οριστική, άνευ όρων πλήρης παράδοση που θα ήταν νοητή μόνον έπειτα από συντριπτική ήττα, έπειτα από πόλεμο – και ίσως ούτε καν τότε.

Αυτοί οι δύο είναι που, τελικά, παρέδωσαν ολοκληρωτικά τη χώρα, με αντάλλαγμα τις καρέκλες τους…

.Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε;

Ένας σημαντικός και ιδιαίτερα σοβαρός άνθρωπος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ευρωβουλευτής, ο συνταγματολόγος Κώστας Χρυσόγονος καλείται να σχολιάσει το θέμα των τηλεοπτικών αδειών και ούτε λίγο ούτε πολύ μιλά για... δημοκρατία της Κολομβίας και για Εσκομπάρ που παίζουν παιχνίδι. Και κανείς δεν αντιδρά, κανείς δε μιλά και δεν ανταπαντά.

Ο Παππάς και ο αρχιμανδρίτης που είναι άραγε;

Στις τράπεζες παίζεται πολύ βρόμικο παιχνίδι που ουσιαστικά εξανάγκασε τον Μ. Σάλλα να αποχωρήσει. Σύντομα θα υπάρξουν κι άλλες ανατροπές και το τραπεζικό τοπίο θα αλλάξει, πιθανότατα κατ' απαίτηση των δανειστών. Ο αφελληνισμός των τραπεζών είναι προ των πυλών με διοικήσεις ελεγχόμενες και με διάφορους Ούγγρους και Πολωνούς να κάνουν παρέλαση στα διοικητικά συμβούλια. Όλα αυτά στην περήφανη κυβέρνηση της αριστεράς που κάποτε μιλούσε για γερμανοτσολιάδες.

Κι όμως, κανείς δεν αντιδρά. Σιωπούν όλοι, δεν βρίσκουν ούτε μια κουβέντα να πουν για τα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν.

Στο Αιγαίο γίνεται χαμός. Φήμες κάνουν λόγο για «τσάρκες» τουρκικών μαχητικών, αεροσκαφών και πλοίων, που αναζητούν αυτομολήσαντες. Εκφράζονται φόβοι ότι εκατοντάδες ή και χιλιάδες αντιφρονούντες θα θελήσουν να περάσουν στην Ελλάδα είτε για να μείνουν είτε για να φύγουν για την Ευρώπη. Ως τουρίστες ή ως πρόσφυγες. Γιατί καλύτερα είναι σε κανένα hot spot παρά στην κρεμάλα του Ταγίπ.

Κι όμως, δεν υπάρχει κάποια σοβαρή κινητικότητα. Ο ακομβίωτος στρατηγός που βρίσκεται, είναι σε διακοπές;

Στο μέτωπο της οικονομίας όλα έχουν αφεθεί στον αυτόματο. Όταν θα συμβεί το ατύχημα εκεί κατά το φθινόπωρο τότε θα κλαίμε με μαύρο δάκρυ. Όμως, από την κυβέρνηση ή θα πανηγυρίζουν ή θα είναι σιωπηλοί.

Για τα μόνα που φωνάζουν είναι για τον εκλογικό νόμο και για τους μπαχαλάκηδες στο ΑΠΘ. Για όλα τα κρίσιμα ζητήματα όλοι στην κυβέρνηση κρύβονται. Ο Παππάς κρύβεται, ο Τσίπρας κρύβεται, ο Κουρουμπλής κάνει λεονταρισμούς, οι υπουργοί Οικονομικών είναι ανύπαρκτοι, ο στρατηγός σπληνάντερος τσακίζει καμιά νεφραμιά, ο Κοτζιάς σε κάποιο τουριστικό ταξιδάκι βρίσκεται.

Μιλήστε ρε παιδιά. Κινηθείτε. Τόσα σοβαρά πράγματα υπάρχουν κι εσείς θα τσακώνεστε απόψε για τον εκλογικό νόμο; Για όλα τα υπόλοιπα θα είστε σαν την... Μαρία της σιωπής;

Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και όλοι ζούμε την καλοκαιρινή νιρβάνα. Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε;

. Οι Μαυρογιαλούροι είναι εδώ...

