.Η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ: Μπάτε σκύλοι αλέστε…

Σχεδόν δυο χρόνια τώρα, οι Συριζανέλ αποδομούν συστηματικά την χώρα (με τη βούλα του σοφού λαού). Δεν υπάρχει ούτε μια υπόσχεσή τους που να τήρησαν, ούτε μια θετική εξέλιξη σε οποιονδήποτε τομέα της πολιτικής και οικονομικής μας ζωής. Θυμόσαστε φερ’ ειπείν, τις 100.000 νέες θέσεις εργασίας; 

Τα 751 ευρώ ελάχιστο μισθό; Το σκίσιμο του μνημονίου; Λόγια, λόγια, λόγια, και γενικευμένη δυστυχία. Έρεβος και τίποτα άλλο… Το μόνο στο οποίο οι ιδεοληπτικοί αυτοί καραγκιόζηδες που γίνανε κυβέρνηση ήταν συνεπείς, πέραν των διορισμών στρατιών κολλητών, είναι στο ζήτημα της (λαθρο)μετανάστευση... περισσότερα »

.ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ

Πραγματικά, τι άλλο θα δουν τα μάτια μας. Πόσο αυτό το θέατρο του παραλόγου θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει και πόσο το καραβάνι του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να προχωρά παρά το γεγονός ότι μοιάζει περισσότερο με μπουλούκι που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει;

Κάθε μέρα κι ένα περιστατικό που δείχνει όχι απλά την επικίνδυνη Βαβέλ που επικρατεί στο κυβερνών κόμμα αλλά και πόσο χαμηλά έχει πέσει η χώρα αυτή.

Το εντυπωσιακό γεγονός έγινε στη Θεσσαλονίκη. Η Αστυνομία προχώρησε, και καλά έκανε, στην ανακατάληψη τριών κτιρίων που είχαν καταλάβει οι αναρχικοί, όπως κάνουν δηλαδή και στην Αθήνα. Σαν να βρίσκονται στο σπίτι τους, χωρίς κανείς να τους ενοχλεί διάφοροι μπαχαλάκηδες μπουκάρουν σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες και καταλαμβάνουν κτίρια. Πολλές φορές δε τα χρησιμοποιούν και ως ορμητήρια για τους «αγώνες» που κάνουν κατά του καπιταλισμού, του συστήματος, τους κράτους και ό,τι τους καπνίσει.

Πήγαν λοιπόν οι αστυνομικοί, πέταξαν με τις κλωτσιές τους μπάχαλους μπας και αποκατασταθεί η τάξη. Τολμηρή κίνηση από μια... αριστερή κυβέρνηση που ήρθε στην εξουσία ποντάροντας στη δράση των αναρχικών.

Κι έρχεται το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και βγάζει ανακοίνωση που κατακεραυνώνει την Αστυνομία για τη δράση της γιατί όπως λέει αυτά δεν ταιριάζουν στην ιστορία της «αριστεράς» κι άλλα τέτοια ανόητα. Προφανώς το κόμμα έχει δίκιο κι όχι η κυβέρνηση. Διότι το κόμμα έγινε 37% από 3% επειδή ακριβώς γαλουχήθηκε με τις «αξίες» της αριστεροσύνης που πούλησε τόσα χρόνια. Έμαθαν να κρατάνε τη μολότοφ, έμαθαν να κάνουν κατάληψη, έμαθαν να μη σέβονται την περιουσία του άλλου.

Σου έρχεται λοιπόν μια κυβέρνηση που είναι βγαλμένη από τα σπλάχνα του κόμματος, έχει κάνει την κωλοτούμπα της, ξεχνά ότι έγινε εξουσία επειδή ακριβώς ξεπούλησε το παρελθόν της και πάει κόντρα. Σε μια περίπτωση Κράμερ εναντίον Κράμερ, ενός εμφυλίου δηλαδή όπου οι παλιοί σύντροφοι πλακώνονται μεταξύ τους για κάτι που θα ήταν αυτονόητο. Δηλαδή την επιβολή του νόμου και της τάξης. Τι πιο φυσιολογικό σε μια σοβαρή χώρα, από το να μην γίνονται καταλήψεις, να μην καίγονται κάθε Σάββατο περιουσίες στα Εξάρχεια, να μην διαλύεται η οικονομική και κοινωνική ζωή των πόλεων, να έχει δικαίωμα ο ιδιοκτήτης να κάνει κουμάντο στην περιουσία του;

Τι πιο φυσιολογικό να μην μετατρέπονται τα Πανεπιστήμια σε κάμπινγκ του κινήματος «μπάτε σκύλοι αλέστε»; Όλα αυτά είναι φυσιολογικά παντού, αλλά στην Ελλάδα είναι κακοποιημένα από την αριστερή ιδεολογία. Όποιος τολμά να μιλήσει για όλα αυτά είναι δεξιός, συντηρητικός, φασίστας, ρατσιστής και πολλά άλλα.

Όμως, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά θέλει να δείχνει ότι δεν έχει καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ της Κουμουνδούρου δεν μας σώζει από το χάος. Δεν μπορεί δηλαδή να βλέπουμε απαθείς το κόμμα που κυβερνά να αντιδρά στη φυσιολογική δουλειά της Αστυνομίας. Εκτός κι αν πρέπει να αναλύσουμε την κατάσταση με τη βοήθεια... ψυχολόγου. Οι άνθρωποι δεν έχουν λογική και μάλλον πρόκειται για μια υπόθεση που χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης.

Εκτός κι αν πρόκειται για μια ακόμη φορά η χρήση της τακτικής «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ». Δηλαδή και με την αριστερά της αφασίας αλλά και με την φυσιολογική εφαρμογή του νόμου και της τάξης. Όλα να τα περιμένουμε σ' αυτό το θέατρο του παραλόγου.

.Ο νεποτισμός σε όλο του το μεγαλείο

Η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία με την οποία καταργείται το όριο κρατικών δαπανών για τους συνοδούς σε αποστολές του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού και των Υπουργών Οικονομικών, Εξωτερικών και Αμύνης.

Παράλληλα, σύμφωνα με την τροπολογία θα καλύπτονται τα έξοδα για να διαμένουν στο ίδιο ξενοδοχείο οι συνοδοί ασφαλείας και οι συνοδοί μελών κυβερνητικών αποστολών.

Με απλά λόγια η ασφάλεια του Τσίπρα, του Καμμένου, του Σταθάκη, του Τσακαλώτου και φυσικά του Παυλόπουλου, δεν έχει όριο στις δαπάνες. Μπορεί να ξοδεύονται όσα χρειάζονται και κανείς δε δίνει λογαριασμό.

Επίσης, ακόμη χειρότερο. Οι συνοδοί των μελών της κυβέρνησης θα μπορούν να μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο και τα έξοδά τους θα καλύπτονται από τα κορόιδα τους Έλληνες.

Και καλά, η Περιστέρα να πηγαίνει στα ταξίδια του Τσίπρα. Η γυναίκα του Καμμένου και οι γυναίκες ή οι συγγενείς των άλλων γιατί πρέπει να κάνουν ταξιδάκια αναψυχής και να τα πληρώνουμε εμείς; Αν αποφασίσει ένας υπουργός να πάρει καμιά δεκαριά μαζί του για να μείνουν στο ξενοδοχείο του, θα τους καλυφθούν τα έξοδα;

Λογικό δεν είναι να ρωτά ο Α. Γεωργιάδης αν ο Τσίπρας πάρει 54 άτομα μαζί του στην Πάρο για τρεις ημέρες εμείς θα τους πληρώσουμε τις διακοπές;

Όπως είπε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Γιάννης Κουτσούκος, «δεν είναι ότι δεν σέβεται τα Κόμματα, αλλά δεν σέβεται το ίδιο το Κοινοβούλιο, διότι αυτό που έγινε προ ολίγου, δηλαδή να κατατεθεί μία τροπολογία στις 15.10΄η ώρα για το προσωπικό που συνοδεύει τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Άμυνας και τα ξενοδοχεία που θα διαμένουν, είναι εντελώς απαράδεκτο. Υπάρχει κανένα επείγον ταξίδι και πρέπει να γίνει απόψε»;

Φυσικά και υπάρχει. Η φιέστα στο αεροδρόμιο της Πάρου το οποίο άλλος έφτιαξε για να λέμε την αλήθεια κι άλλος κόβει κορδέλες μαζί με την κουστωδία του.

