.1.000 ημέρες με πρωθυπουργό Τσίπρα…

Στην εποχή των Μνημονίων, ο Παπανδρέου έμεινε στην πρωθυπουργία 766 ημέρες, το διάλειμμα με τον Παπαδήμο κράτησε 188 ημέρες και ο Σαμαράς άντεξε 950 ημέρες.Πρωταθλητής ο Τσίπρας που σήμερα κατάφερε να τα... χιλιάσει. Είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας 1.000 ημέρες (και νύχτες) και συνεχίζει.

 Ίσως να αναρωτιέστε: «Πώς μπόρεσε να τα καταφέρει με τόσα ψέματα που έχει πει (και συνεχίζει να λέει);», όμως αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα.

Μπορεί να υποσχέθηκε επανάσταση αλλά να έφερε την στασιμότητα, αλλά αυτό μοιάζει με λεπτομέρεια. Μπορεί να υπόσχεται περικοπές φόρων και να αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος φορομπήχτης; Μπορεί. Είναι δυνατόν να βαυκαλίζεται ότι αναδιανέμει τα εισοδήματα ενώ απλώς μοιράζει επιδόματα σε αυτούς που φτωχοποίησε; Εννοείται. Υπερφορολογεί τα συνήθη υποζύγια ενώ μιλούσε για πάταξη της φοροδιαφυγής. Ε, καi

Τι να πρωτοθυμηθείς από τις υποσχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού; Το σκίσιμο των μνημονίων; Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ; Την επαναφορά των μισθών στα προ μνημονίων επίπεδα; Ένας σκασμός από ψέματα!

Τώρα λέει ότι από τον Αύγουστο του 2018 θα τελειώσουν τα μνημόνια αλλά κρύβει το γεγονός πως έχει συμφωνήσει η διεθνής επιτροπεία να συνεχιστεί για δεκαετίες. Και αυτό το επέτρεψε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διότι το αναθεματισμένο μνημόνιο σημαίνει ένα πράγμα: Φτηνά δανεικά έναντι υποχρεώσεων για... μεταρρυθμίσεις. Και τώρα που οι Ευρωπαίοι μπούχτισαν να μας δίνουν φτηνά δανεικά, μας σπρώχνουν στις αγορές όπου θα δανειζόμαστε πολύ ακριβότερα, αλλά θα είμαστε περήφανοι ότι δεν έχουμε μνημόνια.

Ο άνθρωπος που κατάφερε να απογειώσει την πολιτική του καριέρα λέγοντας ψέματα, είναι λογικό να συνεχίσει στην οδό των ψεμάτων. Αυταπάτες είχε, δεν ήξερε πώς λειτουργεί η κυβέρνηση, αγνοούσε πώς διαμορφώνονται οι διεθνείς συμμαχίες και οι συσχετισμοί, υπερεκτίμησε τις ισορροπίες δυνάμεων. Κι όλα αυτά τα έχει παραδεχθεί ο ίδιος, αλλά για κάποιους δεν έχουν καμία σημασία...
Και τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί τον αγάπησαν οι Αμερικανοί; Γιατί τον στηρίζουν οι Ευρωπαίοι;

Αυτό που συμβαίνει με την Ουάσιγκτον είναι ακριβώς αυτό που έγινε με τις Βρυξέλλες. Οι Ευρωπαίοι δεν τον ήθελαν, θεωρούσαν τις απόψεις του ανεφάρμοστες, ανησυχούσαν μήπως οι τρέλες του βρουν απήχηση και σε άλλες χώρες. Αλλά τελικά κατάφεραν να τον φέρουν στα νερά τους.

 Και σήμερα, οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα, άντε να συζητούν για την τακτική που θα ακολουθήσουν για να μας τα πλασάρουν, ο Τσίπρας παίρνει τα αγγλικά κείμενα, η μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών τα μεταφράζει και οι πρόθυμοι «επαναστάτες» της πορδής με τα λεφτά του λαού τα ψηφίζουν μονοκούκι. Χωρίς αντίδραση και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. (Και προφανώς οι Ευρωπαίοι αδιαφορούν για το γεγονός ότι οι κρατικές δομές δεν εκσυγχρονίζονται ούτε και βελτιώνονται, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, για όσους από τους ιθαγενείς καταλαβαίνουν).

Έτσι συμβαίνει και με τους Αμερικανούς. Θέλουν τον Τσίπρα γιατί τους κάνει τα χατίρια χωρίς πολλά-πολλά και δίχως να φέρνει αντιρρήσεις. Όσο είδατε εσείς επένδυση από τις ΗΠΑ μέχρι σήμερα, άλλο τόσο φοβάμαι ότι θα δείτε και στο μέλλον. Για να μην σας πω ότι πιο πιθανό είναι να μας ανακοινώσουν ελληνικές επενδύσεις στην Αμερική που θα μας τις παρουσιάσουν κιόλας σαν απόδειξη ότι η ελληνική οικονομία... αναθερμαίνεται.

Κατά τη γνώμη μου, ο Αλέξης Τσίπρας είναι καμένος πολιτικά. Και αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει. Οι πολλοί έχουν πλέον καταλάβει ότι οι υποσχέσεις του είναι κούφια λόγια. Και στις εκλογές δεν ψηφίζουν οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε μόνο οι ελίτ. 

.Η Βόρεια Κορέα τρίζει τα δόντια στην Αμερική…

Μιλώντας χθες στην Επιτροπή Αφοπλισμού του ΟΗΕ, ο αναπληρωτής πρεσβευτής της Βόρειας Κορέας στον Οργανισμό Kim Ryong δήλωσε πως η χώρα του έλπιζε σε έναν πλανήτη ελεύθερο από πυρηνικά όπλα, αλλά «η ακραία απειλητικότητα των ΗΠΑ την αναγκάζει να γίνει κι αυτή μια πλήρως πυρηνική δύναμη».

Παράλληλα προειδοποίησε πως η κατάσταση σήμερα στην κορεατική χερσόνησο είναι τόσο τεταμένη που «ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος»…

 Σημείωσε επίσης ότι ολόκληρη η ενδοχώρα της Αμερικής βρίσκεται εντός βεληνεκούς των κορεατικών πυραύλων, και πως αν οι ΗΠΑ τολμήσουν να εισβάλλουν ακόμη και σε ένα μόνο εκατοστό του εδάφους της χώρας του τότε αυτή θα ανταποδώσει προκαλώντας μια ιδιαίτερα  σκληρή τιμωρία στους εχθρούς της σε οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη θελήσει. 

Προειδοποίησε επίσης ότι η χώρα του έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει πυρηνικά σε διάφορες ακτίνες δράσης, πως διαθέτει ατομική αλλά και βόμβα υδρογόνου, και πως επίσης διαθέτει πάρα πολλούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους ικανούς να σπείρουν πυρηνικό όλεθρο στους Αμερικάνους. Στη συνέχεια ο Ryong τόνισε ότι όσο συνεχίζει να υφίσταται η αμερικανική απειλή απέναντι στη Β. Κορέα, αυτή δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να συμφωνήσει να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις.

Από πλευράς ΗΠΑ ο υπουργός Εξωτερικών  Rex Tillerson δήλωσε πως παρά τις απειλές της Βόρειας Κορέας, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει τις διπλωματικές προσπάθειες συμβιβασμού «μέχρι να πέσει η πρώτη βόμβα».

Βέβαια, όπως αναφέρει το CNN, Βορειοκορεάτης διπλωμάτης δήλωσε πως η χώρα του δεν έχει αποκλείσει την διπλωματική διαπραγμάτευση, όμως πριν καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών θα πρέπει πρώτα να έχει τελειοποιήσει έναν νέο διηπειρωτικό πύραυλο που θα έχει τη δυνατότητα να πλήξει με ακρίβεια τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ.

