Ο ρεπόρτερ
Κατάλευκος ήταν στημένος στο παράθυρό του και χάζευε τη διαδήλωση που περνούσε
από κάτω. Και ξάφνου, μέσα στον κόσμο βλέπει τον Τζώνη! Ο Κατάλευκος έμεινε
άναυδος. Πριν από δέκα λεπτά, ο βοηθός του ήταν στο γραφείο. Πότε πρόλαβε να
κατέβει και να χωθεί μέσα στους διαδηλωτές;
Δεν πρόλαβε να το σκεφτεί
δεύτερη
φορά και ξαναβλέπει μπροστά του τον Τζώνη λαχανιασμένο:
- «Βρε αθεόφοβε,
τι κάνεις; Διαδηλώνεις με δόσεις;» τον ρώτησε ο Κατάλευκος χαμογελώντας.
- «Ε, κάθε φορά
που βλέπω κανένα φιλαράκι να περνά μαζί με την πορεία, μπαίνω για λίγο και μετά
ξανάρχομαι πίσω. Αφού εμείς απεργούσαμε την Τετάρτη και σήμερα δουλεύουμε»,
απάντησε ο Τζώνης.
- «Γιατί; Εχεις
πολλά φιλαράκια που διαδηλώνουν σήμερα, ρε Τζώνη;».
- «Θα σε πικράνω,
αρχηγέ, διότι εσύ είσαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα μου τα φιλαράκια στους δρόμους
είναι».
- «Γιατί να με
πικράνεις; Η απεργία και οι διαδηλώσεις δεν είναι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης,
είναι εναντίον των δανειστών. Μαζί σας είμαι κι εγώ».
- «Δεν είναι
εναντίον της κυβέρνησης;» έβαλε τα γέλια ο Τζώνης. «Αρχηγέ, ακούς τι λες;».
- «Μια χαρά ακούω.
Νομίζεις δηλαδή ότι ο Τσίπρας θέλει να έχει εναντίον του όλες αυτές τις
χιλιάδες που παρελαύνουν κάτω απ’ το παράθυρο; Γιατί; Τρελός είναι;».
- «Να όμως που
μέσα σε τέσσερις μήνες κατάφερε να τους στρέψει εναντίον του. Εδώ που τα λέμε,
αυτό ήταν μεγάλο κατόρθωμα, του το αναγνωρίζω του Αλέξη».
- «Εγώ, Τζώνη,
ειλικρινά πιστεύω ότι αυτές οι απεργίες και οι διαδηλώσεις βοηθούν τον Τσίπρα.
Θα πάει στην τρόικα και θα τους πει: «κύριοι, αυτά που ζητάτε δεν περνούν.
Δείτε το και μόνοι σας»».
- «Αν τον βοηθούν
λοιπόν οι διαδηλώσεις, θα ‘πρεπε να κατεβαίνουν σ’ αυτές και οι υπουργοί του.
Μέχρι πέρυσι ήταν σε όλα τα συλλαλητήρια πρώτες μούρες. Σήμερα πού
βρίσκονται;».
- «Ε, καλά, θα
ήταν πολύ εξόφθαλμο να τους δουν εκεί οι δανειστές...».
- «Α, γι’ αυτό δεν
κατέβηκαν; Για να μην τους δουν οι ΔΝΤούδες στο συλλαλητήριο και τους
παρεξηγήσουν; Κι εγώ σου λέω ότι δεν κατέβηκαν διότι θα τρώγανε γιαούρτι που θα
πήγαινε σύννεφο. Για να μην πω τίποτα χειρότερο...».
- «Να μην πεις.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση ζορίζεται, αλλά όλες οι κυβερνήσεις πιέζονται
όταν προσπαθούν να βάλουν τάξη σ’ αυτόν τον τόπο. Πάντα οι συντεχνίες και τα
οργανωμένα συμφέροντα αντιδρούν».
- «Ναι, αρχηγέ
μου, όλα μου τα άνεργα φιλαράκια που διαδηλώνουν αυτήν τη στιγμή είναι εκπρόσωποι
των οργανωμένων συμφερόντων. Τι να σου πω...».
- «Δεν είπα για τα
φιλαράκια σου. Αυτά παρασύρονται από τους εκπροσώπους των συμφερόντων και των
συντεχνιών που θέλουν να ρίξουν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς».
- «Μπράβο, ρε
αρχηγέ, σε χαίρομαι, διότι μετά από έναν μεγάλο κύκλο ξανάφτασες στο σημείο να
μιλάς σαν τους δεξιούς του ‘60. Από την ανάποδη. Ρε, τι έχουν να δουν τα μάτια
μας...».
Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Το vertigo της αριστερής κυβέρνησης
Οταν μία κυβέρνηση που εξελέγη όχι ως εκπρόσωπος της κοινωνικής
ησυχίας και της ταξικής συνεργασίας, αλλά ως γνήσια εκπρόσωπος του φτωχού λαού
και των κινημάτων βρεθεί αντιμέτωπη μ’ ένα πελώριο κύμα λαϊκής αντίδρασης, τότε
είναι φυσικό βαθιά μέσα της να χτυπήσει ένα καμπανάκι. Αυτό που έγινε χθες στην
Αθήνα με τις μεγάλες συγκεντρώσεις κι αυτό που γίνεται στα αγροτικά μπλόκα το
τελευταίο δεκαπενθήμερο φρονώ ότι θα έχει σοβαρές μεσοπρόθεσμες συνέπειες στο
εσωτερικό του κυβερνητικού στρατοπέδου, επιπτώσεις που δεν είναι ορατές σήμερα.
Μία κυβέρνηση της Αριστεράς που βλέπει τις λαϊκές μάζες
να διαδηλώνουν εναντίον της είναι φυσικό να παθαίνει ένα εσωτερικό vertigo, να
χάνει δηλαδή τον προσανατολισμό της και να μπερδεύει τη θάλασσα με τον ουρανό
όπως οι πιλότοι των μαχητικών μετά από αλλεπάλληλους στροβιλισμούς. Μην το
υποτιμάτε. Παρά τις προσπάθειες του επικοινωνιακού του επιτελείου, ο ΣΥΡΙΖΑ
αυτόν τον καιρό αναμετράται στην πραγματικότητα με την ίδια του την αριστερή
ψυχή. Θα το αντέξει λέτε;