Οι Μαυρογιαλούροι είναι εδώ και πατούν στα βήματα, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της λαϊκίστικης δεξιάς που αντί να κάνει δουλειά για να βάλει τις βάσεις για μια καλύτερη Ελλάδα, έκανε χιλιάδες προσλήψεις.

Έτσι λοιπόν και ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να γίνουν οι σύγχρονοι Κωνσταντάρες που βεβαίως τους μούτζωναν αλλά δεν έπαιρναν χαμπάρι. Δεν είναι μόνο ότι ο αρχηγός των Μαυρογιαλούρων πήγε και εγκαινίασε στη Σαντορίνη ένα νοσοκομείο – φάντασμα για το οποίο γελάνε και τα... ηφαίστεια. Είναι και το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση κι ένας «οικολόγος» υπουργός επαναφέρει τους... αγροφύλακες. Ναι, καλά διαβάζετε. Εκείνο το περιβόητο σχέδιο του Βύρωνα Πολύδωρα με το οποίο διορίζονταν χιλιάδες και τους πλήρωνε ο ελληνικός λαός.

Όπως ανέφερε χθες ο Γ. Τσιρώνης, επιστρέφει το σώμα των αγροφυλάκων με την ίδρυση μιας νέας υπηρεσίας που θα αστυνομεύει τη φύση και η οποία θα περιπολεί στα εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων προκειμένου να πατάξει το περιβαλλοντικό έγκλημα.

Και ξέρετε ποιο είναι το βασικό... περιβαλλοντικό έγκλημα; Όχι δεν είναι τα αυθαίρετα, είναι η πάταξη της λαθροθηρίας, της παράνομης υλοτομίας, της ανεξέλεγκτης εναπόθεσης τοξικών αποβλήτων, της παράνομης μανιταροσυλλογής και αποψίλωσης πολύτιμων βοτάνων κ.λπ.

Θα κυνηγάνε τους μανιταροκλέφτες δηλαδή για να καταλάβουμε;

Σήμερα, υπάρχουν τρία σώματα: η ομοσπονδιακή θηροφυλακή με 250 άτομα, τα δασαρχεία με περίπου 3.000 δασοφύλακες και οι λιγοστοί φύλακες των φορέων διαχείρισης.

Όπως ανέφερε, διερευνάται εάν μπορεί να στελεχωθεί με δημοσίους υπαλλήλους ή συμβασιούχους. Τα έξοδα θα μπορούσαν να καλυφθούν από το Πράσινο Ταμείο, ή από τα έσοδα από τις άδειες κυνηγιού, που φτάνουν 15 με 20 εκατ. ευρώ.

Με απλά λόγια. Ένα ακόμη ρουσφετολογικό κόλπο για να μαζέψει πελατεία τώρα που οι εκλογές πλησιάζουν. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Πολύδωρας.

.Το τέλος της Ευρώπης όπως την ξέραμε…

Η Ευρώπη που ξέρουμε τελειώνει. Οι αρχές της, οι παραδόσεις της, η κουλτούρα της, ο πολιτικός πολιτισμός της, η οικονομική και κοινωνική της ευμάρεια, είναι πλέον ξεπερασμένα από τις παγκόσμιες ανακατατάξεις και εξελίξεις. 

Η περίοδος ειρήνης και ευημερίας που γνώρισε από το 1945 θα αποδειχτεί μια απλή ιστορική παρένθεση, και όπως όλα δείχνουν η ήπειρος θα επιστρέψει στις παλιές «καλές» συνήθειές της, των εθνών κρατών δηλαδή, με διακριτά σύνορα και πληθυσμούς, που θα τρώγονται το ένα με το άλλο. Η σημερινή Ευρώπη θυμίζει μια σιτεμένη καλοαναθρεμμένη μεγαλοαστή «κυράτσα», με τα πιάν... περισσότερα »