.Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η «πραγματική αριστερά»;

Η πραγματικότητα την οποία ζούμε μας λέει πώς ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται πως είναι ο φορέας της αριστεράς στην Ελλάδα αυτά τα οποία κάνει πόρρω απέχουν από αυτά τα οποία μας έλεγε 40 χρόνια ως αντιπολίτευση και τα οποία ήταν η πολιτική της «πραγματικής» αριστεράς. Το γεγονός πως για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει η παροιμία «αυτά που λες παπάς, διάκος δεν μας τα ‘λέγες» δεν χωράει αμφισβήτηση. Αυτό συνεπάγεται την ερώτηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η «πραγματική» αριστερά ή όχι. Και αυτή η ερώτηση είναι που μας διχάζει ως εκλογικό σώμα.

Η μια πλευρά υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πραγματικό αριστερό κόμμα και ότι δεν ψηφίστηκε ως τέτοιο. Υποστηρίζει ότι υπάρχει μια άλλη πραγματική αριστερά η οποία δεν εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ταχύτατα μεταλλάσσεται σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Το σημαντικό τους επιχείρημα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίστηκε από αριστερούς αλλά από όλες τις ιδεολογικές πτέρυγες για να καταργήσει τα μνημόνια το οποίο εν μέρει ισχύει αλλά δεν απαντά στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερός ή όχι.

Η άλλη πλευρά υποστηρίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πραγματική αριστερά και ακολουθεί την ιστορική πορεία όλων των αριστερών κομμάτων που βρέθηκαν στην εξουσία ανά τον κόσμο τροποποιημένη έτσι ώστε να χωράει στην ΕΕ. Είναι αυτό που λέει ότι η αριστερά σε γνώση της πραγματικότητας χρησιμοποιεί επιχειρήματα που δεν στέκουν έτσι ώστε να καταλάβει την εξουσία. Η πλευρά αυτή ισχυρίζεται πως αυτό που βλέπουμε ως αριστερά αυτό είναι και στην πραγματικότητα.

Αυτές οι δύο πλευρές συνδιαλέγονται μεταξύ τους και μπλέκουν σε μια ατέρμονη ιδεολογική συζήτηση η οποία στερείται νοήματος και η οποία εν τέλει ωφελεί τον ΣΥΡΙΖΑ διότι ο ίδιος διατείνεται πως είναι η αριστερά και τελικά κερδίζει ανέλπιστα ψηφοφόρους οι οποίοι θα πιστέψουν το αφήγημα (δηλαδή το παραμύθι στην νεοελληνική κοινή) πως η κυβέρνηση ήθελε να κάνει πραγματική αριστερή πολιτική αλλά δεν την άφηναν τα μνημόνια. Τούτο είναι αυταπόδεικτα ψευδές αφού αν πίστευε στην προεκλογική του ρητορική ο Τσίπρας θα έπρεπε να έχει επιλέξει τον τόμο του GREXIT που του παρουσίασε ο Σόιμπλε και τότε δεν θα υπήρχαν μνημόνια να τον εμποδίσουν.

Η συζήτηση για το πιστοποιητικό αριστερότητας του ΣΥΡΙΖΑ είναι λάθος όμως γιατί δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα. Αυτοί που έχουν το δικαίωμα αλλά κυρίως την υποχρέωση να απαντήσουν είναι οι αριστεροί ψηφοφόροι. Αυτοί είναι που ενδιαφέρονται για τον ορισμό της αριστεράς και την ηθική της νομιμοποίηση. Ο βίος και η πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση απέχουν της «πραγματικής» αριστερής ιδεολογίας. Αυτοί, οι έμψυχοι φορείς της αριστεράς, καλούνται στις επόμενες εκλογές να αποδεχθούν δια της ψήφου τους ή όχι τον ισχυρισμό πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κεντρικός πυλώνας της αριστερής σκέψης στην Ελλάδα.

Πράγμα το οποίο βέβαια θα πρέπει να το μάθουμε κι εμείς που δεν είμαστε αριστεροί. Υπάρχει ένας τρόπος να εξάγουμε την απάντησή τους ως συμπέρασμα χρησιμοποιώντας απλά εκλογικά μαθηματικά.

Σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες από το 1974 και εντεύθεν αλλά και προδικτατορικά υπήρχε ένα ποσοστό περίπου 13% το οποίο ψήφιζε τα αριστερά κόμματα χωρίς να περιμένει τα κόμματα αυτά να κυβερνήσουν. Αυτούς μπορούμε με ασφάλεια να τους πούμε αριστερούς. Ήταν οι μόνοι αριστεροί στην Ελλάδα; Όχι. Οι αριστεροί που εκφράζονταν εκλογικά μαζί με τους αριστερούς που ψηφίζαν άλλο κόμμα (κυρίως το ΠΑΣΟΚ) κατ’ εκτίμηση συγκεντρώνουν ένα ποσοστό κοντά στο 25%, όσο περίπου έπαιρναν αθροιστικά οι αριστεροί στις δημοτικές ή φοιτητικές εκλογές. Αλλά αυτό αποτελεί εκτίμηση και αν πάρουμε σαν βάση συλλογισμού μας το 13% μιλάμε με βεβαιότητες.

Σε αυτό το «σκληροπυρηνικό» 13% στις δύο εκλογές του 2012 και εντεύθεν ο ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησε με το ΚΚΕ από το περίπου 10% των εκλογών του Μαΐου του 12’ να περιορίζεται σε κάτω του 5% στις εκλογές του Ιουνίου με τις απώλειες να θέλγονται από το σύνθημα του Τσίπρα «πρώτη φορά αριστερά». Έκτοτε το ΚΚΕ συγκεντρώνει δυνάμεις πέριξ του 5%.

Αυτή η δυναμική διατηρήθηκε αναλλοίωτη ως και τον Ιανουάριο του 2015. Από εκεί και μετά άρχισε να κρίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ όχι από τη ρητορική του αλλά από τις πράξεις του. Και στις επόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου σε καθεστώς «ηγεμονίας» του Τσίπρα έχασε από το σκληροπυρηνικό κομμάτι άλλο ένα 3 % προς τη ΛΑΕ, όταν ακόμα υπήρχαν αμφιβολίες για το πώς θα εξελιχθεί η «πρώτη φορά αριστερά».

Αυτό το σκληροπυρηνικό 13% το οποίο είναι πέραν αμφιβολίας αριστερό είναι ένας αξιόπιστος δείκτης για το εάν οι αριστεροί επιδοκιμάζουν δια της ψήφου τους των ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα το άθροισμα των αριστερών πλην ΣΥΡΙΖΑ κομμάτων στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Αν το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και η Ζ. Κωνσταντοπούλου παραμείνουν κολλημένοι στα ποσοστά του 2015 ή παρακάτω πάει να πει πως οι αριστεροί θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερό κόμμα. Αν ανεβάσουν σημαντικά τα ποσοστά τους τότε μπορούμε να πούμε πως οι αριστεροί δεν θεωρούν τον Τσίπρα «πραγματικό» αριστερό.

Η τιμή λοιπόν της αριστεράς βρίσκεται στα χέρια των ψηφοφόρων της. Αυτοί θα αποφανθούν για το ποιος είναι και ποιος δεν είναι πραγματικός αριστερός.

.Μαζικά από τη Θεσσαλονίκη και στο συλλαλητήριο της Αθήνας...

Τα μέλη της κίνησης πολιτών SOS ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ συμμετέχουμε μαζικά και αγωνιστικά, μετά από το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και στο συλλαλητήριο *ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ/ ΑΘΗΝΑ, ΣΤΙΣ 04/02/2018, ΩΡΑ 14:0 0* Καλούμε όλους τους Έλληνες απανταχού της γης να υψώσουμε μαζί φωνή διαμαρτυρίας: Η ιστορία μας είναι ένδοξη και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να τη διαστρεβλώνει Το όνομα Μακεδονία είναι η ψυχή μας! Δεν το διαπραγματευόμαστε! Δεν το εκχωρούμε σε κανέναν! Δεν το προδίδουμε! Δεν δεχόμαστε καμία ονομασία που να περιέχει τον όρο Μακεδονία. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙ... περισσότερα »

.Κρίσιμες επαφές για τη μετά μνημόνιο εποχή: Στην Ελλάδα Μοσκοβισί και Κοστέλο

Σε νέα φάση μπαίνει την ερχόμενη εβδομάδα η διαπραγμάτευση για την έξοδο από το μνημόνιο και το καθεστώς δεσμεύσεων στη συνέχεια.

