Τελικά, μόνο για
σοβαρότητα και αίσθημα ευθύνης δεν μπορεί να «κατηγορηθεί» η τρόικα.
Καταβάλλει, άλλωστε, επίμονες και συνεχείς προσπάθειες για να γκρεμίσει την
όποια αξιοπιστία ενδεχομένως είχε, επιδιδόμενη σε παλινωδίες που κάτω από άλλες
συνθήκες μόνο ειρωνεία και σαρκασμό θα προκαλούσαν. Επειδή, όμως, οι συνθήκες
υπό τις οποίες ζει ο ελληνικός λαός είναι αυτές που είναι, μόνο οργή προκαλούν
οι αλλοπρόσαλλοι ελιγμοί του Τόμσεν και των συνεργατών του. Διότι ούτε σε
επιπολαιότητα ούτε σε ανικανότητα οφείλονται. Συγκεκριμένες σκοπιμότητες
υπηρετούν.
Πριν από τρεις
μήνες δεν διαπίστωναν
χρηματοδοτικό κενό για το 2014. Ξαφνικά «ανακάλυψαν» ότι θα υπάρξει έλλειμμα
4,5 δισ. και άρα θα χρειαστούν ανάλογα μέτρα. Οταν η κυβέρνηση αντέδρασε, το
έλλειμμα συρρικνώθηκε στα 2,5 δισ.
Και τώρα που ρητά διαμηνύθηκε, μέσω και της
προγραμματικής συμφωνίας, ότι δεν υπάρχει περίπτωση νέων μέτρων δημοσιονομικού
χαρακτήρα, το έλλειμμα συρρικνώθηκε ακόμη περισσότερο, στο 1,1 έως 1,2 δισ.,
και αποσαφηνίστηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι αν ληφθούν μέτρα θα
είναι μόνο διαρθρωτικά.
Από την άλλη, εκείνο που
διαφαίνεται είναι ότι οι εταίροι και δανειστές μας μεταθέτουν για το καλοκαίρι,
και πάντως μετά τις ευρωεκλογές, τις αποφάσεις για τις παρεμβάσεις που θα
καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Θέλουν να αποφύγουν τον κίνδυνο να
λειτουργήσουν οι αποφάσεις τους προς όφελος των ευρωσκεπτικιστών.
Και οι
σχεδιασμοί που προωθούνται προβλέπουν ότι μέσα στο καλοκαίρι του 2014 θα
αξιολογηθεί και η πορεία της οικονομίας μας και θα εκτιμηθεί αν προβλέπεται
χρηματοδοτικό κενό για τη διετία 2015?2016 και με ποιο τρόπο θα είναι
προτιμότερο να καλυφθεί.
Η κρίση, που προς στιγμή
διαφάνηκε, δείχνει τώρα να αποτρέπεται, αλλά κανένας δεν μπορεί να προβλέψει αν
και τι άλλο είναι ενδεχόμενο να προκύψει. Αλλωστε, δεν είναι ένα ή δύο τα
«περίεργα» που έχουν παρατηρηθεί από τη στιγμή που αρχίσαμε να είμαστε συνεπείς
στις υποχρεώσεις μας και ειδικότερα στην προώθηση σοβαρών ιδιωτικοποιήσεων.
Μόνο τυχαία δεν ήταν η παρέμβαση των Βρυξελλών που
οδήγησε στην ακύρωση της πώλησης της ΔΕΠΑ στους Ρώσους. Ούτε, φυσικά, είναι
τυχαίο πως ενώ μας πιέζει η τρόικα για τον ΟΣΕ, οι Βρυξέλλες βγάζουν ξαφνικά
απαγορευτικό. Είναι, προφανώς, πολλά τα παιχνίδια που παίζονται.
