Τελικά η πληροφορία που έφερε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να ανεβάζει σε 20
δισ. ευρώ τις κεφαλαιακές ανάγκες των συστημικών τραπεζών της χώρας
διαψεύστηκε. Δεν τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα, διαβεβαιώνει το ΔΝΤ. Αλλά το
δημοσίευμα των Financial Times από κάπου και για κάποιο λόγο προέκυψε.
Που
σημαίνει ότι καλό θα είναι να μην εφησυχάζουμε, αλλά να βρισκόμαστε σε διαρκή
εγρήγορση για όσο διαρκεί η διαπραγμάτευση, μια και δεν είναι δυνατό να
γνωρίζουμε αν και ποια παιχνίδια βρίσκονται σε εξέλιξη.
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, όσο ταχύτερα επιτευχθεί η συμφωνία και ολοκληρωθεί
η διαπραγμάτευση τόσο ευτυχέστερη θα είναι η εξέλιξη, διότι και τα χρήματα θα
εκταμιευθούν νωρίτερα αλλά και οι προϋποθέσεις για την προώθηση των ευεργετικών
για το χρέος ρυθμίσεων θα έχουν διασφαλιστεί.
Και δεν είναι εξαιρετικά φιλόδοξος ένας τέτοιος στόχος. Ηδη έχει επισημανθεί
ότι οι διαφορές είναι μεν αρκετές, πλην όμως αφορούν όλες σε διαρθρωτικές
αλλαγές τις οποίες ούτως ή άλλως έχουμε δεσμευτεί να προωθήσουμε, οπότε με
κάποιες εκατέρωθεν υποχωρήσεις θα καταστεί δυνατή η υπέρβαση των όποιων
προβλημάτων.
Αλλωστε, αυτό που δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή όλων μας είναι ότι
βρισκόμαστε πλέον κοντά στη στιγμή που όλοι ευχόμασταν να έρθει όσο το δυνατόν
συντομότερα. Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της απαλλαγής μέσα στους
επόμενους μήνες από τον βραχνά του Μνημονίου και τους ταπεινωτικούς ανά τρίμηνο
ελέγχους του Τόμσεν και της παρέας του.
Αν αυτή είναι η τελευταία δοκιμασία στην
οποία θα πρέπει να υποβληθούμε, ας φροντίσουμε να είναι η συντομότερη δυνατή.
Αλλωστε, η διαπραγματευτική μας θέση δεν είναι ίδια με πέρυσι ή πρόπερσι.
Εχουμε κατακτήσει το δικαίωμα να διαφωνούμε και να επιμένουμε. Και το ξέρουν.
