.Αγανακτισμένοι στον καιρό του Τσίπρα

Θυμάστε τότε που ο κ.Τσίπρας κυκλοφορούσε στην πλατεία ανάμεσα στους αγανακτισμένους και αντάλλαξε χειραψίες επιδοκιμάζοντας τα συνθήματα κατά της κυβέρνησης,των μνημονίων ακόμη και της Βουλής; Τότε που πήγαινε στα μπλόκα του "Δεν πληρώνω" ή στις συγκεντρώσεις των αγροτών και των συνταξιούχων και υποσχόταν μείωση φόρων στα αγροτικά εισοδήματα και 13η σύνταξη στους απόμαχους της εργασίας;

Ε λοιπόν, εκείνες οι μέρες του  διαλόγου με τις μάζες, του ...επαναστατικού και   ξέγνοιαστου λαϊκισμού πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα ο Πρωθυπουργός συνοδεύεται από μία ολόκληρη ομάδα σωματοφυλάκων που σε κάποιες περιπτώσεις π.χ. στην ΔΕΘ φτάνουν ακόμη και τους δέκα - θυμίζοντας εικόνες προστασίας Ρώσων ολιγαρχών. Ακόμη και στην κεντρική ομιλία του κ.Τσίπρα στο Βελλίδειο - σε χώρο απολύτως ελεγχόμενο και με κομματικό κυρίως ακροατήριο- η συνοδοί ασφαλείας του Πρωθυπουργού ήσαν τουλάχιστον έξι!  

Τo αποκορύφωμα των μέτρων ασφαλείας ωστόσο συναντά κανείς στην Ηρώδου Αττικού η οποία είναι σφραγισμένη νύχτα -μέρα με κλούβες (ούτε πεζός δεν μπορείς να  κατέβεις προς το Μέγαρο Μαξίμου) ενώ απαγορεύεται στους πολίτες ακόμη και να διασχίσουν τον Εθνικό Κήπο και να φτάσουν μπροστά από το Προεδρικό και το Πρωθυπουργικό Μέγαρο.

Με τέτοιες εξωφρενικά αυστηρές  εντολές φύλαξης δεν ήταν καθόλου παράξενο -αν και ήταν αποτρόπαιο- το ότι οι συνταξιούχοι που θέλησαν χτες το πρωί να διαμαρτυρηθούν στον ίδιο τον Πρωθυπουργό ,για τις μειώσεις  στις συντάξεις τους και τα ψέματα Κατρούγκαλου, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ ακόμη και με δακρυγόνα . Μία αντιμετώπιση που προκάλεσε - όπως διέρρεαν πηγές του Μαξίμου - την οργή του κ.Τσίπρα προς τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη , ωστόσο κανείς δεν αισθάνθηκε αρκετά θιγμένος για να υποβάλει την παραίτησή του και κανείς δεν απομακρύνθηκε από την θέση του !

Είναι αναμενόμενο πως όταν υπόσχεσαι τα πάντα σε όλους για να κερδίσεις τις εκλογές και ως κυβερνήτης κάνεις ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποσχέθηκες και δεν έχεις καν την πολιτική ευθιξία και το φιλότιμο να ζητήσεις συγγνώμη, αργά ή γρήγορα θα βρεθείς αντιμέτωπος με την οργή και την αποδοκιμασία του κόσμου.

Μια ματιά στην δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην Αυγή της Κυριακής (και επιβεβαιώνει μέχρι κεραίας όλες τις δημοσκοπήσεις του τελευταίου μήνα) δείχνει ξεκάθαρα ότι ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κατά 78% αρνητικά διακείμενοι προς την κυβέρνηση Τσίπρα ενώ σχεδόν το 20 %  είναι ακόμη και οργισμένοι /αγανακτισμένοι . Παράλληλα η πλειονότητα των ερωτηθέντων σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση ζητούν εκλογές τώρα ενώ η διαφορά μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα στην καταλληλότητα για την Πρωθυπουργία φτάνει τις 20 μονάδες υπέρ του αρχηγού της ΝΔ .

