Τελικά οι διαφωνίες ξεπεράστηκαν και η συμφωνία επιτεύχθηκε.
Η ανάσα των πολλών δόσεων και της απάλειψης των προστίμων και των επιβαρύνσεων
είναι βέβαιο ότι θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των εσόδων τόσο του
Δημοσίου όσο και των ασφαλιστικών ταμείων.
Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να
γίνει και είναι κρίμα που η σχετική απόφαση άργησε. Αν οι εκπρόσωποι των
εταίρων και δανειστών μας δεν ήταν τόσο στενόμυαλοι, οι οφειλές στο Δημόσιο και
στα Ταμεία θα ήταν λιγότερες.
Oχι πως θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά ως έναν βαθμό
θα περιοριστεί. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, θα επιβραδυνθεί σημαντικά ο ρυθμός
διεύρυνσης των οφειλών. Ιδιαίτερα εκείνων που η εξυπηρέτησή τους δεν θα
χρειάζεται παρά μόνο 50 ή 70 ευρώ τον μήνα και είναι βέβαιο ότι θα είναι πολλοί
εκείνοι που θα καταφέρουν ν' ανταποκριθούν σε μια τέτοια υποχρέωση.
Αλλά θα πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές. Που σημαίνει ότι
καλό θα είναι να μην αναμένουμε θαύματα. Η ρύθμιση δίνει διέξοδο σε πολλούς,
των οποίων η οφειλή θα μειωθεί σημαντικά λόγω της διαγραφής προστίμων,
αλλά το
κύριο πρόβλημα της ελληνικής οικογένειας παραμένει αμετάβλητο: το εισόδημά της
παραμένει στάσιμο και χαμηλό. Κι όσο η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται, τόσο τα
περιθώρια θεαματικών μεταβολών στον τομέα των εσόδων θα παραμένουν
περιορισμένα.
Η λύση στο πρόβλημα των ανεξόφλητων οφειλών θα επέλθει όταν η
ανεργία θα παρουσιάσει σημαντική μείωση και όταν τα εισοδήματα θ' αρχίσουν να
βελτιώνονται. Μόνο τότε η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών θα είναι ικανή
να δώσει λύσεις και σε θέματα πέραν εκείνων της κάλυψης των στοιχειωδών αναγκών
της.
