Γεννήθηκα στα
Μαζέικα Καλαβρύτων το 1956. Το πιο σημαντικό μάθημα που μου έδωσε ο πατέρας μου
είναι να επιστρέφω στον τόπο που ζω αυτά που μου δίνει.
Ήρθα στου Ζωγράφου
ως φοιτητής της Οδοντιατρικής Σχολής. Του Ζωγράφου που γνώρισα τότε ήταν μια
πόλη με γειτονιές. Μια πόλη με σπίτια και μονοκατοικίες με ανοιχτές πόρτες και
ανθρωπιά. Ήταν μια πόλη με αλάνες γεμάτη χαμόγελα.
Αγάπησα αυτή τη
πόλη από την πρώτη στιγμή και επέλεξα να εργαστώ εδώ και να δημιουργήσω την
οικογένεια μου σε αυτό το τόπο. Εδώ, γνώρισα την Δήμητρα ως φοιτήτρια της
Ιατρικής σχολής, εδώ μεγάλωσα το Δημήτρη και την Ευγενία.
Έζησα κι εγώ το
κύμα της αστικοποίησης. Τις πρώτες πολυκατοικίες και τα πρώτα προβλήματα.
Έβλεπα την πόλη να χάνει την ταυτότητα της από χρόνο σε χρόνο. Έπαψε να έχει
χρώμα, έπαψε να είναι ανθρώπινη χάνοντας τις γειτονιές της.
Αυτός είναι και ο
λόγος που ασχολήθηκα με τα κοινά αυτής της πόλη από τα νεανικά μου χρόνια.
Υπήρξα Δημοτικός Σύμβουλος και υποψήφιος Δήμαρχος το 2002. Δώσαμε κοινούς
αγώνες μαζι με άλλους συνδημότες. Κάναμε τις ρίξεις μας. Δεν συμβιβαστήκαμε.
Κρατήσαμε το λόγο μας και την άποψη μας ανεξάρτητα από τις όποιες «γραμμές».
Είχαμε το θάρρος τότε να κατεβάσουμε ένα συνθετικό ψηφοδέλτιο στο οποίο
συναντήθηκαν άνθρωποι από όλο το κομματικό φάσμα. Η προσπάθεια αυτή βρήκε
αντίδραση από διάφορα κομματικά κέντρα που τότε ήταν πανίσχυρα.
Τώρα, ξανατολμάμε.
Εμείς, δημότες από
όλους τους πολιτικούς χώρους και με μοναδικό κριτήριο την προσωπική και
επαγγελματική πορεία του καθενός, την αγάπη του για την πόλη και όχι τις
κομματικές ταμπέλες δημιουργήσαμε μια μεγάλη Συμπαράταξη Δημοτών. Στόχος μας να
ξανακερδίσουμε την «ψυχή» της πόλη μας, δηλαδή να ξανακερδίσουμε τις γειτονιές
μας. Η πόλη μας ήταν και είναι οι γειτονιές της.
