Οι Ατρείδες, μια γνήσια ελληνική οικογένεια. Γνήσια,
κοινώς προσκολλημένη στο παρελθόν της, σε υποθέσεις που ξεκίνησαν γενιές πίσω
και δεν τελειώνουν ποτέ. Ανακυκλώνονται και κακοφορμίζουν. Από το δείπνο του
Θυέστη με τον Ατρέα, κι από κει στη δολοφονία του Αγαμέμνονα, που έχει εν τω
μεταξύ θυσιάσει την κόρη του «δι’ ίδιον όφελος» τρόπον τινά.
Από τη δολοφονία
του Αγαμέμνονα, του γιου του Ατρέα, στη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας και του
εραστή της Αίγισθου, γιου του Θυέστη, από τον Ορέστη. Επεται το κυνήγι του
Ορέστη από τις κακές γριές, τις Ερινύες. Και η παραφροσύνη του, που τον οδηγεί
έως τους Δελφούς, στον Λοξία Απόλλωνα, κι από κει στην Αθήνα για να δικασθεί
στον Αρειο Πάγο. Το δικαστήριο αποτελείται από θνητούς, όμως την απόφαση θα την
κρίνει η ψήφος της Αθηνάς.
Ο Ορέστης αθωώνεται και οι Ερινύες εξοργίζονται.
Απειλούν πως θα δηλητηριάσουν τη γη και τις κοιλιές των γυναικών για να
στερέψουν. Οι Ερινύες ήταν και θεότητες του γάμου – είχαν χιούμορ οι αρχαίοι
μας. Η Αθηνά τις εξευμενίζει. Τους υπόσχεται λατρεία και ναό. Τις εντάσσει στην
πόλη και της υπόσχεται ευφορία και ευημερία.
Στην
«Ορέστεια» του Αισχύλου η Αθηνά ανταποκρίνεται στον ρόλο που της αντιστοιχεί.
Είναι θεά της πόλης, και η κάθαρση που επιφέρει είναι πολιτική. Δεν την
ενδιαφέρουν οι κακοφορμισμένες ιστορίες. Την ενδιαφέρει η σωτηρία και η
ευημερία των πολιτών. Η Ελλάδα του 2016 διαθέτει ένα πλούσιο αποθεματικό από
κακοφορμισμένες υποθέσεις, υποθέσεις που ξεκίνησαν τρεις και τέσσερις γενιές
πίσω και ακόμη δεν έχουν ξεκαθαρισθεί. Ανακυκλώνονται. Ποιος τα πήρε από ποιον,
ποιοι βρίσκονται σε ποια λίστα; Ο κ. Τσίπρας χθες στη Βουλή εμφάνισε ως
πολιτικό επιχείρημα μία ακόμη λίστα.
Προφανώς την έχει μελετήσει και έχει
αποφανθεί πως αυτή αφορά μόνον τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αν μπορούσαμε να
πουλήσουμε τις κακοφορμισμένες υποθέσεις μας ως προϊόντα ανακύκλωσης, μπορεί να
λύναμε και το πρόβλημα του χρέους. Υποψιάζομαι όμως ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται
να τις αγοράσει, ούτε εμείς οι ίδιοι. Αυτές ας πάνε εκεί που τους πρέπει, στα
δικαστήρια. Πάντως μ’ αυτές δεν γίνεται πολιτική.
Το κακοφορμισμένο παρελθόν είναι προνομιακό πεδίο για την Αριστερά. Ούτε για
τον Εμφύλιο ευθύνεται, αφού τον ξεκίνησαν οι ξένες δυνάμεις, όπως λέει, ούτε
για το χρέος, αφού κι αυτό είναι προϊόν συνωμοσίας «ξένων και ντόπιων
συμφερόντων». Ο κ. Τσίπρας είπε ότι «εμείς δεν κάνουμε εξοπλισμούς».
Σε
αμερικάνικη εκπομπή εδώ ακούγονται γέλια. Παίζει τον ρόλο της ΕΑΠΕ - Εταιρεία
Απολύτως Περιορισμένης Ευθύνης. Εκεί που πάσχει λίγο η Αριστερά είναι όταν το
πεδίο της πολιτικής μετατοπίζεται στο παρόν και το μέλλον, στη διαχείριση και
την προοπτική. Αδυνατώντας να αναλάβει την ευθύνη τους, κολλάει σα στρείδι στον
ανεμοδαρμένο βράχο του παρελθόντος.
Δεν υπήρξε
περίοδος της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας χωρίς κάποια χρεωκοπία. Το ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό τούτης εδώ είναι ότι η κοινωνία, φοβισμένη, κουρασμένη, με τις
δυνάμεις της αποδεκατισμένες μοιάζει να μην μπορεί και να μη θέλει να την ξεπεράσει.
Αυτήν τη δύναμη της αδράνειας εκμεταλλεύθηκε η αριστεροδέξια κυβέρνηση ώς
σήμερα. Επτά χρόνια τώρα επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια.
Μην μου
πείτε πως δεν τους βαρεθήκατε;
