.Ταπεινώνοντας επιχειρηματίες

Εχω την εντύπωση ότι όσοι Ελληνες επιχειρηματίες βρίσκουν λίγο χρόνο να χαζεύουν πότε πότε καμιά «μονομαχία» στη Βουλή, θα ανατρίχιασαν προχθές με τα όσα είπε κάποια στιγμή ο πρωθυπουργός. Αναφέρομαι στο σκέλος της πρωτολογίας του που αφορούσε τη διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών. 

Με την έπαρση έφηβου κομμουνιστή, με πάθος, με τρόπο σαρκαστικό και «αιμοβόρο», περιέγραψε πώς ο ίδιος βίωσε τον τριήμερο εγκλεισμό των υποψήφιων επενδυτών στο κτίριο όπου έγινε ο πλειστηριασμός: ως τον απόλυτο εξευτελισμό κάποιων πλουσίων που τους στρίμωξε σε δωματιάκια, τους υποχρέωσε σε ψυχική και σωματική ταλαιπωρία, τους έβαλε να αλληλοσκοτωθούν στις προσφορές και τους τα πήρε χοντρά! Ηθικό δίδαγμα; 

Απλό και ανατριχιαστικό: τους επιχειρηματίες που έχεις προεπιλέξει για να πάρουν μέρος σε έναν διαγωνισμό τούς ταπεινώνεις, τους μειώνεις, τους φέρεσαι σαν να είναι εχθροί σου. Ηταν πηγαίος σε αυτό το σημείο ο πρωθυπουργός, ένας Τσίπρας από τα παλιά, από την εποχή της αντιπολίτευσης, της καταγγελίας και της αυταπάτης, άτρωτος από ευθύνες, ανίκητος από συμβάσεις, ρομαντικός με... ρομφαία.

Σκέφτομαι με απόγνωση τι εντυπώσεις θα προκαλέσει εάν κάποιος μεταφράσει αυτό το τμήμα της ομιλίας και διαδοθεί εκτός συνόρων. Τι τρόμο θα προκαλέσει μια τέτοια ακατανόητη αντίληψη από έναν ηγέτη χώρας της Ευρωζώνης.

 Ενας πρωθυπουργός που σιχαίνεται τα μέσα ενημέρωσης και τους επιχειρηματίες ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση δίνει σε μια οξεία αντιπαράθεση με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο. Χίλιους όρκους να πάρει μετά, σε χίλια συνέδρια, στο όνομα των επενδύσεων και της ανάπτυξης, κανείς από όσους θα διαβάσουν αυτό το απόσπασμα της προχθεσινής του ομιλίας δεν θα τον πιστεύει.

Καταλαβαίνω ότι αυτή η ρητορική χαϊδεύει τ’ αυτιά μιας κακομαθημένης Αριστεράς, που ζει ακόμη την παρατεταμένη εφηβεία της χαμένης επανάστασης και μιας ανέφελης ζωής που θα έρθει εάν... Δεν διδάχθηκαν τίποτα από τα πικρά μαθήματα της Ιστορίας, ούτε καν την εκκωφαντική πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν έχουν συνυπολογίσει στις παρόλες τους. Αισθάνονται πάντα πρωταγωνιστές στο γουέστερν «καλοί εναντίον κακών». 

Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έχει συνέδριο σε λίγες ημέρες. Στους συνέδρους απευθυνόταν από τη Βουλή προχθές ο πρωθυπουργός, για χατίρι τους χλεύασε τους επενδυτές της τηλεόρασης, με τα εκατομμύρια των οποίων κοκορεύεται ότι κάνει κοινωνική πολιτική, έστω για ένα χρόνο.

 Ηττημένος κατά κράτος από την πραγματικότητα, εφαρμόζοντας κατά γράμμα μια πολιτική που κατήγγειλε ως προδοτική και ανάλγητη, σκηνοθέτησε μια πύρρειο νίκη. Επέβαλε μη βιώσιμο αντίτιμο, δημιούργησε ένα ολιγοπώλιο για να το ελέγξει, κλείνει υγιείς εταιρείες και ανήγαγε, αυτός ο αριστερός, ως απόλυτο κριτήριο για μια άδεια τηλεοπτική τα «φράγκα», το «πορτοφόλι», χωρίς καμιά άλλη προδιαγραφή. Τραγέλαφος.

