Δεν μπορώ παρά να χρησιμοποιήσω τέτοιους χαρακτηρισμούς για να αποτυπώσω
πιστά ότι έγινε στη διαδικασία πώλησης των τηλεοπτικών αδειών. Μια διαδικασία
πώλησης δημόσιου αγαθού που όμοιά της δεν έχει υπάρξει παγκοσμίως. Ακόμη και
στις πιο «άγριες αγοραπωλησίες», στις πιο βαριές δημοπρασίες υπάρχουν
minimum σταθεροί όροι διαπραγμάτευσης μέχρι τον τελικό νικητή.
Η κυβέρνηση , έστησε ένα καζίνο που θα ζήλευαν και οι πιο οι ευρηματικοί
ιδιοκτήτες στον παράδεισο του τζόγου, στο Las Vegas και στο
Reno της Nevada. Διαμόρφωσε ένα σκηνικό χωρίς φώτα όπου οι παίχτες
τζογάρισαν με δεμένα μάτια χωρίς να νιώθουν ούτε τα χνώτα των αντιπάλων τους…
Μέσα σε συνθήκες τύφλωσης και μυστηρίου,
στο Ελληνικό Cromwell Mint Casino, ένας Υπουργός κρουπιέρης,
κινούσε τα νήματα με αριστοτεχνικό τρόπο οδηγώντας το τζογάρισμα σε
δυσθεώρητα ύψη και τους αόμματους παίχτες σε καταστάσεις υστερίας. Απ’ όλα είχε
το παιγνίδι. Τζογαδόρους εχέφρονες, τζογαδόρους εγκλωβισμένους στο μέλλον τους,
πριμαντόνες αλλά και λαγούς.
Στήθηκε ένα παιγνίδι των «εύπορων τυφλών» , ένα
υπερθέαμα μυστηριακό και προκλητικό για τους πολλούς που παρακολουθούσαν
εκστασιασμένοι έτοιμοι να πανηγυρίσουν και να δοξάσουν τον αρχιμάστορα της
νίκης. Άγριο αλλά υπέροχο τoθέαμα σε μιαν αρένα όπου όλοι οι θεατές υποκλίθηκαν
στον μεγάλο αδελφό που πάκτωσε τα κέρδη για να τα μοιράσει από το
μπαλκόνι σαν την Αντουανέτα.
Ξεχείλισε στο τέλος της παράστασης η
μαγκιά, μέθυσε το κυβερνητικό κονκλάβιο από τη μεγάλη νίκη και η αλαζονεία και
η έπαρση του κορυφαίου έφτασαν στα ύψη.
Κάτι χιλιάδες εργαζόμενους
που ο τηλεοπτικός τζόγος άφησε στο δρόμο τους περίμενε ο πορτιέρης, ένας
φωνακλάς βασιβουζούκος, ένας αναλώσιμος αγριάνθρωπος που, λες και
ετοιμάζει μόνιμα την επίθεση των σπαχήδων, προκαλεί ανερυθρίαστα χωρίς
φραγμούς και καταισχύνη … Ας μη τον αδικούμε όμως. Αυτός είναι ο ρόλος
αυτού του κομπάρσου του κυβερνητικού θιάσου. Καθείς εφ' ω ετάχθη.