Στην Αθήνα έρχονται ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, αλλά και ο επικεφαλής της αποστολής της Κομισιόν Ντέκλαν Κοστέλο, προκειμένου να έχουν επαφές για τον σκοπό αυτό με στελέχη της κυβέρνησης.

Η επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί στις 7-9 Φεβρουαρίου, ενώ στις 8 Φεβρουαρίου θα συνεδριάσει και το EuroWorking Group, με κύριο θέμα το χρέος και ειδικότερα τον μηχανισμό που θα συνδέει την ελάφρυνσή του με τον ρυθμό ανάπτυξης, σύμφωνα με τη γαλλική πρόταση.

Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της «Καθημερινής» επίσης, στο τραπέζι των εκπροσώπων των υπουργών Οικονομικών θα τεθεί η πρόοδος των προαπαιτουμένων που είχαν απομείνει μετά το τελευταίο Eurogroup, στις 22 Ιανουαρίου, προκειμένου να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση και να εκταμιευθεί η δόση. Σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμη δεν έχουν κλείσει όλα τα προαπαιτούμενα.

Το χρονοδιάγραμμα των θεσμών προβλέπει, σύμφωνα με πληροφορίες, να ολοκληρωθούν οι προτάσεις για το χρέος έως το Eurogroup της 12ης Μαρτίου, ώστε να μπορέσει και το ΔΝΤ να ενεργοποιήσει –αν συμφωνήσει– το πρόγραμμά του προτού να είναι πολύ αργά.

Υπάρχει, επομένως, επίσπευση των διαδικασιών, προκειμένου όλα να γίνουν εγκαίρως, και σ’ αυτό το πλαίσιο αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι συζητήσεις της κυβέρνησης με τον επίτροπο και το στέλεχος της Κομισιόν, καθώς οι τελευταίοι έχουν βασικό ρόλο στην επεξεργασία των προτάσεων για το μέλλον της χώρας.

Η συζήτηση αναμένεται να στραφεί γύρω από τις εξής παραμέτρους, που θα καθορίσουν το μεταμνημονιακό πλαίσιο και τον βαθμό στον οποίο η έξοδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λιγότερο ή περισσότερο «καθαρή»:

1. Τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει η Ελλάδα για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και μη υπαναχώρηση έναντι όσων έχει ήδη θεσπίσει. Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μίλησε την περασμένη εβδομάδα στο Reuters για ένα ελληνικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις, μέτρα κοινωνικής πολιτικής και αναπτυξιακά. Δεν είναι ακόμη σαφές αν το ελληνικό πρόγραμμα και οι δεσμεύσεις που θέλει η Κομισιόν θα συνδυαστούν, παρότι αυτός φαίνεται να είναι ο στόχος, προκειμένου να αναλάβει η κυβέρνηση την «ιδιοκτησία» για όλα.

2. Το καθεστώς εποπτείας μεταμνημονιακά. Ο κ. Κοστέλο είπε την περασμένη εβδομάδα σε Ολλανδούς βουλευτές ότι η χώρα χρειάζεται αυστηρή εποπτεία, προϊδεάζοντας για κάτι ισχυρότερο από τις ανά εξάμηνο επισκέψεις των θεσμών, που προβλέπονται για τις μεταμνημονιακές χώρες με «καθαρή» έξοδο. Σύμφωνα με πληροφορίες, το καθεστώς εποπτείας θα συμφωνηθεί στο τέλος, γύρω στον Μάιο.