.Ανεξέλεγκτοι οι μπαχαλάκηδες

Έτσι απλά, χωρίς καμιά αντίσταση, χωρίς ντροπή και κυρίως χωρίς την αίσθηση ότι υπάρχουν νόμοι που πρέπει να τηρούνται, ομάδα αντιεξουσιαστών εισβάλει στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης την ώρα της δοξολογίας της Κυριακής. Μια ομάδα μπαχαλάκηδων αποφασίζει να αναβαθμίσει τις επιθέσεις που κάνει και να επιβεβαιώσει ότι στην ανοησία και στην καφρίλα… no border.

Μόλις χθες γράφαμε για την κληρονομιά του Καρανίκα και της παρέας του στη συμπρωτεύουσα. Εκεί όπου έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας Εξαρχείων που θέλει να πάρει τον έλεγχο της πόλης στα χέρια του. Και τα έχει καταφέρει χάρη στην ανοχή της πολιτείας, με απλά λόγια χάρη στην ανοχή του κράτους του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Και με τους… αλληλέγγυους και με το νόμο και την τάξη.

Ο Νίκος Τόσκας, υπουργός δήθεν της δημόσιας τάξης δίνει συνέντευξη στην Ημερησία και λέει όλο στόμφο ότι ασφάλεια του πολίτη μπορεί να υπάρξει μαζί με δημοκρατία. Πράγματι έτσι είναι σε δημοκρατικά πολιτεύματα, όχι όμως στην Ελλάδα γιατί απλά δεν υπάρχει ούτε δημόσια τάξη ούτε τηρείται κανενός είδους δημοκρατία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ψεκασμένων αφήνει ανεξέλεγκτους τους μπαχαλάκηδες, καταργεί τα σύνορα, εμφανίζονται κάτι απίθανοι τύποι μέχρι και από τη Νέα Γουινέα, καταλαμβάνουν τον πανεπιστημιακό χώρο, κάνουν επεισόδια, σπάνε, τσακώνονται και κανείς δεν τους ενοχλεί.

Στην ίδια πόλη τολμά η αστυνομία να κάνει το αυτονόητο, να πάρει πίσω κτίρια που έχουν καταληφθεί και βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και κατακεραυνώνει τους αστυνομικούς. Γίνεται το απόλυτο μπάχαλο, οι αντιεξουσιαστές ανενόχλητοι καταλαμβάνουν γραφεία του κόμματος αλλά δεν έγινε και τίποτε. Αυτοί να είναι καλά κι όλα τα άλλα…

Κι έρχεται η εισβολή στη Μητρόπολη μπροστά στα μάτια έκπληκτων πιστών. Και δεν έχει καμιά σημασία αν πιστεύεις στο Θεό ή αν είσαι μουσουλμάνος, ινδουιστής ή βουδιστής. Σημασία έχει ότι είναι ένας ιερός χώρος που απαιτεί απ΄ όλους σεβασμό. Κι όμως, δεν υπάρχει κανένας σεβασμός. Ένα παρακράτος που λειτουργεί τόσο καλά επί ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει τον έλεγχο της πόλης και χωρίς καμιά αιδώ εισβάλει σε μια εκκλησία.

Την ώρα που η κυβέρνηση στήνει τζαμιά και χαϊδεύει τους μουσουλμάνους, αφήνει ένα τσούρμο μπάχαλους να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Αλλά η ανοχή φέρνει βία. Το Συριζαίικο κράτος εξέθρεψε τους αντιεξουσιαστές και τώρα τους βλέπει απλά… να κάνουν τη δουλειά τους. Ποια θα είναι άραγε η επόμενη κίνησή τους; Που θα χτυπήσουν; Θα μπουκάρουν στη Βουλή; Θα σπάσουν στο ξύλο κανέναν υπουργό, βουλευτή ή μητροπολίτη;

Θα κάψουν κανέναν θυμίζοντας ότι το έγκλημα της Μαρφίν παραμένει ακόμη ατιμώρητο και οι νεκροί δεν έχουν ακόμη δικαιωθεί;

Και μέχρι πότε η κυβέρνηση θα τους ανέχεται και δεν θα τους τσακίζει στη φωλιά τους; Δυστυχώς επανέρχεται για άλλη μια φορά το ερώτημα που δεν θα έπρεπε καν να το κάνουμε. Τι θα έκανε ο Τσίπρας, ο Τόσκας ή ο Φίλης αν μπούκαραν μέσα στη Μητρόπολη Χρυσαυγίτες;

.Το τέλος ενός... μύθου...

Μπορεί να έχει ξαναγραφτεί, όμως, αυτή η κακή περιπέτεια της διακυβέρνησης Τσίπρα θα έχει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Θα σημάνει το τέλος της παρασιτικής αριστεράς, αυτής της αριστεράς που γαλούχησε τις γενιές μετά από την Μεταπολίτευση.

 Της αριστεράς που κυβερνώσα απέδειξε ότι πράγματι λειτουργεί σαν παράσιτο. Κρατικοδίαιτη, ιδεοληπτική, εμμονική, με κυρίαρχο στοιχείο την αλαζονεία, το υφάκι του ξερόλα, την μαγκιά του ανόητου ή του επικίνδυνου…

 Πάρτε για παράδειγμα τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εκτός από ψεύτης το παίζει και μορφωμένος. Στη φιέστα για το Σύνταγμα ξεπατίκωσε από το ίντερνετ (μάλλον θα το βρήκε ο Καρανίκας) κάτι τσιτάτα του Ζαν Ζακ Ρουσσώ και τα πέταξε στο διψασμένο… αριστερό κοινό. Μεταξύ ψεύδους, φανφάρας και προσπάθειας εξαπάτησης της κοινής γνώμης. Σκεφτείτε τι είπε. Ότι θέλει να δώσει λαϊκή νομιμοποίηση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποιος, αυτός που προκάλεσε εκλογές με αφορμή την αδυναμία εκλογής Προέδρου.

Είπε ότι καταργεί το μπόνους των 50 εδρών, ποιος αυτός που το εκμεταλλεύτηκε δύο φορές για να γίνει πρωθυπουργός. Μίλησε για ενίσχυση των δημοψηφισμάτων και της επίκλησης του λαού, ποιος αυτός που ένα δημοψήφισμα έκανε και αυτό το πήρε και το μετέτρεψε όπως ήθελε.

Ζήτησε να μπουν δικλείδες ασφαλείας ώστε να μη διαλύεται εύκολα η Βουλή με αφορμή τον Πρόεδρο, ποιος αυτός που κέρδισε τις ευρωεκλογές του 2014 και ζήτησε να παραιτηθεί η κυβέρνηση Σαμαρά.

Κι όμως, αυτός που ξεπούλησε τον ελληνικό λαό τώρα του υπόσχεται ότι θα του δώσει δύναμη. Είναι ή όχι υποκριτής αλλά και ταυτόχρονα επικίνδυνος;

Πάρτε για παράδειγμα τον Νίκο Παππά. Μορφωμένο παιδί, έξυπνο, καμιά σχέση με τους Καρανίκες της κυβέρνησης. Αλλά και πολύ επικίνδυνος. Αυτός κινεί τα νήματα πίσω από τον πρωθυπουργό. Αυτός διευθετεί δουλίτσες με επιχειρηματίες. Αυτός συναντά διαπλεκόμενους και κλείνει deals μαζί τους.

Αυτός λοιπόν ο βολεμένος αριστερούλης της συμφοράς τα ’βαλε χθες με τον Σαμαρά, με τον Στουρνάρα και με ό,τι θύμιζει ότι υπάρχουν και καλύτεροι από την παρασιτική αριστερά. Ο αρχιμανδρίτης - καναλάρχης που μαζί με το τσούρμο της Γενικής Γραμματείας παίζουν το παιχνίδι των τηλεοπτικών αδειών χωρίς ντροπή.

Κάποια στιγμή στη χώρα αυτή θα βγουν οι αλήθειες, θα αποκαλυφθούν τι έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι και θα… πέσουν τα τσιμέντα. Να είστε σίγουροι ότι όταν αρχίσουν να πέφτουν τότε θα βγουν στη φόρα όλα εκείνα για τα οποία θα πρέπει να ντρέπεται η αριστερά.

Αλλά είπαμε στην αρχή. Κάθε κακό ακολουθείται κι από ένα καλό. Στην προκειμένη περίπτωση ο Τσίπρας, ο παπα…τζης, ο Τσακαλώτος, ο Δραγασάκης, ο Σκουρλέτης, ο Φίλης, ο Βούτσης ή ο… Καρανίκας θα τελειώσουν μέσα σε μια νύχτα. Θα γίνουν παρελθόν με συνοπτικές διαδικασίες και θα είναι αυτοί που θα ρίξουν την πλάκα στον τάφο της αριστεράς.

