Μία από τις κορυφαίες κοινοβουλευτικές διαδικασίες
-και σίγουρα η κορυφαία από πλευράς αντιπολίτευσης- ξεκινά σήμερα στη Βουλή. Η
πρόταση δυσπιστίας την οποία κατέθεσε και υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει έναν
τριήμερο διάλογο, στη διάρκεια του οποίου δεν θα θιγεί μόνο το θέμα της
εκκένωσης του Ραδιομεγάρου από τα ΜΑΤ, αλλά το σύνολο της κυβερνητικής
πολιτικής, την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί καταστροφική.
Η κοινοβουλευτική ιστορία δεν έχει να παρουσιάσει, μεταδικτατορικά
τουλάχιστον, περίπτωση πρότασης δυσπιστίας, η οποία να απέφερε το επιδιωκόμενο
αποτέλεσμα. Και κατά πάσα πιθανότητα το ίδιο θα συμβεί κι αυτή τη φορά.
Οι
όποιες αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις βουλευτών για την ακολουθούμενη πολιτική
υποχωρούν μπροστά στο ενδεχόμενο απώλειας της εξουσίας.
Εκείνο, όμως, που εύλογα
αναμένεται από μια τέτοια διαδικασία είναι να αποδειχθεί ποιοτικά αντάξια της
σοβαρότητάς της και να αποτελέσει ευκαιρία για ουσιαστική αντιπαράθεση και όχι
για μικροκομματικού χαρακτήρα μεγαλοστομίες, οι οποίες δεν αγγίζουν καν τα πολλά
και σοβαρά προβλήματα του τόπου. Και αυτή την προσδοκία δεν έχουν δικαίωμα να
τη διαψεύσουν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι.
Η χώρα βρίσκεται σ΄ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και σ΄ αυτό
ακριβώς οφείλουν ν΄ αναφερθούν όλοι, προβάλλοντας την όποια άποψη έχουν. Οι
κυβερνητικοί για το αν και κατά πόσο είμαστε κοντά στην έξοδο από την κρίση και
οι αντιπολιτευόμενοι για τον μόνιμο ισχυρισμό τους ότι η μνημονιακή πολιτική
είναι αδιέξοδη και καταστροφική.
Μόνο που η όποια επιχειρηματολογία τους θα
πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις και όχι σε κενά
περιεχομένου συνθήματα ή σε υποσχέσεις που είναι αντικειμενικά αδύνατο να
τηρηθούν. Η τριήμερη συζήτηση αποτελεί ευκαιρία αναβάθμισης του πολιτικού
διαλόγου.