3. Το χρέος. Τα όποια μέτρα ελάφρυνσής του θα έχουν «αιρεσιμότητα», δηλαδή θα εφαρμόζονται ανάλογα με το αν η Ελλάδα τηρεί ή όχι τις δεσμεύσεις της. Αυτή η «αιρεσιμότητα» θα έχει έτσι έναν χαρακτήρα κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης της χώρας. Επίσης, η εξόφληση του χρέους θα έχει ρήτρα ανάπτυξης, έτσι ώστε να μειώνονται οι υποχρεώσεις σε περίπτωση χαμηλότερης ανάπτυξης.

4. Το «μαξιλάρι» ασφαλείας. Εφόσον δεν υπάρξει πιστωτική γραμμή, όπως φαίνεται ότι είναι το επικρατέστερο σενάριο σήμερα, πρέπει να σχηματιστεί «μαξιλάρι» ασφαλείας, για προστασία έναντι των αγορών. Δεν είναι ξεκάθαρο το ακριβές ύψος του και η κατανομή του μεταξύ των εθνικών πόρων (από την πρόσβαση στις αγορές) και των κεφαλαίων από το δάνειο του ESM

.Συλλαλητήριο πολλαπλών μηνυμάτων

Το συλλαλητήριο της Αθήνας δεσπόζει στην επικαιρότητα της εβδομάδας.

Το θέμα έχει αναχθεί σε κυρίαρχο στην πολιτική αντιπαράθεση, μολονότι στο συλλαλητήριο και την διοργάνωσή του, δεν μετέχουν τα κόμματα και οι βουλευτές που θα παραστούν, θα εκπροσωπούν τον εαυτό τους και όχι το κόμμα υπό τη σημαία του οποίου, έχουν εκλεγεί στο Κοινοβούλιο.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επανειλημμένως μιλήσει για ακροδεξιά στοιχεία που παρέστησαν στην προηγούμενη κινητοποίηση που έγινε στην περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη.

Παρά την προσπάθεια των αρχών, που συνδέονται την κυβέρνηση να υποβαθμίσουν τον αριθμό των προσώπων που πήραν μέρος στην κινητοποίηση της Θεσσαλονίκης, παρά την υποβάθμισή του από τα συστημικά ΜΜΕ, εν τούτοις ο όγκος του δεν μπορούσε να κρυφτεί κάτω από το χαλί μια και τα ψηφιακά μέσα, sites και web tv ανέδειξαν το θέμα με αποτέλεσμα να διαγκωνίζονται τώρα οι τηλεοράσεις, για το ποιος θα προβάλει περισσότερο το αυριανό συλλαλητήριο της Αθήνας.

Το θέμα των συλλαλητηρίων, έχει σαν αφορμή τις διαπραγματεύσεις, που βρίσκονται σε εξέλιξη με την γειτονική χώρα, προκειμένου μετά από 25 χρόνια ακινησίας να βρεθεί μια συμβιβαστική κοινά αποδεκτή λύση, σε μια σειρά διαφορών, που προμετωπίδα έχουν την ονομασία της ΠΓΔΜ.

Εσωτερικά προβλήματα στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης αντιμετωπίζουν τόσο η Αθήνα όσο και τα Σκόπια. Όμως παρατηρεί κανείς που δεν φοράει κομματικές παρωπίδες, ότι ενώ στην γειτονική χώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να φέρει πιο κοντά αντιτιθέμενες απόψεις, έκανε συμβούλιο Αρχηγών και μετά από αυτό δεν έγιναν δηλώσεις, στην Ελλάδα οι πονηριές της κυβέρνησης, έσπειραν ανέμους και οδήγησαν στο αποτέλεσμα, που δεν ήταν άλλο, παρά θύελλες.

Μολονότι στο ΣΥΡΙΖΑ είχαν να αντιμετωπίσουν τον εταίρο τους στην κυβέρνηση, τους ΑΝΕΛ, που έχει απόψεις, που δεν αφήνουν περιθώρια συμβιβασμού, μια και δηλώνουν ότι δεν αποδέχονται ονομασία που θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία, εν τούτοις θέλησαν να διεμβολίσουν την Αξιωματική Αντιπολίτευση, εκμεταλλευόμενοι τις διαφορετικές απόψεις που εκφράζονται από δύο πρώην πρωθυπουργούς τον Α. Σαμαρά(απόρριψη πακέτου Πινέιρο) και τον Κ. Καραμανλή(σύνθετη, erga omnes Βουκουρέστι).

