Η καλή διάθεση υπάρχει. Αυτό είναι βέβαιο. Αλλά
δεν φτάνει. Η επίλυση των σοβαρών και δύσκολων προβλημάτων δεν εξαρτάται από
τις καλές προθέσεις του οιουδήποτε, αλλά μόνο από την αναγκαία μελέτη τους και
από τον προγραμματισμό των ενεργειών που θα πρέπει να γίνουν. Κι αυτές οι
προϋποθέσεις δεν υπάρχουν προκειμένου να τελεσφορήσει η προσπάθεια της
κυβέρνησης για να βρει λύση στο τεράστιο πρόβλημα των χιλιάδων νοικοκυριών που
δεν έχουν ρεύμα και δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα για να
επανασυνδεθούν με το δίκτυο.
Ιδέες υπάρχουν, αλλά για τον έναν ή τον άλλον
λόγο είναι δύσκολο να εφαρμοστούν. Η ΔΕΗ δεν μπορεί να επιβαρυνθεί με τη
σχετική δαπάνη τη στιγμή που εκκρεμεί και μια οφειλή εκ μέρους των καταναλωτών
ύψους 1,5 δισ.,
η οποία της έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας,
δυνατότητα κάλυψης της δαπάνης από τον προϋπολογισμό δεν υπάρχει και η
επικρατέστερη προοπτική είναι να υπάρξει ένα νέο Ειδικό Κοινωνικό Οικιακό
Τιμολόγιο και η δαπάνη να επιβαρύνει με 0,5 έως 1 ευρώ τον χρόνο το σύνολο των
καταναλωτών.
Τι τελικά θα γίνει και πόσο σύντομα είναι κάτι που δύσκολα
μπορεί να προβλέψει κανείς, μια και οριστικές αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί ακόμη.
Αλλά για πολλοστή φορά βρισκόμαστε μπροστά σ΄ ένα πρόβλημα το οποίο η κυβέρνηση
συλλαμβάνεται ανέτοιμη ν΄ αντιμετωπίσει, αν και γνώριζε όχι μόνο ότι θα το βρει
μπροστά της αλλά και πότε θα εκδηλωθεί και ποιες ακριβώς θα είναι οι διαστάσεις
του.
Η γνωστή και διαχρονική αδυναμία της ελληνικής
δημόσιας διοίκησης και της πολιτικής εξουσίας. Η αδυναμία ενός στοιχειώδους προγραμματισμού
και η ανάγκη προσφυγής σε πυροσβεστικού χαρακτήρα λύσεις. Ή -ακριβέστερα- «τι
είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα!».
