Η ευκαιρία να
κλείσει η διαπραγμάτευση στην αυριανή συνεδρίαση του Eurogroup έχει χαθεί και
όχι με υπαιτιότητα της ελληνικής πλευράς. Είναι γενική η αναγνώριση ότι δεν
ανταποκριθήκαμε απλώς στους προκαθορισμένους δημοσιονομικούς στόχους μας, αλλά
τους υπερβήκαμε κατά πολύ με κυριότερο επίτευγμα το πρωτογενές πλεόνασμα, το
οποίο το επιτύχαμε έναν χρόνο νωρίτερα από τις προβλέψεις των εταίρων μας.
Ωστόσο, για λόγους που δεν έχει καταστεί δυνατό να
αποσαφηνιστούν, οι εκπρόσωποι των δανειστών μας έχουν αναγάγει σε κορυφαίο θέμα
της διαπραγμάτευσης ένα ζήτημα, για το οποίο εκ των προτέρων γνώριζαν ότι δεν
υπήρχε περίπτωση να ενδώσει η κυβέρνηση στις αξιώσεις και στις πιέσεις τους.
Η
γενική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία
για τη δικομματική κυβέρνηση και με μια ακυβερνησία για τη χώρα, της οποίας η
διάρκεια και οι επιπτώσεις θα ήταν αδύνατον να προβλεφθούν.
Και δεν είναι μόνο η αμετακίνητη θέση της κυβέρνησης την
οποία η τρόικα επιμένει να αγνοεί. Είναι και η θέση των τραπεζών, που ως άμεσα
ενδιαφερόμενες για την υπόθεση, δικαιούνται να έχουν κι έναν λόγο παραπάνω.
Γνωρίζουν, όμως, πολύ καλά ότι μια ενδεχόμενη άρση των πλειστηριασμών όχι μόνο
δεν θα κάλυπτε τις απαιτήσεις τους, αλλά θα οδηγούσε την αγορά των ακινήτων σε
πλήρη κατάρρευση. Γι' αυτό και επιλέγουν, όπως και η κυβέρνηση, άλλες
ρυθμίσεις.
Είναι
αναμφισβήτητο ότι υπάρχουν
δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες, οι οποίοι, αν και έχουν τη δυνατότητα να
εξυπηρετήσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις, έχουν εκμεταλλευτεί στα χρόνια
της κρίσης την ασπίδα προστασίας που ισχύει διά νόμου για τους οικονομικά
ανήμπορους και δεν πληρώνουν τις δόσεις τους, γνωρίζοντας ότι δεν θα έχουν
συνέπειες.
Γι' αυτούς η άρση της απαγόρευσης δεν είναι απλώς δυνατό,
αλλά και επιβεβλημένο να αποφασιστεί. Αλλά μέχρις εκεί. Η ελληνική κοινωνία δεν
αντέχει αναταράξεις σαν αυτές που θα προκαλούσε η απώλεια του μοναδικού
περιουσιακού στοιχείου εκατοντάδων χιλιάδων ελληνικών οικογενειών.
Αλλωστε το επεσήμανε προ ημερών, όσο σαφέστερα μπορούσε, και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι η δήλωσή του θα παίξει τον ρόλο της.