Εν τω μεταξύ οι αυστηρές κυρώσεις εναντίον της Β. Κορέας που έχει επιβάλλει ο ΟΗΕ συνεχίζονται, και μάλιστα επεκτείνονται με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν να δηλώνει πως και η χώρα του διακόπτει πλέον τις οποιεσδήποτε επαφές με την Βόρεια Κορέα, προκειμένου να συμμορφωθεί με τις ισχύουσες αποφάσεις του ΟΗΕ

.Λουφαδόρος... ο τιμητής των πάντων

Μείζον θέμα για τον υπουργό Παιδείας που…. υπέστειλε τη σημαία από τα σχολεία κι έχει προκαλέσει οξύτατες αντιδράσεις με τις εμμονές του και τις αριστερίστικες ιδεοληψίες του.

Η εφημερίδα Πρώτο Θέμα αποκαλύπτει ότι ο Κ. Γαβρόγλου δεν υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, ήταν δηλαδή… λουφαδόρος και μάλιστα με επίκληση χουντικού νόμου.

Συγκεκριμένα, ο εκ Κωνσταντινούπολης ορμώμενος υπουργός απέφυγε να υπηρετήσει τη στρατιωτική το θητεία όταν πήρε την ελληνική ιθαγένεια και την εξαγόρασε εν έτει 1971 πληρώνοντας 3.200 δραχμές.

Όταν ο Κώστας Γαβρόγλου έφτασε 24 ετών και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ.

Ωστόσο, ενώ το ελληνικό κράτος του έκανε την τιμή να του απονείμει την ελληνική ιθαγένεια σε ηλικία 22 ετών, εκείνος απέφυγε να αφιερώσει μια περίοδο οκτώ μηνών για να υπηρετήσει την πατρίδα του και την ελληνική σημαία. Βάσει του νόμου που ίσχυε τότε, ο φοιτητής Κώστας Γαβρόγλου χρίστηκε αυτομάτως "υπόχρεος στρατιωτικής θητείας οκτώ μηνών", ενώ την περίοδο της δικτατορίας που έλαβε την ελληνική ιθαγένεια η στρατιωτική θητεία για τους Έλληνες έφτανε τους 30 μήνες. Ζητά αναβολή στράτευσης λόγω σπουδών η οποία εγκρίνεται έως το 1973.

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1970 ο φοιτητής Γαβρόγλου αλλάζει πανεπιστήμιο και μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, η αναβολή της θητείας του διακόπτεται αναγκαστικά, αλλά του εγκρίνεται δεύτερη αναβολή για να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όπως προέβλεπε ο νόμος και πάλι έως το 1973,

Ωστόσο, το 1970 η δικτατορία θεσπίζει το Νομοθετικό Διάταγμα 720/1970 που επιτρέπει την εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για ορισμένες κατηγορίες μονίμων κατοίκων του εξωτερικού ή Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό το μεγαλύτερο μέρος του έτους, αναφέρει το Πρώτο Θέμα.

Αυτός λοιπόν είναι ο κ. Γαβρόγλου που θέλησε να καταργήσει κάθε παράδοση στα σχολεία; Που έβαλε σε λοταρία τους σημαιοφόρους; Που ήθελε να καταργήσει την πρωϊνή προσευχή; Που επανέφερε τα άσυλο στα Πανεπιστήμια;

Ο αρνητής της στρατιωτικής θητείας, που εκμεταλλεύτηκε τον χουντικό νόμο για να μην κρατήσει το όπλο και να μην υπηρετήσει τη σημαία και την πατρίδα μας το παίζει τώρα τιμητής των πάντων;

Όμως, μην περιμένετε παραιτήσεις. Πρέπει να υπάρχει και το σχετικό φιλότιμο κι όπως γνωρίζουμε η αριστερά του Τσίπρα δεν έχει τσίπα.

.Αχ, Ελλάδα μου γλυκιά…

Μου αρέσει να βλέπω τους ευζώνους στην αλλαγή φρουράς στον Αγνωστο Στρατιώτη. Οι συντονισμένες τους κινήσεις και η πειθαρχία αντιστέκονται στον κατεστημένο χαβαλέ του εθνικού μας βίου. Για τους ίδιους λόγους μου αρέσουν και οι στρατιωτικές παρελάσεις. Οπως επίσης μου αρέσουν και τα εμβατήρια.

 Αν μη τι άλλο, η έφιππη Φρουρά της Δημοκρατίας στην παρέλαση της 14ης Ιουλίου στο Παρίσι είναι ένα θέαμα που δεν το βλέπεις κάθε μέρα. Σπάνιο και ακόμη πιο πολύτιμο για κάποιον που ζει στη χώρα όπου όλα τα ισοπεδώνουν το μπάχαλο και η αμεριμνησία του χαβαλέ. Οταν βλέπεις τον πρόεδρο της Βουλής ντυμένο σαν θαμώνα σε «μπιτσόμπαρο», μαθαίνεις να εκτιμάς όχι μόνον τη γραβάτα, αλλά και την καλτσοδέτα του ευζώνου…

 Για τους ίδιους ακριβώς λόγους δεν ανέχομαι τις μαθητικές παρελάσεις. Εθιμο παραδομένο στη χαλαρότητα της ημετέρας Παιδείας. Θυμάστε τους μαθητές που έκλιναν επιδεικτικά την κεφαλή από την άλλη περνώντας από τους επισήμους για να διαμαρτυρηθούν για τα μνημόνια; Και τους άλλους με τα μαύρα περιβραχιόνια;

Είχα γράψει για τη σημαιοφόρο με τη μαντίλα, η οποία ήθελε να μας πει ότι από τη σημαία την ενδιαφέρουν περισσότερο οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις. Δικαίωμά της θα μου πείτε. Αριστούχος ήταν. 

Ομως, ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς συνδέεται η αριστεία με την πασαρέλα. Η καλλίπυγος νεαρά ή ο ευσταλής νέος κρατούν τη σημαία σαν λάφυρο, αφού θα τους προσέξουν περισσότερο από εκείνη στην τρίτη σειρά που έχει πιο ωραίες γάμπες αλλά δεν κρατάει σημαία. Η σημασία των μαθητικών παρελάσεων έχει ακυρωθεί προ πολλού.

Αν, όντως, παλεύουν για μισή μονάδα παραπάνω προκειμένου να γίνουν σημαιοφόροι, αυτό σημαίνει ότι η πανωλεθρία της Παιδείας έχει εσωτερικευθεί. Εχει εγγραφεί στη συνείδηση. 

Περισσότερο θα τιμήσουν τη σημαία αν αγαπήσουν την ελληνική γλώσσα, τον Βιζυηνό ή τον Παπαδιαμάντη. Ομως, η διαφθορά έχει περάσει και στο κύτταρο της κοινωνίας, στην οικογένεια. Δεν τους ενδιαφέρει αν το παιδί θα αριστεύσει σε οποιονδήποτε τομέα. Τους ενδιαφέρει αν θα κρατήσει τη σημαία. Κάτι σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην τελετή έναρξης η ελληνική σημαία εισέρχεται πρώτη, στην τελετή λήξης όμως την ψάχνουμε κάπου ανάμεσα στην Γκάνα και στη Ζάμπια.

Ο κουτοπόνηρος Γαβρόγλου προκειμένου να σκεπάσει τις πομπές του με το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ, ρίχνει το θέμα των σημαιοφόρων για να αρχίσουμε να τσακωνόμαστε ποιος είναι δεξιός, ποιος αριστερός και ποιος αριστεροδέξιος. Θέμα ανύπαρκτο, η ειδικότης του. Μου κάνει εντύπωση, και το λέω ειλικρινά, πώς η Νέα Δημοκρατία έπεσε στην παγίδα.