 

 ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣ

.Περί φλώρων και αλητείας

Είθισται, ύστερα από κάθε συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, να θέτουμε το στερεότυπο ερώτημα, αν γίναμε σοφότεροι με όσα ακούσαμε για το θέμα της συζήτησης ή όχι και, κατά κανόνα, να απαντάμε αρνητικά. Μας το επιβάλλει, νομίζω, ο εσωτερικός καθωσπρεπισμός του ανικανοποίητου· όμως δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Η όποια κοινοβουλευτική παράδοση στην Ελλάδα θέλει τις συζητήσεις αυτές να ξεπερνούν την αφορμή τους και να εξελίσσονται σε εφ’ όλης της ύλης αντιπαραθέσεις, από τις οποίες όλο και κάτι χρήσιμο μαθαίνεις.

Εντάξει, ονόματα και διευθύνσεις δεν μάθαμε, από τον πρωθυπουργό τουλάχιστον. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές τον είδαμε να στρέφει το βλέμμα στον Γ. Δραγασάκη – γιατί αυτός, ως αντιπολίτευση, είχε δεσμευθεί ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα αποκάλυπτε μέσα στη Βουλή τα ονόματα της διαπλοκής. Φαίνεται, όμως, ότι εκείνος δεν του είπε τίποτε, ειδάλλως θα το είχαμε ακούσει από τον πρωθυπουργό. 

Αντιθέτως, ακούσαμε ονόματα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν ήταν αυτά, όμως, το σημαντικότερο που μάθαμε προχθές. Το νέο στοιχείο με τη μεγαλύτερη αξία, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι είδαμε την κυβέρνηση να υποδύεται την αντιπολίτευση, προκειμένου να συσπειρώσει το κόμμα. Ηταν στιγμές που νόμιζες ότι έβλεπες το κανάλι της Βουλής να παίζει επαναλήψεις, όπως κάνουν οι ιδιωτικοί σταθμοί με τα σίριαλ.

Η φυγή από την πραγματικότητα είναι, βέβαια, μέσα στη φύση της Αριστεράς και, εν μέρει, αυτό ήταν που έκανε προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός. Τον καταλαβαίνω, γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ ζοφερή για την κυβέρνηση. Σε μια εποχή που χρειάζεται να επιδείξει αριστεροσύνη, λόγω συνεδρίου, η Ευρώπη παύει τα καλοπιάσματα και ξαφνικά σοβαρεύει.

 Φεύγει, λοιπόν, από τη σκηνή ο Μοσκοβισί και μπαίνει ο Σόιμπλε με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μια πρόγευση των όσων συνεπάγονται πήραμε ήδη στο Eurogroup: η εκταμίευση της περίφημης δόσης (που καθυστερεί σχεδόν ένα χρόνο τώρα) μετατίθεται χρονικά ακόμη για λίγες ημέρες παρότι η αξιολόγηση ολοκληρώθηκε. Η κυβερνητική κωλυσιεργία γύρω από τα διάφορα ανοικτά ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων δεν γίνεται πλέον ανεκτή και αρχίζουν οι συνέπειες – πλησιάζει, άλλωστε, και ο καιρός των εκλογών στη Γερμανία.

 Υπό το κράτος αυτής της πραγματικότητας, λοιπόν, ο Τσίπρας έκανε προχθές στη Βουλή το μακροβούτι στο παρελθόν – και δεν το εννοώ για τις υποθέσεις που επανέφερε, αλλά για τη θέση από την οποία μίλησε: του αντιπολιτευομένου την αντιπολίτευση. Για όσους έχουν σημασία αυτά, το άγχος ήταν εμφανές στο πρόσωπό του κάθε στιγμή. Δεν ξέρω, αλλά αν εγώ ήμουν ΣΥΡΙΖΑ, πολύ θα ανησυχούσα...

Ο πρωθυπουργός, όμως, κατέφυγε στο παρελθόν και για έναν ακόμη λόγο: πίστευε (δεν ξέρω αν εξακολουθεί να το πιστεύει και μετά την προχθεσινή συζήτηση...) ότι η Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη είναι μόνιμα παγιδευμένη στο παρελθόν της. Εξαιτίας αυτής της πεποίθησής του, δέχθηκε –χωρίς να το καλοσκεφθεί τότε– την πρόκληση που του απηύθυνε ο Μητσοτάκης, στην προηγούμενη προ ημερησίας για την Παιδεία. 

