.Φίλης, Παιδεία, Θρησκεία …

Οι κομμουνιστές, τα παλαιότερα χρόνια που δεν είχαν τη δυνατότητα να αντιτίθενται στην οφθαλμοφανή διαφορά μεταξύ της κοινωνίας που εκείνοι πρότειναν με την Δυτική αλλά κι ελληνική κοινωνία που αναπτυσσόταν ραγδαία, στήριζαν την πολιτική τους σε ένα δίπτυχο: 

*Την ειρήνη* για την οποία προπαγάνδιζαν (κι ας εισέβαλλαν βιαίως οι αδελφοί τους Σοβιετικοί σε κράτη κι υποδούλωναν λαούς στο όνομα του σοσιαλισμού) και *στο «εποικοδόμημα Παιδεία – Πολιτισμός – ΜΜΕ.* Αργότερα, όταν τα τείχη έπεσαν, όταν τα σκλαβωμένα κράτη επαναστάτησαν, οι ιδεοληψίες τους απλώς κρύφτηκαν. Ουδόλως, όμως, εγκ... περισσότερα »

.Η αριστερή δημοσιογραφία από τον Φλωράκη… στον Τσίπρα*

Τελικώς ο “αγωνιστής” Καλογρίτσας παραιτήθηκε ώστε να δικαιολογηθούν οι αθλιότητες που διέπραξε προσφάτως η κυβέρνηση γύρω από τις τηλεοπτικές άδειες κα να τις φορτώσουν σε αυτόν. 

Ωστόσο η υπεράσπιση, από το σύνολο της αριστερής δημοσιογραφίας και τα έντυπά της, της επιλογής Καλογρίτσα[1], τη στιγμή που βοά ο τόπος για τα «δανεικά βοσκοτόπια», αποτέλεσε το τελειωτικό πλήγμα στην αξιοπιστία των εσχάτων δημοσιογραφικών καλάμων της αριστεράς. Ανοίγει δε ένα, εξ ίσου σημαντικό με εκείνο του ΔΟΛ, κεφάλαιο του μεταπολιτευτικoύ τοπίου, εκείνο των «ψευδο»μεγιστάνων της αριστεράς και τ... περισσότερα »

.Ντεμέκ αριστεροί, γνήσιοι παπατζήδες…

Πώς το έχουν καταφέρει έτσι τούτοι εδώ; Δεν περνάει μέρα που να μη βάζουν τρικλοποδιά στον εαυτό τους. Το παπατζιλίκι τους πάει σύννεφο. Κι ενώ βλέπουν ότι τους έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή κατρακύλα (σε λίγο οι δημοσκόποι θα ψάχνουν ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ με το ντουφέκι, έτσι που ντρέπονται να το λένε), μυαλό δεν βάζουν.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση έχοντας να αντιμετωπίσει δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων. Το ήξεραν και έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι. Αλλά προτίμησαν το παπατζιλίκι: θα σκίσουμε τα Μνημόνια, θα χορεύουν οι αγορές στο ρυθμό μας, αποκλείεται να πει «όχι» η Μέρκελ. Ομως, το παπατζιλίκι (το κάθε παπατζιλίκι, δεξιό και αριστερό) πληρώνεται ακριβά. Το γνωρίζουμε όλοι πλέον, το βλέπουμε στη ζωή μας. Αλλά για τους εναπομείναντες αφελείς, έρχονται οι ξένοι αξιωματούχοι και το επιβεβαιώνουν...

 Πάει αυτό. Είχαν, λέει, αυταπάτες, αλλά τις ξεπέρασαν. Και άρχισαν να τα δίνουν όλα για να παίρνουν τις δόσεις των δανείων. Ρεαλισμός, θα έλεγε κάποιος. Εντάξει. Αλλά το παπατζιλίκι συνεχίζεται. Αλλο παράδειγμα: όλες οι ΔΕΚΟ μεταβιβάζονται στο περιβόητο Υπερταμείο για 99 χρόνια.

 Για «αξιοποίηση», το παλιό «ξεπούλημα», για το οποίο κατακεραύνωναν τους Σαμαροβενιζέλους (οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, δεν τόλμησαν να κάνουν κάτι τέτοιο). Κι ενώ το ψήφιζαν στη Βουλή, οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ κορόιδευαν ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί εμάς τους υπόλοιπους. Οι μεν έλεγαν ότι η ένταξη των ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο δεν σημαίνει και πώλησή τους (εδώ), ο δε (ειλικρινέστερος) ότι μπορεί και να πουληθούν, αλλά όσο είναι αυτός υπουργός δεν θα γίνει (εδώ).

Πάει κι αυτό. Σε 99 χρόνια θα δούμε (ζωή να ‘χουμε!) αν θα επιστρέψουν στο Δημόσιο.

Δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε τόσο για να δούμε τη συντριβή των διαπλεκομένων καναλαρχών. Την βλέπουμε ήδη. Είναι τόσο ατζαμήδες (οι ΣΥΡΙΖΑίοι υπουργοί, όχι οι καναλάρχες) που κατάφεραν να συντρίψουν ακόμα και τον δικό τους διαπλεκόμενο, ο οποίος δεν βρήκε λεφτά και θα μείνει εργολάβος. 

Είχαν μπροστά τους ένα προνομιακό γήπεδο για να παίξουν μπάλα. Αντί να βάλουν αντικειμενικούς κανόνες, να πάρoυν λεφτά από τους σημερινούς καναλάρχες και να προσθέσουν όσους ακόμα νέους είχαν να δώσουν, πήγαν να ελέγξουν όλο το τοπίο, προσπαθώντας να φτιάξουν και το Syriza Channel. Δεν υπολόγισαν, όμως, ότι βρίσκονται στην εποχή της Τρόικας και δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν τη μοναδική Τράπεζα, που θα έδινε τα λεφτά. Και την πάτησαν. 

Η ατζαμοσύνη, μαζί με το παπατζιλίκι, οδήγησαν στο φιάσκο.

Κι ας πούμε ότι στα προηγούμενα που περιγράψαμε ηττήθηκαν από υπέρτερες δυνάμεις (δεν είναι σε όλα έτσι, αλλά ας το δεχτούμε χάριν του διαλόγου). Ποια αριστερή λογική-τρομάρα της- λέει να μη μπορείς να οργανώσεις στοιχειωδώς την αλλαγή στη διδασκαλία του πιο αδιάφορου (για τους μαθητές) μαθήματος;

 Ηθελε να κάνει μια επίδειξη αριστεροσύνης ο Φίλης με τα Θρησκευτικά, κοκορεύθηκε για λίγο, αλλά τελικά έγινε κότα, μετά το μεγαλοπρεπές «άδειασμά» του από τον Τσίπρα (εδώ).

Είναι «αριστερά» όλα αυτά; Δυσφήμηση της (όποιας έννοιας) Αριστεράς είναι. Ντεμέκ Αριστεροί είναι, που προσπαθούν να επιβιώσουν με την εξαπάτηση, κοινώς με το παπατζιλίκι. Μόνο και αυτό κάποια στιγμή παύει να αποφέρει κέρδη, όταν τα κορόιδα πάρουν χαμπάρι τους παπατζήδες.

.Οι κατσαπλιάδες που μας κυβερνάνε…

Θυμάμαι στις πρώτες εκλογές που ψήφισα ως φοιτητής. Άνοιξη του '88, καταβάλαμε μία εισφορά στο ΦΣ, τα δε χρήματα στοιβάζονταν σε ένα σωρό στην άκρη ενός μακριού τραπεζιού στην Α31/ΦΜΣ/ΑΠΘ. Ένας από του αριστερούς λεχρίτες Κνίτες που είχαν κατέβει από τα βουνά -σίγουρα στο Σύριζα τώρα, αφού πέρασαν από το ΝΑΡ- βούτηξε μια αγκαλιά χαρτονομίσματα και τα έδωσε σε έναν από την παρέα με την εντολή ''να πάρε, να φέρεις καφέδες και τυρόπιτες να φάμε''. Τα λεφτά ήταν τόσα που έτρωγαν όλοι τους στο Όλυμπος-Νάουσα ή στο Τίφανις, ή δεν ξέρω και εγώ που αλλού. Αυτοί είναι οι κατσαπλιάδες που μας κυβερνάνε .

Οι καφενόβιοι καταληψίες που ανέλαβαν να κυβερνήσουν αυτή τη χώρα είναι άνθρωποι που κατ' ουσίαν δεν έχουν δυσκολευτεί ποτέ στη ζωή τους. Είτε από τις περιουσίες ων οικογενειών -όλοι είναι κληρονόμοι τεράστιων περιουσιών, είτε από τις διασυνδέσεις των γονέων και της τεχνογνωσίας που τους δίδαξαν οι γονείς και οι καθοδηγητές αυτοί οι άνθρωποι δεν έχασαν ποτέ. Βασικά γιατί ποτέ δεν έδωσαν καμία δύσκολη μάχη. Όλες ήταν στημένες για να τις κερδίσουν. Οι αριστεροί είναι εκπαιδευμένοι στη διαρκή αποδόμηση της προσπάθειας που έκανε κάποιος, ήταν εύκολο όταν προβλήματα χτύπησαν την πόρτα καθενός να πάνε και να τον εκφράσουν και τελικά να τον πείσουν να τους ψηφίσει και να τους αναθέσει την κυβέρνηση…

 Στα επτά χρόνια μνημονίου οι εταίροι εξέφρασαν αυτοκριτικές για λανθασμένο σχεδιασμό, για πλημμελή εφαρμογή των συμφωνημένων από την πλευρά μας αλλά ποτέ δεν απέρριψαν την επιλογή των μέτρων που συμφωνήθηκαν: είναι η πρώτη φορά.

