Η χθεσινή παράσταση στο Μαξίμου, με τις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών
και το υπουργικό συμβούλιο σήμερα απέδειξαν αυτό που ορισμένοι δεν θέλουν να
δουν. Ότι δηλαδή οι εκλογές είναι ακόμη μακριά και μόνο ένα ατύχημα θα τους
αναγκάσει να αφήσουν την εξουσία.
Στην περίπτωση των συναντήσεων, αυτό που ουσιαστικά έγινε ήταν μια ακόμη
θεατρική παράσταση με τον Αλέξη Τσίπρα πρωταγωνιστή να προσπαθεί να βάλει τους
αρχηγούς στο ίδιο κάδρο των ευθυνών. «Εσείς μας βάλατε στα μνημόνια, εγώ θα σας
βγάλω», τους είπε ξεκάθαρα ο πρωθυπουργός ξεχνώντας προφανώς ότι ο ίδιος έχει
υπογράψει δύο μνημόνια και οδεύει ολοταχώς για ένα τρίτο το καλοκαίρι του 2018.
Ήταν προφανές χθες ότι ο Τσίπρας θέλησε να διατηρήσει το κλίμα διχασμού και
πολιτικής σύγκρουσης δια της προσπάθειας συναίνεσης. Πώς να επιτευχθεί μια
μίνιμουμ συμφωνία, ακόμη και για τα εθνικά θέματα όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να
ρίξει τις ευθύνες στις πλάτες όλων των υπολοίπων και να βγάλει ο ίδιος την ουρά
του απ’ έξω; Τι πάει να πει ότι θα μας βγάλει από τα μνημόνια όταν έχει
οδηγήσει στην κόλαση τη χώρα με τους λάθος χειρισμούς του;
Αλλά και στο υπουργικό συμβούλιο, σήμερα, το μόνο που έκανε ήταν να
παρουσιάσει ένα success story το οποίο δεν υπάρχει. Ψέματα, υπερβολές,
λανθασμένες πληροφορίες για το τι έγινε με τη συμφωνία, αδυναμία να αντιληφθεί
ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Και οι υπουργοί, καρφωμένοι στις καρέκλες τους να χαίρονται γι’ αυτή την
τεράστια «επιτυχία». Μα είναι δυνατόν όλα αυτά να δίνουν την αίσθηση πως η κυβέρνηση
θα πάει τώρα σε εκλογές; Είναι αδύνατον να επιλέξουν την κάλπη τουλάχιστον
μέχρι την επόμενη άνοιξη προτού ανοίξουν διάφορα μέτωπα και διαμορφώσουν τις
συνθήκες ενός εμφυλίου.
Βασικός τους στόχος είναι να διασωθεί το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ
και να παίξει ενεργό πολιτικό ρόλο την επόμενη δεκαετία. Βασική επιδίωξη του
Μαξίμου είναι να ψαλιδίσουν όσο γίνεται περισσότερο την ηγεμονία της
κεντροδεξιάς, την ιδεολογία της φιλελεύθερης παράταξης και να στήσουν ένα
σκηνικό γνώριμο από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Δηλαδή το δίπολο «αριστερά –
δεξιά» με βασική στοχοποίηση οιωνδήποτε δεν ανήκουν στο σοσιαλιστικό –
μετασοβιετικό καθεστώς που φτιάχνουν μέρα με τη μέρα.
Το πρώτο πράγμα που θα κάνει τους
επόμενους μήνες η κυβέρνηση είναι να δημιουργήσει ένα «βρόμικο ’89» αλλά με
διαφορετική σύνθεση και διαφορετικά θύματα. Σας έχουμε προειδοποιήσει από το Αntinews ότι ξεκινά εκστρατεία δίωξης πολιτικών
αντιπάλων, είτε πράγματι ενόχων είτε «θυμάτων» μιας επιχείρησης σκανδαλολογίας.
Έτσι θα δημιουργήσουν την αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι «ο λαός δεν ξεχνά τι
σημαίνει δεξιά». Στην αρένα της πολιτικής θα πέσει σύντομα ο Γιάννος
Παπαντωνίου ο οποίος θα αντικαταστήσει προφανώς στις κάμερες της τηλεόρασης τον
Ακη Τσοχατζόπουλο. Και καλώς θα γίνει, βεβαίως, αν έκλεψε ένα κελί του αρκεί.
Όμως, είναι μόνον η αρχή καθώς ετοιμάζονται κι άλλες «υποθέσεις» οι οποίες
ποτέ δεν θα αγγίζουν τα πασοκικά σαπρόφυτα που αυτή την ώρα καλοπερνάνε στον
ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποιους «δεξιούς» της συμφοράς που στηρίζουν τον Τσίπρα.
Δεν θα δούμε δηλαδή να ερευνώνται σκάνδαλα για υπουργούς ή στελέχη του
Τσίπρα, ούτε για μίζες, λογαριασμούς, κρυφές πληρωμές από επιχειρηματίες και
άλλες τέτοιες λοβιτούρες που έγιναν από το 2010, όταν και ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να
διαμορφώνεται ως μια ισχυρή πολιτική δύναμη.
Η «αρένα» θα έχει πολύ αίμα μέχρι το 2018 και προκειμένου ο κόσμος να
αποβλακωθεί βλέποντας το πολιτικό… survivor. Την ίδια στιγμή ο Τσίπρας και η
παρέα του θα επιδοθούν σε σωρεία προσλήψεων ή μονιμοποιήσεων δημοσίων
υπαλλήλων. Ήδη, άλλωστε, έχουν κάνει 70.000 προσλήψεις, ένας κομματικός στρατός
διόλου ευκαταφρόνητος.
Μέσα στην χρονική περίοδο ως το καλοκαίρι του 2018 θα
υπάρξουν και αξιολογήσεις οι οποίες βεβαίως θα έχουν μέτρα τα οποία θα περάσουν
από τη Βουλή με βουλευτές «μπετόν» και στα… τέσσερα. Και παράλληλα, θα παίζεται
σε πολλά επεισόδια το αριστερό success story με την ανάπτυξη να έρχεται, τα
capital controls να χαλαρώνουν, κορδέλες να κόβονται, μπουλντόζες να μπαίνουν
στο Ελληνικό κ.λπ.
Όλα αυτά χρειάζονται μήνες για να στηθούν. Και οι… παρακρατικοί να κάνουν
τη δουλειά τους, οι ελεγχόμενοι εισαγγελείς να στήσουν τα παιχνιδάκια τους, οι
υπουργοί να κάνουν τις προσλήψεις τους, ο Τσίπρας να σηκώνει τα χέρια του και
να οργανώνει την ορχήστρα παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.
Όλα αυτά βεβαίως είναι υπό αίρεση γιατί
αν συμβεί κανένα ατύχημα από αυτά που δεν προβλέπει κανείς τότε όλα είναι
πιθανά. Όμως, αυτό που βρίσκεται στο μυαλό του Τσίπρα είναι η πολιτική του
επιβίωση με κάθε τρόπο. Γιατί όπως έγραψε και ο Μακιαβέλι: Ποτέ μην προσπαθείς
να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.