Νόμιζε ότι θα ήταν εύκολο να κλειδώσει τη Ν.Δ. μέσα στο ντουλάπι με τους σκελετούς και ο ίδιος να βγει από πάνω νικητής – πολύ θα το ήθελε, σε μια περίοδο μάλιστα που η Ν.Δ. προηγείται με διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Για τον λόγο αυτόν ήταν απαραίτητη η επιθετικότητα του Μητσοτάκη. Χωρίς αυτή δεν θα γύριζε η συζήτηση στο σήμερα και στις επιδόσεις της κυβέρνησης στη διαπλοκή.

Επομένως, κάτι ακόμη που μάθαμε προχθές είναι ότι, επειδή ο Μητσοτάκης είναι του Κολλεγίου και του Χάρβαρντ, δεν συνεπάγεται ότι είναι φλώρος, για να κωλώσει μπροστά στις αγριάδες επηρμένων από την εξουσία καταληψιών. Επρεπε να τους τα πει και, μετά συγχωρήσεως, να τους τα τρίψει στη μούρη, όπως ακριβώς έκανε: στον πληθυντικό, χωρίς οικειότητες.

 Υπάρχουν περιστάσεις, όπου η ένταση είναι απαραίτητη και αυτή ήταν μια τέτοια. Το ακούω συχνά, ξέρετε, και μάλιστα από αγαπητούς φίλους ότι «οι δεξιοί είναι φλώροι, ενώ οι αριστεροί αλήτες, γι’ αυτό έχουν τους πρώτους στο τσεπάκι τους». Προχθές στη Βουλή, ο Μητσοτάκης το διέψευσε, αντιμετωπίζοντας τον Τσίπρα όπως άξιζε. Το επιβεβαιώνει το παρατεταμένο χειροκρότημα της Κ.Ο. μετά τη δευτερολογία Μητσοτάκη.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι φίλοι που κάνουν αυτή την αβάσιμη διάκριση μεταξύ δεξιών και αριστερών έχουν οι ίδιοι περάσει από την Αριστερά. (Η Αριστερά είναι σαν την πολιομυελίτιδα. Πάντα κάτι σου αφήνει...) Η πραγματική διάκριση είναι αυτή που γίνεται με μέτρο τον σεβασμό στους θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η ειδοποιός διαφορά αυτής της κυβέρνησης από όλες τις προηγούμενες μετά τη Μεταπολίτευση είναι ότι αυτή εδώ είναι μια κυβέρνηση ανθρώπων που δεν πιστεύουν στη δημοκρατία. 

Η «αστική» δημοκρατία, όπως τη λένε περιφρονητικά, είναι το μέσον που χρησιμοποιούν αναγκαστικά για να φθάσουν στην εξουσία. Εξ ου και η στυγνότητα, η πλήρης απουσία δισταγμών στους πιο αδιανόητους χειρισμούς. Φυσικό είναι, λοιπόν, ο Τσίπρας να βαφτίζει «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» την αντιπολίτευση και την κριτική από τον Τύπο. Φυσικό, επίσης, είναι να μη χρειάζεται ο Τσαλακώτος το ποσό που δεν εκταμίευσε το Eurogroup. Τους νοιάζουν μόνο τα λεφτά με τα οποία θα συντηρήσουν τον μηχανισμό της εξουσίας τους, δηλαδή το κράτος στο οποίο διεισδύουν.

Η Θάτσερ έχει πει ότι «ο σοσιαλισμός δεν είναι κάτι που βγήκε από τον κόσμο. Είναι ένα δόγμα κάποιων διανοουμένων που είχαν την αλαζονεία να πιστεύουν ότι μπορούσαν να σχεδιάσουν καλύτερα τη ζωή όλων των άλλων». Η ιδιαιτερότητα της δικής μας περίπτωσης είναι ότι ο σοσιαλισμός είναι η αλαζονεία των ανίκανων.

Το μεγαλύτερο

Πέθανε το περασμένο Σάββατο ο εκ των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 Στυλιανός Παττακός. Ηταν 104 ετών. Ταιριάζει, λοιπόν, στην περίσταση ένα «μπιζουδάκι» που βρήκα στο νέο βιβλίο του Στέλιου Ράμφου «Πολιτική από στόμα σε στόμα» (εκδόσεις Αρμός): «Το μεγαλύτερο κακό που έκαναν στον τόπο οι συνταγματάρχες ήταν η Μεταπολίτευσι»... 