Οι καφενόβιοι καταληψίες - με το λίγο μυαλό τους- έχουν το απίθανο σχέδιο της αναδιανομής του πλούτου. Θα βουτήξουν τα λεφτά των πλουσίων ή των κορόιδων που πληρώνουν φόρους και θα τα μοιράσουν στους κολλητούς τους και έτσι θα μείνουν στην εξουσία.

Όλα τα χρόνια που τριγυρνούσαν στα καφενεία και στα μπαρ και αντήλλασσαν τις πουλαντζοδουζίνιες θεωρίες επανάστασης και τα οικονομικά της ενεργού ζήτησης που ανέπτυσσε ο Τσακαλώτος, και ακόμη  δεν τους περνάει από το μυαλό ότι σύστημα δεν έχει πλέον εξωτερική τροφοδοσία. Άλλωστε είχαν μάθει ότι η εξωτερική τροφοδοσία ήταν δεδομένη -είτε βουτάμε τα λεφτά των κορόιδων είτε μας τα έχουν κληροδοτήσει, κτλ. κτλ.

Την αποτυχία των σχεδίων τους δεν την διανοούνται. 

Άλλωστε δεν έχει συμβεί ποτέ. Με το δεδομένο ότι διάφοροι Λούληδες κλπ τους είχαν πάρει τα μυαλά με την παντοδυναμία τους, οι αστοχίες στις λεπτομέρειες είναι δεδομένες. Με τη συσσώρευση μικροπροβλημάτων στο τέλος θα κληθούν να λάβουν αποφάσεις αλήθειας με την οποία είναι σε διάσταση, οπότε μόνοι τους θα την κοπανήσουν με ένα κλάμα περί κακών ξένων κλπ. που δεν αφήνουν τους λαούς να ζήσουν κλπ. και θα αρχίσουν πάλι να καίνε τη χώρα. Δεν ξέρω με τι τρόπο θα αποφύγουμε τα χειρότερα. Ο λαός έχει δεχθεί πολλές τοξικές ουσίες…

.Όμηρος των ψεμάτων και των σκανδάλων

Ήταν ακριβώς όπως περιμέναμε από έναν πρωθυπουργό που είναι όμηρος της εικόνας του και δεν βλέπει την πραγματικότητα. Και δεν περιμέναμε τίποτε παραπάνω από το να αμυνθεί... επιτιθέμενος στα ίδια γνωστά κέντρα που έχουν βάλει στόχο να τον ρίξουν από την κυβέρνηση. Θεωρίες συνωμοσίας, ατάκες που πουλάνε σε κάτι τελειωμένους Συριζαίους ταλιμπάν, αποφυγή εξηγήσεων για τα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες. Και το κυριότερο, δείγμα της αμηχανίας του και του εκνευρισμού του: Η συζήτηση αφορούσε την Παιδεία κι ο Τσίπρας αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ομιλίας του για να μας πει ότι η ΝΔ εξυπηρετεί συμφέροντα, ότι του επιτίθεται το παλιό πολιτικό σύστημα και άλλες τέτοιες μπαρούφες που έχουν κουράσει.

Κουβέντα για τη διάλυση της Παιδείας, κουβέντα για τον αδιάβαστο Φίλη, ούτε μια συγγνώμη στην Εκκλησία για την χωρίς διάλογο απόφαση του υπουργού να αλλάξει τα Θρησκευτικά. Λες και το πρόβλημα στα σχολεία είναι το μάθημα κι όχι ότι δεν λειτουργεί απολύτως τίποτε.

Αναφερόμενος στο θέμα των αιώνιων φοιτητών ο πρωθυπουργός τόνισε πως «το ζήτημα δεν είναι να κόψεις τους αιώνιους φοιτητές, το ζήτημα είναι να καταφέρουμε να μη γεννά το πανεπιστήμιο αιώνιους φοιτητές», εντοπίζοντας μία από τις αιτίες στο εξεταστικό σύστημα που σπρώχνει φοιτητές να σπουδάζουν σε πανεπιστήμια που δεν αγαπούν.

Μα γιατί δεν ρώτησε τον διπλανό του υπουργό Φίλη που ακόμη να πάρει πτυχίο, όχι γιατί δεν του άρεσαν οι σπουδές αλλά γιατί γνώριζε εξ αρχής ότι στην αριστερά κάνεις καριέρα ακόμη κι αν είσαι τεμπέλης.

«Δεν είστε με την ποιότητα, αλλά με συγκεκριμένα συμφέροντα και στο χώρο της εκπαίδευσης», είπε απευθυνόμενος στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έκανε επίσης λόγο για ιδιαίτερες σχέσεις με ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων και τους επέκρινε ότι «είναι με τα ακριβά σχολεία των λίγων».

Μα καλά. Απ' ότι γνωρίζουμε σε ιδιωτικό σχολείο δεν τα πάει τα παιδιά του ο κ. Τσίπρας; Ο Ερνέστος που πάει κύριε πρωθυπουργέ; Γιατί δεν πάει στο σχολείο της Γκράβας που είναι και δίπλα από την Κυψέλη;

Αυτές οι ανοησίες περί συσχέτισης με τα συμφέροντα όσων πιστεύουν ότι τα δημόσια σχολεία πρέπει να αναβαθμιστούν και να γίνουν σαν τα ιδιωτικά κι όχι το αντίθετο είναι δείγμα της αποτυχίας της κυβέρνησης. Αλλά δυστυχώς και στοιχείο της ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς που κινητοποιεί τους πολίτες κατά οποιασδήποτε προσπάθειας γίνεται για αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Η ρετσινιά της αριστείας και η ντροπή της καριέρας είναι αυτά που θα κυνηγούν για μια ζωή την κυβέρνηση. Ό,τι κι αν πει ο Τσίπρας, όπως κι αν υπεκφύγει από τις ευθύνες του, θα τον κυνηγά μια ζωή η διάλυση κάθε τι που έπιασε στα χέρια του. Αυτός δεν είναι πρωθυπουργός. Αυτός είναι... terminator.

Βεβαίως δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει και για το θέμα των ημερών, τα Μέσα Ενημέρωσης. Ξέχασε να αναφέρει τον Καλογρίτσα βεβαίως, όμως, είπαμε. Ζει στον δικό του κόσμο.

«Δυστυχώς πλέον, το σκοτάδι της προπαγάνδας και της συκοφαντίας του παλιού πολιτικού συστήματος και των συστημικών Μέσων που στηρίζει απειλεί να καλύψει τα πάντα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κάποιους να απειλούν να καλύψουν την χώρα στο σκοτάδι. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι», είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Μάλιστα επιτέθηκε στη Νέα Δημοκρατία λέγοντας πως «είναι απέναντι στην κυβέρνηση στην μάχη κατά της διαπλοκής και ότι υιοθετεί τις πιο ακραίες θέσεις των δανειστών».

«Η ΝΔ είναι απέναντι στον αγώνα να σπάσουμε το αμαρτωλό τρίγωνο της διαπλοκής. Εδώ και ένα μήνα παίζεται από το παλιό πολιτικό σύστημα και τα συστημικά μέσα που το στηρίζουν, το παιχνίδι της "αριστερής παρένθεσης", τόνισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την διάρκεια της συζήτησης στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στην Βουλή. Πρόσθεσε δε ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση έχει προστρέξει από πέρυσι να υποστηρίξει τις πιο ακραίες θέσεις των δανειστών και πρόσθεσε: «Μεταρρυθμίσεις για τη ΝΔ σημαίνουν απολύσεις, απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο πρωθυπουργός μίλησε και για το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και απευθυνόμενος προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης είπε: «Τώρα που βλέπετε ότι ο διαγωνισμός προχωρά κανονικά, κάνετε ό,τι μπορείτε για να τον απονομιμοποιήσετε» και πρόσθεσε: «Έχετε το θράσος εσείς να μιλάτε για σκάνδαλο του ΣΥΡΙΖΑ στις τράπεζες. Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Αν θέλετε να βρείτε δάνεια χωρίς εγγυήσεις, ψάξτε πρώτα στα δικά σας βιβλία. Ότι και να κάνετε οι φίλοι και οι προστατευόμενοί σας θα περάσουν από το ταμείο και θα πληρώσουν».

Όπως είπαμε. Η λέξη... Καλογρίτσας, όπως και «ΣΥΡΙΖΑ Bank», ή «ΣΥΡΙΖΑ TV» είναι απαγορευμένες λέξεις για την κυβέρνηση και προσωπικά τον Τσίπρα. Αλλά θα τον κυνηγούν οι Ερινύες. Δεν θα μπορεί να κοιμηθεί.

.Η αστική Δημοκρατία ψόφησε

Βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο και αντί να σπάσει το κεφάλι σπάει ο τοίχος. Κάπως έτσι θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει το πολιτικό τέλμα που ζούμε.

Η χώρα καταρρέει, η κοινωνία είναι στα κάγκελα και οι πολιτικοί περί άλλων τυρβάζουν ανήμποροι και ανίκανοι να δώσουν μια λύση στην Ελλάδα που βουλιάζει.