Η αποδόμησή τους είναι ραγδαία. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η φθορά και η έλλειψη στήριξης από τον λαό είναι τεράστια και σε μικρό χρονικό διάστημα. Ο κόσμος μπορεί να υπομένει τα σκληρά μέτρα, αλλά δεν ανέχεται τους ψεύτες και τους υποκριτές.

Ήρθε λοιπόν η ώρα που κάθε εβδομάδα που θα περνά μέχρι τα Χριστούγεννα θα είναι επώδυνη για την κυβέρνηση. Κάθε βδομάδα θα είναι κρίσιμη γιατί θα μας φέρνει πιο κοντά στις εκλογές.

Εκεί θα καταλάβουν ποιο είναι το τίμημα της αλαζονείας. Η αριστερά του χαβιαριού, η παρασιτική αριστερά που από τη μεταπολίτευση και μετά έζησε, σπούδασε, μορφώθηκε χάρη στη δουλειά των άλλων, μας τελειώνει.

Και θα είναι το καλύτερο νέο. Δεν αντέχουμε να βλέπουμε άλλους Τσίπρες, Παππάδες και Καμμένους.

.Λαϊκή Δημοκρατία ΣΥΡΙΖΑ…

Οδεύουμε προς μια ραγδαία αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα, εκτός κι αν προλάβουν τα γεγονότα και ο λαός τους πετάξει έξω με τις κλωτσιές. Όμως, το ένα μετά το άλλο τα φαινόμενα αλαζονείας, διαπλοκής και ταυτόχρονα αυτή η ιδιότυπη αίσθηση της δημοκρατίας που έχουν οι Συριζαίοι, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα εκρηκτικό μείγμα που καθίσταται πλέον επικίνδυνο.

 Ο Αλέξης Τσίπρας πάει στη Βουλή, δηλαδή στο κτίριο το οποίο αποτελεί την έδρα της μιας από τις τρεις διακριτές εξουσίες, και στήνει κομματική φιέστα. Προσέξτε. Ανακοινώνει τις προτάσεις όχι της κυβέρνησης αλλά του κόμματός του για τη συνταγματική αναθεώρηση στο προαύλιο της Βουλής το οποίο δεν θα έπρεπε να έχει καμιά σύνδεση με κόμματα.

 Κι όμως, «βάφει» τους τοίχους κόκκινους, πετάει δύο – τρία κλεμμένα συνθήματα και βάζει την Συριζαίϊκη ΕΡΤ να μεταδώσει τις αρλούμπες που λέει. Αν σας θυμίζει κάτι όλο αυτό το σόου αλήθεια είναι. Πρόκειται για ανάλογες φιέστες του Κιμ ή του συντρόφου Μαδούρο σε μια έξαρση... λαϊκής δημοκρατίας που όλα τα αλέθει.

Υπάρχουν όμως, κι άλλα. Ο Τσίπρας, εξαφανισμένος σαν... Πόκεμον από τη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την Εξεταστική Επιτροπή, εμφανίζεται μία ημέρα μετά σε μία ακόμη φιέστα για να ανακοινώσει ψίχουλα. Αφού τους έκοψε 200 και πλέον εκατομμύρια, λέει ότι εξασφάλισε, μόνο για φέτος, τα μισά και λιγότερα για να δώσει κάρτες για τα ψώνια ή δωρεάν φάρμακα στους συνταξιούχους. 

Και σα να μην έφτανε αυτό που παρακολουθούμε σε πανελλήνια μετάδοση από την... ανεξάρτητη ΕΡΤ, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απαιτούν και από τα ιδιωτικά κανάλια να διακόψουν το πρόγραμμά τους και να δείξουν ζωντανά τον μεγάλο ηγέτη. 

Τώρα έγιναν και δημοσιογράφοι να παρεμβαίνουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Φανταστείτε πώς θα είναι το τηλεοπτικό τοπίο με τα τέσσερα κανάλια του Παππά...

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της λαϊκής δημοκρατίας που στήνει σιγά – σιγά, αλώνοντας τη δικαιοσύνη, το δημόσιο τομέα, τα μέσα ενημέρωσης, προχωρά και στο σχέδιο «μυστρί». 

Το χουντικής έμπνευσης σχέδιο εμφάνισης του πρωθυπουργού σε όλα τα έργα που γίνονται. Μαζί με την κουστωδία του πάει από νησί σε νησί και εγκαινιάζει έργα που άλλοι έχουν φτιάξει και που είναι και μισοτελειωμένα. Ελπίζουμε στην Πάρο να έχει φτιαχτεί ο πύργος ελέγχου τουλάχιστον, να μην είναι αεροδρόμιο – φάντασμα όπως το νοσοκομείο χωρίς εργαζόμενους στη Σαντορίνη. 

Όμως, ο πρωθυπουργός μαζεύει ένα τσούρμο στελέχη και πληρώνει ο ελληνικός λαός τις διακοπές τους. Αν σας θυμίζει κάτι, τα ίδια κάνουν και τα καθεστώτα σε διάφορες τριτοκοσμικές χώρες.

Είναι πλέον φανερό. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια των εθνικολαϊκιστών ψεκασμένων επιδιώκει την μετεξέλιξη της Ελλάδας σε μια λαϊκή δημοκρατία.

 Με τα δημοψηφίσματά της, τον πρόεδρό της από το λαό, τις φιέστες της, τα θεάματα αντί του άρτου, τον έλεγχο των μίντια και της δικαιοσύνης, τον κομματικό στρατό, τους μπαχαλάκηδες για ξεκάρφωμα.

Όλα καλά. Το σχέδιο πάει καλά για τον Αλέξη. Αν μάλιστα όλα οδηγήσουν ξανά σε σενάρια δραχμής τότε ολοκληρώνεται το έγκλημα. 

Η Ελλάδα αλλάζει. Από δυτική, ευρωπαϊκή, αστική δημοκρατία ρέπει προς τον άκρατο λαϊκισμό, τα κλειστά σύνορα, την καθεστωτική νοοτροπία. Μια... δημοκρατική δικτατορία ανατολικού τύπου δηλαδή.

Θα τους αφήσουμε να το κάνουν ή θα τους σταματήσουμε είναι το μείζον ερώτημα;

.Η Κερκόπορτα…

Κάθε φορά που υπάρχει τρομοκρατικό χτύπημα σε Ευρωπαϊκές πόλεις, από την πρώτη στιγμή, Τύπος, δίκτυα Ενημέρωσης και Αρχές επιδίδονται σε μια πρώτη απέλπιδα προσπάθεια να αποδείξουν ότι ΔΕΝ πρόκειται για τζιχαντιστές! Στην αρχή ακούμε πάσης φύσεως θεωρίες, ότι πρόκειται για μεμονωμένους τρελούς, για «μοναχικό λύκο» για ακροδεξιούς νεοναζί… 

Στη συνέχεια βέβαια, βγαίνουν τα πραγματικά στοιχεία και οι θεωρίες αυτές εξαφανίζονται. Για να επανέλθουν αμέσως μετά, στο επόμενο χτύπημα (Γιατί τα τρομοκρατικά χτυπήματα τώρα πια ακολουθούν το ένα το άλλο με ρυθμό «πολυβόλου»…). Καιρός, λοιπόν, ν... περισσότερα »

.Η διπλή ήττα της κυβέρνησης

Αφού είχε εξαντλήσει τα πολιτικά επιχειρήματά του προς το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, στο τέλος της ομιλίας του, σχεδόν σε απόγνωση, ο πρωθυπουργός, οργισμένος και απορών, ρητορικώς αναρωτήθηκε γιατί τα κόμματα του «Κέντρου», όπως τα ονόμασε, αρνούνται το δώρο που τους κάνει, του το γυρίζουν πίσω. 

Η περιβόητη απλή αναλογική, από εκλογικό σύστημα που διευρύνει τη δημοκρατία και εδραιώνει την ισοτιμία της ψήφου, είχε, εν τη ρύμη του λόγου, μετατραπεί σε «δώρο» προς τα μικρά κόμματα του Κέντρου, το συμφέρον τους να παίξουν μπάλα μαζί του στις επόμενες εκλογές απεγνωσμένα υπενθύμιζε ο κ Τσίπρας. 