Δυστυχώς όταν μία κυβέρνηση παρουσιάζει τέτοια εικόνα κατάρρευσης ο εύκολος τρόπος να αντιδράσει είναι να πολώσει τα πράγματα για   να συσπειρώσει πάνω σε ιδεολογικές γραμμές τους ψηφοφόρους της. Πόσο ,μάλλον, όταν πρόκειται για μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που εξ αρχής πόνταρε στη ρητορική του μίσους, στον  διχασμό και στο "αυτοί ή εμείς" για να δημιουργήσει εσωτερικούς εχθρούς και να φοβίσει τον κόσμο.

Είναι στο χέρι των θεσμών - και ιδιαίτερα της ελληνικής Δικαιοσύνης- να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και αντισταθούν με κάθε τρόπο στην αναμενόμενη  νέα βουτιά της χώρας στα λασπόνερα .

.Βενεζουέλα (το όραμα του Σύριζα για τα δικά μας)…

Στον 17ο χρόνο σοσιαλιστικής κυριαρχίας, η Βενεζουέλα αντανακλά όλες τις παθογένειες της τσαβικής κληρονομιάς αλλά και της μεταγενέστερης μαδουρικής διαχείρισης.

 Η «μουσική» στο Καράκας ακούγεται διαφορετικά. Η εγκληματικότητα στα ύψη. Λεηλασίες και ταραχές. Σπασμένα τζάμια, διαρρηγμένα λουκέτα, πλιάτσικο ο τρόπος επιβίωσης.  Απεργίες και κυκλοφοριακό χάος. Συγκεντρώσεις και αντι-συγκεντρώσεις. Πληθωρισμός τριψήφιος. Οικονομικός μαρασμός. Υγειονομική περίθαλψη προβληματική, ελλείψεις σε φάρμακα, ιατρικές ανησυχίες. Ουρές για τρόφιμα, διευρυνόμενος υποσιτισμός. Κατασταλτικά μέτρα για τους καταναλωτές. Μαύρη αγορά και παραοικονομία...

 Απολύσεις και απειλές σε όσους δημόσιους υπάλληλους τάσσονται με την αντιπολίτευση και υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος. Αποτυχημένες προσπάθειες διωγμού ξένων ανταποκριτών. Ένα οικονομικό μοντέλο μηδαμινής εγχώριας παραγωγής που στηρίχτηκε αποκλειστικά στο πετρέλαιο έφτασε να το εισάγει. Τα ανταλλακτικά, πλέον, δυσεύρετα. Διακοπές στην τροφοδοσία ρεύματος, χρόνια προβλήματα υδροδότησης. Σκηνές εξαθλίωσης.

Είναι όλα αυτά μία μυθοπλασία του ιμπεριαλιστικού κατεστημένου; Σαφώς και όχι. Ονομάζεται απελπισία και μπορεί να ειδωθεί ως ο κοινωνικός κανόνας. Η ανέχεια ένα τραύμα ανάμεσα σε άλλα. Η αδυναμία εγγραφής του προσωπικού βίου σε περιβάλλον  ειρήνευσης. Η απουσία της πληροφορίας. Το νεφελώδες μέλλον. Η αφαίρεση των απολαύσεων, του έρωτα και της διασκέδασης. Το σοκ της αγανάκτησης που γίνεται οικείο.

Είναι όμως και κάτι άλλο. Στη Βενεζουέλα γίνονται αντιληπτά σε ενεστώτα χρόνο τα αποτελέσματα που η ευρωπαϊκή –και όχι μόνο– ιντελιγκέντσια επιζητούσε να δει στην Ελλάδα. Οι ουρές  εκπροσώπων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις οποίες θα συνηθίζαμε.