Δυστυχώς πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και δεν υπάρχει κανείς να δώσει το αίμα του για τη σωτηρία της πατρίδας.

Ο Τσίπρας έχει γίνει το αγαπημένο παιδί των δανειστών και ξεπουλάει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία, ο Μητσοτάκης ακολουθεί τις εντολές τους που του λένε «περίμενε δεν είναι ακόμα η ώρα σου να γίνεις πρωθυπουργός» και οι Έλληνες ματώνουν καθημερινά χωρίς προοπτική και ελπίδα.

Γιατί όμως φτάσαμε ως εδώ; Η απάντηση απλή. Ανίκανο και δουλικό πολιτικό προσωπικό.

Δεν θα μπω σε ιστορικές λεπτομέρειες. Η ιστορία για όσους την έχουνε μελετήσει σωστά, είναι καταλύτης για την κατάντια μας.

Νομίζω ότι είναι προτιμότερο να επικεντρωθούμε στου λόγους που ζούμε την σημερινή δυστυχία.

Και εξηγούμαι.

Λίγο πριν σκάσει η κρίση, ο Καραμανλής αντιλήφθηκε την λαίλαπα και παρέδωσε στον Παπανδρέου, ο Παπανδρέου ανίκανος να διαχειριστεί την κρίση κατέρρευσε, ο Σαμαράς προσπάθησε να βγάλει την Ελλάδα από τον βάλτο, αλλά απέτυχε αφήνοντας τον λαϊκισμό να επικρατήσει.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Από τη μια έχεις έναν πρωθυπουργό που έχει διαψευστεί σε όλα, αλλά αντέχει, κι από την άλλη έχεις τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που με τα δεδομένα κανονικά θα έπρεπε να έχει ήδη ρίξει τον πολιτικό απατεώνα, αλλά δεν μπορεί.

Γιατί άραγε;

Γιατί αγαπητοί δεν υπάρχει αστική τάξη. Ή καλύτερα η αστική Δημοκρατία ψόφησε.

Κι εκεί είναι ακριβώς που πατάει ο Τσίπρας. Στην σαπίλα της αστικής τάξης.

Μπορεί να τα έχει κάνει μπάχαλο. Άλλα κανείς δεν μπορεί να του προσάψει ευθύνες για την διάλυση της Ελλάδας.

Όπως και να το κάνουμε είναι κομματάκι δύσκολο να φορτώσεις σε έναν άνθρωπο τη διαφθορά μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών 40 ετών.

Αυτό είναι το τελευταίο του πολιτικό χαρτί και θα το παίξει μέχρι τέλους. Και αν το παίξει καλά, που φαίνεται ότι το παίζει, θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό τοπίο του μέλλοντος.

Την ίδια στιγμή έχεις έναν Κυριάκο ο οποίος προσπαθεί να προτάξει την ανωτερότητα της αστικής τάξης μπροστά στη λαίλαπα της Αριστεράς, αλλά δεν μπορεί.

Ο λόγος απλός. Υπερασπίζεται το σάπιο και το τελειωμένο.

Προσπαθεί με τα φθαρμένα υλικά της μεταπολίτευσης να φέρει τη Νέα Μεταπολίτευση. Και όπως βλέπουμε δεν του βγαίνει.

Μπορεί να ζήτησε εκλογές, μπορεί να λέει στον Τσίπρα να φύγει, αλλά μέχρι εκεί. Έτερον ουδέν.

Δεν έχει ούτε όραμα, αλλά ούτε και σχέδιο για να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη.

Το μόνο που κάνει είναι να σέρνεται από την ατζέντα του Τσίπρα, ανήμπορος να θέσει τη δική του.

Προσέξετε! Σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι ο Τσίπρας είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Αυτό που λέμε είναι ότι αντιλαμβάνεται ότι θα πέσει και βάζει το εποικοδόμημα για να παίξει μπάλα στο μέλλον και η αστική τάξη λόγω της φθοράς της και της έλλειψης οράματος κοιτάει αποσβολωμένη.

Είναι τραγικό να έχεις πιάσει τον πρωθυπουργό με το μέλι στο χέρι και να μην μπορείς να τον ρίξεις.

Το σκάνδαλο της Αττικής είναι εκατό φορές πιο δεμένο από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Στο σκάνδαλο Κοσκωτά υπήρχαν ενδείξεις, όχι αποδείξεις. Αντίθετα στο Καλογρίτσας – Gate έχεις ακράδαντες αποδείξεις. Είναι τουλάχιστον ξεφτίλα για την αντιπολίτευση να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί την ιστορική ευκαιρία και να τσακίσει την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ ο τόπος.

Άραγε θα γεννηθεί, θα υπάρξει ένας ηγέτης που θα υπερασπιστεί και θα αναγεννήσει την αστική δημοκρατία;

Οψόμεθα...

.Ανάδειξη και οικειοποίηση

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε η ομιλία του υφ. Παιδείας Θεοδόση Πελεγρίνη στη Βουλή, για την «Ημέρα Εθνικής Μνήμης για την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού», έφεραν με τη σειρά τους και τη διευκρινιστική του δήλωση: «Εξ αφορμής κακόβουλων δημοσιευμάτων, στα οποία διαστρεβλώθηκε η αναφορά μου στον εβραϊκό λαό κατά την ομιλία μου στην ολομέλεια της Βουλής στις 15 Σεπτεμβρίου 2016, δηλώνω κατηγορηματικά ότι στη συγκεκριμένη περικοπή της ομιλίας μου, εξέφρασα τον σεβασμό και τη συμπάθειά μου προς τον εβραϊκό λαό για τις διώξεις που υπέστη από τους ναζί, όπως κάθε αμερόληπτος αναγνώστης μπορεί να διαπιστώσει αν ανατρέξει στο ίδιο το κείμενό μου.

»Η εκ παραδρομής χρήση της λέξης “οικειοποίηση”, αντί της λέξης “ανάδειξη”, δεν αλλοιώνει το νόημα των όσων υποστήριξα από το βήμα της Βουλής».

Εχουμε συνηθίσει στελέχη αυτής της κυβέρνησης να δηλώνουν ένα πράγμα τη μία ημέρα, να προκαλούνται αντιδράσεις και την επομένη να ανασκευάζουν προσπαθώντας να βγάλουν τρελό όλο τον κόσμο – και κακόβουλο επίσης. Την αρχή την είχε κάνει, θυμίζω, ο κ. Βαρουφάκης.

Τι συνέβη εν προκειμένω; Μιλώντας στο Kοινοβούλιο, ο κ. Πελεγρίνης, διαβλέποντας ένα μέλλον «που χάσκει έτοιμο να μας καταπιεί», παρότρυνε να «λάβουμε τα μέτρα μας», αντλώντας από το «παράδειγμα του εβραϊκού λαού».

Οι Εβραίοι, συνέχισε ο υφυπουργός, «πέτυχαν να ταυτίσουν το Ολοκαύτωμα προς την τραγική μοίρα του έθνους των (...) Με υπομονή και επιμονή εξασφάλισαν την οικειοποίηση του Ολοκαυτώματος, έτσι ώστε να διεκδικήσουν τη δικαίωσή τους. Με ανάλογο τρόπο, ίσως, θα μπορούσαμε, κι εμείς, να οικειοποιηθούμε την καταστροφή, σταθερό παρακολούθημα της Ιστορίας του ελληνισμού».

Στο στόχαστρο βρέθηκε, βέβαια, η ατυχής χρήση της λέξης «οικειοποίηση». Σαν οι Εβραίοι να οικειοποιήθηκαν κάτι ξένο – σα να μη συνέβησαν, δηλαδή, τα 6 εκατομμύρια νεκροί.

Σαφώς και δεν προκύπτει από τα συμφραζόμενα ότι ο υπουργός ανήκει στους αρνητές του Ολοκαυτώματος· το λεκτικό ατόπημα, όμως, τον εκθέτει. Είναι καθηγητής φιλοσοφίας και υφυπουργός Παιδείας. Αλλά ας μην είμαστε κακόβουλοι και ας δεχθούμε ότι η λέξη «οικειοποίηση» χρησιμοποιήθηκε εκ παραδρομής. Η σωστή λέξη, σύμφωνα με τη διευκρινιστική του δήλωση, είναι λοιπόν η «ανάδειξη» – εν προκειμένω της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το ζήτημα της «ανάδειξης» μου θύμισε τη θεωρία της «βιομηχανίας του Ολοκαυτώματος», τίτλος βιβλίου του Αμερικανοεβραίου ιστορικού Νόρμαν Φίνκελσταϊν.

Σε αυτό, ο Φίνκελσταϊν, γιος επιζησάντων του Ολοκαυτώματος, στηλίτευε την εμπορευματοποίηση του συλλογικού πόνου, με ταινίες, μνημεία κτλ.

Προσωπικά, θεωρώ πως μπροστά στην αδιανόητη φρίκη του Αουσβιτς, η όποια «βιομηχανοποίηση» είναι μια υποσημείωση, αλλά, τέλος πάντων, έχει τη βαρύτητά του να είσαι ιστορικός εβραϊκής καταγωγής, με γονείς που πέρασαν από τα στρατόπεδα εξόντωσης, και να έχεις το θάρρος να εκφράσεις μια τέτοια άποψη.