.Η ύπουλη Αριστερά και η καταστροφή της παιδείας

Τα όσα έγιναν με τη σημαία και την αριστεία έχουν αναλυθεί κατά κόρον από χθες. Πέραν της σημασίας που έχει η επιβράβευση, αυτή η όμορφη στιγμή για κάθε παιδί που είναι καλός μαθητής, υπάρχουν και πολλά άλλα που μπορούν να ειπωθούν. Όπως για παράδειγμα γιατί η κυβέρνηση εν κρυπτώ και χωρίς κανέναν διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα πέρασε ένα τέτοιο μέτρο.

Αλλά ας αφήσουμε τις ιδεοληψίες της Αριστεράς, το πώς βλέπει την επιβράβευση, την αξιολόγηση, την ίδια τη σημαία, το έθνος, τις παρελάσεις. Οι ίδιοι ήταν που υπόσχονταν κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων. Γιατί δεν το έκαναν ή τουλάχιστον γιατί δεν είχαν τα κότσια να ξεκινήσουν έναν ειλικρινή διάλογο;

Τα προβλήματα είναι πολύ μεγαλύτερα και η εκπαιδευτική… απορρύθμιση ενός ιδεοληπτικού πανεπιστημιακού που δεν ξέρει τι συμβαίνει στην εκπαίδευση, δεν τα λύνουν. Ο κ. Γαβρόγλου απλά επιχειρεί να διευθετήσει αριστερές αντιλήψεις μιας παλιάς εποχής.

Για παράδειγμα, γιατί δεν λύνει η κυβέρνηση βασικά θέματα που έχουν θέσει οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά και ασχολείται μόνο με τη σημαία, το πανεπιστημιακό άσυλο και το να αποφασίζουν οι αιώνιοι φοιτητές για τις διαδικασίες εντός των ΑΕΙ, προωθώντας επί της ουσίας τον συνδικαλισμό της κακιάς ώρας;

Γιατί δεν δίνει λύσεις για τον αριθμό των μαθητών στις αίθουσες και τη μείωσή τους από 25 και πάνω σε 20 μαθητές ανά τάξη;

Γιατί δεν δίνει απαντήσεις για το πώς η εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα είναι μια κακή εμπειρία για τα παιδιά που πόρρω απέχει από τις πραγματικές μαθησιακές ανάγκες;

Γιατί δεν απαντά σε θέματα όπως η ικανότητα μεγάλης μερίδας των εκπαιδευτικών να διδάσκουν τα παιδιά μας; Για το αν πρέπει και πώς να αξιολογούνται;

Γιατί δεν τίθενται θέματα όπως τα σχολικά βιβλία κι αν αυτά είναι γραμμένα πάνω στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών;

Η Αριστερά αποφεύγει να μιλήσει π.χ. για τη σχέση της εκπαίδευσης με την εθνική ταυτότητα, σε συνδυασμό βεβαίως με τις ανοικτές κοινωνίες και τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται παγκοσμίως. Ή όταν το κάνει είναι μονομερώς, με την έννοια της προσπάθειας εκθεμελίωσης της ιστορικής παράδοσης. Σα να θέλει να αλλάξει το… τσιπάκι στο μυαλό των Ελλήνων με μια διαρκή διαδικασία αναθεωρητισμού της ιστορίας και εκρίζωσης της εθνικής συνείδησης. Από τον Φίλη, στον Γαβρόγλου και σε σειρά καθηγητάδων της Αριστεράς που ξέρουμε πώς δρουν στο όνομα ενός ψευτοπροοδευτισμού.

Τι έχουν να πουν για το Μακεδονικό, για τον Πόντο, για τους «συνωστισμούς» της Μικράς Ασίας και άλλα πολλά;

Και κυρίως αντί να ασχολούνται με το ποιος θα πάρει τη σημαία από τύχη μήπως να έκαναν ως κυβέρνηση τα πάντα για να μάθουν τα παιδιά μας τι εκπροσωπεί αυτή η σημαία, τι είναι πατρίδα, τι είναι υπεράσπιση της Ελλάδας;

Η Αριστερά τα αποφεύγει όλα αυτά γιατί είναι ανίκανη να τα δεχθεί. Ασχολείται με τα επουσιώδη και δεν μπορεί ή δεν θέλει να μπει στα ουσιώδη. Ή το κάνει με ύπουλο τρόπο. Γιατί η κατάργηση της αριστείας είναι ένας ύπουλος τρόπος. Η κατάργηση παραδόσεων δεκαετιών επίσης. Το να απαρνείσαι τη γενοκτονία των Ποντίων το ίδιο. Το να καταργείς τον εκκλησιασμό ή την προσευχή, το να βάζεις εμπόδια στο να γίνουν τα παιδιά μας καλύτεροι άνθρωποι κι όχι τεμπέληδες που κάποια στιγμή θα γίνουν μέχρι και… πρωθυπουργοί.

Η Αριστερά είναι ύπουλη και αν μείνει λίγο ακόμη στα πράγματα απλά θα καταστρέψει τα πάντα και στην παιδεία. Και θα χρειαστούν χρόνια για να ξαναστηθεί στα πόδια της.

.Η… προοδευτική ατζέντα της Αριστεράς ξετυλίγεται με σύστημα

Ποιος είπε ότι θα σταματούσαν στην προσευχή, στη σημαία, στην παρέλαση. Τώρα μπαίνουμε και στα πιο… χοντρά κοινωνικά ζητήματα καθώς εκτός από τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης πρέπει και τα… αυτιά των αριστεριστών και των προοδευτικούληδων να ακούσουν αυτά που θέλουν. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά πλέον ξεκάθαρα από την κυβέρνηση την θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία.

Τα συγκεκριμένα θέματα αναφέρονται ρητά στο κείμενο της πολιτικής απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε στις 28 και 29 Ιουλίου αναφορικά με τη διεθνή οικονομική και πολιτική συγκυρία, τους άξονες του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη περίοδο και τη στρατηγική πολιτική μακράς πνοής του κόμματος.

Το κείμενο αναφέρει συγκεκριμένα ότι είναι πλέον «ώριμο να προχωρήσουμε και σε τομές όπως ο πολιτικός γάμος των ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία».

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά από την κυβέρνηση να προχωρήσει χωρίς καθυστερήσεις στην υλοποίηση της πολιτικής του στην Παιδεία καθώς όπως αναφέρει τα ζητήματα αυτά δεν εμπίπτουν στον έλεγχο των δανειστών.

Συγκεκριμένα μιλά για την απέχθεια των θεσμών, ακόμη και στο κατώτερο τεχνικό επίπεδο, να διαθέτει μια αριστερή κυβέρνηση ευελιξία κινήσεων. «Η μείωση του βαθμού επιτήρησης δεν μπορεί να περιμένει το τέλος των μνημονίων. Ιδιαίτερα αυτή η προσπάθεια πρέπει να συμπεριλαμβάνει την Παιδεία, όπου η επιτήρηση είναι εκτός των συμφωνηθέντων του μνημονίου» αναφέρει συγκεκριμένα.

Σε άλλο σημείο επισημαίνει ότι «στο χώρο της παιδείας επιβάλλεται να υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση σε όλες τις βαθμίδες. Μετά τις αλλαγές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση τη γενίκευση του ολοήμερου σχολείου και τις πολλές παρεμβάσεις στο τομέα της Ειδικής Αγωγής, η έμφαση πρέπει να δοθεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Αυτός ήταν λοιπόν ο στόχος τους. Οι γάμοι ομοφυλοφίλων και η δυνατότητα να υιοθετούν παιδιά και οι γκέι. Για να δούμε, λοιπόν, είναι απλά μια προσπάθεια να αλλάξουν ξανά την ατζέντα ή το εννοούν; Και τι θα κάνει άραγε ο καημένος Καμμένος; Θα ανταλλάξει τη θέση στο υπουργείο Άμυνας με την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών;

Η… προοδευτική ατζέντα της Αριστεράς ξετυλίγεται με σύστημα. Για να δούμε μέχρι που θα φτάσουν.

