Εντάξει, τα
καραγκιοζιλίκια με τις δημοσκοπήσεις και τις έρευνες γνώμης τα ξέρουμε. Κάποιοι
βγάζουν λεφτά παριστάνοντας τους προφήτες και ανάλογα με το ποιος τους πληρώνει
ή ποιον θέλουν να «δαγκώσουν» βγάζουν και το αποτέλεσμα.
Τις προηγούμενες
εβδομάδες η ΝΔ προηγούνταν έως και 10 μονάδες, χθες μια δημοσκόπηση από το
εξωτερικό έδινε τον ΣΥΡΙΖΑ με πάνω από πέντε μονάδες διαφορά. Ένα θαύμα δηλαδή,
προφανώς το χρήμα ρέει άφθονο τώρα που έκλεισε η συμφωνία, οπότε ο κόσμος
σπεύδει από μόνος του να ψηφίσει τον Αλέξη, τον μεγάλο ηγέτη.
Αστειότητες, όπως και
αστειότητες είναι να τσακώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΓΣΕΕ ή όποιον άλλον βγάζει μια
έρευνα που δείχνει τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Πέρα από αντιδημοκρατική
τακτική είναι και γελοίο το να προσπαθείς να επιβάλεις τη γνώμη σου επειδή δεν
σου αρέσει η άλλη.
Στο κάτω – κάτω της
γραφής καλύτερη δημοσκόπηση από τις συζητήσεις στις παρέες ή ακόμη και στο
διαδίκτυο δεν υπάρχει. Εκεί καταλαβαίνουμε αν ο κόσμος είναι ευχαριστημένος από
την κυβέρνηση ή εξοργισμένος, αν βλέπει ελπίδα στην αντιπολίτευση ή αν τηρεί
στάση αναμονής.
Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην
ελληνική κοινωνία ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και 5,5% μονάδες διαφορά. Αυτά είναι
βλακείες των υπογείων του Μαξίμου που νομίζουν ότι έτσι θα αποκοιμίσουν τον
κόσμο. Και είναι μια γελοιότητα που συναντά κανείς μόνος σε χώρες τύπου
Βενεζουέλας όπου ο κόσμος αδειάζει τα σούπερ μάρκετ και παίζει ξύλο για μια
φραντζόλα αλλά ο ηγέτης Μαδούρο θεωρεί ότι πρόκειται για προπαγάνδα.
Επί της ουσίας αυτό
που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό είναι ότι η κυβέρνηση
κερδίζει χρόνο. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι οι πολιτικές εξελίξεις έχουν
δρομολογηθεί και η πολιτική αλλαγή θα έρθει αργά ή γρήγορα. Δεν ξέρουμε αν θα
είναι άριστη αλλαγή αλλά το ζήτημα είναι να ξεκουμπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ που κάνει
καθημερινά κακό.
Όλα όσα κάνει η
κυβέρνηση είναι απλά «αγορά χρόνου», όπως όταν αγοράζουμε κάρτες κινητής
τηλεφωνίας για να κάνουμε περισσότερα τηλέφωνα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι
κάθε βδομάδα «σηκώνεται» κι ένα θέμα που προκαλεί αλλά ταυτόχρονα θεωρείται
«χαμηλής έντασης» για την κοινωνία. Για παράδειγμα η υπόθεση Πολάκη μπορεί να
καίει τους πολιτικούς και τους δικαστές, μπορεί να έχει ξεσηκωθεί θύελλα, όμως,
αυτό δεν πολυνοιάζει τον πολύ κόσμο.
Όμως με την υπόθεση
Πολάκη θα ασχοληθούμε μια εβδομάδα, μέχρι να βρεθεί ένας άλλος Ταλιμπάν
υπουργός, να πετάξει την «παπάτζα» του και να ασχοληθούμε μ’ αυτόν.
Η μέγιστη ανοησία
βεβαίως είναι ο εκλογικός νόμος. Ο Τσίπρας προτείνει απλή αναλογική πιεζόμενος
από τους «53», ο Κουρουμπλής λέει άλλα για μπόνους στο πρώτο κόμμα και κανείς
δεν ξέρει τι θα προτείνει η κυβέρνηση ή πώς θα αντιδράσουν τα άλλα κόμματα.
Όμως, το θέμα συντηρείται, θα περάσει το καλοκαιράκι με την παραπληροφόρηση,
την προπαγάνδα και τις θεωρίες του Αλέξη περί δημοκρατίας, ανάπτυξης κ.λπ. και
θα πάμε φθινόπωρο και βλέπουμε.
Η κυβέρνηση βλέπει ότι
όλα είναι εναντίον της και κερδίζοντας χρόνο απλά επιχειρεί να καθυστερήσει το
θάνατό της. Περιμένει μήπως επανεκκινήθει η οικονομία, μήπως αλλάξει το
πολιτικό κλίμα με κανένα δημοψήφισμα ή κανέναν ανασχηματισμό, μήπως πλακωθούν
μεταξύ τους οι δανειστές και γίνει καμιά αναδιάρθρωση χρέους που θα «πουλιέται»
στο εσωτερικό της χώρας.
Όμως, τα προβλήματα
είναι πολύ μεγάλα και δεν μπορούν να περιμένουν. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να μην
κυβερνά περιμένοντας μοιραία κι άβουλη ένα θαύμα. Κερδίζοντας χρόνο για σένα
Αλέξη, κλέβεις χρόνο από τη χώρα, πότε θα το καταλάβεις αυτό;
Αν πράγματι ο κόσμος θέλει να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία να το κάνει.
Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κυβερνήσει επιτέλους. Η επικοινωνιακή διαχείριση
των προβλημάτων και μια τακτική «βλέποντας και κάνοντας» καταστρέφει ό,τι έχει
απομείνει όρθιο.