Αφήστε που ο Φίνκελσταϊν θα έβγαζε φλύκταινες μπροστά στην πρόταση περί «ανάδειξης»: να προβούμε, δηλαδή, και εμείς σε μια «βιομηχανία της Μικρασιατικής Καταστροφής» –και όλων των καταστροφών που μας έχουν βρει ως έθνος– για να κερδίσουμε τι άραγε; Περισσότερη διαστρέβλωση ακόμα; Διαφήμιση;

Δεν  χρειαζόμαστε  «βιομηχανία» ούτε «ανάδειξη». Γνώση  της Ιστορίας χρειαζόμαστε,  σοβαρή και συστηματική έρευνα δίχως  αγιοποιήσεις  και  δαιμονοποιήσεις. Με σκεπτικά όμως, όπως αυτό του υφυπουργού  Παιδείας, όντως  «το μέλλον χάσκει μπροστά μας, έτοιμο να μας καταπιεί»...

 ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ

.Ήταν η Ανάπτυξη, Ηλίθιε…

Ο Τσίπρας μέχρι πρόσφατα έλεγε πάσης φύσεως ψέματα. Και *μόνον*ψέματα. Τα πιο επικίνδυνα όμως, αφορούσαν τις υποσχέσεις του. Το τι *ΘΑ* κάνει! Τώρα τέλειωσαν τα ψέματα σε σχέση με το μέλλον. Δεν υπάρχει μέλλον για τον ίδιο. Στην ομιλία του ΔΕΝ υπήρχαν πια υποσχέσεις για το τι ΘΑ κάνει… 

Δεν «δούλεψε» όπως το είχε σχεδιάσει, ούτε *η «απάτη»* με το χτύπημα της διαπλοκής. Αντί για «λυτρωτής» του λαού από τα νύχια της διαπλοκής, μας βγήκε ο …*μεγάλος «λογοκριτής»*, ο φορέας του «μαύρου» στην ενημέρωση. *Κάτι σαν… Ερντογάν*, ένα πράγμα (όπως ήδη τον παρομοιάζει ο διεθνής τύπος)! Και οι δύο δημ... περισσότερα »

.Το τέλος της εποχής των μνημονίων

Δεν ξέρω πότε οι ιστορικοί του μέλλοντός μας θα καταγράψουν την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Πάντα με την προϋπόθεση ότι έχουμε κάποιο μέλλον ως χώρα, με το οποίο θα αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν κάποιοι ιστορικοί. Ποια ημέρα ποίου χρόνου η Ελλάδα θα μπορέσει και πάλι να λειτουργήσει ως κανονική χώρα στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα; 

Αυτά ας τα αφήσουμε για τις αστρολογικές προβλέψεις των οικονομολόγων και για τις ικανότητες των πολιτικών. Εκείνο, αντιθέτως, που ενδιαφέρει είναι ο τρόπος με τον οποίον επηρέασε η εποχή των μνημονίων την ελληνική κοινωνία, οι νοοτροπίες που καλλιέργησε και η συλλογική συμπεριφορά που επέβαλε. Και πώς όλα αυτά βρήκαν την αντανάκλασή τους στην πολιτική σκηνή.

Εποχή των ψευδαισθήσεων; Εποχή της συλλογικής αυταπάτης; Τουλάχιστον για τα μεσαία στρώματα, τα μεγάλα θύματα της κατάρρευσης, η εποχή των μνημονίων υπήρξε εποχή των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης. Η όλη υπόθεση αντιμετωπίσθηκε με σχεδόν θεολογικούς όρους. 

Μια μέρα θα ξυπνήσουμε και όλα θα είναι όπως πριν. «Και εγένετο φως». Στο τελευταίο του μυθιστόρημα, με τον τίτλο «Off Shore», ο Πέτρος Μάρκαρης περιγράφει πολύ καλά αυτήν τη νοοτροπία. Θα σε παίρνουν από την τράπεζα τρεις η ώρα το απόγευμα για να σου χαρίζουν πιστωτικές, τα Gucci θα χαϊδεύουν τα ωραία δαχτυλάκια της συζύγου, τα τετραγωνικά των διαμερισμάτων θα μεγαλώνουν από τη μια μέρα στην άλλη.

 Αν θυμάστε, όταν πρωτομπήκαμε στην εποχή των μνημονίων, επί πρίγκιπος Γεωργίου του Μικρού, μας διαβεβαίωναν πως οι περιορισμοί δεν θα κρατούσαν πάνω από ένα χρόνο. Ηταν και το μεγάλο πολιτικό λάθος του Αντώνη Σαμαρά: μιλούσε για success story, αγνοώντας ότι το κοινό του το μετέφραζε σε αυτόματη επαναφορά στην προ του 2009 εποχή. Με αποτέλεσμα ακόμη και νεοδημοκράτες να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.

Και πέρασαν τα χρόνια και τα μνημόνια, και οι αυταπάτες παρέμεναν ακόμη ζωντανές. Η ευθύνη των ελίτ είναι μεγάλες, αφού φρόντισαν να διαμορφώσουν μια πολιτική σκηνή όπου οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις πρωταγωνιστούσαν. Πόσο ευθύνονται για τη στατιστική που αποδεικνύει ότι το 70% πιστεύει ότι η κρίση και τα μνημόνια είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας σκοτεινών κέντρων; Θα μου πείτε κανείς δεν έχασε ποτέ κολακεύοντας τις ψευδαισθήσεις είτε του συντρόφου του, είτε των παιδιών του, είτε του εαυτού του. Αρκεί να μην τον πάρουν είδηση. Μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να γίνει κυβέρνηση και να απειλεί την Ευρώπη ότι μετά απ’ αυτόν η Ελλάδα κινδυνεύει να πέσει στα χέρια της Χρυσής Αυγής, το αγροίκον της οποίας πολλοί υπουργοί του προσπαθούν να ανταγωνιστούν. Θεωρούν δεδομένο πως η ελληνική κοινωνία μπορεί να συνεχίσει να ζει αενάως αναμασώντας τις ψευδαισθήσεις της.

Απ’ αυτήν την άποψη η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ σηματοδοτεί το τέλος της εποχής των μνημονίων. Το τέλος των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης. Θα μπορούσε κάποιος να του προσάψει ότι θεωρεί το εκλογικό σώμα ωριμότερο πολιτικά από όσο είναι στην πραγματικότητα. Ισως είναι η δική του αυταπάτη. Δεν πειράζει. Επειδή είμαι παιδί του Διαφωτισμού, έστω παραπαίδι, πιστεύω ότι αν κάποιος αποδείξει ότι παίρνει στα σοβαρά τον συνομιλητή του, την ελληνική κοινωνία στην περίπτωση, θα τον αναγκάσει να σοβαρευτεί κι αυτός

.  ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Σκάνδαλο Αττικής: Το τελειωτικό χτύπημα...

Μίλησε κανείς για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που δεν... πολυήταν και σκάνδαλο; Μίλησε κανείς για την υπόθεση Ζαχόπουλου που στο κάτω – κάτω ήταν μια προσωπική υπόθεση; Όχι, κανείς δε μίλησε. Η κυβέρνηση Καραμανλή έπεσε κυρίως από αυτά τα σκάνδαλα ή την σκανδαλολογία, αν και θα έπρεπε να πέσει για τα λάθη που έκανε.

Όμως, τα Media της εποχής έπαιξαν το ρόλο τους. Έπρεπε να έρθει στην εξουσία ο Γ. Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα, έκανε τα πάντα να συκοφαντήσει ανθρώπους και να τσακίσει υπολήψεις. Έκανε την τρίχα – τριχιά, έβγαζε τον κόσμο στους δρόμους, έκαιγε την Αθήνα. Η οικονομική κρίση και τα πρωτόγνωρα μνημόνια απλά ήταν το φιτίλι που χρειαζόταν η αριστερά για να βάλει φωτιά στη χώρα. Και να κάψει και τα ξερά και τα χλωρά. Ο Τσίπρας και η παρέα του πάτησαν πάνω στην αντισυστημική ψήφο σε συνδυασμό με το «ηθικό πλεονέκτημα» που μας πούλησε σε μεγάλες δόσεις η Αριστερά.

Η εξουσία ήρθε ως επακόλουθο καθώς ο κόσμος πίστεψε ότι θα «καθαρθεί» το πολιτικό τοπίο, θα φύγει το παλιό διαπλεκόμενο σύστημα, νέος αέρας θα φυσήξει στην Ελλάδα. Η επικοινωνιακή «επίθεση» του Τσίπρα πέρασε εύκολα, άλλωστε μεγάλη ευθύνη γι' αυτό έχουν και τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα. Και το ΠΑΣΟΚ με τις μίζες του και η ΝΔ με κάτι κουμπάρους και παρακούμπαρους συνέβαλαν στο να εγκατασταθεί το «καθεστώς Τσίπρα» στην Ελλάδα.

Και ήρθε η Αριστερά. Σεινάμενη, κουνάμενη με το ηθικό της πλεονέκτημα ανά χείρας ήρθε να μας πουλήσει καθαρότητα, πατριωτισμό, αγωνία για τα λεφτά του κόσμου.