Ματαίως, καθώς, ασυγκίνητοι από αυτή την προοπτική, λίγο πριν και οι δύο αρχηγοί είχαν υπερασπισθεί δικές τους θέσεις για μια ριζική αλλαγή του εκλογικού νόμου. Του είχαν, επίσης, υπενθυμίσει ότι, πριν από ένα χρόνο ακριβώς, τους είχε διαβεβαιώσει, σε προσωπικό επίπεδο, ότι δεν θα τους αιφνιδιάσει με εκλογές, κάτι το οποίο έκανε λίγες ημέρες μετά. 

Ηξερε ο κ. Τσίπρας ότι δεν επρόκειτο να αλλάξουν γνώμη, γι’ αυτό και είχε ήδη γράψει στο ίδιο χαρτί την οργισμένη τελευταία φράση της αγόρευσής του, κάτι σαν κατάρα: κάλεσε τον λαό να τους στείλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας... Ηταν εκνευρισμένος προχθές ο κ. πρωθυπουργός. Επιτέθηκε και στον Κυριάκο Μητσοτάκη· κινούμενος εκτός ορίων ευπρέπειας, του είπε ότι ο μόνος εκσυγχρονισμός που ξέρει να κάνει είναι να απολύει δημοσίους υπαλλήλους. 

Επανήλθε διαλλακτικότατος και μειλίχιος σε λίγο για να του προτείνει ένα ιδιότυπο νταραβέρι: να ψηφίσει την απλή αναλογική η Νέα Δημοκρατία και να δεχτεί ο ίδιος να ανοίξουν σε αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο κεφάλαια συνταγματικής αναθεώρησης, ακόμη και εκεί που διαφωνεί, έτσι ώστε να απαιτείται απλή πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή για να περάσουν. Ας πούμε, μου δίνεις απλή αναλογική, σου δίνω ιδιωτικά πανεπιστήμια!

Εννοείται ότι με κανέναν δεν έκλεισε συμφωνία προχθές το βράδυ στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και όσοι ήθελαν την απλή αναλογική, δεν ήθελαν τόσο πολύ τον κ. Τσίπρα ώστε ψήφισαν «παρών». Και αυτό ήταν μεγαλύτερη ήττα κι από το ότι δεν συγκέντρωσε η κυβέρνηση τις 200 ψήφους που ήταν ο μέγας στόχος της. 

 ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΣΙΧΛΙΑΣ

.Ευρώπη, ώρα μηδέν

Οι σοφοί μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων, οι ανόητοι από τα δικά τους. Οι μουσουλμάνοι πρώτα βιάζουν τις γυναίκες των απίστων και μετά τους σκοτώνουν. Ήρθε και η σειρά της Γερμανίας να το μάθει. Δυστυχώς, όπως πάντα εις βάρος του απλού, του μέσου ανθρώπου, όχι εκείνων των ελίτ που λαμβάνουν τις εγκληματικές για την πορεία των κοινωνιών αποφάσεις. Αυτές, ασφαλείς στις δρακόντεια περιφρουρημένες συνοικίες όπου διαβιούν, ουδέποτε υφίστανται τις συνέπειες, γι' αυτό και συνεχίζουν.



Όταν μιλάει ο Δρ Σόιμπλε οφείλεις να ακούς : "Πολύ πριν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, είχαν χρεοκοπήσει οι ελίτ της" είχε πει. Πολύ ορθά, μόνο που ισχύει πανευρωπαϊκά - ίσως με την εξαίρεση της πονηρής Αλβιώνος.

Στην Ελλάδα μιλάμε κυρίως για την οικονομική χρεοκοπία, παραβλέποντας την ηθική, η οποία υπήρξε και η γενεσιουργός αιτία της πρώτης. Όμως ακόμα και στις πιο εύρωστες οικονομικά χώρες, στην ίδια την ευρωπαϊκή οικονομική ατμομηχανή, στη Γερμανία, η ηθική παρακμή έχει από καιρό λάβει μορφή χιονοστιβάδας.

Γιατί τί άλλο από ηθική χρεοκοπία είναι να βιάζουν τις γυναίκες σου και να σωπαίνεις;

Όλοι οι αμυντικοί πόλεμοι έγιναν για να μην καταλάβει ο εχθρός την πατρώα εδαφική επικράτεια και για να μην κατακτήσει βιαίως τις γυναίκες, την αναπαραγωγική δύναμη της κοινωνίας. Για να μην ατιμάσει τις προσφιλείς φιγούρες : μητέρες, αδελφές, συζύγους, κόρες.

«Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».


Η Ευρώπη όμως αρνείται ότι βρίσκεται σε πόλεμο. Οι μουσουλμάνοι το βροντοφωνάζουν από χρόνια : είμαστε πολλοί, είσαστε παρακμασμένοι, ερχόμαστε να σας κατακτήσουμε.

Στην Κολωνία, χιλιάδες άραβες και αφρικανοί, λαθρομετανάστες και μη, επιτέθηκαν σεξουαλικά στις Γερμανίδες το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Η επίσημη Γερμανία αποσιώπησε τα πραγματικά περιστατικά στην πραγματική τους διάσταση. Οι άγνωστο πόσοι βιασμοί, που τώρα αποκαλύπτονται, όπως εκείνης της 18χρονης η οποία έμεινε έγκυος από τον βιασμό και πρόσφατα μίλησε , έγιναν σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης "θωπείες". Ο Διοικητής της Αστυνομίας της πόλης, ο οποίος φυσικά γνώριζε τι συνέβη, παραιτήθηκε. Από ντροπή και από πιέσεις να μη μιλήσει. Και η γερμανική κοινωνία συνέχισε να ζει σαν να μην συνέβη τίποτα.

Η επίσημη Γαλλία αποσιώπησε το γεγονός ότι στο Μπατακλάν οι τζιχαντιστές έβγαλαν τα μάτια και τα εντόσθια των θυμάτων, ενώ άλλα θύματα βρέθηκαν με τους όρχεις στο στόμα. Για να "μην προκληθεί μίσος κατά των μουσουλμάνων". Δεν γλύτωσε από το μακελειό στη Νίκαια.

Ένας από τους βασικούς λόγους του σχηματισμού των εθνών - κρατών, της ευγενέστερης εκδήλωσης του ανθρωπίνου πολιτισμού, υπήρξε η σφοδρή επιθυμία για οικονομικό αυτεξούσιο εντός της εθνικής εδαφικής επικράτειας. Πλέον τα οικονομικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών ελίτ έχουν απο-εθνοποιηθεί. 

Με όργανο τις εξαγορασμένες πολιτικές τάξεις και τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να επιβάλουν βιαίως στην Ευρώπη το απεχθές πολυπολιτισμικό μοντέλο των ΗΠΑ. "Η Ευρώπη χρειάζεται τους μετανάστες, για την οικονομική της ανάπτυξη", είναι η διαρκής πλύση εγκεφάλου από όλα τα επίσημα χείλη, μεταξύ αυτών και ο αξιότιμος Έλληνας Επίτροπος για το προσφυγικό.



Μόνο που αυτή η συγκεκριμένη ανάπτυξη είναι αυτοκτονική, οδηγεί στον αφανισμό. Και, νεκρός δεν μπορείς να καταναλώσεις, να απολαύσεις το μόνο ιδανικό που προσφέρουν πλέον οι ελίτ στο πόπολο.

Στην εποχή που ανατέλλει, τα έθνη που διαθέτουν ακόμα ισχυρό ένστικτο επιβίωσης λαμβάνουν τα μέτρα τους. Κλείνουν σύνορα, ενδυναμώνουν παραδόσεις που θυμίζουν και τονώνουν την εθνική καταγωγή, εκλέγουν τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες οι οποίες παραδοσιακά υπερασπίστηκαν τα εθνικά συμφέροντα διότι ακριβώς αποτελούν συνέχεια των εθνογενετικών τάξεων. Αλλοίμονο στα έθνη που επέλεξαν ηγεσία από την πλέμπα, εκείνους που μισούν την εθνική υπόσταση.

Η Ευρώπη δημιουργήθηκε λευκή και χριστιανική. Κάθε πτυχή του πολιτισμού της και κάθε εκδήλωση του τρόπου ζωής των ευρωπαϊκών κοινωνιών συνδέονται με τα δυο αυτά χαρακτηριστικά. Μια Ευρώπη όπου ιμάμηδες με ρυπαρές γενειάδες θα καλούν πέντε φορές την ημέρα από τις επιθετικές εκφράσεις του Ισλάμ, τους μιναρέδες, σκουρόχρωμους πιστούς να σκύψουν προς τη Μέκκα απλά δεν είναι Ευρώπη.