.Φραγγέλιο... στους βαριεστημένους βουλευτές

Σε προηγούμενα άρθρα του το Antinews είχε αναφερθεί στη μάχη που πρέπει να δώσουν όλοι οι πραγματικοί δεξιοί για να φύγει η κυβέρνηση της αριστεράς. Είχαμε γράψει ότι κανένας δεν περισσεύει, αρκεί βεβαίως να μην παίζει τα δικά του προσωπικά παιχνιδάκια επιβίωσης στον ευρύτερο χώρο ο οποίος είναι η αλήθεια ότι είναι διασπασμένος.

Ο καθείς και το δικό του μετερίζι αλλά παρ’ όλα αυτά η ΝΔ έχει μια ισχυρή πολιτική μαγιά, προηγείται άνετα στις δημοσκοπήσεις και μπορεί να χτυπήσει και αυτοδυναμία.

Είχαμε γράψει επίσης ότι στην τελική αναμέτρηση αυτό που θα μετρήσει είναι το δίλημμα Αλέξης ή Κυριάκος, ότι οι εκλογές θα είναι εξαιρετικά πολωτικές. Όμως, για να φτάσει η ΝΔ να νικήσει στον πόλεμο αυτό πρέπει να υπάρχει πανστρατιά κι όχι κάποιοι να βγαίνουν μπροστά και άλλοι να κρύβονται στα μετόπισθεν.

Δυστυχώς και στη ΝΔ υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, κάτι που φάνηκε αρκετές φορές σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή όπου βουλευτές της ΝΔ απουσίαζαν. Όπως στην πρόσφατη ψήφιση του νόμου για την Παιδεία όπου αρκετοί γαλάζιοι βουλευτές προτίμησαν τις… παραλίες. Και είναι ακόμη χειρότερη αυτή η εικόνα όταν βλέπει κανείς την συγκυβέρνηση να παρουσιάζεται ως ένα ενιαίο, ισχυρό μπλοκ χωρίς απουσίες ή διαφοροποιήσεις.

Τι να πει κανείς πάλι για το γεγονός ότι πρώην πρωθυπουργοί όπως ο Καραμανλής και ο Σαμαράς έτρεξαν να εκτελέσουν τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα όταν άλλοι δεν ήταν καν στην Αθήνα.

Αν υπάρχουν βουλευτές που κουράστηκαν ας το πουν. Αν υπάρχουν άλλοι που κοιτάνε μόνο πώς θα εκλεγούν τους έχουμε πάρει χαμπάρι. Εκτός κι αν όλοι είναι σίγουροι ότι θα βρίσκονται στις εκλογικές λίστες ή ότι θα στηριχθούν από το κόμμα το οποίο τώρα τους έχει ανάγκη αλλά δεν τους βρίσκει.

Μαθαίνουμε ότι από το φθινόπωρο το σύνθημα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι «πρώτα οι νέοι». Και η αλήθεια είναι ότι έχει κάνει ανοίγματα στη νεολαία θέλοντας να τους πείσει κατ’ αρχάς ότι η ΝΔ δεν είναι η δεξιά που περιγράφει με ύπουλο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ότι μπορούν να στηριχθούν οι νέοι σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα το οποίο θα βάλει ως βασική προτεραιότητα τη στήριξή τους και θα δώσει κίνητρα για να επιστρέψουν όσοι έφυγαν ή να μη φύγουν όσοι το σκέπτονται. Παράλληλα, το «πρώτα οι νέοι» δεν θα πρέπει να αφορά μόνο την κοινωνία αλλά και το ίδιο το πολιτικό προσωπικό πάνω στο οποίο η ΝΔ θα βασιστεί για να κυβερνήσει. Αν χρειάζεται ο Κυριάκος πρέπει να πάρει φραγγέλιο και να «καθαρίσει» όλους τους βαριεστημένους βουλευτές. Να βάλει νέους ανθρώπους στα ψηφοδέλτια, που έχουν όρεξη για δουλειά, που βάζουν την πατρίδα πάνω από το προσωπικό συμφέρον, που είναι ήδη άνθρωποι της προκοπής, νοικοκυραίοι ή τουλάχιστον μορφωμένοι νέοι που μπορούν να δώσουν νέα πνοή στο κόμμα.

Όποιοι, λοιπόν από τα στελέχη της ΝΔ πιστεύουν ότι με μάχες χαρακωμάτων ή με το να μπαίνουν μπροστά οι υπόλοιποι κι αυτοί να κρύβονται θα έρθει η νίκη γελιούνται. Όσοι πιστεύουν ότι άλλος θα κάνει τη βρόμικη δουλειά, να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ για να έρθουν οι τεμπέληδες και οι παρτάκηδες να μοιραστούν την εξουσία, θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι έτσι.

Ο Κυριάκος, στην τελική ευθεία προς τη μάχη ας διαλύσει βαρόνους, ομάδες ή κουρασμένους. Ας βάλει νέους να τραβήξουν το κάρο της ΝΔ μπροστά. Κι όποιος αντέξει.

Η ανανέωση πρέπει να γίνει πρώτα από το κόμμα και μετά να διαχυθεί σε όλη την κεντροδεξιά παράταξη και σε όλη την κοινωνία. Η χώρα δεν θα έχει άλλες ευκαιρίες για να αλλάξει στο μέλλον. Και η ΝΔ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί τώρα να δημιουργήσει τις συνθήκες μιας πραγματικής εθνικής ανάτασης.

.Απόφαση Eurogroup: Πανηγύρια ή … για τα πανηγύρια;

Προσπαθώ να καταλήξω σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, σχετικά με το εάν τελικά κατήγαμε άλλη μία περιφανή νίκη στο Eurogroup της 15^ης Ιουνίου, ή αν υπάρχει λάκκος στην κυβερνητική πανηγυρική φάβα και τίποτα το φοβερό δεν έχει συμβεί, όπως διατείνεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά και στο Υπουργικό Συμβούλιο. 

Δυστυχώς, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω και μάλλον μετά βεβαιότητας, είναι πως οι κυβερνητικές θριαμβολογίες είναι μάλλον άνευ νοήματος και ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι προκειμένου να μην τσαλακωθεί έτι περαιτέρω το ήδη διαλυμένο αφήγημά τους για έξοδο από το πρόγραμμα και στις αγορές, ελάφρυνση του χρέους και χρυσοποίκιλτες γραβάτες.

Τί πήραμε από αυτό το Eurogroup; Πήραμε, πράγματι, μία δόση 8,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, εκ των οποίων 7,7 άμεσα και 800 εκατομμύρια το Σεπτέμβριο. Βέβαια, επειδή, σε κάθε ευκαιρία, η δυνατή αυτή διαπραγματευτική ομάδα δεν είναι δυνατόν να φύγει από ευρωπαϊκή διάσκεψη χωρίς κάποια υποχρέωση, για να εκταμιευθεί η πρώτη αυτή δόση, θα πρέπει να βρεθεί λύση στη δικαστική εμπλοκή των ξένων εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ. Δεν ξέρω αν θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε το γεγονός πως τα 6,9 δισεκατομμύρια από τα 7,7, δηλαδή περίπου το 90% των χρημάτων, θα πάνε στην αποπληρωμή του χρέους. Τα υπόλοιπα 800 εκατομμύρια θα πάνε σε υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, άσχετα εάν αποτελούν μία σταγόνα στον ωκεανό της στάσης δημοσίων πληρωμών. 