Αυτή η προσπάθεια, σε συνδυασμό με την απουσία ενημέρωσης στο αρχικό στάδιο των συνομιλιών, καθώς και η λαοθάλασσα που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και η ανάλογη που προβλέπετε να ακολουθήσει στην Αθήνα, οδήγησαν τη ΝΔ σε μια αλλαγή τακτικής, στην προσπάθειά της να μην δημιουργήσει αφενός εσωτερικό ρήγμα και αφετέρου να μην βρεθεί απέναντι στην συγκέντρωση της Αθήνας, που θα διαδηλώσει εναντίον του συμβιβασμού και της αναγνώρισης με σύνθετη ονομασία, της ΠΓΔΜ.

Η κυβέρνηση από τη μια δεν κατάφερε να συγκολλήσει το μέτωπο της, με τον κυβερνητικό της εταίρο και από την άλλη οδήγησε τη ΝΔ στην αμυντική απόφαση, που συνοψίζεται στη φράση «δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος επίλυσης του προβλήματος».

Με δυο λόγια αντί ενότητας έχουμε πολυδιάσπαση, άρα και περαιτέρω δυσκολίες στην αποδοχή του όποιου συμβιβασμού, εφ’ όσον οι συνομιλίες φτάσουν σε κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Παρατηρούμε από τη μια καβγά ανάμεσα σε Δ. Καμμένο και Δ. Παπαδημούλη, με την πρώτο να αποκαλεί τον δεύτερο δειλό και ρουφιάνο με αφορμή το ενημερωτικό σημείωμα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαίους συναδέλφους του, για την παρουσία της Ε. Καϊλή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Από την άλλη μαθαίνουμε ότι η πολιτική κίνηση Πράττω, με την οποία συμμετέχει στην κυβέρνηση ο Ν. Κοτζιάς και στην οποία συμμετέχει και ο Ν. Τόσκας, ότι θα πάρει μέρος στο συλλαλητήριο της Αθήνας. Για κάθε λογικό άνθρωπο όλα αυτά μοιάζουν με θέατρο του παραλόγου.

Από τη μια ο ΥΠΕΞ συνομιλεί για σύνθετη ονομασία κι από την άλλη η πολιτική του κίνηση πηγαίνει στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί για την προσπάθεια μιας κάποιας συμβιβαστικής λύσης του προβλήματος. Άντε βρες άκρη…

Πολλοί έχουν επιχειρήσει μέχρι τώρα να αναλύσουν αυτή την εκτός κομμάτων διαμαρτυρία, που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν πολιτικά μικρά και μεγάλα κόμματα.

Ποιοι είναι αυτοί που μαζικά μετακινούνται που σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους, που αρνούνται την παρουσία κομμάτων σε αυτή την πρωτόγνωρη για τους καιρούς του internet κινητοποίηση;

Είναι μόνο το Σκοπιανό που τους απασχολεί; Ή μήπως είναι και τα πολλά άλλα, που σωρευτικά έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι;

Ή μήπως είναι και η υπερφορολόγηση που έχει πάρει δραματικές διαστάσεις με τα 13 δις που προστέθηκαν το 2017 στα χρέη της εφορίας, ανεβάζοντας το συνολική οφειλή στο 100 και πλέον δις, τα τέσσερα εκατομμύρια των οφειλετών της εφορίας, και το ένα εκατομμύριο των ανθρώπων, που είδαν τις αφαιμάξεις των τραπεζικών τους λογαριασμών.

Αλλά υπάρχει και κάτι χειρότερο αυτό των νέων Ελλήνων που έφυγαν από τη χώρα αυτά τα οκτώ δίσεκτα χρόνια, που φτάνουν τις 710.000 και το στατιστικό στοιχείο που μα πληροφορεί ότι 7 στους 10 νέους θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα.

