Δεκαετίες ολόκληρες ήταν μόνιμη και πιεστικά επαναλαμβανόμενη η
αξίωση να προχωρήσει σε βάθος η εξιχνίαση του όποιου σκανδάλου έβλεπε το φως
της δημοσιότητας. Και ήταν εύλογη η απαίτηση, μια και η κυρίαρχη άποψη στην
κοινή γνώμη ήταν ότι σε κάθε περίπτωση υπήρχαν δυνάμεις και παράγοντες που
είχαν συμφέρον «να μη φτάσει το μαχαίρι έως το κόκαλο», όπως χαρακτηριστικά
τονιζόταν.
Αλλά οι πρακτικές αυτές ανήκουν πλέον στο παρελθόν.
Επανειλημμένα έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια ότι οι ισχυροί του χρήματος
και της πολιτικής δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο των δικαστικών διώξεων κι αυτό
αποτελεί μια κατάκτηση που καλό θα είναι να την προστατεύουμε και όχι να την
υπονομεύουμε με περιττές και αβάσιμες αμφιβολίες.
Οπως δυστυχώς συμβαίνει, όταν
σκόπιμα και χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία αφήνεται να αιωρείται από ορισμένους η
υποψία ότι τα παλιά και ιστορικά καταδικασμένα φαινόμενα της ατιμωρησίας μπορεί
και να ισχύουν ακόμη.
Δεν υποστηρίζουμε ότι έχουμε μεταβληθεί από τη μία μέρα στην άλλη σε μια
άψογη δημοκρατία, όπου οι πάντες κρίνονται αποκλειστικά και μόνο από τις
πράξεις τους και ότι η πολιτική ή η οικονομική ισχύς δεν αγγίζει κανέναν, αλλά
έχουμε κάνει άλματα προς την κατεύθυνση αυτήν.
Κι αν πάλι υπάρχουν περιπτώσεις
που επιτρέπουν την εκτίμηση ότι υποτροπίασαν οι πρακτικές του παρελθόντος, καλό
θα είναι η επισήμανση να γίνεται με σαφήνεια και η καταγγελία να είναι
συγκεκριμένη.
Αν θέλουμε από το κράτος, τους λειτουργούς του και
τις
συνταγματικά κατοχυρωμένες εξουσίες να στέκονται στο ύψος τους και να
ενεργούν υποδειγματικά, θα πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε, όταν το κάνουν.
Διαφορετικά υπονομεύουμε την πρόοδο που αναμφισβήτητα συντελείται.