Όπως δεν είναι Ευρώπη μια κοινωνία του διαρκούς τρόμου για το επόμενο χτύπημα. Που οδηγεί σε αναίρεση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Όταν σε μια παραδοσιακή ευρωπαϊκή εκδήλωση-γιορτή, το κύπελλο ποδοσφαίρου, οι δυνάμεις ασφαλείας είναι σχεδόν περισσότεροι από τους θεατές, η Ευρώπη έχει απωλέσει την ταυτότητά της.

Πλέον, ή θα οχυρωθεί ή θα εκλείψει.

.Αν θέλει να πέσει «στα μαλακά»…

Ας παίξουμε σήμερα ένα «νοητικό παιγνίδι»… [Τα «νοητικά παιγνίδια», ή «νοητικά πειράματα» είναι πολύτιμο εργαλείο ανάλυσης. Είναι αυτό που ονομάζεται στις πολιτικές επιστήμες *“what if”*… Στις Φυσικές Επιστήμες η θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν στηρίχθηκε σε ένα τέτοιο «νοητικό πείραμα», όχι σε μια «παρατήρηση», όχι σε εργαστηριακά πειράματα.

 Σε ένα «νοητικό παιγνίδι» κυριολεκτικά…] Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι σε λίγους μήνες ο Τσίπρας διαπιστώνει αυτό που ήδη αρχίζει να υποψιάζεται: Ότι *τίποτε* δεν του βγαίνει μέσα στη χώρα και πως οι διεθνείς εξελίξεις πάνε *ανάποδα* με όσα ο ί...περισσότερα »

.Πλήρης επαναφορά στις… ψευδαισθήσεις!

Μετά την δεινή πολιτική ήττα που υπέστη χθες ο Τσίπρας, για πρώτη φορά, μέσα στην Ελλάδα, - γιατί έξω ηττάται συνεχώς και κατά κράτος, κάθε φορά που κάνει «υπερήφανη διαπραγμάτευση» - μετά την δεινή ήττα του ,λοιπόν, στη Βουλή, έχει «πιαστεί» από ένα *καινούργιο «αφήγημα»:*

 Ότι θα του *«χαλαρώσουν»* το Μνημόνιο από το Σεπτέμβριο, *για γεωπολιτικούς λόγους*, λέει… Και το «επιχείρημα» το επαναλαμβάνουν ως παπαγάλοι, διάφοροι, λαλίστατοι, «αναλυτές» της συμφοράς. Το υπονόησε, εξ άλλου, και ο Τζακ Λιού προχθές, ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών. Τι είπε ο κ. Λιού; Ότι *«πρέπει»* να μειωθ...περισσότερα »

.Ο Ερντογάν μουεζίνης

«Η πολιτική ήταν πάντα (σ.σ.: για το Ισλάμ) η σκηνή της θρησκευτικής αναζήτησης. Σωτηρία δεν σήμαινε λύτρωση από την αμαρτία, αλλά τη δημιουργία μιας δίκαιας κοινωνίας, στην οποία το άτομο μπορεί ευκολότερα να προχωρήσει στην παράδοση όλης της ύπαρξής του που οδηγεί στην εκπλήρωση. Η πολιτεία ήταν, συνεπώς, ζήτημα υπέρτατης σπουδαιότητας και, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, έχουν γίνει η μία μετά την άλλη οι απόπειρες να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ισλαμικό κράτος».

Αυτά παραπάνω τα γράφει η Κάρεν Αρμστρονγκ, η διάσημη ιστορικός των θρησκειών, στο βιβλίο της για την ιστορία του Ισλάμ. Τα θυμήθηκα, όταν άκουσα ότι χθες ο πρόεδρος της Τουρκίας ανέβασε το έργο «Ο Ερντογάν μουεζίνης» – δικός τους είναι, στο κάτω κάτω, ο Καραγκιόζης και με απόφαση της UNESCO.

Αν κατάλαβα καλά, ο Ερντογάν αυτοπροσώπως ξύπνησε τους γείτονές του με τον γνωστό μακρόσυρτο κλαυθμό από τη φωνούλα του, μέσω των μεγαφώνων του προεδρικού μεγάρου. Υποθέτω ότι ο Αμβρόσιος ή ο Ανθιμος δεν θα βρήκαν τίποτε παράξενο σε αυτό –μπορεί να τους συγκίνησε κιόλας η ευλάβεια του ανδρός–, αλλά για τα μέτρα του πολιτισμού της Δύσης αυτή η μείξη του πολιτικού και του θρησκευτικού ρόλου είναι, αναλόγως της περίπτωσης, από γελοία μέχρι επικίνδυνη.

Για τους ευλαβείς μουσουλμάνους αυτή η μείξη είναι μέσα στη φύση της θρησκείας τους. 

Ατελείωτος είναι ο κατάλογος των πολιτικών ή στρατιωτικών ηγετών στην ιστορία του Ισλάμ, οι οποίοι, σε κρίσιμες ώρες για την τύχη τους, ανέλαβαν προσωπικά και τον ρόλο θρησκευτικού ηγέτη. Από τον Ντοστ Μοχάμεντ, που έδιωξε τους Βρετανούς από το Αφγανιστάν στον Α΄ Αγγλοαφγανικό Πόλεμο, μέχρι –αν δεν με απατά η μνήμη μου– τον τελευταίο Οθωμανό σουλτάνο, εκείνο τον φουκαρά με την τεράστια μύτη, ο οποίος στην απελπισία του να αντιμετωπίσει τους Νεότουρκους προσπάθησε να παίξει ανεπιτυχώς και αυτό τον ρόλο.

Ο Ερντογάν δεν το κάνει αυτό μόνον επειδή έτσι του ήρθε και δεν θα δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Ο θρησκευτικός ρόλος που έδειξε να διεκδικεί παίρνοντας το μικρόφωνο του μουεζίνη, μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των απλών, ευλαβών μουσουλμάνων, στα χαμηλότερα από κάθε απόψεως στρώματα, που δεν έχουν αξιώσεις για Ευρώπες και τέτοια. Είναι μια χειρονομία, δηλαδή, η οποία απευθύνεται στον κόσμο που ο ίδιος καλεί (και μέσω SMS στα κινητά) να παραμείνει στους δρόμους.

Εύστοχες, ιδιαιτέρως προσεγμένες και πάντα χρήσιμες οι επισημάνσεις των Ευρωπαίων επιτρόπων, καθώς και του πρόεδρου της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του Κοινοβουλίου, για τον δρόμο που παίρνει η Τουρκία· αλλά δεν χρειάζονταν για να καταλάβουμε ότι η Τουρκία –ολόκληρη, αφού ο Ερντογάν είναι νικητής και κυρίαρχος– απομακρύνεται από τη Δύση γεωπολιτικά και πολιτισμικά...

Η γνωστή κυρία

Οι γνώσεις μου για το οικοσύστημα της Βουλής δεν επεκτείνονται στα έντομα, δεν γνωρίζω λοιπόν τι τσίμπημα προκάλεσε τη δήλωση της φοβερής κ. Αυλωνίτου (των περίφημων υστερικών εξάρσεων) υπέρ της έκδοσης των Τούρκων φυγάδων στην πατρίδα τους: «Δεν γίνεται η Ελληνική Δημοκρατία να παρέχει πολιτικό άσυλο σε άτομα που αποδεδειγμένα, το τονίζω, εφόσον αποδειχτεί ότι βομβάρδιζαν, πολυβολούσαν αδιάκριτα πολίτες από αέρος σε αστικές περιοχές. 

Τέτοιες πράξεις έχουν καταγραφεί σε βίντεο, αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και με κανένα πρόσχημα δεν πρέπει να τύχουν οιασδήποτε κάλυψης».

Προφανώς, σπεύδει οικειοθελώς να βοηθήσει (έτσι νομίζει) την κυβέρνηση και οραματίζεται, συγχρόνως και όλως συμπτωματικώς, μια θέση υφυπουργού, χωρίς αρμοδιότητες αλλά με τις ανέσεις και τα προνόμια που συνεπάγεται. Δεν αντιλαμβάνεται τι ζημία προκαλεί στη χώρα, αλλά και να καταλάβαινε δεν θα την ενδιέφερε...

Δεν έχει διακοπές

Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του Ακη του Τσοχατζόπουλου και εκείνος, αφού πήρε την άδεια, τους είπε: «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω διότι δεχθήκατε να συζητήσετε την αίτησή μας χθες. Θέλω να σας εξηγήσω γιατί ζητάω την αποφυλάκισή μου, είναι διότι τα δικά μου όρια προσωπικής αντοχής έχουν εξαντληθεί. Δεχθήκατε να αγνοήσετε κάποια δεδομένα, έναν άνθρωπο που σας λέει “ώς εδώ”. Εγώ αδυνατώ από εδώ και πέρα να σταθώ στο δικαστήριο. Δεκτή η απόφασή σας, σεβαστή, σας ευχαριστώ πολύ».