Επίσης, δεν ξέρω εάν θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τα χρήματα αυτά θα τα παίρναμε ούτως ή άλλως, μετά τις αιματηρές περικοπές στις συντάξεις, τη μείωση του αφορολογήτου και τη συμφωνία για πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022, που ψηφίσαμε προ ημερών στο τέταρτο μνημόνιο. Τέλος, δεν ξέρω εάν θα πρέπει να αναφέρουμε την γνωστή, πια, αποστροφή Σόιμπλε πως αυτά είχαν αποφασιστεί εδώ και τρεις εβδομάδες, απλά η ελληνική κυβέρνηση ήθελε χρόνο, προκειμένου να το διαχειριστεί επικοινωνιακά. Τί ήταν εκείνο, όμως, που η κυβέρνηση ήθελε να διαχειριστεί επικοινωνιακά;

Ο πρωθυπουργός και πολλά επιτελικά στελέχη της διαπραγμάτευσης επένδυσαν σε φρούδες, όπως αποδείχθηκαν, ελπίδες για αυτό το Eurogroup, εναποθέτοντας πολλές εξ αυτών σε μία ενδεχόμενη εξεύρεση λύσης για το χρέος. Πήραμε άραγε μία τέτοια, όπως διατείνονται; 

Προφανώς και όχι. Και αρκεί μία προσεκτική ανάγνωση των συμπερασμάτων του Eurogroup, αλλά και των αντιδράσεων των «θεσμών». Κυριότερη αντίδραση που θα πρέπει να μας «ψυλλιάσει» είναι η εκ Φρανκφούρτης ορμώμενη και δη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία αναφέρει μετ’ επιτάσεως πως προκειμένου να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο θρυλικό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) απαιτείται μεγαλύτερη αποσαφήνιση των μέτρων για το χρέος. 

Τι σημαίνει αυτό; Δεν φτάνει μια γενικόλογη αναφορά, όπως εν προκειμένω. Χρειάζονται απτές ενέργειες. Τι άλλο σημαίνει; Ότι ο Μάριο Ντράγκι αποκλείεται να φέρει το θέμα στο Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας, όσο δεν έχει, όχι μονάχα ρητή δέσμευση για το χρέος, αλλά και ρητή δέσμευση του ΔΝΤ για συμμετοχή και χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος. 

Εν ολίγοις, με… «μισόλογα», αποκλείεται να καταστεί, έστω εκ των υστέρων, αυτό το Eurogroup το σκαλοπάτι που χρειαζόμασταν για να μπούμε στο QE και αργότερα να βγούμε στις αγορές, μήπως, τελικά, καταφέρουμε να επαναφέρουμε τη Χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και εξόδου από το Μνημόνιο.

Πήραμε, όμως, την περιβόητη -γαλλική- ρήτρα ανάπτυξης, θα αντιτείνει κάποιος. Φούμαρα και πάλι: Απλά θα υπάρχει περιοδικός επανέλεγχος των ρυθμών ανάπτυξης, ώστε να αναπροσαρμόζονται οι απαιτήσεις. Επίσης, δεν γίνεται ουδεμία αναφορά στο τι θα γίνει μετά τον Αύγουστο του 2018, οπότε και, κατά το κυβερνητικό αφήγημα πάντα, θα βγούμε, δήθεν, από το Μνημόνιο! Μάλλον αυτός ήταν ο λόγος που η κυβέρνηση αυτή χρειαζόταν χρόνο. Έπρεπε να ωραιοποιήσει τις λέξεις, να βαφτίσει καταστάσεις και να «ξεχάσει» πάλι κάποιες από τις υποσχέσεις της.

Τελικά, το Eurogroup αυτό δεν ήταν κάτι παραπάνω από μία επικύρωση της εκταμίευσης της δόσης, που ούτως ή άλλως θα παίρναμε, μετά τις αιματηρές περικοπές του τετάρτου μνημονίου. Καμία συμφωνία για το χρέος. Είναι, συνεπώς, τουλάχιστον λυπηρό να βλέπεις τον ίδιο τον πρωθυπουργό να κάνει λόγο σε ένα ολόκληρο υπουργικό συμβούλιο για τον ερχομό της ανάπτυξης μετά την συγκεκριμένη απόφαση του Eurogroup.

 Και είναι επίσης λυπηρό να τον βλέπεις να παροτρύνει υπουργούς – πολέμιους της οιασδήποτε ιδιωτικής επένδυσης – να «τρέξουν» τις δήθεν ώριμες επενδύσεις. Ας σταματήσουν λοιπόν κάποιοι να βαφτίζουν το ψάρι κρέας και να πανηγυρίζουν. Είμαστε πάλι στο μηδέν εξ αιτίας τους.

.«Κούρεμα καταθέσεων» ή έξω από το ευρώ…!

Τώρα που κόπασαν οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης – που όπως φαίνεται δεν έπεισαν κανένα – αρχίζει να βγαίνει η αλήθεια, για την οποία όμως, μιλάνε ελάχιστοι…

* Πρώτον, δεν είναι σαφές πότε θα πάρει η κυβέρνηση την επόμενη δόση.

Γιατί τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια εγκρίνουν με το ζόρι την τωρινή δόση, μια και η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι «στον αέρα».

Και δεν πρόκειται να εγκρίνουν άλλη «δόση», αν δεν συμμετάσχει το ΔΝΤ κανονικά. Πράγμα που είναι δύσκολο να γίνει (όπως θα δούμε πιο κάτω). Συνεπώς τη δόση αυτή την πήρανε, αλλά επόμενη «δόση» δεν ξέρουν ΑΝ και ΠΟΤΕ θα πάρουν…

* Δεύτερον, η αβεβαιότητα για την επόμενη δόση, οδηγεί ουσιαστικά σε συνέχιση της στάσης πληρωμών από το δημόσιο. Γιατί όσο δεν ξέρει πότε θα της ξαναδώσουν χρήματα (ενώ οι υποχρεώσεις της σε τόκους τρέχουν κάθε μήνα), τόσο χρειάζεται «απόθεμα ασφαλείας» («καβάτζα»)…

Άρα πέρα από τα απολύτως απαραίτητα και τις «δεσμεύσεις» της, θα εξακολουθήσει να μαζεύει από παντού και δεν θα πληρώνει τίποτε…

* Τρίτον, η νέα έκθεση βιωσιμότητας του ΔΝΤ για το Ελληνικό χρέος, που έρχεται τις επόμενες δύο τρείς εβδομάδες, ΔΕΝ «κλείνει» το θέμα!

Ίσα-ισα τώρα το «ανοίγει»…

Το ΔΝΤ θεωρεί εφικτά τα πλεονάσματα 3,5% ως το 2022, όπως θεωρούσε εφικτά επί Σαμαρά τα πλεονάσματα 4,5%, που ήταν, έτσι κι αλλιώς, για τα έτη 2016-18! Κι ύστερα 3,5% ως το 2021…

Και το ΔΝΤ τότε δεν είχε κανένα πρόβλημα.

Τώρα όμως, έχει τεράστιο πρόβλημα…

Το τωρινό πρόβλημα του ΔΝΤ είναι πλέον μετά το 2022: Από κει και ύστερα επιμένει πως μπορούμε να έχουμε πλεονάσματα το πολύ 1,5% για όλα τα επόμενα χρόνια ως το 2060.

Κι όχι 2% ως το…2060, όπως υποθέτει η ανακοίνωση του Euroroup.

(Επί Σαμαρά κανείς δεν υπολόγιζε τι θα κάνει η Ελληνική οικονομία – και τι «πλεονάσματα» θα βγάζουμε μετά το 2022, γιατί εκείνη τη χρονιά το Χρέος μας προβλεπόταν να έχει γίνει απολύτως «βιώσιμο», στο 105% του ΑΕΠ! Τώρα προβλέπεται πως το 2022 θα είναι ακόμα πάνω από 170% του ΑΕΠ…)

Τι σημαίνει, όμως πλεονάσματα το πολύ 1,5% ως το 2060;

Σημαίνει, απλούστατα, πως ακόμα κι αν μας δώσουν οι Ευρωπαίοι τα υπόλοιπα μέτρα «ανακούφισης χρέους» που μας έχουν υποσχεθεί (επέκταση λήξεων, επέκταση περιόδου χάρητος, επιστροφή «υπερκερδών» από τα ομόλογα των Κεντρικών τραπεζών κλπ.) και πάλι στο χρέος μας ΔΕΝ θα γίνεται βιώσιμο.