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

 

.Οδηγούν την Αριστερά σε ιστορική ιδεολογική συντριβή!

Ο κομματικός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει εκλογές. Επειδή ξέρει ότι την επόμενη ημέρα θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στο Δημόσιο και να επιστρέψουν στα χαρακώματα του twitter και μάλιστα δίχως να είναι βέβαιο ότι αυτήν τη φορά το κόμμα θα μπορεί να τους συντηρεί. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι όμηρος των πραιτοριανών. Όπως και η χώρα…

 Τα πράγματα εξελίσσονται με μεγάλη ταχύτητα. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χάνει κάθε μέρα έδαφος και συμμάχους, λόγω της διαπιστωμένης ανικανότητάς της να κυβερνήσει. Τα απανωτά λάθη και η πρωτοφανής αλαζονεία των κορυφαίων υπουργών του κόμματος έχουν απογοητεύσει τους οπαδούς και ψηφοφόρους του, κάτι που το δείχνουν ανάγλυφα όλες οι δημοσκοπήσεις...

 Την ίδια ώρα φαίνεται ότι οι δανειστές βάζουν για πρώτη φορά «δύσκολα» στην κυβέρνηση, όπως φάνηκε και στη χτεσινή συνεδρίαση του Eurogroup.

Οι συνθήκες που διαμορφώνονται πλέον είναι πολύ δύσκολες. Τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την ίδια τη χώρα. 

Η μοναδική λογική επιλογή είναι εκείνη των εκλογών, καθώς καταρρέουν ένα - ένα όλα τα γνωστά αφηγήματα της Αριστεράς και του λεγόμενου… αντιμνημονιακού μπλοκ. Ο πρόεδρος Πάνος έχει τη δυνατότητα να ζητήσει τη βοήθεια και την ψήφο των ευλαβών χριστιανών, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο. Δεν ισχύει το ίδιο για τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς οδηγεί την Αριστερά σε ιστορική ιδεολογική συντριβή.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δύο επιλογές. Εκείνη της άμεσης προσφυγής στις κάλπες, ώστε να εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό εκλογικό ποσοστό και να μπορέσει έτσι στη συνέχεια να αναδιοργανώσει το κόμμα του και εκείνη της παράτασης του μαρτυρίου για έναν ολόκληρο λαό…

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ισχυρές φωνές που θέλουν τις εκλογές, με το επιχείρημα ότι σε αυτήν τη φάση μπορούν ακόμη να συγκρατηθούν δυνάμεις και ότι αυτό το γεγονός και μόνο είναι αρκετό για να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα στον χώρο της κεντροαριστεράς και να τελειώσει με αυτόν τον τρόπο και η «αναμέτρηση» με το ΠΑΣΟΚ. Ένα ακόμη ισχυρό επιχείρημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε ανέτοιμος να αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα κι ότι το κόμμα χρειάζεται χρόνο για μία αναδιάρθρωση, έτσι ώστε να μπορεί στο μέλλον με πειστικό τρόπο να διεκδικήσει και πάλι την εξουσία.

Η άλλη πρόταση, αυτή της παραμονής στην εξουσία, έχει ως πηγή της τους πραιτοριανούς του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλουν με τίποτα να εγκαταλειφτεί η εξουσία και τα προνόμιά της και υποστηρίζουν ότι η ήττα θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους ίδιους, είτε αυτή σημειωθεί τώρα, είτε σε δεύτερο χρόνο. Προτιμούν, λοιπόν, να τα παίξουν όλα για όλα στη λογική του «όλα ή τίποτα», ευελπιστώντας ότι κάτι μπορεί να συμβεί στο μεταξύ και να αλλάξει τη ροή των γεγονότων.