Το μπολιβαριανό πείραμα που έφτασε στο τέλος του καθολικοποιώντας τη δυστυχία. Η υπενθύμιση πως δεν υπάρχει ανοιχτή κοινωνία χωρίς ανοιχτή οικονομία. Και μία εικόνα φυλαχτό: «Τα μωρά στα χαρτόκουτα, η σκέψη στις ζωοτροφές».

.Διά την μεγάλην ταύτην ιδέαν…

Το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης με στόχο να μετατρέψει το χάος του κρατιδίου σε οργανωμένο κράτος που να ανταποκρίνεται στις συνθήκες του καιρού του, κοινώς σύγχρονο. Το 2016 οι καιροί άλλαξαν, το κράτος κινδυνεύει να ξαναγίνει κρατίδιο, όμως ο στόχος παραμένει ίδιος. Πώς αυτό το κράτος θα γίνει σύγχρονο, θα ανταποκρίνεται στις συνθήκες του δικού μας καιρού. Δύσκολα πράγματα.

 Το 1844 ο καβγάς στην Εθνοσυνέλευση γινόταν για το ποιοι θα διορίζονται στο Δημόσιο. Από τη μια ο Μακρυγιάννης και ο Παλαμήδης που υποστήριζαν ότι πρέπει να διορίζονται μόνον οι αυτόχθονες. Από την άλλη ο Κωλέττης που υπερασπιζόταν και τους ετερόχθονες. «Διά την μεγάλην ταύτην ιδέαν του ελληνισμού επολεμήσαμεν, διά τους απανταχού Ελληνας». Ο κόσμος αλλάζει, ο πλανήτης μεταμορφώνεται, όμως οι ιδέες της Ελλάδας παραμένουν σταθερές. Μπορεί να μην είναι μεγάλες, είναι όμως έμμονες…

 Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και τους ιδεολογικούς ευφημισμούς. Το θέμα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην πραγματικότητα αφορά στη δυνατότητα διορισμού στο Δημόσιο. Τα ιδιωτικά σχολεία ποτέ δεν ενόχλησαν τον ελληνικό κρατισμό. Απλώς τώρα ενοχλούν τον κ. Φίλη και την παρέα του επειδή στο Α΄ έτος των ΤΕΙ εφηρμοσμένου κομμουνισμού όπου σπούδασαν, έμαθαν πως η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι γενικώς κακό πράγμα. 

Τα πανεπιστήμια όμως; Μα το περίφημο χαρτί μιας Ανωτάτης Σχολής κάποτε σου εξασφάλιζε μια θέση στο Δημόσιο. Τώρα μπορεί να μη σου εξασφαλίζει τίποτε, όμως μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας ξυπνούν κάθε πρωί με την ελπίδα ότι θα ακούσουν πως όλα έγιναν όπως «πριν». 

Και κυρίως ότι θα ανοίξει ξανά η κάνουλα των διορισμών. Γιατί στους αποφοίτους των δημοσίων πανεπιστημίων να προστεθούν και ανταγωνιστές από ιδιωτικά; Κρίνοντας δε από τα ιδιωτικά σχολεία ούτε απεργίες θα γίνονται, ούτε καταλήψεις, ούτε θα μπορούν να δραστηριοποιούνται και τα στελέχη των νεολαιών. Και τι θα κάνουν κι αυτά; Κλέφτες θα γίνουν;

Η κουτοπόνηρη αριστερά έχει καταφέρει να αντικαταστήσει τον σύνδεσμο «και» με το διαζευκτικό «ή». 

Η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν συνεπάγεται την κατάργηση των δημοσίων. Δεν είναι όπως με τις ΔΕΚΟ που, είτε είναι δημόσιες και ανήκουν στους συνδικαλιστές, τους εκπροσώπους του λαού, είτε ιδιωτικές. Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: αποφοίτησα από δημόσιο πανεπιστήμιο και θεωρώ ότι η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό. Αρκεί να είναι παιδεία. 