Ούτε σε βάθος δεκαετιών…

Mε 1,5% πλεόνασμα μπορεί να συντηρηθεί μακροχρόνια ανάπτυξη 1,5%! (Κι όχι 1% το πολύ…).

Κι αυτό σημαίνει πως, με ταχύτερη ανάπτυξη, το έτος 2060 το χρέος μας θα είναι 91% του ΑΕΠ!

Για να πέσει στο 60% του ΑΕΠ - που είναι ο μακροχρόνιος στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης - πρέπει να κοπούν τώρα γύρω στα 48 δισεκατομμύρια σε σημερινή παρούσα αξία.

Και με κάποιες «προσαρμογές» (πρόσθετα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις ως το 2060 κλπ,) αυτό μπορεί να μειωθεί σήμερα σε κούρεμα 40 δισεκατομμυρίων.

Θα χρειαστεί, λοιπόν, να μας κόψουν γύρω στα 40 δισεκατομμύρια σε παρούσα αξία…

Κι αυτό ουσιαστικά προωθεί το ΔΝΤ: Ότι η Ελλάδα πέρα και πάνω από όλα τα άλλα που ετοιμάζονται να μας δώσουν οι Ευρωπαίοι δανειστές, θα χρειαστεί επιπρόσθετο κούρεμα γύρω στα 40 δισεκατομμύρια.

Αυτήν την απαίτηση ετοιμάζεται να εγείρει το ΔΝΤ στους Ευρωπαίους δανειστές από το φθινόπωρο (μετά τις γερμανικές εκλογές).

Και στο αίτημα αυτό είναι αντίθετοι πολλοί.

Σίγουρα, όχι μόνον οι Γερμανοί…

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούν, να αφήσουν το ΔΝΤ απ’ έξω. Γιατί τότε:

--πρώτον θα έχουν πρόβλημα σε πολλά ευρωπαϊκά κοινοβούλια να εγκρίνουν άλλη δόση στην Ελλάδα, και

--δεύτερον, δεν θα μπορεί να βγει η Ελλάδα στις αγορές!

Ποιος θα δανείσει μια χώρα, για την οποία το ΔΝΤ διακηρύσσει πως το χρέος της είναι ΜΗ βιώσιμο;

Επομένως, υπάρχουν δύο επιλογές για τους Ευρωπαίους:

--Είτε να «μοιράσουν» με την Ελλάδα το κούρεμα χρέους των 40 δισεκατομμυρίων μισό-μισό: Να μας κόψουν εκείνοι από τώρα 20 δισεκατομμύρια απ’ όσα τους χρωστάμε, αλλά να πληρώσει και η Ελλάδα άλλα τόσα, από κούρεμα καταθέσεων – για την ακρίβεια από «εφ’ άπαξ εισφορά» επί των καταθέσεων (όχι βέβαια από 100 χιλιάδες και πάνω, αλλά, ας πούμε, από 2 χιλιάδες και πάνω).

--Είτε να μας βγάλουν από το ευρώ («προσωρινά»), να μας κουρέψουν πολύ μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας, να μας δώσουν και μια πρόσθετη βοήθεια 50 δισεκατομμυρίων για να αντέξουμε τα πρώτα δύο χρόνια, ας πούμε…

Κι ύστερα να μας αφήσουν στην τύχη μας…

Με την πρώτη «λύση» η Ελλάδα θα έχει χάσει 20 δισεκατομμύρια καταθέσεις της μέσα σε ένα βράδυ.

Και με τη δεύτερη θα χάσει πάνω από τα μισά απ’ όλες τις «αξίες» (κινητά ακίνητα, μετρητά, αγοραστική δύναμη, καταθέσεις κλπ.), επίσης μέσα σε λίγα 24ωρα!

Χώρια που θα αναγκαστεί να έχει «δελτίο» για όλα τα εισαγόμενα (καύσιμα τρόφιμα, φάρμακα, ανταλλακτικά). Γενικά κατάρρευση.

--Την πρώτη «λύση» (κούρεμα καταθέσεων, έστω και κατά 20%) ΔΕΝ την αντέχει το πολιτικό σύστημα…

--Τη δεύτερη «λύση» (έξοδος από το ευρώ), δεν την αντέχει ούτε η κοινωνία ούτε η οικονομία ούτε η χώρα συνολικά…

Οι «λύσεις» αυτές, ωστόσο, βολεύουν τους Ευρωπαίους δανειστές: Γιατί και στις δύο καταργείται το λεγόμενο moral hazard, δηλαδή ο «κίνδυνος ηθικής βλάβης».

Τι θα πει moral hazard? O κίνδυνος ένα θετικό μέτρο υπέρ κάποιου να δημιουργήσει «προηγούμενο» που θα το καταχραστούν κάποιοι άλλοι στο μέλλον…

Να βρει δηλαδή «καταχρηστικούς μιμητές»…

Αυτός ήταν κύριος λόγος που οι Ευρωπαίοι δεν ήθελαν ως τώρα να ακούσουν για ονομαστικό «κούρεμα χρέους»!

Να μην βρει η Ελλάδα «μιμητές».

Να μην βρεθούν κι άλλα κράτη μέλη να πουν:

--«Κι εμείς δεν αντέχουμε το χρέος μας, πάρτε το στις πλάτες σας εσείς, κουρέψτε το για χάρη μας, κι ύστερα… ξανά-δανείστε μας»!

Και με τις δύο «λύσεις» δεν υπάρχει πια πρόβλημα moral hazard…

Μπορούν να μας κουρέψουν χρέος, αλλά δεν πρόκειται κανείς άλλος να θελήσει να «μιμηθεί» την Ελλάδα!

Γιατί και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα θα έχει πληρώσει τεράστιο κόστος.

Με την πρώτη «λύση» (κούρεμα καταθέσεων) απλώς δυσβάστακτο…

Με τη δεύτερη, εντελώς συντριπτικό.

Και στις δύο περιπτώσεις πολύ βαρύτερο απ’ όσο έχει πληρώσει ως τώρα…

(Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που αναρωτιούνται: Τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί ακόμα; Ε λοιπόν, δεν έχουν ιδέα τι χειρότερο ακόμα μπορεί να μας συμβεί…).

Τα «σκηνικό» στήνεται λοιπόν.

Και σε αυτό το ΔΝΤ και οι Γερμανοί ΔΕΝ είναι αντίθετοι!

Παρά τις διαφωνίες τους οι ρόλοι τους είναι απολύτως συμπληρωματικοί…

Οι «εμμονές» του ΔΝΤ εξυπηρετούν το παλαιό σχέδιο του Σόιμπλε, μεγάλης μερίδας του γερμανικού πολιτικού κόσμου, μεταξύ των οποίων και μέρους της Αριστεράς και κυρίως του Φιλελεύθερου κόμματος, που τώρα είναι «στα πάνω του» (δημοσκοπικά πάνω από 10%) και μάλλον προαλείφεται για νέος κυβερνητικός εταίρος της κας Μέρκελ:

«Προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ», το λέγανε... Και για την Ελλάδα θα ήταν αληθινός «Αρμαγεδδώνας»!

Μας το συνιστούν και κάμποσοι αγγλοσάξονες – στην από δω και στην από κει πλευρά του Ατλαντικού – παλαιοί φίλοι του κ. Βαρουφάκη και μη…

Αυτό ετοιμάζεται ήδη.

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα!

