.Κρατικές ρυθμίσεις, γενική απορρύθμιση

Οι κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία έχουν άμεσες συνέπειες στη συμπεριφορά όλων. Ρυθμίσεις που εισηγείται η κυβέρνηση, εγκρίνει η Βουλή και ερμηνεύουν οι υπουργικές υπηρεσίες, άλλοι διοικητικοί οργανισμοί αλλά και τα δικαστήρια όταν καλούνται να τις εφαρμόσουν, δημιουργούν επίσης στρεβλώσεις, συχνά απρόβλεπτες.

Οσο προφανές είναι ότι για να κινηθεί η οικονομία και να σημειωθεί ανάπτυξη απαιτούνται επενδύσεις και μάλιστα σημαντικές, άλλο τόσο είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι όλα ξεκινούν από την επάνοδο στην κανονικότητα. Ο μόνος τρόπος για να συντηρηθεί η διαφαινόμενη σταθεροποίηση της οικονομίας είναι να στηριχθεί με κάθε τρόπο η κατανάλωση. Που θα έρθει όταν οι πολλοί σταματήσουν να φοβούνται πως η μελλοντική κατάσταση των οικονομικών τους θα είναι δυσκολότερη από την παρούσα.

Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να εκτιμηθεί ότι ο κίνδυνος απώλειας εισοδήματος είναι πολύ μικρός. Οσοι, καθ’ όλη αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο της ευρύτατης χρηματοοικονομικής κρίσης, κατόρθωσαν να διασφαλίσουν τη θέση εργασίας τους, να αναδιαρθρώσουν τις επιχειρήσεις τους και να αναδιοργανώσουν την επαγγελματική τους απασχόληση, είναι καλύτερα προετοιμασμένοι για να υιοθετήσουν μια «επεκτατική» συμπεριφορά.

Αν δεν το κάνουν, φταίνε οι φόροι. Νέες και παλαιότερες επιβαρύνσεις μειώνουν άμεσα το διαθέσιμο εισόδημα, αποστερούν τις εναπομείνασες καταθέσεις, ενώ δημιουργούν ασάφειες και ανησυχίες για τις επιπτώσεις που θα έχουν στα μελλοντικά εισοδήματα. 

Μετρήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έδειξαν μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος κατά -1,2% και -0,4% στα δύο πρώτα τρίμηνα. Αιτία είναι οι φόροι στο εισόδημα και την περιουσία, ενώ και οι περικοπές στις κοινωνικές μεταβιβάσεις (επιδόματα, κάλυψη δαπανών, κ.λπ.) είχαν αρνητική επίπτωση. 

Από την άλλη, οι μισθωτοί με εξαρτημένη εργασία στον ιδιωτικό τομέα πετυχαίνουν αύξηση των εισοδημάτων τους (κατά 2,9% και 1,8%), η οποία όμως δεν είναι αρκετή για να αντισταθμίσει τις αρνητικές επιπτώσεις της κρατικής φοροαφαίμαξης.

Οι ρυθμίσεις του νέου συνταξιοδοτικού έχουν επίσης ισχυρότατες και έντονα αρνητικές επιπτώσεις στη συγκυρία. Οχι μόνον επειδή δημιουργεί αμφιβολίες ως προς την ασφάλεια που παρέχει στους ασφαλιζόμενους. Αλλά για τον απλό λόγο ότι έχει δημιουργήσει στους πολλούς την πεποίθηση ότι θα αυξήσει το βάρος των εισφορών-φόρων, θα αφαιρέσει δηλαδή μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου εισοδήματος.

Ακόμη και το επίδομα των 615 εκατομμυρίων που διένειμε η κυβέρνηση σε μερίδα των συνταξιούχων, είναι αμφίβολο αν κατέληξε στην κατανάλωση, όπως πίστευε η κυβέρνηση. Η έστω και μικρή αύξηση των καταθέσεων και η συνεχιζόμενη ένταση της φορομπηχτικής καταιγίδας δείχνουν ότι ακόμη και οι γέροντες δεν πιστεύουν σε καλύτερες μέρες. 

 ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

.Λάου λάου το πάνε για επιστροφή στη δραχμή…

Όλοι γνωρίζαμε ότι αυτή η Κυβέρνηση ποτέ δεν ήθελε την παραμονή στην ΕΕ και στο Ευρώ. Οταν έδιναν συνεντεύξεις άκουγαν Ευρώ και γινόταν το χρώμα του προσώπου τους από μπλε εως μωβ. Πήραν την εξουσία, μη έχοντας ούτε γνώσεις, ούτε ικανότητες, ούτε προσωπικό που να γνωρίζει πως κυβερνιέται ένα Κράτος (δυο γαϊδουριών άχυρα δεν ήξεραν-ούτε ξέρουν, να χωρίζουν)… Η Κυβέρνηση, ένα συνονθύλευμα βολεμένων από το παλαιό κραταιό ΠΑΣΟΚ (ακούς νυν υπουργούς που φτιάχτηκαν επί ΠΑΣΟΚ, πήραν θέσεις να λένε "το παλιό σύστημα φταίει", παραδέχονται δηλαδή ότι φταίνε αυτοί, αλλά τώρα είναι νέοι στο ... περισσότερα »

.Η τρομοκρατία ξαναμπαίνει στη ζωή μας

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλόγισε στην κυβέρνηση «αδυναμία» να παρέμβει για να αντιμετωπίσει τον «κύκλο των αντιεξουσιαστών», προσθέτοντας πως «η Αστυνομία αν είχε πολιτική εντολή και κατεύθυνση θα μπορούσε να «καθαρίσει» τα Εξάρχεια».

Δήλωσε ότι ως πρωθυπουργός «θα καθαρίσω τα Εξάρχεια», ότι θα καταργηθεί ο νόμος Παρασκευόπουλου και πως θα φτιαχτεί τουλάχιστον μία φυλακή υψίστης ασφαλείας.

Αυτονόητο είναι από έναν πρόεδρο κόμματος της δεξιάς να υπόσχεται ότι θα καθαρίσει το άβατο των Εξαρχείων, αν και πολλές φορές έχουμε ακούσει ανάλογες υποσχέσεις. Μακάρι ο Κυριάκος να κάνει πράξη την υπόσχεσή του και να μη δώσει καθόλου σημασία στις αντιδράσεις που θα έχει από τους «ευαισθητούληδες» που θα μιλήσουν για «συλλογικότητες», «ανθρώπινα δικαιώματα» ή για αυτοδιαχείριση των Εξαρχείων.

Ήδη η κυρία Αναγνωστοπούλου, η πρώην υπουργός Παιδείας μίλησε για «δαιμονοποίηση» της περιοχής και για λανθασμένες εντυπώσεις ότι κάτι «τρομερό γίνεται εκεί». Καταλαβαίνουμε λοιπόν που πάει το πράγματα από τους «αριστερούς».

Και μακάρι και ο κόσμος να αντιληφθεί επιτέλους ότι το να κάνει τα στραβά μάτια ή να δικαιολογεί τους... κακόμοιρους τους επαναστάτες που θέλουν έναν καλύτερο κόσμο, ουσιαστικά είναι ένοχος στις δολοφονίες αθώων ανθρώπων.

Τι θα γινόταν χθες αν ο αστυνομικός που τραυματίστηκε έπεφτε νεκρός; Ένας πατέρας τριών παιδιών που μεταφερόταν με ασθενοφόρο και έλεγε «αφήστε με να δω τα παιδιά μου»; Το εντυπωσιακό είναι ότι, όπως καταγγέλλουν οι αστυνομικοί, δεν υπήρξε εντολή ή κάποιος σχεδιασμός για να υπάρξει κυνηγητό του τρομοκράτη. Κανείς δεν σχεδίασε π.χ. μια μαζική εκστρατεία να καθαρίσει η περιοχή των Εξαρχείων από τρομοκράτες ή όσους κινούνται στις παρυφές της τρομοκρατίας.

Οι πληροφορίες λένε ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν ανεξέλεγκτες με ορμητήριο τα Εξάρχεια, θα ξαναχτυπήσουν. Θέλουν ένα γνωστό θύμα ώστε να κερδίζουν λαϊκό έρεισμα. Θέλουν να σκοτώσουν πολιτικό, μέλος της τρόικας, επιχειρηματία ή τραπεζίτη. Θέλουν να κάνουν... πολιτική σκοτώνοντας ανθρώπους και παρεμβαίνοντας στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.

Σύμφωνα με τις σημειώσεις της Ρούπα, παρακολουθούσαν τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά, ενδεχομένως να ήθελαν να δουν αν μπορούν να χτυπήσουν έναν από αυτούς ή κάποιον άλλον πολιτικό. Ό,τι κι αν έχουν στο τρελό μυαλό τους, το ζήτημα είναι ότι η τρομοκρατία ξαναμπαίνει στη ζωή μας και μπορεί να ανοίξει ένας νέος κύκλος αίματος.