Και όπως την υγεία μπορεί να την παρέχουν ιδιώτες, παράλληλα με το Δημόσιο, το ίδιο ισχύει και με την παιδεία.

Βαρεθήκατε τα ίδια και τα ίδια; Δεν αντέχετε άλλο στη σκέψη ότι και σε δέκα χρόνια θα συζητάμε αυτά που συζητούσαμε πριν από δέκα χρόνια κι αυτά που συζητάμε σήμερα; Δεν σας ενδιαφέρουν οι φρέσκες ιδέες, σαν αυτές που κατέθεσε ο κ. Κουτσούμπας εκθέτοντας το θαύμα της Σοβιετικής παιδείας; Ελάτε τώρα. 

Σκεφθείτε μόνον ότι ζείτε σε μια χώρα με σταθερές και μεγάλες ιδέες. Τόσο σταθερές που έχουν γίνει έμμονες.

Είχατε πολλούς πρωθυπουργούς να παίζουν στα δάχτυλα τον Χέ-ν-γκελ; Οπως τον κ. Τσίπρα που τον «τσιτάρισε» με τόση άνεση, λέγοντας στη Βουλή πως όπως είπε ο αυτός ο Χέ-ν-γκελ «στο σκοτάδι όλες οι αγελάδες φαίνονται μαύρες».

Είναι θέμα παιδείας, κυρίες και κύριοι. Ακόμη και οι σταθερές ιδέες θέμα παιδείας είναι. Για τις έμμονες αρμόδιοι είναι οι ψυχαναλυτές αλλά κοστίζουν οι άτιμοι.

Φως στο... σκοτάδι της Αυγής

Έμειναν έκπληκτοι όσοι διάβασαν στην Αυγή τη δημοσκόπηση η οποία δίνει ένα σκηνικό κατάρρευσης της κυβέρνησης. Όλοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τη στάση της κομματικής εφημερίδας. Γιατί το έκανε; Ήταν εν γνώσει του Μαξίμου; Ποια μηνύματα έπρεπε να σταλούν και εστάλησαν και ποιος ο σκοπός της δημοσιοποίησης μιας δημοσκόπησης – κόλαφο, παρά το γεγονός ότι απεκρύβη η πρόθεση ψήφου;

Η κυβέρνηση προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός περνώντας στην αντεπίθεση και λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει τίποτε και δημοσιοποιεί τα πάντα, ακόμη κι αν είναι αρνητικά.

Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική κι έχει πολλές πτυχές.

Η πρώτη είναι ότι η Αυγή είχε σύμβαση με την εταιρεία δημοσκοπήσεων. Αν δεν δημοσίευε την έρευνα τότε θα είχε το δικαίωμα η εταιρεία να την δημοσιοποιήσει και να τους εξευτελίσει. Διότι είναι χειρότερο να μη δημοσιεύεις ένα γκάλοπ που πλήρωσες επειδή δεν σου αρέσει, από το να την δημοσιεύσεις και να το παίξεις ανεξάρτητος.

Η δεύτερη αλήθεια είναι, λένε οι πληροφορίες μας, ότι κορυφαίο στέλεχος της εφημερίδας ανέλαβε την ευθύνη να βγει στον αέρα η έρευνα. Μάλιστα, ακούγεται στην πιάτσα ότι από προχθές στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον έχουν... ξεσκίσει για την επιλογή του αυτή. Μας είναι αδιανόητο πάντως να μην είχε ενημερώσει πριν τον Αλέξη Τσίπρα. Τέτοια στοιχεία που περιελάμβανε είναι κόλαφος και σίγουρα ο πρωθυπουργός έπρεπε να τα ξέρει. Όπως π.χ. ότι καταρρέει η εικόνα της κυβέρνησης στην κοινωνία, ότι ο Τσίπρας κάηκε αν και ήταν κάποτε το ισχυρό χαρτί, ότι πάνω από τους μισούς λένε ότι πρέπει να πάμε σε εκλογές ή ότι ο νόμος Παππά είναι ένα λάθος που δεν έπρεπε να γίνει.

