ΕΘΝΟΣ ΓΝΩΜΗ
Η εποχή που αρκούσε η δήλωση «νίκησε η Αυτοδιοίκηση» για να
καλυφτούν οι απώλειες των στηριζόμενων από την κυβέρνηση υποψηφίων έχει περάσει
ανεπιστρεπτί.
Αναπόφευκτα, οι δημοτικές και
περιφερειακές εκλογές του Μαΐου είναι βαθύτατα πολιτικές και τα αποτελέσματά
τους σε συνδυασμό με εκείνα των ευρωεκλογών θα στείλουν πολιτικά μηνύματα και
θα σφραγίσουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Η προσπάθεια των ηγεσιών των κομμάτων να επιλέξουν και να προβάλουν
στις Περιφέρειες και στους μεγάλους δήμους πολιτικά στελέχη πρώτης γραμμής
είναι ίσως δικαιολογημένη. Ολα τα κόμματα έχουν επιδοθεί σε ένα παιχνίδι
τακτικής, αιφνιδιασμών και εκπλήξεων, θεωρώντας έτσι ότι μπορεί να καταβάλουν
τον αντίπαλο στα σημεία, πριν ακόμη έρθει η ώρα της κάλπης.
Το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί την τελευταία
εβδομάδα αναδεικνύει όμως τα προβλήματα που τα ίδια τα κόμματα θα πρέπει να
υπερπηδήσουν, αντιμετωπίζοντας τις αυτοδιοικητικές εκλογές ως μάχη άλλοτε για
την επίλυση των προβλημάτων των τοπικών κοινωνιών και άλλοτε ως δημοψήφισμα
υπέρ ή κατά του Μνημονίου, στήριξης ή αποδοκιμασίας της κυβέρνησης.
Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο ή λιγότερο δεξιά προκάλεσε τα
γνωστά προβλήματα, όπου στη μεν Μακεδονία η βάση ζητούσε Καρυπίδη αλλά δεν τον
ήθελε η ηγεσία, στη δε Πελοπόννησο η ηγεσία θέλει Βουδούρη, που τον απορρίπτει
η βάση.
Οσο για τη ΝΔ, ο αντάρτης στην
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και ο μύλος στον Δήμο Αθηναίων είναι αρκετά για
να αποτυπώσουν το μέγεθος του προβλήματος. Και είμαστε ακόμη στην αρχή.
Τα πολιτικά στελέχη είναι καλοδεχούμενα στην Αυτοδιοίκηση και τα
πολιτικά μηνύματα θα είναι επίσης χρήσιμα. Απλώς ας μη λησμονήσουν ότι, εκτός
από το Μνημόνιο, υπάρχουν και τα σκουπίδια στον δρόμο, γιατί η οργή των πολιτών
δεν κάνει τέτοιου είδους εξαιρέσεις.