--Όπως δεν είχε αντιληφθεί πως ΔΕΝ πρόκειται να πάρει καμία «οριστική λύση» για το χρέος σε αυτή τη φάση…

--Όπως δεν είχε αντιληφθεί πως ΔΕΝ πρόκειται να μπει στην «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι (QE).

--Όπως δεν είχε αντιληφθεί πως θα της επέβαλαν πολύ σκληρά μέτρα χωρίς να της δώσουν τίποτε…

--Όπως δεν είχε αντιληφθεί πως ουσιαστικά την έβαλαν να υπογράψει το Τέταρτο Μνημόνιο (ως το 2022) και τώρα ετοιμάζουν και το Πέμπτο (μετά το 2022).

Όπως δεν είχε αντιληφθεί πως έχει μετατρέψει τη χώρα σε «αποικία χρέους» ως το 2060…

Γενικά η κυβέρνηση Τσίπρα έχει φλομώσει τον κόσμο στα ψέματα (που τώρα όμως καταρρέουν)…

Από την άλλη πλευρά, όμως, έχει πιστέψει και η ίδια τα ψέματά της!

Και περιμένει να τιναχθεί το «πιεσμένο ελατήριο» της οικονομίας από στιγμή σε στιγμή, και να «πνιγούμε» στις επενδύσεις.

Τις οποίες κατά τα άλλα η ίδια κάνει τα πάντα για να τις διώξει (όπως της είπε τις προάλλες και ο κ. Ρέγκλινγκ)…

Άλλωστε, και πέρσι η κυβέρνηση Τσίπρα τα ίδια ακριβώς έλεγε: Πώς μετά το Πάσχα του…2016 θα τρίβαμε τα μάτια μας από την ανάπτυξη που θα ερχόταν. Αλλά, δυστυχώς, δεν…

Όταν – πολύ σύντομα – αντιληφθεί τι «κοστούμι» ετοιμάζουν οι «έξω» για τη χώρα, τότε θα πάθει αληθινό πανικό.

Γιατί σίγουρα δεν θα θέλει να βρίσκεται στα «πράγματα», όταν τεθεί το δίλημμα: κούρεμα καταθέσεων εντός ευρώ, ή «προσωρινή» έξοδος από το ευρώ!

--Αυτό το έφερε η δική της επιμονή για «κούρεμα χρέους», οπωσδήποτε.

Ενώ το 2014 το ίδιο το ΔΝΤ διακήρυσσε πως το χρέος μας ήταν – τότε - σε «τροχιά βιωσιμότητας».

--Αυτό το έφερε η δική της επιμονή να «διαπραγματευθεί» τα μνημόνια, την ώρα που βγαίναμε από τα μνημόνια.

Εκείνη το προκάλεσε. Κι εκείνη θα το λουστεί.

Όμως, αν βρίσκεται και στη διακυβέρνηση, δεν θα το «λουστεί» απλώς, θα την τσουρουφλίσει για τα καλά…

Βεβαίως παρέμενε αγκιστρωμένη στην «εξουσία», όσο νόμιζε πως τελικά θα τη «σκαπουλάρει»...

Αλλά είχε ψευδαισθήσεις παλαιότερα κι έχει ψευδαισθήσεις ακόμα για το αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε τη χώρα.

Στην πραγματικότητα έπαιξε απολύτως το παιγνίδι όσων ήθελαν την Ελλάδα εκτός ευρώ…

Κι όσων ήθελαν να υποβάλουν τη χώρα σε αληθινό shock therapy.

Κι αυτό θα αρχίσει να φαίνεται πολύ σύντομα…

Το ΔΝΤ ετοιμάζεται.

Ο Σόϊμπλε έχει «λάβει θέσεις».

Και οι «Φιλελεύθεροι» στη Γερμανία έρχονται…

(Όχι ο κ. Σούλτζ..)

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όσο πιο γρήγορα φύγει από τη διακυβέρνηση, τόσο πιο «διαχειρίσιμη» θα γίνει η «μετά» κατάσταση.

Που όμως, θα είναι δύσκολη!

Πολύ δύσκολη…

.Πολιτική επιβίωση με κάθε τρόπο...

Η χθεσινή παράσταση στο Μαξίμου, με τις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών και το υπουργικό συμβούλιο σήμερα απέδειξαν αυτό που ορισμένοι δεν θέλουν να δουν. Ότι δηλαδή οι εκλογές είναι ακόμη μακριά και μόνο ένα ατύχημα θα τους αναγκάσει να αφήσουν την εξουσία.

Στην περίπτωση των συναντήσεων, αυτό που ουσιαστικά έγινε ήταν μια ακόμη θεατρική παράσταση με τον Αλέξη Τσίπρα πρωταγωνιστή να προσπαθεί να βάλει τους αρχηγούς στο ίδιο κάδρο των ευθυνών. «Εσείς μας βάλατε στα μνημόνια, εγώ θα σας βγάλω», τους είπε ξεκάθαρα ο πρωθυπουργός ξεχνώντας προφανώς ότι ο ίδιος έχει υπογράψει δύο μνημόνια και οδεύει ολοταχώς για ένα τρίτο το καλοκαίρι του 2018.

 Ήταν προφανές χθες ότι ο Τσίπρας θέλησε να διατηρήσει το κλίμα διχασμού και πολιτικής σύγκρουσης δια της προσπάθειας συναίνεσης. Πώς να επιτευχθεί μια μίνιμουμ συμφωνία, ακόμη και για τα εθνικά θέματα όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει τις ευθύνες στις πλάτες όλων των υπολοίπων και να βγάλει ο ίδιος την ουρά του απ’ έξω; Τι πάει να πει ότι θα μας βγάλει από τα μνημόνια όταν έχει οδηγήσει στην κόλαση τη χώρα με τους λάθος χειρισμούς του;

Αλλά και στο υπουργικό συμβούλιο, σήμερα, το μόνο που έκανε ήταν να παρουσιάσει ένα success story το οποίο δεν υπάρχει. Ψέματα, υπερβολές, λανθασμένες πληροφορίες για το τι έγινε με τη συμφωνία, αδυναμία να αντιληφθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.

Και οι υπουργοί, καρφωμένοι στις καρέκλες τους να χαίρονται γι’ αυτή την τεράστια «επιτυχία». Μα είναι δυνατόν όλα αυτά να δίνουν την αίσθηση πως η κυβέρνηση θα πάει τώρα σε εκλογές; Είναι αδύνατον να επιλέξουν την κάλπη τουλάχιστον μέχρι την επόμενη άνοιξη προτού ανοίξουν διάφορα μέτωπα και διαμορφώσουν τις συνθήκες ενός εμφυλίου.

 Βασικός τους στόχος είναι να διασωθεί το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ και να παίξει ενεργό πολιτικό ρόλο την επόμενη δεκαετία. Βασική επιδίωξη του Μαξίμου είναι να ψαλιδίσουν όσο γίνεται περισσότερο την ηγεμονία της κεντροδεξιάς, την ιδεολογία της φιλελεύθερης παράταξης και να στήσουν ένα σκηνικό γνώριμο από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Δηλαδή το δίπολο «αριστερά – δεξιά» με βασική στοχοποίηση οιωνδήποτε δεν ανήκουν στο σοσιαλιστικό – μετασοβιετικό καθεστώς που φτιάχνουν μέρα με τη μέρα.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση είναι να δημιουργήσει ένα «βρόμικο ’89» αλλά με διαφορετική σύνθεση και διαφορετικά θύματα. Σας έχουμε προειδοποιήσει από το Αntinews ότι ξεκινά εκστρατεία δίωξης πολιτικών αντιπάλων, είτε πράγματι ενόχων είτε «θυμάτων» μιας επιχείρησης σκανδαλολογίας. 

Έτσι θα δημιουργήσουν την αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Στην αρένα της πολιτικής θα πέσει σύντομα ο Γιάννος Παπαντωνίου ο οποίος θα αντικαταστήσει προφανώς στις κάμερες της τηλεόρασης τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Και καλώς θα γίνει, βεβαίως, αν έκλεψε ένα κελί του αρκεί.

