.Διά την μεγάλην ταύτην ιδέαν…

Το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης με στόχο να μετατρέψει το χάος του κρατιδίου σε οργανωμένο κράτος που να ανταποκρίνεται στις συνθήκες του καιρού του, κοινώς σύγχρονο. Το 2016 οι καιροί άλλαξαν, το κράτος κινδυνεύει να ξαναγίνει κρατίδιο, όμως ο στόχος παραμένει ίδιος. Πώς αυτό το κράτος θα γίνει σύγχρονο, θα ανταποκρίνεται στις συνθήκες του δικού μας καιρού. Δύσκολα πράγματα.

 Το 1844 ο καβγάς στην Εθνοσυνέλευση γινόταν για το ποιοι θα διορίζονται στο Δημόσιο. Από τη μια ο Μακρυγιάννης και ο Παλαμήδης που υποστήριζαν ότι πρέπει να διορίζονται μόνον οι αυτόχθονες. Από την άλλη ο Κωλέττης που υπερασπιζόταν και τους ετερόχθονες. «Διά την μεγάλην ταύτην ιδέαν του ελληνισμού επολεμήσαμεν, διά τους απανταχού Ελληνας». Ο κόσμος αλλάζει, ο πλανήτης μεταμορφώνεται, όμως οι ιδέες της Ελλάδας παραμένουν σταθερές. Μπορεί να μην είναι μεγάλες, είναι όμως έμμονες…

 Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και τους ιδεολογικούς ευφημισμούς. Το θέμα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην πραγματικότητα αφορά στη δυνατότητα διορισμού στο Δημόσιο. Τα ιδιωτικά σχολεία ποτέ δεν ενόχλησαν τον ελληνικό κρατισμό. Απλώς τώρα ενοχλούν τον κ. Φίλη και την παρέα του επειδή στο Α΄ έτος των ΤΕΙ εφηρμοσμένου κομμουνισμού όπου σπούδασαν, έμαθαν πως η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι γενικώς κακό πράγμα. 

Τα πανεπιστήμια όμως; Μα το περίφημο χαρτί μιας Ανωτάτης Σχολής κάποτε σου εξασφάλιζε μια θέση στο Δημόσιο. Τώρα μπορεί να μη σου εξασφαλίζει τίποτε, όμως μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες μας ξυπνούν κάθε πρωί με την ελπίδα ότι θα ακούσουν πως όλα έγιναν όπως «πριν». 

Και κυρίως ότι θα ανοίξει ξανά η κάνουλα των διορισμών. Γιατί στους αποφοίτους των δημοσίων πανεπιστημίων να προστεθούν και ανταγωνιστές από ιδιωτικά; Κρίνοντας δε από τα ιδιωτικά σχολεία ούτε απεργίες θα γίνονται, ούτε καταλήψεις, ούτε θα μπορούν να δραστηριοποιούνται και τα στελέχη των νεολαιών. Και τι θα κάνουν κι αυτά; Κλέφτες θα γίνουν;

Η κουτοπόνηρη αριστερά έχει καταφέρει να αντικαταστήσει τον σύνδεσμο «και» με το διαζευκτικό «ή». 

Η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν συνεπάγεται την κατάργηση των δημοσίων. Δεν είναι όπως με τις ΔΕΚΟ που, είτε είναι δημόσιες και ανήκουν στους συνδικαλιστές, τους εκπροσώπους του λαού, είτε ιδιωτικές. Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: αποφοίτησα από δημόσιο πανεπιστήμιο και θεωρώ ότι η παιδεία είναι κοινωνικό αγαθό. Αρκεί να είναι παιδεία. 

Και όπως την υγεία μπορεί να την παρέχουν ιδιώτες, παράλληλα με το Δημόσιο, το ίδιο ισχύει και με την παιδεία.

Βαρεθήκατε τα ίδια και τα ίδια; Δεν αντέχετε άλλο στη σκέψη ότι και σε δέκα χρόνια θα συζητάμε αυτά που συζητούσαμε πριν από δέκα χρόνια κι αυτά που συζητάμε σήμερα; Δεν σας ενδιαφέρουν οι φρέσκες ιδέες, σαν αυτές που κατέθεσε ο κ. Κουτσούμπας εκθέτοντας το θαύμα της Σοβιετικής παιδείας; Ελάτε τώρα. 

Σκεφθείτε μόνον ότι ζείτε σε μια χώρα με σταθερές και μεγάλες ιδέες. Τόσο σταθερές που έχουν γίνει έμμονες.

Είχατε πολλούς πρωθυπουργούς να παίζουν στα δάχτυλα τον Χέ-ν-γκελ; Οπως τον κ. Τσίπρα που τον «τσιτάρισε» με τόση άνεση, λέγοντας στη Βουλή πως όπως είπε ο αυτός ο Χέ-ν-γκελ «στο σκοτάδι όλες οι αγελάδες φαίνονται μαύρες».

Είναι θέμα παιδείας, κυρίες και κύριοι. Ακόμη και οι σταθερές ιδέες θέμα παιδείας είναι. Για τις έμμονες αρμόδιοι είναι οι ψυχαναλυτές αλλά κοστίζουν οι άτιμοι.