Με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και με τα βολέματα των «ημετέρων», σε συνδυασμό με την μαζική έξοδο εμφανίζουν φαινομενικά τους αριθμούς να ευημερούν, όμως η πραγματικότητα και η και η ζωή διαψεύδει όσους καλοπερνάνε, έχοντας μεθύσει από τα αγαθά της εξουσίας.

Γι’ αυτό χρειάζεται να δει κανείς αυτή τη μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια, με άλλη ματιά, μπας και ξεστραβωθεί…

.1.000 ημέρες με πρωθυπουργό Τσίπρα…

Στην εποχή των Μνημονίων, ο Παπανδρέου έμεινε στην πρωθυπουργία 766 ημέρες, το διάλειμμα με τον Παπαδήμο κράτησε 188 ημέρες και ο Σαμαράς άντεξε 950 ημέρες.Πρωταθλητής ο Τσίπρας που σήμερα κατάφερε να τα... χιλιάσει. Είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας 1.000 ημέρες (και νύχτες) και συνεχίζει.

 Ίσως να αναρωτιέστε: «Πώς μπόρεσε να τα καταφέρει με τόσα ψέματα που έχει πει (και συνεχίζει να λέει);», όμως αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα.

Μπορεί να υποσχέθηκε επανάσταση αλλά να έφερε την στασιμότητα, αλλά αυτό μοιάζει με λεπτομέρεια. Μπορεί να υπόσχεται περικοπές φόρων και να αποδεικνύεται ο μεγαλύτερος φορομπήχτης; Μπορεί. Είναι δυνατόν να βαυκαλίζεται ότι αναδιανέμει τα εισοδήματα ενώ απλώς μοιράζει επιδόματα σε αυτούς που φτωχοποίησε; Εννοείται. Υπερφορολογεί τα συνήθη υποζύγια ενώ μιλούσε για πάταξη της φοροδιαφυγής. Ε, καi

Τι να πρωτοθυμηθείς από τις υποσχέσεις του σημερινού πρωθυπουργού; Το σκίσιμο των μνημονίων; Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ; Την επαναφορά των μισθών στα προ μνημονίων επίπεδα; Ένας σκασμός από ψέματα!

Τώρα λέει ότι από τον Αύγουστο του 2018 θα τελειώσουν τα μνημόνια αλλά κρύβει το γεγονός πως έχει συμφωνήσει η διεθνής επιτροπεία να συνεχιστεί για δεκαετίες. Και αυτό το επέτρεψε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διότι το αναθεματισμένο μνημόνιο σημαίνει ένα πράγμα: Φτηνά δανεικά έναντι υποχρεώσεων για... μεταρρυθμίσεις. Και τώρα που οι Ευρωπαίοι μπούχτισαν να μας δίνουν φτηνά δανεικά, μας σπρώχνουν στις αγορές όπου θα δανειζόμαστε πολύ ακριβότερα, αλλά θα είμαστε περήφανοι ότι δεν έχουμε μνημόνια.

Ο άνθρωπος που κατάφερε να απογειώσει την πολιτική του καριέρα λέγοντας ψέματα, είναι λογικό να συνεχίσει στην οδό των ψεμάτων. Αυταπάτες είχε, δεν ήξερε πώς λειτουργεί η κυβέρνηση, αγνοούσε πώς διαμορφώνονται οι διεθνείς συμμαχίες και οι συσχετισμοί, υπερεκτίμησε τις ισορροπίες δυνάμεων. Κι όλα αυτά τα έχει παραδεχθεί ο ίδιος, αλλά για κάποιους δεν έχουν καμία σημασία...
Και τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί τον αγάπησαν οι Αμερικανοί; Γιατί τον στηρίζουν οι Ευρωπαίοι;

Αυτό που συμβαίνει με την Ουάσιγκτον είναι ακριβώς αυτό που έγινε με τις Βρυξέλλες. Οι Ευρωπαίοι δεν τον ήθελαν, θεωρούσαν τις απόψεις του ανεφάρμοστες, ανησυχούσαν μήπως οι τρέλες του βρουν απήχηση και σε άλλες χώρες. Αλλά τελικά κατάφεραν να τον φέρουν στα νερά τους.

