.«Μήπως οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι» ;

Αν ένα χρόνο πριν τολμούσε κάποιος να ξεστομίσει, έστω και χαμηλόφωνα, αυτό που όλο και πιο έντονα ακούγεται στις μέρες μας , στην καλύτερη περίπτωση, θα τον πετροβολούσαν. «Μήπως οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι» ; Αυτό είναι το ερώτημα που πλέον είναι σε καθημερινή χρήση στα… «κουρεία και στα λουτρά»

Γράφει ο Γιώργος Μεντζελίδης στοmentzelidis.gr

Φαντάζει απίστευτο αλλά δώδεκα μόλις μήνες  από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχει αρχίσει να αλλάζει άρδην την κρίση της σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ .

Είναι γεγονός ότι αν, λίγους μήνες πριν, κάποιοι πολίτες τολμούσαν να υπερασπιστούν τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων της περιόδου 2010 – 2014, θα εισέπρατταν τη χλεύη και την απαξίωση της πλειοψηφίας που, παρά τη μερική ή γενική απογοήτευση από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εξακολουθούσε να πιστεύει στη φερεγγυότητα και κυρίως στην ηθική υπεροχή της κυβέρνησης.

Επισημαίνω ότι, μετά τα πρώτα δείγματα «αριστερής» κυβερνητικής γραφής, οι πολίτες, όντες επιφυλακτικοί  και αποδεχόμενοι ίσως την εκλογική τους αστοχία, διατύπωναν παρά ταύτα την άποψη ότι τελικά «όλοι είναι ίδιοι αλλά σε κάθε περίπτωση οι σημερινοί κυβερνώντες είναι προτιμότεροι από τους διεφθαρμένους της προηγούμενης περιόδου».

Σήμερα όμως υπάρχει πλέον ένα μεγάλο μέρος πολιτών που απομακρύνονται ταχύτατα ακόμη και από το κλασσικό «όλοι ίδιοι είναι». Δεν είναι λίγοι αυτοί που ευθέως πλέον απαντούν ότι  «ναι, οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι».

Δεν είναι εφικτό, στο πλαίσιο ενός σχολιασμού, να αναζητηθεί το σύνολο των αιτιών για αυτή τη μεταστροφή στην κρίση των πολιτών.

Πάντως σε μια πιθανή συζήτηση , πέραν των αμιγώς οικονομικών κριτηρίων με τα οποία ένας πολίτης αξιολογεί τη κυβερνητική πολιτική, πέραν δηλαδή της απογραφής των νέων εισοδηματικών του δεδομένων, όπως αυτά προέκυψαν από τις αποφάσεις των κυβερνώντων, αυτό το κριτήριο που φαίνεται να κερδίζει έδαφος, έως και να υπερφαλαγγίζει το οικονομικό, είναι η στάση του σημερινού μορφώματος εξουσίας από ηθική και αισθητική άποψη….

Είναι σχεδόν καθημερινό το γεγονός της εμφάνισης διάφορων «προσωπικοτήτων» της κυβερνητικής πλευράς , είτε με τη μορφή πολιτικών εκπροσώπων ή συνεργατών είτε με τη μορφή ομάδων συμφερόντων (αυτές που ο λαός σοφά αποκαλεί κολλητούς και κουμπάρους) που προσβάλλουν τη νοημοσύνη, την ηθική και την αισθητική και του πιο ανεκτικού πολίτη.

Για δε τη μεγάλη πλειοψηφία τούτο είναι επιεικώς ανεπίτρεπτο όταν αυτή η ηθική κατάπτωση προέρχεται από την Αριστερά, έναν διαχρονικά  διαπρύσιο κήρυκα της πολιτικής αρετής, κατήγορο και τιμωρό της ανηθικότητας και υποκουλτούρας που παράγει το σύστημα και οι υπηρέτες του.

Θα έλεγα δε ότι κάποιοι εκεί στο κυβερνητικό κονκλάβιο, βλέποντας τις ραγδαίες εξελίξεις σχετικά με την εικόνα της κυβέρνησης, έχουν αποδυθεί σε μια προσπάθεια απόσυρσης όλων εκείνων που κατά καιρούς , εν είδη εθνικών γελωτοποιών, προκαλούν τη νοημοσύνη των Ελλήνων και το κοινό αίσθημα. 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, προς απογοήτευση βέβαια του φιλοθεάμονος κοινού,  γνωστοί και μη εξαιρετέοι τηλεαστέρες της κυβερνητικής πλειοψηφίας έχουν κατά πολύ αραιώσει την παρουσία τους στα κανάλια τελευταία…. Άλλοι πάλι, υψηλά ιστάμενοι και λαλίστατοι επαναστάτες κατά το παρελθόν, κρύβονται επιμελώς και «Σκουριά – ζουν» επικίνδυνα…

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι ότι και οι λεγόμενοι σοβαροί, προεξάρχοντος του στενού πυρήνα εξουσίας, προκαλούν πλέον είτε την οργή είτε τη θυμηδία των πολιτών.

Η πολιτεία Κατρούγκαλου αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα συμπεριφοράς μιας κωμικοτραγικής πολιτικής καρικατούρας που με τις αλλεπάλληλες κυνικές και κίβδηλες  δηλώσεις του έχει μετατραπεί σε κοινωνικό πτυελοδοχείο…

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που το απαγορευμένο δια ροπάλου ερώτημα, αν δηλαδή οι προηγούμενοι (Γερμανοντυμένοι, δοσίλογοι, πουλημένοι, πράκτορες, φασίστες κλπ)  ήταν καλύτεροι, όχι απλά τίθεται επί τάπητος και χωρίς τον φόβο της «αριστερής κατακραυγής» αλλά παίρνει και θετική απάντηση !

Ναι, λένε πολλοί πολίτες, ήταν καλύτεροι ! Κρίση οργισμένων ; Άποψη απογοητευμένων ; Αδιέξοδο ; Μεταμέλεια ; Μήπως τελικά λογική θέση ; Όλα μαζί ;  Αυτό που μετράει είναι ότι οι μέχρι πρόσφατα πολιτικοί κατήγοροι γίνονται κατηγορούμενοι που μάταια προσπαθούν να μαζέψουν τα πολιτικά και ιδεολογικά σκύβαλα από τον πολιτικό, ιδεολογικό και ηθικό ερειπιώνα που οι ίδιοι δημιούργησαν….