Και το κράτος τι κάνει; Οι πληροφορίες λένε ότι μετά τα χτυπήματα στην πρεσβεία της Γαλλίας, απέναντι από τη Βουλή, μετά την επίθεση στην πρεσβεία του Μεξικού με καλάσνικοφ αλλά και μετά τις συνεχείς επιθέσεις μπαχαλάκηδων κατά της διμοιρίας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια, είχαν πέσει στο τραπέζι συγκεκριμένες προτάσεις. Μία από αυτές έλεγε ότι θα υπάρχουν εποχούμενες περιπολίες με περιπολικά ή με μηχανάκια που θα επεμβαίνουν με τα πρώτα επεισόδια ή με τρομοκρατικά χτυπήματα.

Αντ' αυτού δεν έχει γίνει τίποτε, τα ΜΑΤ είναι στο έλεος του κάθε τρελού και είναι θέμα χρόνου να κλάψουμε πάνω από το πτώμα κάποιου ανθρώπου. Η κυβέρνηση έχει δείξει ότι ακολουθεί την τακτική της ανοχής στο κράτος των Εξαρχείων, παρ' ότι συνελήφθη η Ρούπα, μια σύλληψη που λένε ότι έγινε επειδή ήθελαν συγκεκριμένοι κύκλοι να γίνει τις προηγούμενες ημέρες.

Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας χρειάζεται βούληση της πολιτείας και εγρήγορση από τον κόσμο. Αλλά το «ξεκαθάρισμα» των Εξαρχείων δεν χρειάζεται πολλά πράγματα. Μια απόφαση να τελειώνουμε με το άβατο και να επανέλθει η ομαλότητα και η νομιμότητα.

.Τα σαπρόφυτα της δημοσιογραφίας και οι σύγχρονοι Γεωργαλάδες

H ελληνική δημοσιογραφία τα τελευταία χρόνια δεν διάγει και τις καλύτερες ημέρες της. Σαπρόφυτα φύτρωσαν στο χώρο, εκβιασμοί έγιναν ουκ ολίγοι, στοχευμένα δημοσιεύματα υπήρξαν, πληρωμένοι κονδυλοφόροι έκαναν τη δουλειά τους, έβγαλαν περιουσίες κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Και βεβαίως, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά επιχειρηματίες και εφοπλιστές, αμφιβόλου ποιότητας και με πολύ βρόμικο ποινικό μητρώο που διείσδυσαν στα μίντια προκειμένου να τύχουν ασυλίας πληρώνοντας σε «μαύρες» σακούλες απίστευτα ποσά ώστε να προστατεύονται οι ίδιοι και να χτυπιούνται οι εχθροί.

Ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι τους περισσότερους από αυτούς, κάτι αποβράσματα της δημοσιοκαφρίλας που ακόμη και σήμερα διάγουν βίο τρυφηλό, πέραν πάσης αμφιβολίας. Όλοι αυτοί οι κοινοί εκβιαστές, οι ψεύτες που γράφουν δημοσιεύματα τα οποία δεν στηρίζονται πουθενά, επιβεβαιώνουν την παροιμία που λέει «μια του ψεύτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του ώρα».

Θυμόμαστε ένα φυντάνι της δημοσιογραφίας που βρίσκεται στην επικαιρότητα. Έγραψε μια ολόκληρη σελίδα για υπουργό, τον κατασυκοφάντησε με αστήρικτα επιχειρήματα, δεν έκανε τον κόπο να ελέγξει τις πηγές του, ό,τι φράση κι αν χρησιμοποίησε ήταν ψέματα. Η σελίδα δημοσιεύτηκε, προκλήθηκε πάταγος, υπήρξαν άμεσα διαψεύσεις, ο θιγόμενος πήρε τηλέφωνο και απείλησε με μηνύσεις αν δε γίνει διόρθωση. Ξέρετε τι απάντησε ο εν λόγω κάφρος που έχει εκατομμύρια τώρα; «Έλα μωρέ, δεν έγινε τίποτε. Γράψε λάθος. Θα κάνουμε μια διόρθωση στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας».

Ήρθε το επόμενο φύλλο και η διάψευση ήταν 100 λεξούλες θαμμένες σε κάποια παραπολιτική στήλη, όταν το ρεπορτάζ που ήταν εντελώς ψεύτικο και συκοφαντικό έπιανε 1.000 λέξεις. Όταν ο θιγόμενος ρώτησε αν πρέπει να κάνει μήνυση του είπαν: «Που να μπλέκεις τώρα με το… μεγάλο αφεντικό. Αυτός είναι μούτρο, κάτσε στα αυγά σου μην έρθουν οι μπράβοι του».

