Η αναμνηστική φωτογραφία
απεικονίζει το γραφείο του κ. Πολάκη την ημέρα των γενεθλίων του. Πρόκειται για
ένα καθ’ όλα υπουργικό γραφείο, καλογυαλισμένο και χωρίς χαρτιά ή άλλα
αντικείμενα που συνοδεύουν την ανθρώπινη δραστηριότητα που καλείται εργασία. Αντιθέτως,
υπάρχουν δύο μπουκαλάκια αφρώδους οίνου, αυτού που στα σκυλάδικα προσφέρεται ως
sabagnia, και συνοδεύει την άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα που καλείται
κονσομασιόν.
Στη μέση, εννοείται, δεσπόζουν μία τούρτα και μία γλάστρα
τυλιγμένη σε σελοφάν. Μια υπέροχη σοκολατένια τούρτα, με κεράσι ή βύσσινο, το
κλασικό γλύκισμα των παιδικών γενεθλίων. Η τούρτα έχει και κεράκια, που
περιμένουν την ανάσα του εορτάζοντος. Δίπλα στην τούρτα υπάρχει φορητός
υπολογιστής, ανοιχτός, πλην όμως σε σημείο όπου κανείς δεν μπορεί να καθίσει
για να τον χρησιμοποιήσει.
Προφανώς χρησιμοποιείται ως ραδιόφωνο για τα
εορταστικά άσματα «Happy birthday, dear minister» και λοιπά δημώδη της Χώρας
Σφακίων.
Το δεσπόζον στοιχείο του όλου
σκηνικού, την κορύφωση του εικαστικού δράματος, το άφησα για το τέλος. Δεν ξέρω
αν το μαντέψατε ήδη, επειδή συνάγεται από τα συμφραζόμενα, αλλά πρόκειται για
το φωτογραφικό πορτρέτο ενός ήρωος σε ασπρόμαυρη εκδοχή, του τύπου
ντοκουμέντου.
Είναι ένας βλοσυρός άνδρας, με το αυστηρό βλέμμα του άτεγκτου
κριτή της Ιστορίας των ανθρώπων, πυκνή γενειάδα, χωρίς όμως τον χαρακτηριστικό
σκούφο του επιτηδεύματός του. Πρόκειται για τον Αρη τον Βελουχιώτη, τον αντάρτη
της λαϊκής ψυχής. Και στο σημείο αυτό έχω να επισημάνω τον συναισθηματικό
πλούτο της αριστερής ψυχής. Πορτρέτο του εν λόγω ήρωος διαθέτει στο γραφείο του
και ο κ. Σπίρτζης – έναν μεταμοντέρνο πίνακα, κατ’ εικόνα του ρηχού
αριστερομέτρου του. Διότι ο κ. Σπίρτζης ως γνωστόν ήταν, είναι και θα είναι
Πασόκος.
Ο κ. Πολάκης, όμως, έχει φωτογραφία καθότι γνήσιος αριστερός και
Σφακιανός.
Ο συνδυασμός του οινοπνεύματος, ή
σκυλάδικου πνεύματος, με την παιδικότητα του γλυκίσματος, τη μουσική και το
πορτρέτο του ήρωος παντός αντάρτικου χαρτογραφεί τα βάθη της αριστερής ψυχής.
Και για την πλήρη χαρτογράφηση του βάθους σκεφθείτε και τον αναμαλλιασμένο
εορτάζοντα, με το ξεκούμπωτο μαύρο πουκάμισο και την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία,
έτοιμο να τσακωθεί και να θάψει στα τρία μέτρα όποιον δεν του γουστάρει.
Το θετικό στοιχείο της εικόνας
είναι η αρμονική της σύνθεση. Τίποτε περιττόν. Ολα έχουν τη θέση τους και τη
σημασία τους. Μια σύνθεση στα όρια του κλασικού. Και μη με ρωτήσετε τι σχέση ο
Βελουχιώτης με την παιδική τούρτα των γενεθλίων, διότι θα σας απαντήσω ότι για
την αριστερή μυθοπλασία ο ήρως ενσαρκώνει την αθωότητα της λαϊκής ψυχής. Της
ίδιας ψυχής που απολαμβάνει την sabagnia στα σκυλάδικα της επικρατείας.
Το αρνητικό στοιχείο της εικόνας
είναι και πάλι η αρμονική της σύνθεση. Η συνύπαρξη της τούρτας από σοκολάτα με
τον αφρώδη οίνο, τη μουσική που υποθέτεις ότι ακούγεται και το πορτρέτο ενός
ανθρώπου που αγιοποιήθηκε επειδή δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο της σφαγής
που τόσο άξια υπηρέτησε όσο ζούσε.
Αριστερή ψυχή και λαϊκή ψυχή. Για
περισσότερες πληροφορίες και υλικό ακούσατε το τραγούδι της Γιουροβίζιον.