Η τρίτη αλήθεια είναι ότι αποφασίστηκε να γίνει η δημοσίευση αλλά η κυβέρνηση να περάσει στην αντεπίθεση. Βοήθησε σ' αυτό και η βιαστική τοποθέτηση του συμβούλου του κ. Μητσοτάκη, του Τάκη Θεοδωρικάκου καθώς αυτός έδωσε το πάτημα στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου να θυμίσει τις δικές του γκάφες στις δημοσκοπήσεις που ο ίδιος έβγαζε. Έτσι, λοιπόν τα κυβερνητικά στελέχη πήραν γραμμή να λένε «χάνουμε στις δημοσκοπήσεις, κερδίζουμε στις κάλπες», αποδομώντας έτσι την ίδια την έρευνα. Και καλά έκαναν βεβαίως αφού ο κόσμος δεν έχει και σε πολύ εκτίμηση τους γκαλοπατζήδες.

Από την άλλη, δίνεται πάτημα στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε παρεμβάσεις στις εταιρείες δημοσκοπήσεων και να ελέγξει έτσι και αυτόν τον τομέα.

Στο ερώτημα γιατί τελικά δημοσιοποιήθηκε παρ' ότι έκανε κακό οι απόψεις είναι πολλές αλλά μία η κυρίαρχη: «Βόλεψε τους πάντες».

Ο Τσίπρας έστειλε μήνυμα στο καραβάνι του ότι δεν προχωρά και να ανασκουμπωθούν γιατί στον επικείμενο ανασχηματισμό θα τους στείλει στον αγύριστο.

Η κυβέρνηση και το Μαξίμου άφησαν να χτυπήσουν καμπανάκια ενόψει συνεδρίου προκειμένου να συσπειρώσουν τη «σκληρή μάζα» των Συριζαίων που αυτή την εποχή δεν ξέρουν που πατάνε και που βρίσκονται. Είναι σαν να τους έλεγε ο Αλέξης «παιδιά, κόψτε τις... μα...ιες, μαζευτείτε γιατί χάνουμε την εξουσία και θα έρθει η... επάρατος δεξιά». Μήνυμα ήταν λοιπόν στους ψηφοφόρους του να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους και να ενισχύσουν τις τάξεις του κόμματος. Ένα ηλεκτροσόκ για όλους ήταν μπας και ξυπνήσουν πριν βουλιάξει το καράβι.

Υπάρχει και η θεωρία συνωμοσίας που λέει ότι ομάδες εντός του ΣΥΡΙΖΑ τα έχουν πάρει στο κρανίο με το Μαξίμου και τις ομαδούλες που έχει φτιάξει εκεί ο Παππάς και στέλνουν μήνυμα ανατροπής της κακής κατάστασης που επικρατεί. Ίσως πάλι ήταν ένα προσκλητήριο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο συνέδριο, όμως, αυτά δεν τα πιστεύουμε γιατί ο Αλέξης ελέγχει την Αυγή.

Όποια κι αν είναι η αλήθεια αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι πως και μόνο από τη σκόνη που σήκωσε το θέμα, η κυβέρνηση έχει σοβαρό πρόβλημα. Άλλωστε, δεν χρειάζονται τα γκάλοπ για να καταλάβουμε ότι ο πρωθυπουργός είναι σε αποδρομή και το πουλόβερ της κυβέρνησης ξηλώνεται.

.Περί λαϊκισμού το ανάγνωσμα

Μήνυμα στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας για «εθνική συνεννόηση», στέλνει με δήλωσή του ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Ευ. Μεϊμαράκης για την επέτειο των 42 χρόνων από την ίδρυση της παράταξης.

«Η επέτειος ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, θυμίζει επιτακτικά σε όλους όσοι, ασκούν εξουσία, πως πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι η διαρκής υπεράσπιση της Δημοκρατίας και η ευημερία του λαού μας», αναφέρει.

