Τα παιδιά που δουλεύουν, σπουδάζουν αληθινά ή συχνά κάνουν ταυτόχρονα και
τα δυο δεν έχουν χρόνο για καφριλίκια και μαλακίες. Δεν γίνονται χουλιγκάνοι
που προσπαθούν να κάψουν ανθρώπους με μολότωφ, ούτε επιτίθενται σαν αγέλες
ψυχάκηδων με ρόπαλα και πέτρες σε πολιτικούς αντιπάλους. Δεν κοπρίζουν
μηδενισμό σε τοίχους και μνημεία. Δεν έχουν κάνει τις πανεπιστημιακές τους
σχολές χαβούζες σκουπιδιών και δεν μετέχουν στους τραμπουκισμούς των φασιστών
που υποδύονται τους "προοδευτικούς".
Τα παιδιά που δουλεύουν, σπουδάζουν ή και τα δύο, και προέρχονται από
κανονικές οικογένειες, σέβονται τον κόπο των γονιών τους, σέβονται τον κόπο των
άλλων, τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα τους, συχνά αγορασμένα με 72 δόσεις,
σέβονται τα μνημεία των ηρώων και των λογίων μας, την Σημαία της Πατρίδας που
καίνε οι πλούσιοι χουλιγκάνοι κι η παρέα τους, την ίδια Σημαία που σκεπάζει
τους νεκρούς Ήρωες μας, σέβονται τους φόρους των γονιών τους για να βαφτούν και
συντηρηθούν αυτά που καταστρέφουν οι "επαναστάτες" του φρεντοτσίνο.
Τα κανονικά παιδιά των κανονικών ανθρώπων, που δεν ξυπνάνε στις 12 στην
Εκάλη ή στο Ψυχικό για να πάνε να βανδαλίσουν το σούρουπο, δεν έχουν χρόνο για
να σπάσουν, να αποπειραθούν να σκοτώσουν, να κάνουν εμπρησμούς, να καταστρέψουν
αγάλματα ή να γράψουν ανοησίες στους τοίχους.
Όταν τους περισσεύει χρόνος από τη δουλειά και τις σπουδές, ονειρεύονται,
ερωτεύονται. Δεν ζουν νυχθημερόν μέσα στο μίσος, ούτε πιστεύουν, όπως οι
"προοδευτικοί" φασίστες, πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια που θα
επιβάλλουν με τσαμπουκά στην πλειοψηφία.
Τα παιδιά των κανονικών ανθρώπων, που δεν βγάλανε τα γενιτσαρικά σχολεία
των σινιέ αριστερών πλουσιόπαιδων, ζουν για να δημιουργούν κι όχι για να
μισούν.