 Και σήμερα, οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν τις πολιτικές που θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα, άντε να συζητούν για την τακτική που θα ακολουθήσουν για να μας τα πλασάρουν, ο Τσίπρας παίρνει τα αγγλικά κείμενα, η μεταφραστική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών τα μεταφράζει και οι πρόθυμοι «επαναστάτες» της πορδής με τα λεφτά του λαού τα ψηφίζουν μονοκούκι. Χωρίς αντίδραση και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. (Και προφανώς οι Ευρωπαίοι αδιαφορούν για το γεγονός ότι οι κρατικές δομές δεν εκσυγχρονίζονται ούτε και βελτιώνονται, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, για όσους από τους ιθαγενείς καταλαβαίνουν).

Έτσι συμβαίνει και με τους Αμερικανούς. Θέλουν τον Τσίπρα γιατί τους κάνει τα χατίρια χωρίς πολλά-πολλά και δίχως να φέρνει αντιρρήσεις. Όσο είδατε εσείς επένδυση από τις ΗΠΑ μέχρι σήμερα, άλλο τόσο φοβάμαι ότι θα δείτε και στο μέλλον. Για να μην σας πω ότι πιο πιθανό είναι να μας ανακοινώσουν ελληνικές επενδύσεις στην Αμερική που θα μας τις παρουσιάσουν κιόλας σαν απόδειξη ότι η ελληνική οικονομία... αναθερμαίνεται.

Κατά τη γνώμη μου, ο Αλέξης Τσίπρας είναι καμένος πολιτικά. Και αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζει. Οι πολλοί έχουν πλέον καταλάβει ότι οι υποσχέσεις του είναι κούφια λόγια. Και στις εκλογές δεν ψηφίζουν οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Αμερικανοί, ούτε μόνο οι ελίτ. 

.Η Βόρεια Κορέα τρίζει τα δόντια στην Αμερική…

Μιλώντας χθες στην Επιτροπή Αφοπλισμού του ΟΗΕ, ο αναπληρωτής πρεσβευτής της Βόρειας Κορέας στον Οργανισμό Kim Ryong δήλωσε πως η χώρα του έλπιζε σε έναν πλανήτη ελεύθερο από πυρηνικά όπλα, αλλά «η ακραία απειλητικότητα των ΗΠΑ την αναγκάζει να γίνει κι αυτή μια πλήρως πυρηνική δύναμη».

Παράλληλα προειδοποίησε πως η κατάσταση σήμερα στην κορεατική χερσόνησο είναι τόσο τεταμένη που «ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος»…

 Σημείωσε επίσης ότι ολόκληρη η ενδοχώρα της Αμερικής βρίσκεται εντός βεληνεκούς των κορεατικών πυραύλων, και πως αν οι ΗΠΑ τολμήσουν να εισβάλλουν ακόμη και σε ένα μόνο εκατοστό του εδάφους της χώρας του τότε αυτή θα ανταποδώσει προκαλώντας μια ιδιαίτερα  σκληρή τιμωρία στους εχθρούς της σε οποιαδήποτε περιοχή του πλανήτη θελήσει. 

Προειδοποίησε επίσης ότι η χώρα του έχει τη δυνατότητα να χτυπήσει πυρηνικά σε διάφορες ακτίνες δράσης, πως διαθέτει ατομική αλλά και βόμβα υδρογόνου, και πως επίσης διαθέτει πάρα πολλούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους ικανούς να σπείρουν πυρηνικό όλεθρο στους Αμερικάνους. Στη συνέχεια ο Ryong τόνισε ότι όσο συνεχίζει να υφίσταται η αμερικανική απειλή απέναντι στη Β. Κορέα, αυτή δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να συμφωνήσει να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις.

Από πλευράς ΗΠΑ ο υπουργός Εξωτερικών  Rex Tillerson δήλωσε πως παρά τις απειλές της Βόρειας Κορέας, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει τις διπλωματικές προσπάθειες συμβιβασμού «μέχρι να πέσει η πρώτη βόμβα».