Οι πραιτοριανοί ήταν μέχρι σήμερα η δύναμη αιχμής για τον Αλέξη Τσίπρα. Μαζί τους κέρδισε τη μάχη του διαδικτύου, μαζί τους στελέχωσε κρίσιμα υπουργεία και μηχανισμούς. Δεν είναι εύκολο να αγνοήσει τη θέλησή τους, θα είναι σαν να γυρίζει την πλάτη του στον πολύ στενό πυρήνα εκείνων των ανθρώπων που τον οδήγησαν στην κορυφή. Κι είναι αμφίβολο πλέον αν του έχουν μείνει άλλοι φίλοι…

.Είναι αυτοί οι βουλευτές που μας αξίζουν;

 «Και εσείς τι κάνατε για να εμποδίσετε τη διαφυγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό;» Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Παπαδόπουλος νομίζει ότι έχει κάνει την ερώτηση των εκατό δισεκατομμυρίων προς τον Γιάννη Στουρνάρα.

 Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος βρέθηκε ενώπιον της κοινοβουλευτικής επιτροπής που διερευνά τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ. Προσπάθησε να απαντήσει απλά και κατανοητά. «Σε καθεστώς ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, οι άνθρωποι μεταχειρίζονται τα χρήματα τους όπως θέλουν». Το αυτονόητο. Πριν από τα capital controls, ακόμα και με web banking, έστελνες κάθε μέρα δεκαχίλιαρα στο εξωτερικό...

 Ο βουλευτής επέμεινε. «Δεν μπορεί, κάτι θα μπορούσατε να κάνετε. Ισως μία δήλωση για να πείτε στον κόσμο να μη βγάλει τα λεφτά του από τις τράπεζες».  Βέβαια, αν ο κεντρικός τραπεζίτης έκανε δήλωση αυτού του ύφους, τα λεφτά θα έβγαζαν πόδια και διαβατήριο για να φύγουν μόνα τους.

Ο βουλευτής συνέχιζε: «Δεν μπορεί, κάποιο εργαλείο θα είχατε».  Ο Στουρνάρας του είπε ευθέως ότι οι αποταμιευτές είχαν ανησυχήσει λόγω της αστάθειας που προκαλούσε η διαπραγμάτευση του Γιάνη. «Δηλαδή οι δηλώσεις Αδωνι Γεωργιάδη και Ντόρας Μπακογιάννη δεν σκόρπισαν πανικό;» ξαναρώτησε ο βουλευτής. Μετά ο Στουρνάρας του θύμισε ότι μόνο το βράδυ που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα έφυγαν από τα ΑΤΜ 900 εκατ. ευρώ.

Πήρε τον λόγο ο Βορίδης. Ρώτησε πώς φτάσαμε στα capital controls. Και ο Φάμελος, πρόεδρος της Επιτροπής, υπενθύμισε ότι θέμα τους είναι τα δάνεια κομμάτων και μέσων ενημέρωσης. Σωστό. Αλλωστε, κατά την κυρίαρχη εκδοχή, φτάσαμε στα capital controls επειδή η διαπλοκή καταλήστευσε τη χώρα… κλπ.

Οποιος είχε την υπομονή να παρακολουθήσει την κατάθεση Στουρνάρα πρέπει να έχει και καρούμπαλα στο κεφάλι. Διότι ο τοίχος ήταν μία ενστικτώδης καταφυγή μετά από την υποβολή αρκετών ερωτήσεων.

Μιλάμε για βλακείες, για ηλιθιότητες, για ερωτήσεις που καταδεικνύουν την πλήρη άγνοια πολλών εκ των μελών της Επιτροπής. Τότε τι έκαναν εκεί; Εξέθεταν την άγνοια τους και έναν λόγο για να ελπίζεις λιγότερο στη σωτηρία αυτής της χώρας.

Ενας άλλος βουλευτής, ο Δημήτρης Καμμένος των ΑΝΕΛ, βγήκε και κατήγγειλε τα Lidl για αλλοίωση της ελληνικής σημαίας με αφαίρεση του σταυρού από τη συσκευασία των προϊόντων τους. «Ο περήφανος Ελληνικός Σταυρός που επέλεξαν να αφαιρέσουν συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθοδοξία καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του Ελληνικού Κράτους.» 

Βέβαια επρόκειτο για hoax, για τρολιά που λέμε εις την καθομιλουμένη, για πλάκα τέλος πάντων. Ομως ο τύπος έβγαλε ανακοίνωση την οποία και επιδεικνύει υπερηφάνως. Διότι είναι και λεβέντης και πατριώτης.

Υπάρχουν δεκάδες περιστατικά κοινοβουλευτικής ανοησίας. Και μιλάμε πάντα για το συνταγματικό τόξο, ναι; Τους βλέπεις στα πάνελ, τους ακούς στο ραδιόφωνο ή τους χαζεύεις από το βήμα της Βουλής.