Όμως, το σύστημα Τσίπρα, με «νεκροθάφτη» τον Νίκο Παππά και ψάλτες τους Χρ. Σπίρτζη και Γ. Δραγασάκη, έχει αρχίσει να βλέπει τα ραδίκια ανάποδα. Έρχεται το τέλος τους, αφού πλέον ο κόσμος έχει καταλάβει με ποιους έχει να κάνει. Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και του κουμπάρου του Καλογρίτσα, Πάνου Καμμένου, δίνει δάνεια πάνω από 70 εκατ, στον επιχειρηματία, τον αφήνει να πάρει μέρος στο διαγωνισμό για τις άδειες, του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει τα βοσκοτόπια, σώνει και καλά θέλει να τον κάνει καναλάρχη, τότε τα ψωμιά της είναι πολύ λίγα.

Η Attica Bank είναι το τελειωτικό χτύπημα στο Μαξίμου και στον... εξαφανισμένο στη Νέα Υόρκη Νίκο Παππά που έστησε όλο αυτό το κόλπο. Αν και προκλητικός και από την Αμερική που βρίσκεται καλό θα είναι να το σκεφτεί και μαζί με τον πρωθυπουργό να μην πάρουν το αεροπλάνο της επιστροφής.

Είναι σίγουρο ότι πλέον οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Οι συμπτώσεις είναι πολλές αλλά «δένονται» μεταξύ τους. Για σκεφτείτε τι μας ήρθε στο μυαλό. Ο Καλογρίτσας, κολλητός με τον Π. Καμμένο (και με τον Σπίρτζη). Κολλητός στην παρέα και ο προφυλακισμένος για τους εκβιασμούς, Τάκης Μουσάς ο οποίος μάλιστα έχει ακόμη σύμβαση με την τράπεζα Αττικής αλλά δεν ξέρουμε αν πληρώνεται ακόμη. 

Μαζί στην παλιοπαρέα και ο μακαρίτης πλέον εκδότης της Ακρόπολης Τάκης Μαυρίκος. Και όλα τα κόλπα να γίνονται με την τράπεζα στη μέση. Πόσο ακόμη πίστευαν ότι θα το έκαναν; Ήρθε ο SSM, ήρθε ο... ανεξέλεγκτος Στουρνάρας και τώρα όλα βγαίνουν στο φως.

 Άλλοι στο χώμα... περιέργως, άλλοι στα κάγκελα, κι άλλοι να ετοιμάζονται. Το σίγουρο είναι, όπως γράψαμε πρόσφατα, ότι ο Καλογρίτσας είναι θέμα ημερών να εκπέσει από τον διαγωνισμό, ο Παππάς να μας αποχαιρετήσει και η κυβέρνηση να μετρήσει τις μέρες ή τις εβδομάδες που θα συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί. Διότι δεν πάει άλλο. Περούκα στη Δημοκρατία δεν μπορεί να βάλουν αυτοί. Τιμητές της πατρίδας μας δεν μπορούν να γίνουν τα νεοαριστερά λαμόγια και οι κόκκινοι νταβατζήδες.

.Τινάζει στον αέρα την κυβέρνηση ο Κουρουμπλής

Νέα δεδομένα στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών δημιουργεί η δήλωση του υπουργού Εσωτερικών, Παν. Κουρουμπλή ο οποίος για το ζήτημα της δανειοδότησης Καλογρίτσα από την Attica Bank και για όλους όσους ανακήρυξαν τον επιχειρηματία υπερθεματιστή στον πρόσφατο διαγωνισμό είπε: «Να μας καταθέσει ο κ. Στουρνάρας, όλα τα στοιχεία. Τι έχει γίνει με την τράπεζα Αττικής, όλα αυτά τα χρόνια. Το απαιτούμε, ναι, το απαιτώ εγώ και με δημόσια τοποθέτηση. Ο κύριος αυτός, λοιπόν, ο οποίος αν αποδειχθεί ότι τα πράγματα είναι έτσι, θα πληρώσει τρία εκατομμύρια, που έχουν δοθεί ήδη και την πρώτη δόση και θα φύγει από το παιχνίδι, τέτοιες διασφαλίσεις έκανε αυτή η κυβέρνηση».

Ερωτ:«Αυτός και αυτοί, που τον ανακήρυξαν υπερθεματιστή, έχουν ευθύνη;»

«Βεβαίως, αν αποδειχθούν στοιχεία, βεβαίως, έχουν ευθύνη. Και ποινικές και πολιτικές. Ο κ. Παππάς αυτή τη στιγμή, δούλεψε πήρε πάνω του όλη την ευθύνη. Το Δημόσιο θα κερδίσει 246 εκατ;»

Ακριβώς αυτό που λέει ο Κουρουμπλής και το λένε πολλοί που «μισούν» τον κ. Παππά. Ότι κάποιοι θα πρέπει να διωχθούν και ποινικά και πολιτικά. Όλοι αυτοί που νομιμοποίησαν τον εγκληματικό αυτόν διαγωνισμό. Ακόμη κι αν αποπεμφθεί ο Καλογρίτσας και πάλι το θέμα με τις τηλεοπτικές άδειες είναι στον αέρα. 

Ούτε ο επόμενος υπερθεματιστής μπορεί να πάρει άδεια, δηλαδή να γίνει καναλάρχης ο Σαββίδης. Είναι έτσι δομημένος ο διαγωνισμός ώστε θα πέσει βροχή ενστάσεων από τα άλλα κανάλια που θα υποστηρίξουν ότι από την αρχή έπρεπε να αποκλειστεί ο Καλογρίτσας, επομένως οι ίδιοι θα μπορούσαν να πάρουν τη δεύτερη άδεια. Είναι δεδομένο δηλαδή ότι ο διαγωνισμός τινάζεται στον αέρα και μόνη διέξοδος για την κυβέρνηση είναι να τον τινάξει το Συμβούλιο Επικρατείας προκειμένου να αποφευχθεί η ξεφτίλα. 

Άλλωστε, μεγαλύτερη είναι ζημιά για τη μαφία του Μαξίμου να προχωρήσει από το να ακυρωθεί ο διαγωνισμός. Κι αυτό διότι αν ο Καλογρίτσας ή άλλος πάρει άδεια δεν θα αφήνουν σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση μερικές εκατοντάδες δημοσιογράφοι που θα κινδυνεύουν ή θα έχουν χάσει τη δουλειά τους. Εδώ μέσα σε 10 ημέρες Star και Alpha τίναξαν στον αέρα τον Καλογρίτσα με τα βοσκοτόπια και τη φοροδιαφυγή, σκεφτείτε τι έχει να γίνει με τον Μαρινάκη και τον Σαββίδη που έχουν πολλά σκοτεινά σημεία.

Επομένως, ο διαγωνισμός με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα ευτελιστεί καθώς κάθε μέρα θα δέχεται κι από ένα χτύπημα το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης.

Ποιοι είναι αυτοί, όμως, που οδήγησαν τη χώρα στην ξεφτίλα κι έναν πρωθυπουργό να υπόσχεται ότι θα μειώσει τη φτώχεια δίνοντας και το τελευταίο ευρώ από τα 250 εκατ. που θα πάρει κάποτε.

ας τους πούμε με το όνομά τους.

Ο πρώτος είναι ο κ. Παππάς που πήρε πάνω του όλη την υπόθεση. Αυτός έστησε τον διαγωνισμό, αυτός θέλησε να βάλει από το παράθυρο τον Καλογρίτσα αλλά και άλλους υποψήφιους καναλάρχες. Αυτός καταπάτησε, κατ' εντολήν του σε διάφορους «υπεύθυνους», κάθε έννοια νομιμότητας. Καταπάτησε ακόμη και τον ίδιο το νόμο που αυτός έφερε στη Βουλή.

Ο κ. Λευτέρης Κρέτσος, γενικός γραμματέας ενημέρωσης. Ένας τύπος, παντελώς άσχετος με τα επικοινωνιακά, εργατολόγος είναι ο άνθρωπος και στρατολογήθηκε για να κάνει τη «βρόμικη» δουλειά. Βασικό εργαλείο του διαγωνισμού, θα πρέπει και γι' αυτόν να αναζητηθούν ποινικές και πολιτικές ευθύνες.

Η επιτροπή που διεξήγαγε τον διαγωνισμό και που υποτίθεται ότι ήλεγξε το πόθεν έσχες των καναλαρχών. Παντελώς άσχετοι, στημένοι από την ομάδα Παππά, πήραν την απόφαση να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά. Γιατί άραγε; Με ποια ανταλλάγματα θα δεχθούν να γίνουν... Ιφιγένειες;

Ο κ. Χρ. Σπίρτζης και ο κ. Π. Καμμένος, κουμπάροι του κ. Καλογρίτσα. Να διερευνηθεί αν ευνοήθηκε ο κ. Καλογρίτσας με δάνεια ή με παραχώρηση δημόσιων έργων. Κι αν υπήρξαν πολιτικές παρεμβάσεις για να γίνει ο «κόκκινος» επιχειρηματίας καναλάρχης.

Βεβαίως, θα πρέπει να διερευνηθεί και όλος εκείνος ο δημοσιογραφικός εσμός, οι καρπαζοεισπράκτορες μέχρι πρόσφατα που προσκύνησαν επιχειρηματίες με σκοτεινό παρελθόν. Όλοι αυτοί που έκαναν τα πάντα, προσκύνησαν και τον Παππά, προκειμένου να πάρει άδεια το αφεντικό τους κι αυτοί να αρπάξουν κανένα ξεροκόμματο.