Όμως, είναι μόνον η αρχή καθώς ετοιμάζονται κι άλλες «υποθέσεις» οι οποίες ποτέ δεν θα αγγίζουν τα πασοκικά σαπρόφυτα που αυτή την ώρα καλοπερνάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποιους «δεξιούς» της συμφοράς που στηρίζουν τον Τσίπρα.

Δεν θα δούμε δηλαδή να ερευνώνται σκάνδαλα για υπουργούς ή στελέχη του Τσίπρα, ούτε για μίζες, λογαριασμούς, κρυφές πληρωμές από επιχειρηματίες και άλλες τέτοιες λοβιτούρες που έγιναν από το 2010, όταν και ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να διαμορφώνεται ως μια ισχυρή πολιτική δύναμη.

Η «αρένα» θα έχει πολύ αίμα μέχρι το 2018 και προκειμένου ο κόσμος να αποβλακωθεί βλέποντας το πολιτικό… survivor. Την ίδια στιγμή ο Τσίπρας και η παρέα του θα επιδοθούν σε σωρεία προσλήψεων ή μονιμοποιήσεων δημοσίων υπαλλήλων. Ήδη, άλλωστε, έχουν κάνει 70.000 προσλήψεις, ένας κομματικός στρατός διόλου ευκαταφρόνητος.

 Μέσα στην χρονική περίοδο ως το καλοκαίρι του 2018 θα υπάρξουν και αξιολογήσεις οι οποίες βεβαίως θα έχουν μέτρα τα οποία θα περάσουν από τη Βουλή με βουλευτές «μπετόν» και στα… τέσσερα. Και παράλληλα, θα παίζεται σε πολλά επεισόδια το αριστερό success story με την ανάπτυξη να έρχεται, τα capital controls να χαλαρώνουν, κορδέλες να κόβονται, μπουλντόζες να μπαίνουν στο Ελληνικό κ.λπ.

Όλα αυτά χρειάζονται μήνες για να στηθούν. Και οι… παρακρατικοί να κάνουν τη δουλειά τους, οι ελεγχόμενοι εισαγγελείς να στήσουν τα παιχνιδάκια τους, οι υπουργοί να κάνουν τις προσλήψεις τους, ο Τσίπρας να σηκώνει τα χέρια του και να οργανώνει την ορχήστρα παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης.

Όλα αυτά βεβαίως είναι υπό αίρεση γιατί αν συμβεί κανένα ατύχημα από αυτά που δεν προβλέπει κανείς τότε όλα είναι πιθανά. Όμως, αυτό που βρίσκεται στο μυαλό του Τσίπρα είναι η πολιτική του επιβίωση με κάθε τρόπο. Γιατί όπως έγραψε και ο Μακιαβέλι: Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.

.Μόνο ο λαός μπορεί να αποτρέψει το δόλιο σχέδιο του Τσίπρα

Γιατί χαίρεται ο Αλέξης και χαμογελάει πατέρα; Θα μπορούσε να είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ ή των 86 δις. ευρώ, όσο και το πρώτο μνημόνιο που υπέγραψε, διότι είναι άγνωστη η ζημιά του δευτέρου μνημονίου που ψήφισε πρόσφατα ή του τρίτου για το οποίο δεσμεύτηκε με τη συμφωνία στο Eurogroup.

Παρ’ όλα αυτά ο Τσίπρας και οι συν αυτώ εμφανίζονται σίγουροι καθώς κέρδισαν πολιτικό χρόνο και ταυτόχρονα δεν έχουν μπροστά τους κάποια σοβαρή πολιτική ή άλλη πρόκληση. Εσωκομματική αντιπολίτευση δεν υπάρχει στο σταλινικού τύπου κόμμα της Κουμουνδούρου, εκλογές ή άλλα γεγονότα δεν έχει μπροστά του, η οικονομία μπορεί να συνεχίσει να σέρνεται, όμως, όσο ο κόσμος δεν τους παίρνει με τις κλωτσιές θα αισθάνονται πάντα σίγουροι.

Έχει λοιπόν μπροστά του 12 με 15 μήνες να επιχειρήσει να αντιστρέψει το κακό κλίμα. Όμως, μπορεί να χαμογελά και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί ξέρει ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας που ψήφισε πριν από ένα μήνα δεν θα τα εφαρμόσει ο ίδιος, αλλά από την 1^η Ιανουαρίου 2019 μια άλλη κυβέρνηση. Σιγά μην κάτσει ο Τσίπρας στο Μαξίμου και να πρέπει να κόψει συντάξεις και εισοδήματα.

Τον Αύγουστο του 2018 θα έρθει ο χερ Σόιμπλε και θα πει «αγαπητέ Αλέξη κάτσε να μιλήσουμε για το νέο μνημόνιο χρέους που πρέπει να υλοποιήσετε. Θέλετε ελάφρυνση του χρέους; Πάρτε κι άλλα μέτρα γιατί αυτά δεν φτάνουν.

Είναι σίγουρο ότι ο Τσίπρας και η παρέα του θα το «μπουμπουνίσουν» καταγγέλλοντας τα μνημόνια με τα οποία οι ίδιοι δέσμευσαν την Ελλάδα. Θα ξαναγίνει αντιμνημονιακή η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και ο μνημονιακότερος πρωθυπουργός που πέρασε ποτέ.

Η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup δεν δεσμεύει τον Τσίπρα αλλά όποια κυβέρνηση θα είναι από το 2018 έως το 2022 όπου η Ελλάδα δεσμεύτηκε για πλεονάσματα 3,5%. Αν γίνουν εκλογές λοιπόν το φθινόπωρο του 2018 και κερδίσει η ΝΔ αυτή είναι που θα υποχρεωθεί να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα από τον Τσίπρα και να εισπράξει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Από τη μια όλοι θα λένε και θα γράφουν πόσο… νεοφιλελεύθερος είναι ο Κυριάκος που εφαρμόζει μέτρα τα οποία δεν είναι δικά του κι από την άλλη ο Τσίπρας θα είναι στο Σύνταγμα και θα διαμαρτύρεται παρέα πιθανότατα με τη Ζωή ξανά και με τον Λαπαβίτσα.

Και ο Κυριάκος θα πρέπει να διαχειριστεί ευρωεκλογές και Περιφερειακές καθώς και τις Προεδρικές στις αρχές του 2020. Ο Τσίπρας λοιπόν έχει ανέφελο έναν ακόμη χρόνο ή και παραπάνω στην εξουσία για να παραδώσει στη ΝΔ μια χώρα δεσμευμένη σε σκληρή λιτότητα για πάρα πολλά χρόνια.

Δεν είναι κι άσχημο κόλπο να φορτώσει τα εγκλήματα της αριστεράς στους μονίμως κακούς και σταμπαρισμένους … νεοφιλελεύθερους και να έρθει μετά ο Τσίπρας να ξαναρίξει την κυβέρνηση με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.

Δυστυχώς, έτσι πάει το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ γιατί απλά είναι ικανοί να υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών μας προκειμένου να έχουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Εξ’ ου και το κομματικό κράτος που στήνουν ώστε να έχουν τον έλεγχο και να σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια πάει να γίνει για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.

Να γιατί χαμογελά ο Τσίπρας, και σίγουρα δεν είναι από άγνοια. Είναι τακτικιστής, είναι αριβίστας, θα χρησιμοποιήσει μακιαβελικές μεθόδους για να διαιωνίσει την εξουσία του. Είναι άλλωστε μόλις 42 ετών και είναι πολύ αλαζόνας για να τα παρατήσει έτσι εύκολα.

Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να αποτρέψει αυτό το σενάριο. Ξέρει αυτός και πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν πρέπει να πάει ούτε μια ψήφος χαμένη.