Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, αφού έπαιξε με
το Προσφυγικό και ταλαντεύτηκε επί 6 μήνες, χάνοντας το μετεκλογικό πλεονέκτημα
ανοχής που της προσέφερε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός τον περασμένο
Σεπτέμβριο, φαίνεται πως έκανε εν τέλει τη βασική επιλογή της στην οικονομική
πολιτική.
Αντί της μεγάλης και ουσιαστικής μεταρρύθμισης στο μείζον θέμα της κοινωνικής ασφάλισης επέλεξε τους φόρους. Για λόγους καθαρά πολιτικού κόστους, επειδή θεωρεί τους συνταξιούχους δυνάμει ψηφοφόρους της, προτίμησε να περιορίσει στο ελάχιστο την επέμβαση στο συνταξιοδοτικό σύστημα και να μεταφέρει σημαντικό τμήμα του δημοσιονομικού βάρους της αξιολόγησης στους φόρους, άμεσους και έμμεσους. Σε άλλες στήλες της εφημερίδας θα διαπιστώσετε του λόγου το αληθές.
Ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του προτιμούν να βαρύνουν τις ενεργές δυνάμεις της οικονομίας και να αφήσουν αμείωτο τον κύριο όγκο των συντάξεων. Η επιλογή τους είναι απολύτως προβληματική.
Προσπερνούν τη δυναμική κρίσης, που για
λόγους δημογραφικούς και άλλους ενσωματώνει το ασφαλιστικό σύστημα, και
επιχειρούν να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό αφαιρώντας εισοδήματα και
δυνατότητες από το πιο ζωντανό τμήμα της πραγματικής οικονομίας, από τους
εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και από εκείνους που μετέχουν ενεργά στην
πραγματική οικονομία. Αυτή η επιλογή είναι θεμελιακώς λανθασμένη και
καταδικασμένη να αποτύχει.
Η επιλογή υπέρ των συντάξεων σε βάρος των οικονομικά ενεργών δυνάμεων της χώρας ισοπεδώνει και καθηλώνει τους πάντες. Η υπέρμετρη φορολόγηση της εργασίας και της κατανάλωσης συνιστά ισχυρό αντικίνητρο για επενδύσεις, οικονομική δραστηριοποίηση και απασχόληση.
Ενας νέος φαύλος κύκλος υποχώρησης και ύφεσης θα διαμορφωθεί στη βάση της βασικής επιλογής της κυβέρνησης στην οικονομική πολιτική. Θα επηρεάσει το σύνολο του οικονομικού κύκλου και θα αποδειχθεί ζημιογόνος. Την πραγματική οικονομία θα θίξει, τον τραπεζικό τομέα θα διατηρήσει προβληματικό και το δημοσιονομικό πρόβλημα θα παραμείνει ενεργό, αφού τη δυναμική της αύξησης του κόστους των συντάξεων δεν θα ελέγξει. Πρόκειται για κεφαλαιώδους σημασίας λάθος, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό για τις οικονομικές εξελίξεις και εν τέλει για την πορεία της χώρας.
