Ο ευρωσκεπτικισμός παίρνει «επικίνδυνο μπόι» σε όλη την
Ευρώπη. Η ακροδεξιά μεγαλώνει και διευρύνεται συνεχώς, ενώ σε ορισμένες
κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Ολλανδία και η
Αυστρία, διεκδικεί να είναι πρώτη δύναμη στις ευρωεκλογές του Μαΐου!
Η Γαλλίδα Μαρί Λεπέν (ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου)
και ο Ολλανδός Γκέερτ Βίλντερς (ηγέτης του Κόμματος για την Ελευθερία)
συγκροτούν κοινό πανευρωπαϊκό μέτωπο εν όψει των ευρωεκλογών.
Χαρακτηριστικό
από την εξαιρετικού ενδιαφέροντος έρευνα κοινής γνώμης της Metron Analysis, που
δημοσίευσε το «Εθνος της Κυριακής», δεν είναι μόνο η επιστροφή της ΧΑ σε
διψήφιο νούμερο (10%), αλλά και το εύρημα ότι το 44% θεωρεί σημαντικότερο να
βγούμε από το Μνημόνιο έναντι του 49% που θεωρεί σημαντικότερο να μείνουμε στο
ευρώ.
Δηλαδή, έχουμε μια «διχοτόμηση» στρατηγικού περίπου χαρακτήρα
προσανατολισμών... Με όλα αυτά τα δεδομένα, η εμμονή των ηγετικών δυνάμεων της
Ευρώπης σε πολιτικές λιτότητας, μείωσης της κοινωνικής προστασίας, αδιαφορίας
για την ανεργία και το βιοτικό επίπεδο μεγάλων τμημάτων των ευρωπαϊκών
κοινωνιών είναι ασυγχώρητη.
Ενώ επίσης φέρουν τεράστιες ευθύνες για την
απαράδεκτη διαχείριση της μετανάστευσης (Δουβλίνο 2). Ετσι, αντί για ευρωπαϊκή
αλληλεγγύη, πολιτική, οικονομική και κοινωνική ενοποίηση με τόλμη και στρατηγική
προοπτική, η κοντόφθαλμη και συντηρητική τακτική των ευρωπαϊκών ελίτ ενισχύει
τον εθνικισμό και τον δεξιό λαϊκισμό σε όλη την Ευρώπη.
Υποτίθεται ότι οι αυστηρές πολιτικές λιτότητας, τα
«μνημόνια» και η... αποκήρυξη των «τεμπέληδων» του Νότου γίνονταν για να μην
αντιδράσουν δεξιά-εθνικιστικά ο Βορράς και οι κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες. Οι
εξελίξεις αποδυναμώνουν τη σχετική επιχειρηματολογία.
Οι συντηρητικές πολιτικές
της λιτότητας και της απορρύθμισης του κοινωνικού ευρωπαϊκού μοντέλου ανοίγουν
τον «ασκό του Αιόλου» σε όλη την Ευρώπη και στον Βορρά και στον Νότο. Η
ακροδεξιά και ο ευρωσκεπτικισμός επιστρέφουν δυναμικά.
Αντί να μειώνονται οι
εθνικές και κοινωνικές ανισότητες, οξύνονται. Δυστυχώς οι ευρωπαϊκές ελίτ
θέλουν πρώτα να δουν το «κακό να γίνεται» τον Μάιο και μετά ίσως να
ξυπνήσουν... Η Ευρώπη όμως για να ζήσει, πρέπει να αλλάξει πολιτικές επειγόντως!