Τέλος, θα πρέπει οι πολιτικές ευθύνες (αν δεν υπάρχουν ποινικές) να προσωποποιηθούν. Ποιοι έδωσαν εντολές για να συμβούν όλα αυτά; Ποιοι επέτρεψαν να στηθεί ένα απίστευτο σκάνδαλο που δεν έχει προηγούμενο;

.Ο νευρικός εραστής

Κάποια στιγμή ήμουν σίγουρος ότι θα πει «κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους», ευτυχώς όμως έδειξε την αυτοσυγκράτηση που χαρακτηρίζει τους αληθινούς ηγέτες. Κι ας τον έπνιγε το δίκιο τον άνθρωπο. Διότι όλα έχουν και τα όριά τους. Πώς είναι δυνατόν σε μια συνέντευξη Τύπου που έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του λαού ως μεγάλη γιορτή, πάντως πιο μεγάλη από το καρναβάλι του Μοσχάτου, κάτι σαν Πάτρα και βάλε, πώς είναι δυνατόν μια κυρία να χαλάει την ωραία ατμόσφαιρα με το προσωπικό της πρόβλημα; Εμεινε άνεργη εξαιτίας ενός νόμου, τον οποίον καλά θα κάνει το ΣτΕ να δεχθεί, διότι έτσι είναι το σωστό. Δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός, κοτζάμ θαυμαστής του Μάο, να ασχολείται με τα μικροπροβλήματα ενός και μόνον ατόμου, τη στιγμή που ένας ολόκληρος λαός κρέμεται από τα χείλη του.

Η κυρία Τσικρίκα δεν είναι μόνον εγωίστρια. Είναι και υστερόβουλη. Διότι, όπως απέδειξε ο κ. Πολάκης, την ενδιαφέρει να μη μείνει άνεργη επειδή στην πραγματικότητα υπηρετεί τα συμφέροντα του αφεντικού της. Και γιατί απορείτε; Περί νεομαρξιστικής αλφαβήτας πρόκειται. Οποιος εργάζεται, στην πραγματικότητα τον καπιταλισμό υπηρετεί. Αν μάλιστα προσπαθεί να υπερασπισθεί το δικαίωμά του στην εργασία, ε, τότε, είναι και λακές.

 Γι’ αυτό και το τσούρμο που ήρθε να μας σώσει δεν εργάσθηκε ούτε μια μέρα στη ζωή του. Δεν ήθελαν να υπηρετήσουν τα αφεντικά. Και πολύ καλά το είπε η γενική γραμματέας Ισότητας, της οποίας το όνομα δεν θυμάμαι, αλλά δεν μου χρειάζεται κιόλας, όταν ρωτήθηκε από τον ΣΚΑΪ αν σκοπεύει να παρέμβει επειδή ο κ. Πολάκης χαρακτήρισε μιαν εργαζόμενη «υπηρέτρια του αφεντικού» της. Χωρίς να μασάει τα λόγια της, δήλωσε ευθαρσώς πως θεωρεί απαράδεκτη την ερώτηση της δημοσιογράφου περί καναλιών. Τι θάρρος! Τι ήθος!

Προσωπικώς, πάντως, δικαιολογώ απολύτως τα νεύρα του κ. Τσίπρα. Πρώτον, άκουσα πως κυκλοφορούν διάφορες ανυπόστατες φήμες ότι αθέτησε τις υποσχέσεις που είχε δώσει πριν από δύο χρόνια. 

Υποθέτω ότι θα τις έχει ακούσει και ο ίδιος κι αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Δεύτερον, ορισμένοι ισχυρίζονται πως αυτή η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε. «Κλείστε τον κύριο, είναι ΠΑΣΟΚ, λυπούμαι για λογαριασμό του», όπως έλεγε ο κ. Λεβέντης στην πραγματική του ζωή, όταν ήταν τηλεπερσόνα – διότι τον σημερινό του ρόλο νομίζω ούτε ο ίδιος τον θεωρεί πραγματικό. 

Πώς τολμούν να ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε; Το Σάββατο, η κ. Γεροβασίλη κατήργησε την ελευθερία της ενημέρωσης, όταν κατηγόρησε τα κανάλια ότι δεν διέκοψαν το πρόγραμμά τους για να μεταδώσουν την κοσμοϊστορική συνάντηση του Νότου. 

Την Κυριακή, ο κ. Τσίπρας κατήργησε την ανεξαρτησία δικαστικής από εκτελεστική εξουσία με την παρέμβασή του για το ΣτΕ. Πάπαλα με τη διάκριση των εξουσιών. Διορατικοί, οι διοργανωτές της Documenta το σημείωσαν: δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία.

Υπάρχει κάτι που λέγεται ευπρέπεια, πολιτική, κοινωνική, προσωπική. Ο κ. Τσίπρας φέρθηκε απρεπώς στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Θα μου πείτε, ο κ. Τσίπρας δεν συμπεριφέρεται ως πρωθυπουργός. Συμπεριφέρεται ως εραστής της ελληνικής κοινωνίας. Και είναι πλέον προφανές ότι για την αντίληψη που έχει για τον έρωτα όταν ο εραστής νευριάσει επειδή η ερωμένη του γυρνά την πλάτη, πρέπει να βγάλει μαγκιά και θράσος.

Το ζήτημα δεν είναι πολιτικό, το επαναλαμβάνω. Είναι ψυχολογικό, πολύ φοβούμαι δε και ερωτικό.  

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

.Μήπως δεν τέλειωσε το... νταβατζιλίκι;

Από τη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας είπε με στόμφο και... οίηση ότι με την κυβέρνησή του «τέρμα το νταβατζιλίκι και οι αεριτζήδες».

Παρά το γεγονός ότι για πρώτη φορά εμφανίστηκε τόσο απροκάλυπτα θεσμικός (μνημονιακός το λένε αλλά μην τον προσβάλλουμε) σε ό,τι αφορά τα μνημόνια και την τρόικα, στην υπόθεση της διαπλοκής έπαιξε ξανά το χαρτί του ασυμβίβαστου που πάει κόντρα με όλους και δεν υπολογίζει βαρόνους, επιχειρηματίες, οικογένειες και λεφτάδες.

Είναι όμως, έτσι ή ο Τσίπρας για ακόμη μια φορά κρύβει μια άλλη πλευρά του; Μήπως δηλαδή δεν είναι και τόσο μεγάλος υπέρμαχος της διαφάνειας αλλά κάνει μυστικές συμφωνίες με αυτούς που υποτίθεται ότι πολεμά; Μήπως είναι τόσο ψεύτης που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί;

Το Antinews είναι... μικρό και σίγουρα όχι της αρεσκείας της Γεροβασίλη. Πιθανότατα να μας διαβάζει και να βγάζει αφρούς και γι' αυτό της είναι δύσκολο να απαντήσει σε όσα κατά καιρούς έχουμε θέσει ως ερωτήματα στην κυβέρνηση.

Εμείς εμπλουτίζουμε τα ερωτήματά μας και τους προκαλούμε να μας απαντήσουν, αν θέλουν βεβαίως να φανούν αξιόπιστοι όταν μιλάνε για νταβατζιλίκια και αεριτζήδες.

Ερώτημα πρώτον: Ο Τσίπρας και ο Παππάς έχουν συναντηθεί, κι όχι μόνο μια φορά, με τις γνωστές επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας;

Ερώτημα δεύτερον; Έχει υπάρξει επαφή σε ανώτατο επίπεδο του Μαρινάκη και πριν και μετά τις τηλεοπτικές άδειες;

Ερώτημα τρίτον: Ποιος μεγαλονταβατζής μπήκε την περασμένη εβδομάδα από την πίσω πόρτα του Μαξίμου;

Ερώτημα τέταρτον: Ποιος διευθυντής εφημερίδας «κρατάει το φανάρι» στις συναντήσεις του αφεντικού με ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης;

Ερώτημα πέμπτον: Έχει υπάρξει συμφωνία ή όχι με την κυβέρνηση για να κλείσει το Mega αλλά να βοηθηθούν οι μέτοχοι σε άλλες δουλειές ως αντάλλαγμα;

Ερώτημα έκτον: Ποιος μεγαλόσχημος επιχειρηματίας έχει καρνέ με τα ραντεβού με κορυφαίους υπουργούς και καυχιέται γι' αυτό;

Ερώτημα έβδομον: Πριν από μερικούς μήνες, όταν «στηνόταν» η πρόταση Καλογρίτσα για να μπει στον διαγωνισμό, ποιος γνωστός επιχειρηματίας, φίλος και συνεργάτης μεγαλονταβατζή, πέρασε την πόρτα του εργολάβου κι έδωσαν τα χέρια;

θα επανέλθουμε και με άλλα ερωτήματα για τις τοποθεσίες που γίνονται τα ραντεβού, για τις συζητήσεις που διεξάγονται και τις συμφωνίες που κλείνονται. Έτσι για να μη νομίζουν ότι είμαστε κορόιδα και δεν ξέρουμε τι γίνεται. Ούτε να νομίζουν ότι με το να πουλάνε «πόλεμο» κατά της διαπλοκής σημαίνει ότι το κάνουν κιόλας.