Ο όμορφος αγγελικά πλασμένος κόσμος της δημοσιοκαφρίλας είναι αυτός. Σίγουρα δεν είναι αυτή η δημοσιογραφία στην Ελλάδα, αλλά είναι ένα σύμπτωμα που θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί. Αλλά σε μια χώρα διαλυμένη, γιατί να λειτουργούν καλά και τα μίντια;

Αυτό είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι οι «θιγόμενοι» πολιτικοί που κάνουν τσαμπουκά διώκοντας με τον χειρότερο τρόπο όποιον τολμά να τους πάει κόντρα. Απειλούν, βρίζουν, παίρνουν τηλέφωνα και ζητούν την απόλυση καλών δημοσιογράφων, κάνουν μηνύσεις και στέλνουν στρατιές αστυνομικών σε γραφεία εφημερίδων. Εκβιάζουν με δάνεια εκδοτικές επιχειρήσεις, στήνουν διαγωνισμούς για τις τηλεοπτικές άδειες εμφανώς αντισυνταγματικές, κάνουν μυστικά ραντεβού με λαμόγια εκδότες και καναλάρχες και ταυτόχρονα το παίζουν απηνείς διώκτες της διαπλοκής.

Κλασικό παράδειγμα ο Παύλος Πολάκης που θα έχωνε κάποτε έναν δημοσιογράφο στα δύο μέτρα. Αυτός που βρίζει, φωνάζει, απειλεί όποιον δεν του αρέσει. Αυτός που έχει κάνει καριέρα συνδικαλιστή φωνάζοντας και στοχοποιώντας. Άλλο κλασικό παράδειγμα ο Πάνος Καμμένος που έχει στήσει βιομηχανία μηνύσεων κατά βουλευτών, δημοσιογράφων, εκδοτών, ο ίδιος που έχει στήσει δικό του δίκτυο υποστήριξης των… σπουδαίων του επιτευγμάτων στην Άμυνα κι έχει διορίσει αμφιβόλου αξίας και ποιότητας «συνεργάτες».

Στο ίδιο μήκος κύματος κι άλλοι υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Όταν κάτι δεν τους αρέσει, όταν η κριτική που γίνεται εναντίον τους δεν είναι αυτή που θα ήθελαν βγάζουν φωτιές. Απειλούν, στοχοποιούν, ονοματίζουν δημοσιογράφους δίνοντάς τους βορά σε κάθε λογής ημίτρελο ψευτοτρομοκράτη των Εξαρχείων.

Η κυβέρνηση της «Αριστεράς» και των ψεκασμένων έχει αλλεργία με την ελευθεροτυπία, με την αντίθετη φωνή, με την κριτική. Και διολισθαίνει επικίνδυνα σε πρακτικές Ερντογάν όσο βλέπει ότι χάνει την εξουσία. Η προσπάθεια των παπατζήδων να ελέγξουν την τηλεόραση με τα τέσσερα κανάλια είναι ενδεικτική κι ευτυχώς που στην Ελλάδα λειτουργούν ακόμη τα δικαστήρια, σε αντίθεση με την Τουρκία. Όμως, δεν βάζουν μυαλό και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να ελέγξουν τον τύπο. Χαρακτηριστική η απαγόρευση δημοσιογράφων και φωτογράφων που θέλουν να μπουν στη Μόρια και να καταγράψουν το δράμα των παγωμένων προσφύγων. 

Για το Μαξίμου μόνο η Συριζαίϊκη ΕΡΤ και το "ξεπουλημένο" ΑΠΕ είναι τα μέσα που μπορούν να έχουν παντού πρόσβαση. Μαζί με την Αυγή, το Κόκκινο, το Left, το Έθνος και δύο – τρία troll του διαδικτύου, κάτι απίθανους σαλτιμπάγκους της δημοσιοκαφρίλας της «Αριστεράς» έχουν στήσει το μαγαζάκι τους. Όλοι οι άλλοι είναι οι εχθροί. Το αποδεικνύουν οι προσπάθειες φίμωσης κάθε ρεπορτάζ που βγαίνει στο φως με τα γνωστά πλέον σε όλους βρόμικα non paper του Μαξίμου.

Για να δούμε ποιος θα νικήσει; Οι εκβιαστές της δημοσιογραφίας; Οι Σταλινικοί της κυβέρνησης ή η ενημέρωση που δεν έχει άλλο σκοπό παρά μόνο να ξεμπροστιάζει τα κακώς κείμενα και να βοηθά στο να γίνει λίγο καλύτερη η Ελλάδα;