Δεν είναι απλώς
απαράδεκτο, είναι και εξοργιστικό. Κι από τις καταστάσεις που αποδεικνύουν πέρα
και πάνω από κάθε αμφισβήτηση ότι σε αυτήν τη χώρα δεν αρκεί να ληφθεί μια
απόφαση και να επικυρωθεί με νόμο από τη Βουλή, γιατί «παραθυράκια» πάντα θα
υπάρχουν ή, αν χρειαστεί, θα ανακαλύπτονται, έτσι ώστε να καταστρατηγείται όχι
μόνο το πνεύμα, αλλά και το γράμμα του νόμου.
Υποτίθεται ότι στο
πλαίσιο του περιορισμού των δαπανών αλλά και της ίσης μεταχείρισης έχει
καθιερωθεί και ισχύει ενιαίο μισθολόγιο για τους απασχολουμένους στο Δημόσιο -
τόσο στον στενό όσο και στον ευρύτερο τομέα.
Αλλά μετά δύο χρόνια ισχύος του
νόμου η πράξη άλλα αποδεικνύει, μια και οι διατάξεις του παραβιάζονται
προκλητικά.
Η έρευνα του
γενικού επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης αποκάλυψε ότι η αυθαιρεσία έχει κάνει και
πάλι το «θαύμα» της. Για κάποιους -τους πολλούς- ο νόμος έχει εφαρμοστεί κατά
γράμμα. Αλλά υπάρχουν και άλλοι, με τα ίδια προσόντα αλλά σε διαφορετικό
υπουργείο (βασικά στο υπουργείο Οικονομικών) με μεγαλύτερες αποδοχές, είτε επειδή
κάποιοι αποφάσισαν να τους εξαιρέσουν είτε επειδή «επιστρατεύθηκαν» υπερωρίες
και συναφείς μεθοδεύσεις.
Αλλά εκεί όπου η
αυθαιρεσία διοικούντων υπερβαίνει κάθε όριο ανοχής είναι στον ευρύτερο δημόσιο
τομέα, όπου το άνοιγμα της μισθολογικής ψαλίδας ανάμεσα στους εργαζομένους στις
διάφορες ΔΕΚΟ και στους υπαλλήλους των υπουργείων φτάνει σε κάποιες περιπτώσεις
και τα 1.300 ευρώ.
Κάποιες διοικήσεις δεν εφαρμόζουν τον νόμο και έχουν και το
θράσος να εισηγούνται ότι οι δικοί τους υπάλληλοι θα πρέπει να τύχουν ειδικής
μεταχείρισης.
Εξυπακούεται ότι ο
νόμος πρέπει να ισχύσει χωρίς εξαιρέσεις. Και οι διοικούντες που δεν τον
τήρησαν να απομακρυνθούν από τις θέσεις που κατέχουν, αλλά και να τους
καταλογιστεί η πέραν της προβλεπόμενης από τον νόμο μισθολογικής δαπάνης