Όπως τονίζει ο κ. Μεϊμαράκης «η παρατεταμένη πολιτική και οικονομική κρίση επιβάλλει την αλλαγή πολιτικής και την Εθνική συνεννόηση σε κρίσιμα ζητήματα».

«Η Νέα Δημοκρατία με τις αρχές και αξίες της, αποτελεί πυλώνα σταθερότητας απέναντι στον λαϊκισμό και τις ακρότητες», καταλήγει.

Μπράβο Βαγγέλη. Συμφωνούμε μαζί σου με τα περισσότερα, αλλά όχι με όλα κι αυτά τα διαφορετικά είναι και τα επικίνδυνα. Γιατί μπορεί πράγματι η ΝΔ να γίνει πυλώνας σταθερότητας απέναντι στον λαϊκισμό;

Κάθε φορά που το κόμμα ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση τότε θυμόταν ότι δεν πρέπει να είναι λαϊκίστικο. Μόλις έπιανε... στασίδι στην εξουσία άρχιζε ο λαϊκισμός.

Άραγε θυμάται ο κ. Μεϊμαράκης ότι ο λαϊκισμός ήταν αυτός που ανάγκασε τον Σαμαρά να κάνει ανασχηματισμό το 2014 και να αφήσει την πολιτική της προσαρμογής της οικονομίας που έβγαζε τη χώρα από την κρίση; Λαϊκιστές που συνωστίζονταν στο γραφείο του Στουρνάρα, κατά κύριο λόγο καραμανλικοί, δεν ήταν αυτοί που τον πίεζαν να μην επιβάλει ΕΝΦΙΑ στην επαρχία και να την πληρώσουν τα κορόιδα στις πόλεις;

Για να μην πούμε για τον άκρατο λαϊκισμό με τον οποίο κυβέρνησε κατά διαστήματα και ο Καραμανλής. Με τις χιλιάδες προσλήψεις του Προκόπη ή με τα πακέτα του Χατζηγάκη που ακόμη και σήμερα τα πληρώνουμε.

Την καταδίκη του λαϊκισμού δεν πρέπει να τη θυμόμαστε όποτε μας συμφέρει, έτσι δεν είναι κύριε Μεϊμαράκη;

Και πάμε στο μείζον θέμα της εθνικής συνεννόησης. Πράγματι η χώρα για να βγει από το τέλμα χρειάζεται μια ευρύτερη συμφωνία. Αλλά με ποιους; Τι εννοεί ο κ. Μεϊμαράκης; Να συνεργαστεί ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα; Τώρα που πέφτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι αποφάσισαν να την διασώσουν δίνοντας σωσίβιο τη Νέα Δημοκρατία στο όνομα της εθνικής προσπάθειας;

Αλλά και για ποια συνεννόηση να μιλήσει κανείς με τον Πολάκη, τον Φίλη και τον Μπαλτά; Στο δρόμο του δημοκρατικού σοσιαλισμού να βαδίσει και η ΝΔ;

Η συνεννόηση για να γίνει πρέπει να αποφασιστεί από τον λαό και στη συνέχεια να μη συμβεί ότι και τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή η ΝΔ να κυβερνά και οι υπόλοιποι να πετροβολάνε στα πεζοδρόμια. Αυτός είναι λαϊκισμός της αριστεράς και να είναι σίγουροι όλοι πώς αυτήν θα ακολουθήσει ο Τσίπρας μόλις επιστρέψει εκεί που ανήκει.

Η ΝΔ λοιπόν δύο πράγματα έχει να κάνει:

Το πρώτο είναι να πολεμήσει τον δεξιό λαϊκισμό που έχει μέσα της και όσους τον εκπροσωπούν. Και το δεύτερο είναι να πολεμήσει τον αριστερό λαϊκισμό κι όχι να «συνευρεθεί» μαζί του.