Βέβαια, όπως αναφέρει το CNN, Βορειοκορεάτης διπλωμάτης δήλωσε πως η χώρα του δεν έχει αποκλείσει την διπλωματική διαπραγμάτευση, όμως πριν καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών θα πρέπει πρώτα να έχει τελειοποιήσει έναν νέο διηπειρωτικό πύραυλο που θα έχει τη δυνατότητα να πλήξει με ακρίβεια τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ.

Εν τω μεταξύ οι αυστηρές κυρώσεις εναντίον της Β. Κορέας που έχει επιβάλλει ο ΟΗΕ συνεχίζονται, και μάλιστα επεκτείνονται με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν να δηλώνει πως και η χώρα του διακόπτει πλέον τις οποιεσδήποτε επαφές με την Βόρεια Κορέα, προκειμένου να συμμορφωθεί με τις ισχύουσες αποφάσεις του ΟΗΕ

.Λουφαδόρος... ο τιμητής των πάντων

Μείζον θέμα για τον υπουργό Παιδείας που…. υπέστειλε τη σημαία από τα σχολεία κι έχει προκαλέσει οξύτατες αντιδράσεις με τις εμμονές του και τις αριστερίστικες ιδεοληψίες του.

Η εφημερίδα Πρώτο Θέμα αποκαλύπτει ότι ο Κ. Γαβρόγλου δεν υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, ήταν δηλαδή… λουφαδόρος και μάλιστα με επίκληση χουντικού νόμου.

Συγκεκριμένα, ο εκ Κωνσταντινούπολης ορμώμενος υπουργός απέφυγε να υπηρετήσει τη στρατιωτική το θητεία όταν πήρε την ελληνική ιθαγένεια και την εξαγόρασε εν έτει 1971 πληρώνοντας 3.200 δραχμές.

Όταν ο Κώστας Γαβρόγλου έφτασε 24 ετών και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ.

Ωστόσο, ενώ το ελληνικό κράτος του έκανε την τιμή να του απονείμει την ελληνική ιθαγένεια σε ηλικία 22 ετών, εκείνος απέφυγε να αφιερώσει μια περίοδο οκτώ μηνών για να υπηρετήσει την πατρίδα του και την ελληνική σημαία. Βάσει του νόμου που ίσχυε τότε, ο φοιτητής Κώστας Γαβρόγλου χρίστηκε αυτομάτως "υπόχρεος στρατιωτικής θητείας οκτώ μηνών", ενώ την περίοδο της δικτατορίας που έλαβε την ελληνική ιθαγένεια η στρατιωτική θητεία για τους Έλληνες έφτανε τους 30 μήνες. Ζητά αναβολή στράτευσης λόγω σπουδών η οποία εγκρίνεται έως το 1973.

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1970 ο φοιτητής Γαβρόγλου αλλάζει πανεπιστήμιο και μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, η αναβολή της θητείας του διακόπτεται αναγκαστικά, αλλά του εγκρίνεται δεύτερη αναβολή για να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όπως προέβλεπε ο νόμος και πάλι έως το 1973,

Ωστόσο, το 1970 η δικτατορία θεσπίζει το Νομοθετικό Διάταγμα 720/1970 που επιτρέπει την εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για ορισμένες κατηγορίες μονίμων κατοίκων του εξωτερικού ή Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό το μεγαλύτερο μέρος του έτους, αναφέρει το Πρώτο Θέμα.

Αυτός λοιπόν είναι ο κ. Γαβρόγλου που θέλησε να καταργήσει κάθε παράδοση στα σχολεία; Που έβαλε σε λοταρία τους σημαιοφόρους; Που ήθελε να καταργήσει την πρωϊνή προσευχή; Που επανέφερε τα άσυλο στα Πανεπιστήμια;

Ο αρνητής της στρατιωτικής θητείας, που εκμεταλλεύτηκε τον χουντικό νόμο για να μην κρατήσει το όπλο και να μην υπηρετήσει τη σημαία και την πατρίδα μας το παίζει τώρα τιμητής των πάντων;

Όμως, μην περιμένετε παραιτήσεις. Πρέπει να υπάρχει και το σχετικό φιλότιμο κι όπως γνωρίζουμε η αριστερά του Τσίπρα δεν έχει τσίπα.