Έχει νόημα να ασχολείται κανείς με τα πόθεν έσχες
των πολιτικών; Και μάλιστα όταν αυτά αφορούν το 2013 και το 2014, δηλαδή
τέσσερα χρόνια πριν; Είναι το ερώτημα που γίνεται κάθε φορά που βλέπουν το φως
στοιχεία σχετικά με την περιουσία των πολιτικών οι οποίοι ορίζουν την τύχη της
χώρας.
Πράγματι τι νόημα έχει, πέραν μιας επικοινωνιακής
καταιγίδας σε sites, τηλεοράσεις και εφημερίδες, για τους πολίτες να βλέπουν το
έσχες αλλά ποτέ να μη μαθαίνουν για το πόθεν. Από που βρήκε ο Τσακαλώτος τόσα
λεφτά, πώς έχτισε την περιουσία του ο Σταθάκης, τι έγινε με το πλούσιο ζευγάρι
Παπαδημητρίου – Αντωνοπούλου οι οποίοι θα φέρουν ανάπτυξη και θα αυξήσουν τις
θέσεις εργασίας;
Είναι δεδομένο ότι οι Έλληνες πολιτικοί, πλην
ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι πλούσιοι. Δεν είναι στην χειρότερη περίπτωση
πένητες και δεν έχουν καμιά σχέση με τους 150 χιλιάδες εργαζόμενους που
αμείβονται με 100 ευρώ το μήνα ή το 1,5 εκατ. των ανέργων που δεν θα φέρουν
ούτε μελομακάρονο στο σπίτι. Δεν είναι... Πλαστήρες για τους οποίους θα γίνει
έρανος για να ταφούν όταν έρθει η ώρα.
Και η ανακοίνωση των πόθεν έσχες έρχεται απλά να
επιδεινώσει την οργή των πολιτών για το πολιτικό σύστημα. Την ώρα που μιλάμε
για το φιλοδώρημα των 300 ευρώ στους συνταξιούχους ή όταν ασχολούμαστε με το αν
θα μπορούν να ζήσουν με το ελάχιστο εισόδημα των 300-300 ευρώ χιλιάδες Έλληνες,
βγαίνουν στο φως ειδήσεις για εκατοντάδες ακίνητα πολιτικών, για καταθέσεις
εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, για λίρες, λεφτά στο εξωτερικό, επενδύσεις σε
ομόλογα και μετοχές ξένων εταιρειών. Τι να σκεφτεί άραγε αυτός που θα μάθει για
όλον αυτόν τον πακτωλό εν μέσω οικονομικής κρίσης; Καθηγητάδες, δικηγόροι,
μηχανικοί, οικονομολόγοι και τόσοι άλλοι επαγγελματίες και μη πολιτικοί γράφουν
λίστες με περιουσιακά στοιχεία τα οποία όχι μόνο δεν μπορούν να συγκριθούν με
τον μέσο Έλληνα αλλά είναι και άκρως προκλητικά.
Η κυβέρνηση εσπευσμένα αποφάσισε να βγάλει τα πόθεν
έσχες, αν και τα είχε έτοιμα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Θα μπορούσε να τα
ανακοινώσει μήνες πριν, όμως, το έκανε τώρα προκειμένου να πέσουν λίγο οι τόνοι
γύρω από την ταπεινωτική επιστολή του Τσακαλώτου. Άκρως προκλητική κίνηση, αλλά
έτσι είναι η πολιτική. Πόλεμος χωρίς όπλα και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό που
δεν αντέχεται, όμως, είναι η σκέψη ότι από ένα τέτοιο πολιτικό προσωπικό
περιμένει ο Έλληνας πολίτης λύσεις. Κυρίως δε από την «αριστερή» κυβέρνησης που
με γεμάτες τις δεξιές τσέπες το μόνο που κάνει είναι να πουλάει αγάπες και
προστασία του λαού.
Τζάμπα μάγκες που κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό,
διαπραγματεύονται για το μέλλον του όταν δεν έχουν ιδέα για τις πραγματικές
συνθήκες της καθημερινότητας. Τι ξέρει από πείνα ο Παπαδημητρίου, ο Τσακαλώτος
και ο Σταθάκης; Ο μαντηλάκιας Κατρούγκαλος που όρισε τις τύχες των παλαιών και
των μελλοντικών συνταξιούχων πώς το έκανε αυτό όταν έχει ένα σκασμό λεφτά;
Ακόμη και ο «φτωχός» Αλέξης, τι δουλειά έχει με το πόπολο που τόσο πολύ
επικαλείται όταν πρόκειται για ένα παιδί που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του
και δεν έχει βγάλει ούτε ένα ευρώ με τον ιδρώτα του; Για να μην πούμε για τους
Βαρουφάκηδες που κολυμπάνε στα λεφτά αλλά θα ήθελαν να δουν τη χώρα έξω από το
ευρώ να λιμοκτονεί;
Έλεος, λοιπόν, με την υποκρισία των πόθεν έσχες και
αυτών που τους ανήκουν. Είναι προσβολή για τους πολίτες που κάνουν απίστευτες
θυσίες τόσα χρόνια.