 Συνειδητά ψεύδη ανακατεύονται με ασύλληπτες ανοησίες που γεννιούνται από την άγνοια, την ημιμάθεια ή την πλημμελή ανάγνωση της κομματικής γραμμής. Ξέρω ότι είναι προσβλητικό προς τον κοινοβουλευτισμό αλλά, τελικά, εκεί μέσα υπάρχουν άνθρωποι με σαφή προβλήματα αντίληψης και διαχείρισης της πραγματικότητας. Και ναι, φταίει πρωτίστως η αμορφωσιά τους που πλέον προβάλλεται ως απαραίτητο τίμημα για κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Είναι, ασφαλώς, αντιπροσωπευτικοί της κοινωνίας μας, ένας καθρέφτης μας. Ομως νομίζω ότι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των τελευταίων χρόνων αδικεί την πραγματική εικόνα της κοινωνίας. Όχι, δεν μπορεί να είμαστε τόσο λίγοι, καχεκτικά καταρτισμένοι με συμπεριφορά κουτοπόνηρου φουκαρά που ελέγχει τον λογαριασμό κάθε πρώτη του μήνα. Διότι αν είναι αυτοί μας αντιπροσωπεύουν, τότε ίσως δεν μας πρέπει σωτηρία.

.Πολιτικά παρτάλια

Η Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ που μεταδίδεται σε όλη την Ελλάδα, αλλά και οι συνεδριάσεις της Ολομέλειας της Βουλής που βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης αποτελούν μνημεία κοινοβουλευτικής και πολιτικής ιστορίας.

Θα πρέπει ο ιστορικός του μέλλοντος να τα εντάξει σε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για το πόσο χαμηλά έχει πέσει αυτή η χώρα. Αυτή η Ελλάδα που έβγαλε και στο πρόσφατο παρελθόν μεγάλους πολιτικούς που κυρίως ήταν μορφωμένοι. Κι αν δεν ήταν τόσο… παραμορφωμένοι με πτυχία και διδακτορικά όσο οι σημερινοί σίγουρα ήταν πιο καταρτισμένοι.

 Γνώριζαν το αντικείμενο για το οποίο καλούνταν να μιλήσουν, να αναλύσουν, να κάνουν πιο εκλαϊκευμένο για να το καταλάβει και ο κόσμος. Ποιον να πρωτοθυμηθείς... Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου μέχρι τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Μαρκεζίνη, τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Κανελλόπουλο, τον Ηλία Ηλιού και τον Γεώργιο Μαύρο ή ακόμη και τον μεγάλο οικονομολόγο αλλά αυτοκαταστροφικό Ανδρέα Παπανδρέου.

Για να μην πούμε ότι και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μεγάλος κοινοβουλευτικός άνδρας ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε μαζί του.

Πέραν της ευρυμάθειας των περισσότερων γνωστών πολιτικών υπήρχαν και πολλοί άγνωστοι βουλευτές οι οποίοι όμως κοσμούσαν τη Βουλή.

Και σήμερα, τι θλίψη. Δεν μιλάμε για τους «ουγκ» του ακροδεξιού τόξου. Μπράβοι, αγράμματοι και φθονεροί Χρυσαυγίτες που δεν μπορούν να αρθρώσουν ούτε μια ολοκληρωμένη πρόταση. Αυτή είναι η μια πλευρά της κατάντιας του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.

Μιλάμε ακόμη και για τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου που βάζουν πολλές φορές μπροστά ανθρώπους που είναι εκτός από άσχετοι και κουτοπόνηροι. Προσπαθούν με το υφάκι του νεοέλληνα να βγάλουν μια είδηση που θα τους βολέψει, αλλά αγνοούν και τα στοιχειώδη. Επιχειρούν να προκαλέσουν επεισόδια και να κάνουν τηλεοπτικά σόου γιατί απλά με τέτοια χορταίνει ο κόσμος και πάει να τους ψηφίσει. Υβρίζουν λες και είναι στο μαγαζί του πατέρα τους, συμπεριφέρονται με αγοραίο τρόπο σε όποιον βρεθεί απέναντί τους, δεν δείχνουν ούτε τον στοιχειώδη σεβασμό στον συνομιλητή τους, τον συνάδελφό τους, τον ελληνικό λαό που τους παρακολουθεί.