Ο Τσοχατζόπουλος μιλάει πάντα με το ύφος του αθώου ανθρώπου που έμαθε να τιθασεύει την –υποτίθεται– δίκαιη αγανάκτησή του, επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτα εναντίον της παράλογης μοίρας του. Εξ ου η κουρασμένη συγκαταβατικότητα, η αφ’ υψηλού ειρωνεία και τα συναφή στο ύφος του λόγου του. Τον λυπάμαι, το συνειδητοποιώ τώρα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι θα χαρώ να τον δω ελεύθερο. Τον λυπάμαι, γιατί είναι φανερό ότι ποτέ δεν του πέρασε από τον νου ότι, όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό, θα μπορούσε να πεθάνει μέσα στη φυλακή...

Τα παιδιά

Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ (της οποίας ηγείται, αν δεν κάνω λάθος, ο ράπερ που υπερασπίστηκε τους διορισμούς των δικών του, επικαλούμενος την εαμίτισσα γιαγιά του...) ερεθίστηκε από τη συγγνώμη που ζήτησε ο Γ. Μουζάλας από τον Ν. Δένδια επειδή πήγαινε σε διαδηλώσεις εναντίον του και εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, η οποία καταλήγει ως εξής: «Ως Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε οποιονδήποτε λόγο για να ζητήσουμε συγγνώμη από τον προαναφερθέντα». Τους ρώτησε κανείς αυτούς; Αφού το θέμα αφορά τις προσωπικές σχέσεις δύο πολιτικών, αυτοί πού κολλάνε; Αντί να γράφουν περιττές ανακοινώσεις, δεν βάζουν καλύτερα τον γραμματέα τους να εκφράσει την οργή τους με μια ραπ μπαλάντα; (Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα...)

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

.Τσίπρας και Καμένος παρέδωσαν τη χώρα

Υπό την κυβέρνηση του «αριστερού» Τσίπρα και του «πατριώτη» Καμένου, η Ελλάδα αλλάζει πλέον χέρια: η διαδικασία απώλειας κάθε εθνικής κυριαρχίας και κάθε, έστω και περιορισμένης, δυνατότητας της χώρας να έχει ένα λόγο στη μοίρα της, πλέον εξαλείφεται. Απλώς, δεν υπάρχει πια.

Το κακό είχε ξεκινήσει φυσικά πολύ νωρίτερα, από το 2010 και την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου που με περισσή ευκολία και προθυμία οδήγησε την Ελλάδα στο διεθνή οικονομικό έλεγχο, κάτι που αν όχι με βεβαιότητα, τουλάχιστον με εξαιρετικά μεγάλη πιθανότητα, μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Ο Παπανδρέου αρνήθηκε τη δεδομένη δυνατότητα δανεισμού της χώρας στα τέλη του 2009 και, στη συνέχεια, πρωταγωνίστησε στη δημιουργία ενός, ανύπαρκτου έως τότε, μηχανισμού επιβολής του διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Σταδιακά, η κυριαρχία άρχισε να συρρικνώνεται όλο και περισσότερο. Οσοι φώναζαν, από τότε, όπως η παρούσα στήλη, ότι αυτός είναι ένας ολισθηρός δρόμος καταστροφής ο οποίος δεν έχει τέλος και οδηγεί νομοτελειακά στην απώλεια κάθε ελέγχου στη χώρα, λοιδορήθηκαν ως λαικιστές, αφελείς, επικίνδυνοι και όλα τα γνωστά συναφή. 

Όμως το πολιτικό σύστημα της χώρας προτίμησε, ουσιαστικά, τον εύκολο δρόμο: ενδίδοντας όλο και περισσότερο στην πίεση των δανειστών, πήγαινε διαρκώς ένα βήμα πίσω προκειμένου να διατηρηθεί ουσιαστικά στην εξουσία, υπό την «απειλή» ότι αλλιώς η χώρα θα του έσκαγε στα χέρια. Και η ζημιά, όλο και μεγάλωνε.

Ο Τσίπρας και ο Καμένος ήρθαν στην εξουσία κυριολεκτικά σαν κλέφτες: μπήκαν από την «πίσω πόρτα» μιας ρητορικής που θα αντιστεκόταν δήθεν σε όλα αυτά, όμως, τελικά, όχι μόνον δεν αντιστάθηκαν, αλλά, αντίθετα, προχώρησαν εκεί όπου οι προκάτοχοί τους, του Γιώργου Παπανδρέου εξαιρουμένου ο οποίος αποτελεί μία κατηγορία από μόνος του, δεν θα είχαν καν διανοηθεί να φτάσουν – όπως και δεν έφτασαν.

Σήμερα, η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται με τον πιο πικρό και σκληρό για την Ελλάδα τρόπο: οι τράπεζες (τις οποίες η πτωχευμένη Ελλάδα πολλάκις πλήρωσε χρυσάφι) χάνονται, όπως χάνονται και οι ΔΕΚΟ, αλλά και κάθε τι άλλο υπάρχει σε αυτή τη χώρα που μπορεί να αξίζει και το οποίο το μνημόνιο Τσίπρα – Καμένου έχει πλέον θέσει υπό τον έλεγχο ενός ΤΑΙΠΕΔ που επίσης αποκτά πια ξένη διοίκηση.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα είναι πλέον μόνον κατ’ όνομα χώρα. Κατ’ ουσίαν, τα πάντα βρίσκονται πια σε άλλα χέρια. Και, φυσικά, αυτά τα χέρια, το τελευταίο πράγμα που θα είχαν ποτέ στο μυαλό τους, είναι το πώς θα βοηθούσαν τη χώρα να ανακάμψει και να γυρίσει σελίδα. Αυτό το αντιλαμβάνονται πλέον ακόμα και όλοι όσοι υποστήριζαν μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ότι αυτού του είδους η απώλεια κυριαρχίας θα έκανε καλό σε αυτόν τον τόπο, με το «επιχείρημα» ότι οι… «καλοί ξένοι» θα μας έβαζαν σε τάξη…

Το τελευταίο πράγμα που άξιζε και έπρεπε να υπερασπιστεί κανείς σε αυτό τον τόπο, ήταν το λεγόμενο «σύστημα»: οι ευθύνες του για την πτώχευση είναι απόλυτες. Όμως, ακόμα και αυτό το σύστημα, όπως πολύ σύντομα θα αποδειχθεί, ήταν μακράν καλύτερο από ότι στο εξής μας περιμένει, όταν ο έλεγχος θα έχει φύγει εντελώς και οριστικά από ελληνικά χέρια – τα όποια χέρια. Τώρα βέβαια, αυτό όλοι πια το κατάλαβαν. Αλλά τώρα, είναι πια αργά.

Η Ιστορία, όπως και, πολύ πιο σύντομα, ο λαός, θα χρεώσουν προσωπικά τον Τσίπρα και τον Καμένο με αυτή την καταστροφή που, εδώ και λίγες εβδομάδες, η τελική της φάση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Πρόκειται για δήθεν «ηγέτες» που αν δεν είχαν πολιτευθεί με αυτόν τον ανεύθυνο, ψευδεπίγραφο, ύπουλο και εχθρικό για τον τόπο τρόπο προκειμένου να υφαρπάξουν και να διατηρήσουν την εξουσία, παραδίδοντας κυριολεκτικά τα πάντα, ασφαλώς και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτή η οριστική, άνευ όρων πλήρης παράδοση που θα ήταν νοητή μόνον έπειτα από συντριπτική ήττα, έπειτα από πόλεμο – και ίσως ούτε καν τότε.

Αυτοί οι δύο είναι που, τελικά, παρέδωσαν ολοκληρωτικά τη χώρα, με αντάλλαγμα τις καρέκλες τους…

.Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε;

Ένας σημαντικός και ιδιαίτερα σοβαρός άνθρωπος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ευρωβουλευτής, ο συνταγματολόγος Κώστας Χρυσόγονος καλείται να σχολιάσει το θέμα των τηλεοπτικών αδειών και ούτε λίγο ούτε πολύ μιλά για... δημοκρατία της Κολομβίας και για Εσκομπάρ που παίζουν παιχνίδι. Και κανείς δεν αντιδρά, κανείς δε μιλά και δεν ανταπαντά.

