Δύο είναι οι τρόποι για να ενισχυθεί ουσιαστικά το
ασφαλιστικό σύστημα. Και δυστυχώς ο ένας απ' αυτούς είναι προς το παρόν
ανέφικτος. Η μείωση της ανεργίας -και μάλιστα σε ποσοστά ικανά να αποφέρουν
σημαντικά έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία- δεν προβλέπεται να επιτευχθεί ούτε το
2014 ούτε το 2015. Θα είναι σταδιακή και θα πάρει χρόνια.
Σωστά, αν και πολύ καθυστερημένα, στρέφεται κατά
συνέπεια η κυβέρνηση στην κατεύθυνση του περιορισμού της εισφοροδιαφυγής.
Σχεδιάζει να κάνει όσα εδώ και δεκαετίες θα έπρεπε να είχαν γίνει προκειμένου
να περιοριστεί η ανασφάλιστη εργασία και να υποχρεωθούν οι εργοδότες να
καταβάλλουν ανελλιπώς τις ασφαλιστικές εισφορές για το προσωπικό που
απασχολούν.
Και είναι πολλά αυτά που μπορεί να κάνει. Υπό την προϋπόθεση,
βεβαίως, ότι οι σχεδιασμοί δεν θα μείνουν στα χαρτιά, αλλά θα γίνουν πράξη.
Η δυνατότητα υπάρχει. Την προσφέρει η σύγχρονη
τεχνολογία, η οποία επιτρέπει στις αρμόδιες υπηρεσίες να ελέγχουν ανά πάσα
στιγμή αν η μία ή η άλλη επιχείρηση είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και
ανάλογα να παρεμβαίνουν, επιβάλλοντας στους ασυνεπείς εργοδότες αυστηρές
κυρώσεις.
Αν και ποια αποτελέσματα θα έχει το εγχείρημα μένει να
το δούμε, αλλά βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του είναι να λειτουργήσει το
σύστημα με το αίσθημα που όφειλε να έχει επιδείξει εδώ και δεκαετίες. Γιατί τα
όποια και όσα προβλήματα αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό σύστημα βαραίνουν σχεδόν
αποκλειστικά τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις.
Αυτές διαμόρφωσαν το σύστημα, αυτές διοίκησαν
και διοικούν τα Ταμεία, αυτές διαχειρίστηκαν (και παλαιότερα αλλά και πρόσφατα)
με τρόπους μη αποδοτικούς ή και επιζήμιους τα αποθεματικά τους και δικό τους
δημιούργημα είναι η σημερινή επισφαλής κατάστασή τους