.Ο «μπράβος»

Είναι ο Πολάκης Χρυσαυγίτης; Είναι τραμπούκος που είτε αποφάσισε να κάνει bulling σε βάρος δημοσιογράφος λόγω χαρακτήρα ή επειδή έχει πάρει εντολή;

Είναι ερωτήματα που γεννιούνται μετά τις συνεχείς παρεμβάσεις του υπουργού Υγείας. Το τονίζουμε του υπουργού Υγείας γιατί απ' όσο ξέρουμε το μόνο έργο που έχει επιτελέσει στη θέση αυτή είναι η... εγχείριση αιμορροΐδων στο νοσοκομείο της Σαντορίνης.

Ο εδώ κι ένα χρόνο υπουργός θα μείνει στην ιστορία όχι για την, έστω αποτυχημένη, προσπάθειά του στον πολύπαθο χώρο της Υγείας. Αλλά γιατί αποφάσισε να γίνει ο πολιτικός «μπράβος» της κυβέρνησης της Αριστεράς. Με την μετάλλαξη του Τσίπρα σε σοσιαλδημοκράτη είχε την ανάγκη να βάλει έναν τύπο σκοτεινό, μαυροφορεμένο, μάγκα και τσαμπουκαλή να κάνει τη «βρόμικη» δουλειά.

Σαν τους πορτιέρηδες της νύχτας, έτσι και ο Πολάκης στέκεται μπροστά στην πόρτα της κυβέρνησης και κάνει face control. Δεν του αρέσει κάποιος, είπε κάποιος κάτι που δεν του είναι αρεστό; Τον πετάει έξω με τις κλωτσιές που τόλμησε να τα βάλει με το «μαγαζάκι» του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Υγείας που περνά τις ώρες του στο facebook και το twitter διαβάζοντας και απαντώντας είναι ουσιαστικά το «μαντρόσκυλο» της εξουσίας. Να μας συγχωρήσει για τον χαρακτηρισμό, το εννοούμε ως εκείνο το σκυλί που αλυχτάει έξω από το σπίτι για να μην μπουν τα μιάσματα, να μην εισέλθουν τα παράσιτα και οι κλέφτες που θα θελήσουν να κάνουν κακό στην επαναστατική κυβέρνηση.

Ο Πολάκης δεν είναι μια γκροτέσκο περίπτωση, ένας «τρελός» Κρητίκαρος που δεν ξέρει τι λέει ή έχει το ακαταλόγιστο όπως του είπε ο Παύλος Τσίμας. Ο Πολάκης δεν λειτουργεί μόνος του, εμπροσθοφυλακή είναι και ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Τα βάζει με τα «βοθροκάναλα» γιατί ξέρει ότι αυτό περνάει στην κοινή γνώμη. Βρίζει μια «αντισύριζα» δημοσιογράφο που τολμά να υπερασπιστεί τη δουλειά της, γιατί γνωρίζει ότι η κοινή γνώμη έχει απαξιώσει τους δημοσιογράφους. Επιτίθεται στον μέχρι πρότινος «συριζαίο» Παύλο Τσίμα γιατί εκτιμά ότι έτσι θα φοβηθούν και οι υπόλοιποι που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

Ο Πολάκης δεν πληρώνεται για να είναι υπουργός. Πληρώνεται για να είναι «τρομοκράτης», όχι με την έννοια που ξέρουμε αλλά μ' αυτήν του φόβητρου για όποιον έχει το θάρρος να πάει κόντρα στο καθεστώς.

Κατ' εντολήν του κ. Τσίπρα δρα και αφού ο πρωθυπουργός δεν τον αποδοκιμάζει και τον κρατά στη θέση του, αν και ανίκανος ως υπουργός, είναι φανερό ότι υπάρχει σχέδιο.

Πρώτα η Γεροβασίλη σε ρόλο αρχισυντάκτη ειδήσεων μέμφεται τα κανάλια γιατί δεν διέκοψαν τη ροή του προγράμματος να βάλουν Τσίπρα. Μετά ο ίδιος ο πρωθυπουργός που εκνευρίζεται και κουνά το χέρι σε δημοσιογράφους και στη συνέχεια ο Πολάκης που ακολουθεί κατά γράμμα τη λογική του «τραμπούκου» που θα μας θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη.

Ο υπουργός δεν είναι απλά μια κωμική φιγούρα που τον ακούμε και λένε «α, το είπε ο Πολάκης, δεν έχει καμιά σημασία». Είναι επικίνδυνος γιατί παίζει το ρόλο που του ανατέθηκε. Και είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία, την πολυφωνία, την ελεύθερη έκφραση. Αλίμονο να δίνουμε αναφορά στον κάθε Πολάκη και στην κάθε κυρά Όλγα για το ποιες ειδήσεις είναι καλές και ποιες όχι. Πόσο μάλλον σε έναν υπουργό ο οποίος έχει ομολογήσει δημόσια ότι ως δήμαρχος κρατούσε διπλά βιβλία, κι αυτό είναι μαγκιά στην αριστερά του τζάμπα, της φιγούρας και της αναισθησίας.... με τα λεφτά των άλλων.

Πολάκηδες υπάρχουν πολλοί στην κυβέρνηση, απλά... αλυχτάνε λιγότερο και σίγουρα πιο ήσυχα. Είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας. Αλλά σε κάθε περίπτωση, ο κ. Πολάκης και οι συν αυτώ δεν διαφέρουν σε τίποτε από το «στημένο» πολιτικό bulling που κάνει εδώ και χρόνια η Χρυσή Αυγή.

.Καιρός να φεύγουμε

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πηγαίνει στο Βερολίνο την Κυριακή, όπου η Μέρκελ προσκαλεί Ευρωπαίους ηγέτες για να προετοιμάσουν την έκτακτη σύνοδο της Μπρατισλάβας, επειδή έχει άλλες διεθνείς υποχρεώσεις – στη Θεσσαλονίκη, αυτή που οι δημοσιογράφοι κάποτε είχαν αναγορεύσει «ερωτική». 

Την ίδια ώρα, με άρθρο του στη Le Monde, ο πρωθυπουργός επισείει την απειλή διάσπασης της Ευρώπης, αν ο Βορράς δεν μοιραστεί τα πλεονάσματά του με τον Νότο και, σήμερα, υποδέχεται στην Αθήνα τους Ευρωπαίους ηγέτες της Μεσογείου, προεξάρχοντος του ευκλεούς Ολάντ, ο οποίος κατάφερε –ο μπαγάσας– να πιάσει δημοτικότητα 11%.

Τι σημαίνουν αυτά, μήπως ότι ετοιμαζόμαστε «να την κάνουμε» από την Ευρώπη, όπως θα έλεγαν οι κυβερνητικοί στη γλώσσα τους; Δεν ξέρω, πάντως ο πραγματικός κίνδυνος από αλλού μάς έρχεται: η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απογοητευμένη από τις επιδόσεις των χωρών στην είσπραξη του ΦΠΑ, προτείνει τη δημιουργία «ενιαίου χώρου ΦΠΑ».

 Νομίζω ότι αυτό είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι! Μας «κλέψανε τα όνειρα», ως γνωστόν. Τι μας έμεινε; Να κλέβουμε ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί την εφορία. Θα το απαρνηθούμε; Θα είναι σαν να απαρνούμεθα την ψυχή μας, διότι το ελληνικό κράτος βασίστηκε στις παραδόσεις και τις συνήθειες της Κλεφτουριάς – η οποία δεν ήταν και τίποτε πολύ περισσότερο από αυτό που δηλώνει το όνομά της. Ως εδώ λοιπόν. Καιρός να φεύγουμε...

Η ψυχή του σοσιαλισμού

Ο μοναδικός τομέας πολιτικής στον οποίον η κυβέρνηση επιδεικνύει ταχύτητα και σχετική αποτελεσματικότητα είναι τα μέτρα για την προώθηση του σοσιαλιστικού καθεστώτος που ονειρεύονται: κατάργηση των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία και επαναφορά της προηγούμενης κατάστασης, έλεγχος της Δικαιοσύνης, έλεγχος των ΜΜΕ, ευνοϊκές μεταβολές στον εκλογικό νόμο και, τέλος, η δημιουργία ενός στρώματος δικών τους στελεχών στη δημόσια διοίκηση. Θέματα, όλα τους, για τα οποία ο πρωθυπουργός δεν είναι εύκολο να υπερηφανευθεί από το βήμα της Εκθεσης στη Θεσσαλονίκη, για λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε.

Σε όλα τα άλλα, ιδίως δε σε εκείνα που θα έπρεπε να έχουν την προτεραιότητα λόγω των περιλάλητων ευαισθησιών της Αριστεράς, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα τα έχει κάνει θάλασσα. Παρόμοια άγνοια, τέτοια ανικανότητα και τόση τεμπελιά δύσκολα θα συναντήσουμε στα χρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων. Το σύστημα Υγείας βυθίζεται στην αθλιότητα, από την οποία είχε κάπως ξεφύγει προ δύο ετών. 

Οι συντάξεις περικόπηκαν άτσαλα, χωρίς εμφανή λογική στον καταμερισμό των περικοπών, χωρίς σαφείς εξηγήσεις. Από τις δεκαπέντε προϋποθέσεις για τη δόση μόνον οι δύο έχουν εκπληρωθεί. Ακόμη και σε μικρής εμβελείας θέματα, όπως π.χ. η εκπλήρωση των υποσχέσεων στους ανέργους του Athens Ledra, δεν έχουν κάνει τίποτε. Φυσικό είναι, διότι προέχουν άλλα θέματα, πως λ.χ. οι βοηθοί στα ΑΕΙ να μεταμορφωθούν σε λέκτορες μέσα σε μια νύχτα και άλλα τέτοια που αφορούν τα δικά τους τα παιδιά.