Ο Παππάς και ο αρχιμανδρίτης που είναι άραγε;

Στις τράπεζες παίζεται πολύ βρόμικο παιχνίδι που ουσιαστικά εξανάγκασε τον Μ. Σάλλα να αποχωρήσει. Σύντομα θα υπάρξουν κι άλλες ανατροπές και το τραπεζικό τοπίο θα αλλάξει, πιθανότατα κατ' απαίτηση των δανειστών. Ο αφελληνισμός των τραπεζών είναι προ των πυλών με διοικήσεις ελεγχόμενες και με διάφορους Ούγγρους και Πολωνούς να κάνουν παρέλαση στα διοικητικά συμβούλια. Όλα αυτά στην περήφανη κυβέρνηση της αριστεράς που κάποτε μιλούσε για γερμανοτσολιάδες.

Κι όμως, κανείς δεν αντιδρά. Σιωπούν όλοι, δεν βρίσκουν ούτε μια κουβέντα να πουν για τα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν.

Στο Αιγαίο γίνεται χαμός. Φήμες κάνουν λόγο για «τσάρκες» τουρκικών μαχητικών, αεροσκαφών και πλοίων, που αναζητούν αυτομολήσαντες. Εκφράζονται φόβοι ότι εκατοντάδες ή και χιλιάδες αντιφρονούντες θα θελήσουν να περάσουν στην Ελλάδα είτε για να μείνουν είτε για να φύγουν για την Ευρώπη. Ως τουρίστες ή ως πρόσφυγες. Γιατί καλύτερα είναι σε κανένα hot spot παρά στην κρεμάλα του Ταγίπ.

Κι όμως, δεν υπάρχει κάποια σοβαρή κινητικότητα. Ο ακομβίωτος στρατηγός που βρίσκεται, είναι σε διακοπές;

Στο μέτωπο της οικονομίας όλα έχουν αφεθεί στον αυτόματο. Όταν θα συμβεί το ατύχημα εκεί κατά το φθινόπωρο τότε θα κλαίμε με μαύρο δάκρυ. Όμως, από την κυβέρνηση ή θα πανηγυρίζουν ή θα είναι σιωπηλοί.

Για τα μόνα που φωνάζουν είναι για τον εκλογικό νόμο και για τους μπαχαλάκηδες στο ΑΠΘ. Για όλα τα κρίσιμα ζητήματα όλοι στην κυβέρνηση κρύβονται. Ο Παππάς κρύβεται, ο Τσίπρας κρύβεται, ο Κουρουμπλής κάνει λεονταρισμούς, οι υπουργοί Οικονομικών είναι ανύπαρκτοι, ο στρατηγός σπληνάντερος τσακίζει καμιά νεφραμιά, ο Κοτζιάς σε κάποιο τουριστικό ταξιδάκι βρίσκεται.

Μιλήστε ρε παιδιά. Κινηθείτε. Τόσα σοβαρά πράγματα υπάρχουν κι εσείς θα τσακώνεστε απόψε για τον εκλογικό νόμο; Για όλα τα υπόλοιπα θα είστε σαν την... Μαρία της σιωπής;

Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και όλοι ζούμε την καλοκαιρινή νιρβάνα. Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε;

. Οι Μαυρογιαλούροι είναι εδώ...

Οι Μαυρογιαλούροι είναι εδώ και πατούν στα βήματα, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της λαϊκίστικης δεξιάς που αντί να κάνει δουλειά για να βάλει τις βάσεις για μια καλύτερη Ελλάδα, έκανε χιλιάδες προσλήψεις.

Έτσι λοιπόν και ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να γίνουν οι σύγχρονοι Κωνσταντάρες που βεβαίως τους μούτζωναν αλλά δεν έπαιρναν χαμπάρι. Δεν είναι μόνο ότι ο αρχηγός των Μαυρογιαλούρων πήγε και εγκαινίασε στη Σαντορίνη ένα νοσοκομείο – φάντασμα για το οποίο γελάνε και τα... ηφαίστεια. Είναι και το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση κι ένας «οικολόγος» υπουργός επαναφέρει τους... αγροφύλακες. Ναι, καλά διαβάζετε. Εκείνο το περιβόητο σχέδιο του Βύρωνα Πολύδωρα με το οποίο διορίζονταν χιλιάδες και τους πλήρωνε ο ελληνικός λαός.

Όπως ανέφερε χθες ο Γ. Τσιρώνης, επιστρέφει το σώμα των αγροφυλάκων με την ίδρυση μιας νέας υπηρεσίας που θα αστυνομεύει τη φύση και η οποία θα περιπολεί στα εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων προκειμένου να πατάξει το περιβαλλοντικό έγκλημα.

Και ξέρετε ποιο είναι το βασικό... περιβαλλοντικό έγκλημα; Όχι δεν είναι τα αυθαίρετα, είναι η πάταξη της λαθροθηρίας, της παράνομης υλοτομίας, της ανεξέλεγκτης εναπόθεσης τοξικών αποβλήτων, της παράνομης μανιταροσυλλογής και αποψίλωσης πολύτιμων βοτάνων κ.λπ.

Θα κυνηγάνε τους μανιταροκλέφτες δηλαδή για να καταλάβουμε;

Σήμερα, υπάρχουν τρία σώματα: η ομοσπονδιακή θηροφυλακή με 250 άτομα, τα δασαρχεία με περίπου 3.000 δασοφύλακες και οι λιγοστοί φύλακες των φορέων διαχείρισης.

Όπως ανέφερε, διερευνάται εάν μπορεί να στελεχωθεί με δημοσίους υπαλλήλους ή συμβασιούχους. Τα έξοδα θα μπορούσαν να καλυφθούν από το Πράσινο Ταμείο, ή από τα έσοδα από τις άδειες κυνηγιού, που φτάνουν 15 με 20 εκατ. ευρώ.

Με απλά λόγια. Ένα ακόμη ρουσφετολογικό κόλπο για να μαζέψει πελατεία τώρα που οι εκλογές πλησιάζουν. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Πολύδωρας.

.Το τέλος της Ευρώπης όπως την ξέραμε…

Η Ευρώπη που ξέρουμε τελειώνει. Οι αρχές της, οι παραδόσεις της, η κουλτούρα της, ο πολιτικός πολιτισμός της, η οικονομική και κοινωνική της ευμάρεια, είναι πλέον ξεπερασμένα από τις παγκόσμιες ανακατατάξεις και εξελίξεις. 

Η περίοδος ειρήνης και ευημερίας που γνώρισε από το 1945 θα αποδειχτεί μια απλή ιστορική παρένθεση, και όπως όλα δείχνουν η ήπειρος θα επιστρέψει στις παλιές «καλές» συνήθειές της, των εθνών κρατών δηλαδή, με διακριτά σύνορα και πληθυσμούς, που θα τρώγονται το ένα με το άλλο. Η σημερινή Ευρώπη θυμίζει μια σιτεμένη καλοαναθρεμμένη μεγαλοαστή «κυράτσα», με τα πιάν... περισσότερα »

.Η Δημοκρατία δεν νίκησε

Όσο περνούν οι ημέρες και καταλαγιάζει κάπως ο κουρνιαχτός, διαλύεται και η αυταπάτη ότι με την καταστολή του πραξικοπήματος νίκησε στην Τουρκία η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία δεν νίκησε, όπως δεν θα νικούσε και αν πετύχαινε το πραξικόπημα. Στις παρούσες συνθήκες που βρίσκεται η Τουρκία, το πραγματικό επίδικο είναι άλλο.

Κι αυτό γιατί από το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν το 1980 και μετά η χώρα συνθλίβεται μεταξύ δύο κυρίαρχων πολιτικών πόλων που το πολιτικό τους γονίδιο δεν μπορεί να ενσωματώσει τις δημοκρατικές αξίες.

Από τη μια πλευρά, είναι οι κεμαλικές δυνάμεις που υπό συνθήκες πόλωσης με το πολιτικό Ισλάμ και ένοπλης σύρραξης με τους Κούρδους αυτονομιστές δεν κατόρθωσαν να αφομοιώσουν τις δυτικές αστικές αξίες, όπως ήταν η πολιτική παρακαταθήκη του εμπνευστή τους Ατατούρκ και παγιδεύτηκαν σε παρωχημένες εθνικιστικές και μιλιταριστικές ιδεοληψίες.