Μια τραγωδία για την οποία δεν μιλούν πολλοί, αλλά η οποία είναι κομμάτι της νεοελληνικής κατρακύλας. Μιας χώρας που δείχνει να έχει χωνέψει ότι δεν μπορεί να σωθεί. Της Ελλάδας που δεν είναι ικανή να παράγει ούτε τον κανονικό ούτε τον πολιτικό πολιτισμό.

Όποιος μπορεί ας ρίξει μια ματιά στη χθεσινή κατάθεση του Γιάννη Στουρνάρα, αλλά και στις υπόλοιπες καταθέσεις επικεφαλής ΜΜΕ, τραπεζών, στελεχών ή πολιτικών. Εκεί καταλαβαίνει κανείς πόσο χαμηλά έχει πέσει η πατρίδα μας.

Κατ’ αρχάς έχουμε να κάνουμε με βουλευτές που στην πλειοψηφία τους είναι άσχετοι με το αντικείμενο που καλούνται να εξετάσουν. Για παράδειγμα ακόμη και ο συνήθως εύστοχος, ήρεμος και ικανός πρόεδρος της επιτροπής ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Φάμελλος, δείχνει να αγνοεί πλήρως τους κανόνες της αγοράς. Και μάλιστα εξερράγη χθες γιατί;

 Γιατί του είπε ο Στουρνάρας ότι είναι έγκλημα που το ΤΣΜΕΔΕ έχει βάλει όλα του τα λεφτά στην Attica Bank. Σε καμιά άλλη χώρα ένα ασφαλιστικό ταμείο δε βάζει όλη του την περιουσία, όλα του τα αυγά σε μια φωλιά. Τι πιο λογικό; Εξερράγη ο κ. Φάμελλος γιατί το έπνιξε η οργή του… πολιτικού μηχανικού και μέλους του ΤΣΜΕΔΕ. Ένας παντελώς άσχετος με την οικονομία και τους κανόνες της αγοράς κούναγε το δάκτυλο στον κεντρικό τραπεζίτη.

Αλλά έχει κι άλλες ανοησίες. Φυσικά δεν ασχολούμαστε με καθάρματα και ο νοών νοείτω. Αλλά σε ουκ ολίγες συνεδριάσεις όπως στη χθεσινή καταλαβαίνει κανείς το επίπεδο συγκεκριμένων βουλευτών.

Είναι π.χ. ένας βουλευτής, μάλλον Καρδίτσας του ΣΥΡΙΖΑ ονόματι Λάππας. Δικηγόρος στο επάγγελμα, αλλά από το ύφος του καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για δικολάβο της επαρχίας που η μεγαλύτερή του επιτυχία είναι ότι μοίρασε δύο γαϊδουριών άχυρα. Με πονηρούλικο ύφος μικροπολιτευτάκου που στα γεράματα τον βγάζουν στην τηλεόραση κάνει ερωτήσεις πονηρές αλλά άσχετες, ασχολείται με γεγονότα και δεδομένα που ούτε και ο ίδιος καταλαβαίνει. Άμα τον ρωτήσεις τι είναι waiver θα σου πει σε άπταιστα καρδιτσιώτικα ότι μπορεί να είναι καμιά προβατίνα από ξένη χώρα. Αν του πεις να διαβάσει έναν ισολογισμό θα πάθει βέρτιγκο. Ρωτά πονηρά τον διοικητή ή όποιον άλλον βρίσκεται μπροστά του μόνο και μόνο για να βγάλει τη μεγάλη είδηση. «Ναι οι άλλοι φταίνε για την κατάντια της χώρας που ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να σώσει».