Περιγράφω παραπάνω την εικόνα σε γενικές γραμμές, για να καταλήξω στη διαπίστωση ότι λίγοι πρωθυπουργοί πρέπει να έχουν βρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση, ενόψει της Εκθεσης στη Θεσσαλονίκη, όσο ο Τσίπρας. Πολύ περισσότερο, καθώς θα έχει εναντίον του σχεδόν όλο τον Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Περιττεύει να θυμίσω τα πρόσφατα με τις άδειες – ίσως δεν προσέξατε όμως πως, ξαφνικά, εκείνοι που μέχρι πρότινος έγλειφαν, ανακάλυψαν ξαφνικά τη Βενεζουέλα...

Συνεπώς, κανείς δεν μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη υπηρεσία στην κυβέρνηση όπως αυτή που προσφέρει η ΕΣΗΕΑ με την απεργία που συζητείται για το Σαββατοκύριακο. Στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑς (δεν είναι σωστό το τελικό σίγμα, αλλά της πάει...) δεσπόζει η φράση ενός ανθρώπου ο οποίος έδωσε τη ζωή του για την ιδέα της ελευθερίας των Ελλήνων (και άφησε τη γυναίκα και το παιδί στην τουρκική αιχμαλωσία): «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Η αποφυγή της δημοσίευσης, όμως, είναι η ψυχή του σοσιαλισμού...

Αναζητείται έμπνευση

Ο Γιώργος μας ο Παπανδρέου παρενέβη στο ναυάγιο της Κεντροαριστεράς, με βαρυσήμαντη δήλωση, η πρώτη παράγραφος της οποίας έχει ως εξής:

«Η ανασύνταξη των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι αναγκαία για να δημιουργηθούν θετικές προοπτικές για τον ελληνικό λαό και τη χώρα. Η μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη θα υπάρξει και πάλι μόνον αν εμπνευσθεί (sic) και προτείνει ένα ριζοσπαστικό, σαφές, συνεκτικό και καινοτόμο πολιτικό σχέδιο αλλαγών, που θα μας βγάλουν από τη σημερινή κρίση, που θα αναμορφώσουν το ελληνικό κράτος, την ελληνική οικονομία και το πολιτικό σύστημα».

Η πρώτη πρόταση δεν σημαίνει τίποτε· την πετάμε. Η δεύτερη, όμως, μας λέει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο γιατί η Κεντροαριστερά είναι εντελώς άχρηστη στην παρούσα συγκυρία, για τη χώρα και τα προβλήματά της – όχι για όσους σταδιοδρομούν επαγγελματικά στον χώρο. Αυτό το σχέδιο που αναζητούν ο Γιώργος και οι άλλοι υπάρχει και είναι το μνημόνιο. Εχει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτεί: είναι ριζοσπαστικό, καινοτόμο και αποβλέπει στη μεταμόρφωση της ελληνικής οικονομίας και, εκ των πραγμάτων, της πολιτικής. Δεν έχει σημασία αν μας το επέβαλαν επειδή εμείς είμαστε ανάξιοι και τον εαυτό μας να σώσουμε, δεν πειράζει αν δεν είναι τέλειο, υπάρχει όμως και, επί έξι χρόνια, ήταν στο χέρι μας να το βελτιώσουμε συνεργαζόμενοι δημιουργικά με τους εταίρους μας στην εφαρμογή του.

Επειτα από έξι χρόνια, κατά τα οποία η Ελλάδα αναδείχθηκε το καθυστερημένο του ευρωπαϊκού Νότου, χρόνος για να «εμπνευσθεί» (!) η μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη και να εκπονήσει νέο σχέδιο δεν υπάρχει. Σύντομα θα εμφανισθεί και πάλι το σχέδιο του Grexit –μην αμφιβάλλετε– και ο Γιώργος, μεταξύ κανό, πιλάτες και τζόγκινγκ, μας λέει ότι η μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη πρέπει να καθίσει να σκεφθεί και να εμπνευσθεί. Πού ζει τόσο καιρό αυτός ο άνθρωπος;

Αυτό που συνιστά, ωστόσο, είναι ό,τι χαρακτηρίζει περισσότερο τη βαθιά αμηχανία της Κεντροαριστερά σε αυτά τα χρόνια της κρίσης: η προσπάθεια να πείσει τον εαυτό της και τους ψηφοφόρους της ότι ο χρόνος μπορεί να γυρίσει πίσω. Τέτοια ήταν και παραμένει η αδυναμία της. 

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

.Σαν να πέρασε αιώνας ...

O Τσίπρας θα κάνει την καθιερωμένη περατζάδα από τη Θεσσαλονίκη, όπου κάθε χρόνο τέτοια εποχή είθισται οι επικεφαλής των αστικών κομμάτων να παρουσιάζουν την οικονομική και κοινωνική τους πολιτική. Προχθές δέχτηκε στο Μαξίμου τους «φορείς» της Βόρειας Ελλάδας, για ν' ακούσει υποτίθεται τα αιτήματά τους και να ενσωματώσει ό,τι μπορεί στην ομιλία του.

 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το επιτελείο προπαγάνδας του Μαξίμου κάτι θα σκαρφιστεί για να γράψουν οι λογογράφοι του Τσίπρα κάποια «οραματική» ομιλία. Δε γίνεται κοτζάμ πρωθυπουργός ν' ανέβει στη ΔΕΘ και να μην έχει «κατιτίς» να υποσχεθεί στο πόπολο. Αλλωστε, οι υποσχέσεις τζάμπα είναι…

Πριν από δύο χρόνια τέτοια εποχή, ο Τσίπρας ανέβηκε στη ΔΕΘ και εκφώνησε την «ιστορική» ομιλία του για το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που πολιτογραφήθηκε ως «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Η ιστορικότητα αυτής της ομιλίας έγκειται μόνο στο ότι τίποτα απ' όσα παρουσίασε ο Τσίπρας δεν έγινε πράξη από την κυβέρνησή του. Τίποτα. Ούτε καν το φιλανθρωπικό σκέλος του προγράμματος, το οποίο έχει πετσοκοπεί τόσο που να έχουν απομείνει μόνο κάποια οριακά φιλανθρωπικά μέτρα, κόστους περί τα 100 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Από αρκετούς το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» είχε χαρακτηριστεί συντηρητική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Δε φαντάζονταν οι δυστυχείς ότι δε θα εφαρμοζόταν ούτε αυτό, αλλά στη θέση του θα έμπαινε ένα τρίτο Μνημόνιο, τα μέτρα του οποίου προστέθηκαν σ' εκείνα των προηγούμενων Μνημονίων.

Εχουν περάσει από τότε δυο χρόνια και σε πολλούς φαίνεται σα να έχει περάσει ολόκληρος αιώνας. Οταν κάποιος θυμίζει στους συριζαίους τι έλεγαν το 2014, με τι πρόγραμμα εκλέχτηκαν, απαντούν με θράσος ότι έγιναν κι άλλες εκλογές το 2015, από τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε εντολή να εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο, επομένως ουδείς δικαιούται να τον κατηγορεί ότι εξαπάτησε το λαό!

Η μεγαλύτερη υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι η συνέχιση των Μνημονίων, αλλά το σκόρπισμα βαθιάς απογοήτευσης στα πιο φτωχά στρώματα του λαού και σ' ένα μαχητικό κομμάτι της νεολαίας, που είχε εφησυχαστεί, θεωρώντας ότι δημιουργούνται οι όροι για να μπει ένα φρένο στην πολιτική των Μνημονίων. Ιδιαίτερα μετά το δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015, που ήταν τόσο καλά φενακισμένο ώστε να μη φαίνονται οι πραγματικές του στοχεύσεις.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Δε θα μπορούσε να έχει διαφορετική τύχη από τα άλλα αστικά κόμματα εξουσίας, από τη στιγμή που δεν έκανε τίποτα διαφορετικό απ' αυτά. Το ζήτημα, όμως, είναι τα συντρίμμια σε επίπεδο συνείδησης που σώριασε και εξακολουθεί να σωριάζει. Γιατί είναι άλλο πράγμα να σε εξαπατά η ΝΔ που διαδέχεται το ΠΑΣΟΚ ή το ΠΑΣΟΚ που διαδέχεται τη ΝΔ, δηλαδή τα φθαρμένα κόμματα του παλιού δικομματισμού, και άλλο να σε εξαπατά ένα κόμμα που αναρριχήθηκε στην εξουσία με τη φρεσκάδα του αμόλυντου και με τον αέρα της αριστεροσύνης.

Αυτά τα συντρίμμια πρέπει να καθαριστούν. Η κοινωνική ανασύνταξη δεν είναι εύκολη υπόθεση, βέβαια, όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Χρειάζεται «δουλειά μυρμηγκιού», η οποία υποχρεωτικά πρέπει ν' αποβλέπει στην πολιτική ενότητα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης στη βάση ενός επαναστατικού προγράμματος μετάβασης στον κομμουνισμό. Το μεγάλο πολιτικό κενό πρέπει να κλείσει.

Κόντρα/Εξέγερση