Από την άλλη πλευρά, είναι το πολιτικό Ισλάμ, το οποίο ενισχύθηκε αποφασιστικά τη δεκαετία του 1980 όχι μόνο από τη διεθνή συγκυρία στο χώρο της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, αλλά -και ως μία ειρωνεία της Ιστορίας- συνειδητά  από τους ίδιους τους πραξικοπηματίες στρατηγούς του Εβρέν που έβλεπαν στους ισλαμιστές το αντίπαλο δέος για να καταπνίξουν τις κοινωνικές και ελευθεριακές αξιώσεις της Αριστεράς, η οποία απειλούσε τη δεκαετία του 1970 το αστικό κεφάλαιο.

Έτσι, τη δεκαετία του 1980 το πολιτικό Ισλάμ εγκαταστάθηκε κυρίαρχα στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, η Αριστερά εξαφανίστηκε και έκτοτε δεν επανεμφανίστηκε ως υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, ενώ η παραδοσιακή αστική Δεξιά εμφιλοχώρησε στον ισλαμιστικό χώρο, ο οποίος αποδείχθηκε  αρκετά δελεαστικός καθώς προχώρησε ταχύτατα στην φιλελευθεροποίηση της οικονομίας αυξάνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου.

Τόσο το πολιτικό Ισλάμ, το οποίο ως θεοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης δεν αντλεί την εξουσία από το λαό αλλά επικαλείται μία μεταφυσική πηγή εξουσίας, όσο και οι φασιστίζουσες εθνικιστικές και μιλιταριστικές κοσμοθεωρίες των κεμαλιστών, παρά τον κοσμικό και δυτικοστραφή χαρακτήρα τους, φέρουν και οι δύο μέσα τους τον σπόρο του ολοκληρωτισμού αδυνατώντας να ενσωματώσουν δημοκρατικές αξίες.

Βεβαίως υπάρχει και ένας τρίτος πολιτικός πόλος, οι Κούρδοι, οι οποίοι μέχρι στιγμής δείχνουν να αντιμετωπίζουν το θέμα του πραξικοπήματος με πολιτική ωριμότητα, αναμένοντας το ξεδίπλωμα διεθνών πρωτοβουλιών.

Δημιουργούνται επίσηςεύλογα ερωτήματα για το πώς θα αντιμετωπίσει η Άγκυρα τους Κούρδους αντάρτες, καθώς οι απομακρύνσεις έμπειρων στελεχών από μάχιμες μονάδες αφήνουν τον στρατό «ξεδοντιασμένο».

Σε κάθε περίπτωση είναι σαφές ότι στην περίπτωση του πραξικοπήματος της Τουρκίας δεν μπορεί να γίνεται λόγος για δημοκρατικά αντανακλαστικά του λαού, του Τύπου, των συλλογικών και πολιτικών οργάνων κ.ο.κ.  

Οι μάζες που κατέβηκαν στους δρόμους σαφώς και εξέφραζαν μία λαϊκή βούληση, ωστόσο η εξιδανίκευση του κινήματος αυτού ως ένας αγώνας δημοκρατίας και ελευθερίας απέχει παρασάγγας από την αλήθεια. Εξίσου αναληθής είναι εξάλλου και ο ισχυρισμός ότι όσοι δεν στήριξαν τους πραξικοπηματίες είναι ισλαμοφασίστες, που βρήκαν τώρα πάτημα για την τελική αναμέτρηση.

Αναμφίβολα πάντως η οργανωμένη βάση, και κυρίως η νεολαία, του κυβερνώντος ΑΚΡ κυριαρχούσε στα πλήθη που κατέβηκαν απέναντι στα άρματα και προφανώς, αφού δεν δίστασε να θέσει εαυτόν σε κίνδυνο, επρόκειτο για ένα από τα πιο δυναμικά τμήματά της. Η γρήγορη, οργανωμένη και αποτελεσματική κινητοποίηση των «ταγμάτων εφόδου» του AKP προϊδεάζει πιθανώς για το μετωπικό ρόλο που θα τους ανατεθεί για την εδραίωση του καθεστώτος Ερντογάν.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι κοινωνικές και εθνικές μειονότητες, οι Κούρδοι, οι Αλεβίτες, οι γυναίκες, οι ευρωπαϊστές, οι αριστεροί, εφεξής οι κεμαλιστές και όσοι εν γένει δεν ανήκουν στον συντηρητικό κορμό του σουνιτικού Ισλάμ έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν.

Η Δημοκρατία δεν νίκησε στην Τουρκία, απλώς επειδή δεν βρισκόταν εκεί όταν έγινε το πραξικόπημα…

 Μανδαλίδης Γιάννης 

.Από το «Ελευθερία ή Θάνατος» στο «Παραγωγή ή Θάνατος»

Φαντάζει πολύ πεζό να γράφει κανείς για ντομάτες ή για παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών σε τούτους τους τόσο ταραγμένους καιρούς.

Ωστόσο τα μικρά και τα ειρηνικά μπορεί να έχουν κεφαλαιώδη αξία στην εποχή μας.

Ίσως πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, η οποία μοιάζει μεν με νησίδα ασφάλειας και ειρήνης, αλλά δεν θα είναι για πολύ αν δεν αντιμετωπίσει έγκαιρα το παραγωγικό κενό που την καθιστά ευάλωτη και εξαρτημένη.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Η χώρα εισάγει το χρόνο 200.000 τόνους ντομάτες, ξοδεύοντας περίπου 200 εκατ. ευρώ για εισαγωγές κυρίως από την Ολλανδία.

Ναι, σωστά διαβάσατε η χώρα με ηλιοφάνεια πάνω από 250 μέρες το χρόνο εισάγει μαζικά ντομάτες από την Ολλανδία για να καλύψει τις ανάγκες της εγχώριας ζήτησης.

Η ελληνική παραγωγή ντομάτας είναι εποχική και ως εκ τούτου ελλειμματική. Μια πολιτική κινήτρων για την ανάπτυξη θερμοκηπίων θα μπορούσε σε πρώτη φάση να υποκαταστήσει τις εισαγωγές και σε δεύτερη να καταστήσει την Ελλάδα κέντρο παραγωγής κηπευτικών υψηλής ποιότητας για ολόκληρη την Ευρώπη,προσφέροντας δυνατότητες εισοδήματος και απασχόλησης σε πλήθος ανέργων που σήμερα ξεροσταλιάζουν έξω από τα γραφεία του ΟΑΕΔ ή περιμένουν μια ευκαιριακή απασχόληση τους θερινούς μήνες.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ντομάτες.Το ίδιο συμβαίνει και με πλήθος άλλων κηπευτικών που επίσης εισάγονται μαζικά, όπως βεβαίως και με το μέλι, τα καρύδια, τα αμύγδαλα, τα φουντούκια, τα δαμάσκηνα, τα όσπρια, τα φασόλια, τις φακές, τα ρεβίθια, το κρέας, το γάλα, τα τυριά και άλλα καθημερινά καταναλωτικά και τρόφιμα.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και ατελείωτος. Αν ψάξει κανείς θα τρομάξει από το εύρος της ελλειμματικότητας στην παραγωγή βασικών τροφίμων, που καταναλώνονται σχεδόν καθημερινά από τις ελληνικές οικογένειες.

Οι συνθήκες οικονομικής εξάρτησης από τα λεφτά των άλλων επιβάλλουν στη χώρα μας αν μη τι άλλο γενναία στροφή στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών.

Στην Ελλάδα δεν θέλουμε γενικώς και αορίστως επενδύσεις σε ντουβάρια ή όποιες άλλες κατασκευές.

Χρειαζόμαστε προπάντων επενδύσεις ικανές να στηρίξουν την παραγωγή προϊόντων με υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία, που να διακρίνονται ακριβώς για τη διεθνή εμπορευσιμότητά τους.

Είναι κεφαλαιώδους σημασίας να γίνει αυτή η επένδυση τώρα.

Είναι η μόνη που θα εξασφαλίσει δυνατότητες απεξάρτησης από τα δανεικά των άλλων και θα κρατήσει τη χώρα ενωμένη, ειρηνική και ικανή να φροντίζει τα παιδιά της και να διασφαλίζει το μέλλον της.

Και επειδή πολλοί συζητούν για το 2021, για την επερχόμενη στρογγυλή επέτειο των 200 χρόνων από τον αγώνα της Ανεξαρτησίας, δανειζόμαστε από τον καθηγητή Κώστα Γάτσιο το εύρημα ότι το σύνθημα του 1821 «Ελευθερία ή θάνατος» πρέπει το 2021 να αντικατασταθεί με το «Παραγωγή ή θάνατος»

. Καρακούσης Αντώνης