.Ο «μπαμπούλας» της διαπλοκής

Κι αν η πρόταση για τον Πολύδωρα έγινε για να συμβεί αυτός ο ντόρος και ο «Σαμουράι» να καεί; Κι αν το Μαξίμου γνώριζε εξ αρχής ότι δεν πρόκειται αυτή η υποψηφιότητα για το ΕΣΡ να γίνει αποδεκτή και θα προέκυπτε ένα χάος το οποίο μπορεί και να βολεύει την κυβέρνηση;

Αν δηλαδή δεν ήταν μια πράξη απελπισίας αλλά ένα ακόμη βήμα στο σχέδιο για πρόωρες εκλογές το συντομότερο και διάσωση ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού κεφαλαίου του ΣΥΡΙΖΑ;

Πολλά πλέον μπορούν να σκεφτούν όσοι αναλύουν τα όσα συνέβησαν στο Σαββατοκύριακο. Ότι φαίνεται παράλογο μπορεί τελικά να είναι μέρος της στρατηγικής του Μαξίμου το οποίο είναι γνωστό ότι έχει «εντρυφήσει» στους τακτικισμούς χωρίς να ενδιαφέρεται για τις πρόσκαιρες εντυπώσεις.

Ας δούμε τα δεδομένα: Οι δημοσκοπήσεις αλλά και γενικότερα ο παλμός της κοινωνίας, δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει ταχύτατα. Έτσι όπως πάει και χωρίς… εκπλήξεις το 15% θα είναι πολύ για ένα κόμμα που πριν ένα χρόνο ξεπέρασε το 35%.

Μάλιστα, οι αντοχές του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνουν μικρότερες όσο η δεύτερη αξιολόγηση προχωρά, όσο οι δανειστές ζητούν νέα, επώδυνα μέτρα και όσο ακούγονται φήμες για τέταρτο μνημόνιο.

Είναι, λοιπόν, δεδομένο ότι αν η κυβέρνηση δεν αποφάσισε επιστροφή στα σενάρια της δραχμής, τότε μέχρι το τέλος του έτους θα κλείσει την αξιολόγηση με μέτρα που θα είναι δυσβάσταχτα πολιτικά. Επομένως, νέα δημοσκοπική κατάρρευση.

Στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι όποτε κι αν γίνουν εκλογές δεν θα κερδίσει ο Μητσοτάκης και η ΝΔ τις εκλογές, αλλά θα τις χάσουν οι ίδιοι με πανηγυρικό τρόπο.

 Όπερ σημαίνει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι έτοιμη να κυβερνήσει, δεν έχει παρουσιάσει ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ… δεν αντέχεται άλλο. Ο μόνος τρόπος να διασωθεί στο ελάχιστον ο Αλέξης Τσίπρας είναι να δημιουργήσει ένα σκληρό κλίμα σύγκρουσης, ένα άγριο πολιτικό τοπίο που θα θυμίζει ριγκ με καθημερινές μάχες.

Το πρώτο λοιπόν «χαρτί» για να το καταφέρει αυτό είναι να παίξει με τους Θεσμούς, όπως με το ΣτΕ. Θα ξαναφέρει ο Παππάς ένα νόμο – γέφυρα για τα κανάλια που θα είναι καταφανώς αντισυνταγματικός, όμως, ο σκοπός τους είναι άλλος.

Είναι να πάνε σε εκλογές χρησιμοποιώντας τον «μπαμπούλα» της διαπλοκής. Πόσο βολικό είναι άραγε να κάνει προεκλογική εκστρατεία καταγγέλλοντας τη ΝΔ ότι συμμάχησε με τους καναλάρχες, τα ντόπια συμφέροντα, τους διαπλεκόμενους για να ρίξουν τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση που «τόλμησε και πήρε λεφτά από επιχειρηματίες».

Και πόσο βολικό είναι να πας στις κάλπες που ξέρεις ότι θα χάσεις για να παραδώσεις στον ανυποψίαστο Κυριάκο της καυτή πατάτα της υλοποίησης του προγράμματος που θα συμφωνηθεί με τη δεύτερη αξιολόγηση.

Μην ξεχνάμε επίσης και το εξής: Οι εκλογές θα γίνουν με λίστα, επομένως ο Τσίπρας θα διαλέξει τους «Ταλιμπάν» της επόμενης ημέρας. Ένας σκληρός πυρήνας Συριζαίων οι οποίοι θα καταγγέλλουν, θα βγαίνουν στους δρόμους, θα πετροβολούν κατά βούληση και θα επιτίθενται στη διαπλοκή, τους νταβατζήδες κ.λπ.

Για σκεφτείτε ένα μετεκλογικό τοπίο όπου ο Μητσοτάκης θα είναι πιθανότατα αναγκασμένος να κυβερνήσει με συμμάχους, θα πρέπει να πάρει επώδυνα μέτρα και θα έχει και την αντιπολίτευση να τον τσακίζει κάθε ώρα και στιγμή. Η έξαρση του εθνικολαϊκισμού, οι κορώνες κατά της διαπλοκής και μιας διαρκής ένταση θα είναι στην πρώτη γραμμή. Κι αν πέρυσι είχαμε το δίπολο «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» το νέο που δημιουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «διαπλεκόμενοι εναντίον αγωνιστών κατά των νταβατζήδων».

Έτσι θα πάμε σε εκλογές, κι αυτό θα είναι το μετεκλογικό τοπίο στην Ελλάδα. Το αν συμφέρει να συμβεί κάτι τέτοιο στη χώρα το αντιλαμβανόμαστε καλά όλοι, όμως, αυτό δε νοιάζει τον Τσίπρα. Πόση ζημιά να κάνει άλλωστε στη χώρα;

Ο Πολύδωρας λοιπόν και όσοι τον στήριξαν είναι απλά πιόνια σε μια μεγάλη σκακιέρα που οδηγεί σε εκλογές.