Ένας άλλος ονόματι Παπαδόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ερωτήσεις στον Στουρνάρα για τη φυγή κεφαλαίων. «Μα γιατί δεν κάνατε κάτι κύριε διοικητά για να μη φύγουν τα λεφτά;» Και ο άλλος απαντά: «Έκανα τα πάντα, αλλά το χρήμα είναι ελεύθερο να φύγει όποτε θέλει και να πάει όπου θέλει». Το αυτονόητο αλλά το ξύλο έρχεται για τον βουλευτή όταν ο Στουρνάρας του λέει: «Ξέρετε πότε μας έκοψε τη ρευστότητα η ΕΚΤ; Όταν πήγε ο υπουργός σας ο Βαρουφάκης και έλεγε ότι είναι υπουργός χρεοκοπημένης χώρας; Τι θα έκανε η ΕΚΤ αφού έτσι λειτουργεί;»

Μούγκα ο βουλευτής γιατί τι να ξέρει ο κακόμοιρος να απαντήσει; Στη Σοβιετία της εικονικής πραγματικότητας της Αριστεράς μεγάλωσε. Άσε που αν πει και κάτι μπορεί να κάτσει και ο ίδιος στο εδώλιο για όσα έκανε η πιο εξευτελισμένη κυβέρνηση της ιστορίας.

Επίπεδο πολιτικού πολιτισμού διδάσκει πάντοτε και αυτός ο… χριστιανός ο Νικολόπουλος. Γνωστός άλλωστε για τον κοινοβουλευτικό του βίο και για το ήθος του ο μοναδικός του σκοπός είναι να κάνει παράσταση. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο… «Σεφτελής» της Επιτροπής. Λέει κάτι και κανείς δεν ασχολείται μαζί του γιατί «το είπε ο Νικολόπουλος, δεν πειράζει».

Εν πάση περιπτώσει, στη Βουλή υπάρχουν πολλά πολιτικά παρτάλια, άσχετα και γι’ αυτό κι επικίνδυνα. Τα οποία όμως προσβάλλουν τη Δημοκρατία μας και μια ολόκληρη χώρα που έβγαλε σοβαρούς πολιτικούς οι οποίοι ακόμη και στις εντάσεις, τις αντιπαλότητες, τις κρίσιμες περιόδους, έβγαζαν έναν πολιτισμό που πόρρω απέχει από τους Νικολόπουλους της σημερινής Βουλής.

Αλλά τι να λέμε; Μήπως εμείς δεν τους εκλέγουμε; Μήπως δεν είναι σαρξ εκ της σαρκός μας;

.Για παγκόσμιο πόλεμο προειδοποιεί η Άγκυρα

Η τουρκική κυβέρνηση εξέφρασε τον φόβο ότι μπορεί να οδηγηθούμε σε παγκόσμιο πόλεμο, αν οι σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ επιδεινωθούν. "Αν αυτός ο πόλεμος διά αντιπροσώπων συνεχιστεί, ας είμαι ξεκάθαρος, μετά από αυτό οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα φτάσουν στο σημείο του πολέμου", δήλωσε χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Νουμάν Κουρτουλμούς, σε συνέντευξη στο Anadolu. Προειδοποίησε μάλιστα ότι η σύγκρουση στη Συρία έχει φέρει τον κόσμο "στο χείλος της έναρξης ενός μεγάλου τοπικού ή παγκοσμίου πολέμου".

Η Άγκυρα είναι μέλος της συμμαχίας υπό τις ΗΠΑ, που κάνει επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτος με αεροπορικές επιδρομές, αλλά επίσης υποστηρίζει τους μαχητές της συριακής αντιπολίτευσης, προκειμένου να ανακαταλάβουν εδάφη των τζιχαντιστών. Την τελευταία εβδομάδα οι σχέσεις Μόσχας-Ουάσιγκτον επιδεινώθηκαν, με τις ΗΠΑ να αναστέλλουν τις συζητήσεις για τη Συρία, κατηγορώντας τη Ρωσία για επιθέσεις. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, ζήτησε να γίνει έρευνα για εγκλήματα πολέμου, κατηγορώντας τη Μόσχα και το καθεστώς Ασαντ ότι εσκεμμένα βομβάρδισαν νοσοκομεία.

Όσον αφορά την επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία, μια κίνηση που κατά πολλούς θα επιδεινώσει τις σχέσεις της με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, ο Κουρτουλμούς σημείωσε πως η Τουρκία είναι μέλος σε πάνω από 10 διεθνείς συμμαχίες, συμπεριλαμβανομένου και του ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα επιδιώκει την ένταξή της στην ΕΕ, αλλά και να είναι μέλος των Βαλκανίων και του Καυκάσου. Επισήμανε επίσης ότι τα τουρκικά στρατεύματα θα παραμείνουν στο στρατόπεδο Μπασίκα στο βόρειο Ιράκ, μέχρι το ISIS να εκδιωχθεί από την κοντινή Μοσούλη.