Η πολιτική διεμβόλινσης του
μεσαίου χώρου την οποία ακολουθεί και ξεδιπλώνει μεθοδικά ο πρόεδρος του
ΣΥΡΙΖΑ, έχει ένα μειονέκτημα, που για μεγάλη μερίδα των στελεχών του αποτελεί
casus belli.
Θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στη συνείδηση των κεντρώων ψηφοφόρων, ένα εθνικό κόμμα με αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά που θα αναλάβει να βγάλει τον τόπο από την κρίση και δευτερευόντως ένα κόμμα της Αριστεράς.
Ένα τέτοιο κόμμα είναι προφανές πως μπορεί να ποντάρει στις διαφορές της Καρμανλικής με τη Σαμαρική δεξιά «σαγηνεύοντας» την πιο σκληρά αντιμνημονιακή πτέρυγά της ποντάροντας ταυτόχρονα στον κρατισμό της πρώτης σε αντιδιαστολή με τον ακραίο και μερικές φορές αντεθνικό νεοφιλελευθερισμό της δεύτερης.
Μπορεί επίσης να «φλερτάρει» ανοιχτά με το παλιό ΠΑΣΟΚ στο μέτρο που αυτό διατηρεί πανομοιότυπα χαρακτηριστικά δηλαδή είναι αντινεοφιλελεύθερο και αντιμνημονιακό.
Κάτι τέτοιο όμως όσο κι αν φαίνεται απαραίτητη προϋπόθεση στο δρόμο προς την εξουσία θέτει σε δεύτερη μοίρα την Αριστερά. Αυτή η περιθωριοποίηση είναι κατά πολλούς και το αδύνατο σημείο της στρατηγικής του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και των στενών συνεργατών του.
Ήδη κάποιοι εντός κόμματος μιλούν για «fast track» μέτωπα των καιρών μας. ακόμη περισσότερες είναι οι φωνές που ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης.
Και οι συνεργάτες του Α. Τσίπρα γνωρίζουν καλά πως όσο δυσχεραίνει η κατάσταση στην κοινωνία κι όσο οι συγκυβερνώντες καταφεύγουν στην καταστολή ο κόσμος θα ριζοσπαστικοποιείται.
Για αυτό και το αίτημα για διενέργεια εκλογών που έριξε χθες στο τραπέζι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από την Κοκκινιά θα διατυπωθεί στο εγγύς μέλλων πολλές φορές.
Μάλιστα ο Α. Τσίπρας, μετά την προτροπή-διαβεβαίωση του Σαββάτου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει ρούπι προς τα δεξιά και για αυτό αν κάποιοι θέλουν τη συνεργασία μαζί του πρέπει εκείνοι να γίνουν πιο αριστεροί, χθες προφανώς απευθυνόμενος στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (επί της ουσίας στο εσωτερικό του κόμματός του) αναρωτήθηκε αν δεν είναι τώρα η ώρα της συνεργασίας όλης της αριστεράς τότε πότε θα είναι.
Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα για όλους στην Κουμουνδούρου είναι «Μέτωπο για την αλλαγή πορείας της χώρας», όπως έγραφε η «Αυγή» το Σάββατο ή «Αριστερό Μέτωπο για την αλλαγή της χώρας».
Επί του παρόντος στα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου διατείνονται ότι μπορούν νά χουν δύο καρπούζια κάτω απ' τη μασχάλη τους.
Θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στη συνείδηση των κεντρώων ψηφοφόρων, ένα εθνικό κόμμα με αντιμνημονιακά χαρακτηριστικά που θα αναλάβει να βγάλει τον τόπο από την κρίση και δευτερευόντως ένα κόμμα της Αριστεράς.
Ένα τέτοιο κόμμα είναι προφανές πως μπορεί να ποντάρει στις διαφορές της Καρμανλικής με τη Σαμαρική δεξιά «σαγηνεύοντας» την πιο σκληρά αντιμνημονιακή πτέρυγά της ποντάροντας ταυτόχρονα στον κρατισμό της πρώτης σε αντιδιαστολή με τον ακραίο και μερικές φορές αντεθνικό νεοφιλελευθερισμό της δεύτερης.
Μπορεί επίσης να «φλερτάρει» ανοιχτά με το παλιό ΠΑΣΟΚ στο μέτρο που αυτό διατηρεί πανομοιότυπα χαρακτηριστικά δηλαδή είναι αντινεοφιλελεύθερο και αντιμνημονιακό.
Κάτι τέτοιο όμως όσο κι αν φαίνεται απαραίτητη προϋπόθεση στο δρόμο προς την εξουσία θέτει σε δεύτερη μοίρα την Αριστερά. Αυτή η περιθωριοποίηση είναι κατά πολλούς και το αδύνατο σημείο της στρατηγικής του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και των στενών συνεργατών του.
Ήδη κάποιοι εντός κόμματος μιλούν για «fast track» μέτωπα των καιρών μας. ακόμη περισσότερες είναι οι φωνές που ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης.
Και οι συνεργάτες του Α. Τσίπρα γνωρίζουν καλά πως όσο δυσχεραίνει η κατάσταση στην κοινωνία κι όσο οι συγκυβερνώντες καταφεύγουν στην καταστολή ο κόσμος θα ριζοσπαστικοποιείται.
Για αυτό και το αίτημα για διενέργεια εκλογών που έριξε χθες στο τραπέζι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από την Κοκκινιά θα διατυπωθεί στο εγγύς μέλλων πολλές φορές.
Μάλιστα ο Α. Τσίπρας, μετά την προτροπή-διαβεβαίωση του Σαββάτου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει ρούπι προς τα δεξιά και για αυτό αν κάποιοι θέλουν τη συνεργασία μαζί του πρέπει εκείνοι να γίνουν πιο αριστεροί, χθες προφανώς απευθυνόμενος στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (επί της ουσίας στο εσωτερικό του κόμματός του) αναρωτήθηκε αν δεν είναι τώρα η ώρα της συνεργασίας όλης της αριστεράς τότε πότε θα είναι.
Το πραγματικό λοιπόν ερώτημα για όλους στην Κουμουνδούρου είναι «Μέτωπο για την αλλαγή πορείας της χώρας», όπως έγραφε η «Αυγή» το Σάββατο ή «Αριστερό Μέτωπο για την αλλαγή της χώρας».
Επί του παρόντος στα ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου διατείνονται ότι μπορούν νά χουν δύο καρπούζια κάτω απ' τη μασχάλη τους.
