Η 10η Οκτωβρίου θα μείνει στην ιστορία
ως η ημέρα έναρξης της προεκλογικής περιόδου. Σύντομης; Μακράς; Αυτό είναι κάτι
που θα το δούμε πολύ σύντομα και ανάλογα με τις φάπες που θα φάει η κυβέρνηση.
Το σίγουρο είναι ότι η χώρα δεν αντέχει πολύμηνη προεκλογική περίοδο και
κάποιος θα πρέπει να το εξηγήσει στο Μαξίμου.
Η χθεσινή συμπεριφορά του κ. Τσίπρα και
βεβαίως και του κ. Μητσοτάκη είπε ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό «βγάλτε τα
εκλογικά βιβλιάρια, ετοιμαστείτε για τις κάλπες».
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός ήταν
εκνευρισμένος, επιθετικός και σκληρός. Κάλυψε πλήρως τον Νίκο Παππά, τον
Καλογρίτσα, τον Καραγιώργη και όλες τις κατηγορίες για αριστερή διαπλοκή.
Επιτέθηκε με σφοδρότητα στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και του
θύμισε τις σχέσεις που έχει ή μπορεί να έχει με τη διαπλοκή. Το σκηνικό σφοδρής
σύγκρουσης και με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς ήταν στοχευμένο και αποτελεί
μια στρατηγική η οποία θα ακολουθηθεί από εδώ και στο εξής από το Μαξίμου.
Άλλωστε, έπρεπε να συσπειρώσει τα
στελέχη του ενόψει και του συνεδρίου καθώς γνωρίζει ότι το κόμμα του βρίσκεται
σε καθοδική πορεία και η αποσυσπείρωση είναι εξαιρετικά μεγάλη. Η στρατηγική
που θα ακολουθηθεί από εδώ και στο εξής είναι αυτή που αποτυπώθηκε χθες. Δηλαδή
σκληρό ροκ, διαπλοκή, αναφορές με διευθύνσεις και ονόματα αλλά χωρίς μεγάλη
ουσία. Η πορεία προς τις εκλογές θα πάει έτσι. Με αντιπαράθεση από τα παλιά. Ο
Τσίπρας επιλέγει ξεκάθαρα τον διαχωρισμό που ξέραμε και στο παρελθόν, δηλαδή
«αριστερά – δεξιά», όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου με προφανή λόγο: Να κρατήσει
το κόμμα του όρθιο τώρα που καταρρέει. Να πάει σε εκλογές ώστε να έχει τις
μικρότερες δυνατές απώλειες, ώστε να είναι κοντά στη ΝΔ και να διεκδικήσει μια
ακόμη ευκαιρία για ολική επαναφορά.
Διότι άλλο είναι να κάνεις εκλογές και
να χάσεις με 10 μονάδες και με ένα ποσοστό δικό σου της τάξης του 20% κι άλλο
να χάσεις με 3 μονάδες και να έχεις πιάσει 27%. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί να
πιέσει περισσότερο τη νέα κυβέρνηση και αν αυτή τα κάνει θάλασσα ή δεν μπορεί
να κυβερνήσει με άνεση να πάει σε εκλογές με το νέο σύστημα και χωρίς το
μπόνους των 50 εδρών. Ήταν ο προφανής λόγος για τον οποίον άλλαξε ο εκλογικός
νόμος πριν από μερικούς μήνες. Το είχαμε επισημάνει και τότε. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρεε
και ήθελε με κάθε τρόπο να κόψει τη φόρα με την οποία έπεφτε.
Αυτό επιβεβαίωσε και χθες με την
συμπεριφορά του που θα αποτελέσει τον «μπούσουλα» και για τις επόμενες
παρουσίες του στη Βουλή κι όχι μόνο. Άλλωστε, δεν έχει και τίποτε άλλο να
κάνει. Το success story της οικονομίας δεν του βγαίνει, η υπόθεση του χρέους
έχει κολλήσει στον Σόιμπλε, τα εθνικά θέματα πάνε κατά διαόλου, το προσφυγικό
τσακίζει την κοινωνία, έπρεπε να βρει ένα νέο αφήγημα ο Τσίπρας για να πάει σε
εκλογές. Κι αυτό θα είναι για ακόμη μια φορά η διαπλοκή. Ανεξαρτήτως αν ο κ.
Μητσοτάκης ή το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης έχουν κάνει τραγικά λάθη
ή έχουν διαπλακεί κατά καιρούς, αυτό που φαίνεται στην παρούσα φάση είναι η
προσπάθεια διάσωσης που επιχειρεί η κυβέρνηση. Είναι σαν τον καρδιακό που έχει
πάθει επεισόδιο και προσπαθεί να πάρει ανάσες από κάπου. Ή σαν τον πνιγμένο που
πιάνεται από τα μαλλιά του, χωρίς αποτέλεσμα.
Σ' αυτό το παιχνίδι έχει βάλει βεβαίως
και τον... μετρ της συνωμοσίας και της διαπλοκολογίας τον Πάνο Κ(λ)αμμένο. Ο
οποίος πετάει χαρτιά στον αέρα, θεωρητικολογεί, ρίχνει λάσπη στον ανεμιστήρα
και περιμένει να πιάσει τόπο η τακτική του. Το ζήτημα είναι αν μια ακόμη
προσπάθεια να αποδράσει η συγκυβέρνηση από την καταστροφή της που πλησιάζει, θα
περάσει με αυτόν τον τρόπο. Αν δηλαδή ο κόσμος θα «τσιμπήσει» για ακόμη μια φορά.
Αλλά το μείζον
θέμα είναι αν όλοι αυτοί που σχεδίασαν τη στρατηγική της πόλωσης και του
διχασμού, και από τα δύο μεγάλα κόμματα, έχουν σκεφτεί τι ζημιά θα προκαλέσουν
στη χώρα.
